รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 635

เขาจะมอบช่วงชีวิตที่เหลือให้กับลูกและหลาน อีกอย่างเขายังมีลูกเขยที่ดีเลิศขนาดนี้ เขาไม่ต้องห่วงเรื่องตอนที่เขาแก่ตัวลงเลย

วันนี้จ้านฉิงเหย่ก็เป็นหนึ่งในเพื่อนเจ้าบ่าว เขากระปรี้กระเปร่ามาตั้งแต่เช้าแล้ว หนุ่มอีกสองคนก็เป็นคนของตระกูลสี หนึ่งในนั้นคือสีจวิ้นเจี๋ย ปู่ของเขาเป็นลูกพี่ลูกน้องของนายท่านสี มีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดสนิท ดังนั้น ปู่ของเขาก็เลยขอโอกาสที่จะได้เห็นหน้าเห็นตาในงานแต่งนี้มาให้เขา

ส่วนผู้ชายอีกหนึ่งคน นั่นก็คือสีอวี่เซวียนซึ่งเป็นน้องชายของสีสือเหยา คู่หญิงสาวของเพื่อนเจ้าบ่าวทั้งสามก็เป็นผู้หญิงวัยรุ่นของตระกูลสีสามคน ทำให้รู้สึกว่าคนในวงศ์ตระกูลนั้นได้มีส่วนร่วมกันหมด

"ตาครับ" เจ้าตัวเล็กกอดถังจวิ้นเอาไว้

"เฉินเฉิน ให้ตาดูดีๆ หน่อยซิ อื้ม สูงขึ้นอีกแล้วต่อไปจะต้องดีเลิศเหมือนพ่อของหนูนะ!" ในใจของถังจวิ้นเหมือนกับกำลังพูดว่า ตารอให้หนูโตนะ

"อื้ม! ผมจะต้องเก่งเหมือนพ่อให้ได้ครับ" เจ้าเด็กน้อยพูดอย่างมั่นใจ ในตอนนี้เขายังเป็นถังอวี่เฉิน รอหลังจบงานแต่ง เขาก็จะเข้าทะเบียนบ้านของพ่อ เปลี่ยนชื่อเป็นสีอวี่เฉิน

ตาของถังจวิ้นนั้นเริ่มแดง แถมน้ำตาคลอ ยังดีที่หลังจากเจอแผนหลอกลวงแล้ว เขายังมีหลานที่น่ารักขนาดนี้ มีลูกสาวที่กตัญญูขนาดนี้

"ตาพาหนูไปเล่นนะ" พอถังจวิ้นพูดจบก็จูงมือเจ้าตัวเล็กออกไป

ณ วิลล่าเบอร์ 58

วันนี้เย่ว์วานวานเองก็ตื่นเต้นอย่างมาก เธอยืนตากลมและชมวิวที่ระเบียงตั้งแต่เช้า ขณะนั้นเอง มีคนมาเคราะประตูของเธอ

เธอเดินไปเปิดประตู จากนั้นก็เห็นผู้หญิงแปลกหน้าคนหนึ่งพูดกับเธอว่า “คุณเย่ว์ ฉันเป็นผู้จัดการของแผนกอำนวยความสะดวก พวกเราเอาราตรีมาส่งให้ เชิญคุณลงมาเลือกที่ชั้นล่างนะคะ”

เย่ว์วานวานนึกถึงคำพูดของเจี่ยนจือเพ่ยทันที คิดไม่ถึงเลยว่าเขาจะหาชุดราตรีมาให้เธอ เธอพยักหน้าแล้วเดินตามพวกเธอลงไป

จากนั้นก็เห็นว่ารถเข็นที่เข็นเข้ามาที่ห้องโถงนั้น มีชุดราตรีสิบกว่าชุดแขวนอยู่ ชุดราตรีเหล่านี้ทั้งสวยและสง่า ต้องจะเป็นฝีมือของดีไซเนอร์ชั้นนำแน่นอน

เย่ว์วานวานยืนเลือกทีละชุด เธอเองก็มีสีและแบบที่ตนชอบ เธอเลือกชุดราตรีสีเหลืองอ่อนแบบเหล้าแชมเปญ คอทรงตัว U บริเวณไหล่นั้นมีผ้าตาข่ายบางๆ ปกคลุมอยู่ การออกแบบลักษณะนี้มันจะเผยให้เห็นกระดูกไหปลาร้าและเส้นไหล่ที่สวยงามของผู้หญิง

รูปแบบการเก็บเอวที่สมบูรณ์แบบบวกกับชายกระโปรงที่พลิ้วไหว บนผ้าบางๆ นั้นยังมีกากเพชรที่ระยิบระยับ ช่างสวยงามจริงๆ

“คุณนายสี คุณว่าแต่งแบบนี้จะได้ไหมคะ” ช่างแต่งหน้าถามเธอ ผู้หญิงที่อยู่ในกระจกนั้นเผยให้เห็นบุคลิกที่สง่างามและสไตล์การแต่งหน้าที่เหมาะสม ช่างสมบูรณ์แบบจริงๆ

“ดีมากเลยค่ะ” ถังจือซย่าพยักหน้า จากนั้นเธอก็เอียงคอเล็กน้อย รอยแดงนั้นถูกช่างแต่งหน้าเอารองพื้นกลบไว้แล้ว

เมื่อกี้กว่าจะกลบไว้ได้! หน้าของถังจือซย่านั้นแดงไปหมด

ขณะนั้นเอง เพื่อนเจ้าสาวสามคนที่แต่งหน้าเสร็จแล้วก็เดินออกมา ผู้หญิงที่อายุน้อยกว่าเธอสองสามปี เรียกเธออย่างเป็นธรรมชาติว่า “คุณป้า สวยจังเลยคะ”

“มีแต่คนสวยอย่างคุณป้าถึงจะคู่ควรกับลุงของพวกเรา”

ทุกครั้งที่ถังจือซย่าได้ยินชื่อเรียกแบบนี้ เธอก็จะต้องกลั้นยิ้มไว้ตลอด สีจิ่วเฉินอายุแค่ยี่สิบเก้าก็เป็นลุงของเด็กๆ ตระกูลสีพวกนี้แล้ว ส่วนเธออายุยี่สิบห้าก็เป็นป้าซะแล้ว

“วันนี้พวกเธอก็สวยมาก” ถังจือซย่าพูดชม ชุดของพวกเธอนั้นเป็นสีม่วง ทั้งอายุและหน้าตาของพวกเธอเองก็คล้ายกันมาก