รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 630

สีจิ่วเฉินเงยหน้าขึ้นมองไปที่ต้าเสียง ดวงตาของเขายิ้มออกมา "สือเหยา เธอกลับมาแล้ว" 

สีสือเหยา หนึ่งในเพื่อนเล่นของสีจิ่วเฉินในวัยเด็ก อาจกล่าวได้ว่าเป็นความสัมพันธ์ในวัยเด็ก 

"พี่ยังจําฉันได้ ดีใจจริง ๆ ฉันคิดว่าฉันเปลี่ยนไปมาก จนพี่จําฉันไม่ได้แล้ว" สีสือเหยาเดินผ่านทางเล็ก ๆ ในป่า เอื้อมมือไปห่อผมยาวคลื่นที่สง่างาม "ขอแสดงความยินดีกับการแต่งงานของพี่ด้วย" 

"เธอสามารถกลับมาฉลองงานของฉันได้ ฉันมีดีใจมาก"สีจิ่วเฉินพยักหน้าด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย 

"ฉันก็อยากเจอภรรยาของพี่มาก นายหญิงในนอนาคตของเรา" ดวงตาของสีสือเหยาเต็มไปด้วยความอิจฉา 

"เธอจะชอบเธอ"สีจิ่วเฉินพูดจบ ผู้จัดการก็พูดว่า "คุณไปทำงานก่อนเถอะ" 

สีสือเหยาอดไม่ได้ที่จะเรียกเขาอีกประโยคหนึ่งว่า "พวกเราไม่ได้เจอกันมาสิบสองปีแล้วมั้ง ในใจฉันคุณยังไม่เปลี่ยนไปเลย ยังหล่อและสง่างามเหมือนเดิม" "เธอกลับเปลี่ยนไปมาก อดีตเด็กตัวน้อยกลายเป็นสาวสวยแล้ว" สีจิ่วเฉินพูดด้วยความปลื้มใจ 

"พี่จิ่วเฉิน ขอแสดงความยินดีด้วย ได้พบกับภรรยาที่ดีคนหนึ่งและลูกชายที่น่ารักคนหนึ่ง ชื่อว่าเฉินเฉินใช่มั้ย" สีสือเหยาถามด้วยรอยยิ้ม 

"ใช่ ชื่อว่าตอนเฉินเฉิน อายุห้าขวบแล้ว" 

"อยากเจอลูกชายของพี่จริง ๆ ได้ยินว่าเหมือนตอนพี่ยังเด็กมาก แต่สมัยพี่เด็กๆ ฉันจําได้ลึกซึ้งเลย" สีสือเหยาเหยายิ้มอย่างสดใส 

ไม่ไกลนัก ซ่งโหย่วกําลังเดินเล่นอยู่ เธอเห็นสีจิ่วเฉินเดินเล่นกับสาวที่แต่งตัวทันสมัยคนหนึ่ง มองพวกเขาท่าทางพูดและหัวเราะ ในขณะที่เธอรู้สึกอิจฉา มุมปากของเธอก็ดูมีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่น 

ถังจือซย่าจะรู้ไหมว่าสามีของเขากับอย่างคุยกันสนุกขนาดนี้ 

ซ่งโหย่วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและซูมเข้าใกล้แอบถ่ายไปอยู่พักหนึ่ง ก็เห็นผู้หญิงคนนั้นส่งซีจิ่วเฉินออกไป เธอหยุดอยู่พักหนึ่งก่อนที่จะดึงสายตากลับมา เห็นได้ชัดว่าเธอยังไม่หมดหวัง 

หึ! ถังจือซย่ายังไม่ทันได้แต่งงาน สามีของเธอก็มีความสัมพันธ์ที่ดีกับผู้หญิงอื่นแล้ว เมื่อไหร่ที่เธอเอาวิดีโอนี้ให้เธอดู เธอต้องดูสีหน้าของเธอให้ดี ๆแน่ๆ

งานเลี้ยงน้ำชา ในลานบ้านที่ตกแต่งอย่างสง่างามและหรูหรามาก มีโต๊ะคริสตัลยาว ๆ วางอยู่ บนโต๊ะเต็มไปด้วยอาหารและเครื่องดื่มที่มากมาย ปัจจุบันผู้หญิงที่มีตัวตนของครอบครัวนี้เกือบจะมาแล้ว 

"เอ๊ะ ฉันได้ยินมาว่าสือเหยากลับมาแล้ว ทําไมเธอไม่มางานเลี้ยงน้ําชาเหรอคะ" มีหญิงวัยกลางคนคนหนึ่งถามหญิงหัวกุ้ยที่อยู่ตรงข้าม 

"สือเหยากำลังจะมาค่ะ อีกไม่นาน" ผู้หญิงคนนี้ก็คือแม่ของสีสือเหยา 

"ฉันได้ยินมาว่าสือเหยาอยู่ต่างประเทศ มีความสามารถมาก ไม่เพียงแต่ได้รับวุฒิการศึกษาสูงเท่านั้น แต่ยังมีส่วนร่วมในงานการเงินด้วย เก่งจริง ๆเลย" 

"ชมเกินไปแล้วค่ะ สือเหยาก็เป็นผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง" 

นายหญิงใหญ่สีก็ประหลาดใจเล็กน้อยว่า "สือเหยากลับมาแล้วหรอ ไม่ได้เจอเธอมาหลายปีแล้ว" 

"เธออยู่ต่างประเทศมาสิบสองปีแล้วค่ะ เพราะเธอยังไม่รู้ความ เลยไม่ได้มาเคารพกับท่านเลย" แม่สีพูดด้วยความรู้สึกผิดมาก 

"อย่าคิดมาก อนาคตของเด็กมันสําคัญที่สุด" นายหญิงใหญ่สีโบกมือ