รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 616

“Hi สวัสดีครับคุณผู้หญิง มาคนเดียวหรือครับ จะถือสาไหมถ้าจะชวนไปดื่มด้วยกัน?”

เยี่ยวานวานเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าที่ดูสบายๆ ของชายคนหนึ่ง ซึ่งค่อนข้างหล่อเลยทีเดียว เธอยิ้มและตอบว่า “ไม่ถือค่ะ”

“ผมชื่อสีจวิ้นเจี๋ยนะ แล้วคุณละครับ”

“เยี่ยวานวานค่ะ” เยี่ยวานวานแนะนำตัวด้วยกิริยาท่าทางที่สง่างาม

แม้ว่างานแต่งงานสีซื่อกรุ๊ปจะเป็นความลับ แต่เพียงแค่ค้นหาบนอินเทอร์เน็ต คุณก็จะรู้ว่าตระกูลสี เป็นตระกูลที่ใหญ่ที่สุดในประเทศ สถานะความมั่งคั่งนั้นเหนือธรรมชาติ และเยี่ยวานวานก็เต็มใจที่จะผูกมิตรด้วย

เยี่ยวานวานและสีจวิ้นเจี๋ยคุยกันอย่างออกรส สิ่งที่เหนือคาดกว่านั้นคือพวกเขาเป็นศิษย์เก่าจากโรงเรียนมัธยมปลายเดียวกัน และทั้งสองคนดูเหมือนจะมีหัวข้อให้คุยกันไม่รู้จบ ในระหว่างการสนทนานี้ เวลาผ่านไปอย่างไม่รู้ตัว เพลงหยุดลง และที่ไกลออกไป มีกิจกรรมน้ำขึ้นน้ำลงที่ผิวน้ำทะเลในตอนกลางคืน

เยี่ยวานวานลุกขึ้นยืนด้วยความตกใจ และถามสีจวิ้นเจี๋ยว่า "ตอนนี้กี่โมงแล้ว"

“ยังไม่ดึกเลย ยังไม่ถึงสี่ทุ่ม”

“หา? สี่ทุ่ม? นี่ฉันออกมานานกว่าหนึ่งชั่วโมงแล้วเหรอเนี่ย?” เยี่ยวานวานพูดกับสีจวิ้นเจี๋ยอย่างเป็นกังวล “รุ่นพี่คะ ถ้าอย่างนั้นคราวหน้าไว้คุยกันใหม่นะ ตอนนี้ฉันต้องกลับแล้ว”

"วานวาน เธอทำงานที่นี่หรือเปล่า" สีจวิ้นเจี๋ยถามด้วยความสงสัย หากเธอเป็นแขก เขาสามารถพาเธอไปเพลิดเพลินได้ทั้งคืน

"ฉัน... ฉันมางานแต่งงานกับเพื่อ ๆ แต่ฉันต้องกลับก่อนเวลานิดหน่อย" เยี่ยวานวานอธิบายอย่างยากลำบาก เพราะตามสถานะของเธอแล้วเธอไม่มีสิทธิ์เข้าไปในสถานที่จัดงานแต่งงานด้วยซ้ำ

เยี่ยวานวานมองย้อนกลับไป เดิมทีเธอมาที่นี่อย่างไม่รู้ทิศรู้ทาง นี่มันช่างน่าช็อกเหลือเกิน สรุปแล้ววิลล่าของเจียนจือเพ่ยอยู่ที่ไหนกันแน่?

"รุ่นพี่ คุณรู้หรือไม่ว่าวิลล่าหมายเลข 58 อยู่ทางนั้นหรือเปล่า" เยี่ยวานวานขอความช่วยเหลือ

"รู้สิ มันค่อนข้างไกลจากที่นี่เลยนะ เดี๋ยวพี่ไปส่งเธอเอง" สีจวิ้นเจวี๋ยยังคงเต็มใจให้บริการผู้หญิงสวยๆ ความงามและความน่ารักของเยี่ยวานวานก็ดึงดูดเขาเช่นกัน

"โอ้ ดีเลย! ขอบคุณมากๆ ค่ะ!" เยี่ยวานวานขี้ขลาดเล็กน้อย เพราะไม่มีใครอยู่บนถนนเส้นนี้เลย ดังนั้นจึงเป็นเรื่องดีที่มีคนพาเขากลับ

ระหว่างทางสีจวิ้นเจี๋ยและเธอยังคงพูดคุยเกี่ยวกับสิ่งที่น่าสนใจ ดวงตาของสีจวิ้นเจี๋ยซ่อนเร้นแฝงความรัก แต่เยี่ยวานวานเป็นคนอืดอาดเชื่องช้า เธอแค่รู้สึกว่าสีจวิ้นเจี๋ยกระตือรือร้นมาก คงเป็นเพราะงานแต่งงานนี้ที่ทำให้แขกทุกคนรู้สึกตื่นเต้นมีความสุขสินะ!

"โอเค ไว้เจอกันนะ" สีจวิ้นเจี๋ยโบกมือลาอย่างอาลัยอาวรณ์ แต่แล้วก็จากไป

เมื่อเยี่ยวานวานเห็นเขาออกไปแล้ว เธอก็สูดหายใจเข้าลึกๆ เมื่อหันหน้าไปก็พบว่าประตูด้านนอกของวิลล่าปิดอยู่ และเธอไม่มีบัตรรวมถึงรหัสผ่าน

“น่าสมเพชจัง แล้วฉันจะกลับเข้าไปได้ยังไงล่ะเนี่ย!" เยี่ยวานวานทำหน้าขมขื่นเล็กน้อย

ชายที่อยู่บนชั้นสองหัวเราะเยาะ มองดูหญิงสาวที่ถูกขังอยู่นอกประตู และดูเหมือนเขาจะมีความสุขมาก

"คุณชายเจียน คุณหลับหรือยังคะ คุณชายเจียน!" เยี่ยวานวานส่งเสียงเบาๆ ที่กรอบประตู

เจียนจือเพ่ยก้าวลงมาจากชั้นสอง เขาเปลี่ยนเป็นชุดนอนสีดำแล้ว แต่ยังคงถือไวน์แดงดื่มอยู่ในมือ

เยี่ยวานวานมองไปยังเจียนจือเพ่ยที่เดินออกมา เธอดีใจมาก "คุณชายเจียน รบกวนช่วยเปิดประตูให้ฉันได้ไหมคะ"

เจียนจือเพ่ยยืนพิงประตูอย่างเกียจคร้าน มองเธอผ่านประตู "ใครให้คุณแอบหนีออกไป โดยไม่ได้รับการอนุญาตจากผม?"