รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 628

เมื่อกี้เยี่ยวานวานเผลอไปเหยียบหลุม ทำให้เธอตกใจ เลยร้องเสียงหลงไป 2 ครั้ง 

เจียนจือเพ่ยมองใต้แสงไฟ สำรวจสาวที่น่าหลงใหลคนนี้อย่างละเอียด สาวเพรียวบางและมีเสน่ห์ เธอเหมือนนางฟ้า ผมยาวสง่างาม กระโปรงรัดรูปร่างเพรียวบางของเธอ แม้แต่เสียงหัวเราะก็เฉียบแหลมเป็นพิเศษ และยังขี้เล่นเหมือนเด็ก ๆ 

เจียนจือเพ่ยยืนอยู่ใต้ราวบันได เงาปกคลุมเขา ขนตายาวปกคลุมดวงตาที่ดูเงียบสงบและนุ่มลึกของเขา เขามองท่าทางของเยี่ยวานวาน เป็นเพียงไม่กี่ครั้งที่จะละสายตาไม่ได้

มีผู้หญิงไม่กี่คนที่ทำให้เขาหยุดและจ้องมอง และอีกอย่างเขาไม่อยากเสียอารมณ์และเวลากับผู้หญิงพวกนั้น

แต่ไม่รู้ว่าทําไมผู้หญิงคนนี้ถึงดูเหมือนมีเวทมนตร์แบบนี้ กระตุ้นอารมณ์ที่แตกต่างกัน 

เมื่อรู้ว่าเขาจ้องมองผู้หญิงคนนั้นอยู่พักหนึ่งแล้ว ทิฐิของเจียนจือเพ่ยไม่อนุญาตให้เขาเป็นแบบนี้ต่อไป เขาหันหลังและตัดสินใจเดินกลับก่อน 

แต่ในเวลานั้นเอง มีเสียงกรีดร้องตกใจดังขึ้นมาจากข้างหลังว่า "อ้ะ..." 

ปรากฎว่าทันใดนั้นกระแสน้ําก็สูงขึ้น เยี่ยวานวานเพิ่งเดินลงมาจากชายหาดนิดเดียว ก็เกิดคลื่นของความบ้าคลั่งอย่างรุนแรงและกลืนเธอทั้งหมดไปข้างหลัง "เยี่ยวานวาน" เจียนจือเพ่ยกระโดดลงไปในชายหาดและวิ่งไปหาหญิงสาวที่ดิ้นรนอยู่ในน้ําทะเลอย่างบ้าคลั่งในทันที 

"ส่งมือมาให้ฉัน" เจียนจือเพ่ยตะโกนพูดไป

เยี่ยวานวานเอื้อมมือไปจับมือเขา แรงมหาศาลดึงเธอขึ้นมา และในเวลานี้ น้ําทะเลที่ใหญ่กว่าอีกระลอกหนึ่งก็มาถึง เยี่ยวานวานกำลังไปข้างหน้า เยี่ยวานวานถูกคลื่นซัดเข้าไปในอ้อมแขนของเจียนจือเพ่ย ด้วยแรงที่มากนั้น ทําให้เธอกดเจียนจือเพ่ยลงไปโดยตรง 

น้ําทะเลไหลเข้ามาและถึงร่างกายของพวกเขาโดยตรง แต่ก็ปลอดภัยแล้ว เพียงแต่ผู้ชายที่รักสะอาดดุจชีวิตคนนี้ ร่างกายครึ่งหนึ่งแช่น้ําทะเลมา เปื้อนทรายอีก และผมหนาและสวยงามของเขาก็ไม่รอดเช่นกัน 

เยี่ยวานวานก็ไม่ได้ดีไปกว่ากัน ชุดของเธอตั้งแต่คอลงไป เต็มไปด้วยทราย ผมยาวสลวยก็เปียก 

สิ่งที่ทําให้เธออายและตื่นตระหนกมากขึ้นคือเธอยังทับเขาอยู่ 

"เธอเป็นยัยโง่เหรอ"เจียนจือเพ่ยดุเธออย่างหงุดหงิด เพราะตอนกลางคืนมีความเสี่ยงที่น้ําจะขึ้น 

ตกใจหมด! 

ผู้ชายคนนี้ถอดเสื้อทำไม 

นี่ต้องเป็นร่างผู้ชายที่สมบูรณ์แบบที่สุด ที่เธอเคยเห็นมา 

"จ้องพอแล้วหรือยัง" เจียนจือเพ่ยคว้าเสื้อเปียกอยู่ในมือและเขาจ้องมองเธอในขณะที่ผู้หญิงคนนี้จ้องมองเขาโดยไม่กระพริบตา 

ดังนั้น เธอจ้องเขานานแค่ไหน เขาก็นับในใจแล้ว 

เยี่ยวานวานจึงรีบมองไปทางอื่น เจียนจือเพ่ยเห็นแต่กกหูของเธอที่แดงอย่างรวดเร็ว ริมฝีปากบาง ๆ ของเขาขยับเล็กน้อย เขาจึงเดินไปข้างหน้าก่อน เยี่ยวานวานจึงได้เดินตามหลังไป และสายตาเห็นหลังของเขาอีกครั้ง 

ผู้ชายคนนี้มีกล้ามเนื้อหลังที่สวยงามมากและมีลายเส้นที่สวยงามและเต็มไปด้วยความแข็งแรง เขาเอาขายาวๆของเขาก้าวสาวไปอย่างสง่างาม แม้แต่นางแบบก็เทียบไม่ได้กับความสง่างาม 

เยี่ยวานวานเขินจนหน้าแดงหูแดง เดินอยู่กับผู้ชายสองต่อสองริมทะเลกลางดึก ต้องบอกว่าเป็นประสบการณ์ที่ไม่เคยมีมาก่อน 

เมื่อมาถึงวิลล่า ทั้งสองพากันกลับไปอาบน้ําที่ห้อง เยี่ยวานวานตัดสินใจอยู่ในวิลล่าให้ดี ๆ เพื่อจะได้ก่อกวนเขาได้