“พ่อบุญธรรม นี่คือแม่บุญธรรมของผมเหรอ” ถังอวี่เฉินมองดูเย่ว์วานวานที่อยู่ข้างๆ แล้วยิ้มถาม
ผู้หญิงบางคนที่กำลังจะดื่มชาเพราะคอแห้งถึงกับสำลัก เธอปิดปากแล้วไปเล็กน้อย “ไม่ใช่ๆ เด็กน้อยอย่าเข้าใจผิดนะ”
ส่วนเจี่ยนจือเพ่ยแค่ยกยิ้มมุมปาก แต่ไม่พูดอะไร
“ฉันกับคุณเจี่ยนเป็นแค่เพื่อนกัน” เย่ว์วานวานกลับพยายามที่จะอธิบาย
“เมื่อก่อนแด็ดดี้กับหม่ามี้ของผมก็เป็นเพื่อนกัน จากนั้นพวกเขาก็รักกัน แล้วก็แต่งงาน” เจ้าเด็กน้อยแสดงให้เห็นว่าเพื่อนกันก็เป็นสามีภรรยากันได้
เย่ว์วานวานมองดูเจ้าตัวเล็ก หล่อเหมือนพ่อของเขาจริงๆ ใบหน้าเล็กๆ ของเขาหล่อจัง ถ้าได้จับหน่อยคงจะดีสินะ
“ฉันไม่คู่ควรกับพ่อบุญธรรมหนูหรอกนะ!” เย่ว์วานวานยิ้ม
ถังอวี่เฉินหันไปมองพ่อบุญธรรม จากนั้นก็ปลอบใจเย่ว์วานวานว่า “พี่สาว วางใจเถอะ พี่สวยขนาดนี้ จะต้องคู่ควรกับพี่บุญธรรมของผมแน่นอน”
เย่ว์วานวานไม่รู้จะทำยังไง คนบางคนไม่เห็นความสวยของเธอนี่! คนบางคนรู้สึกว่าเธออัปลักษณ์มาตลอดเลย
“ขอบคุณคำชมจากหนูนะ” เย่ว์วานวานยิ้มหวาน
เจี่ยนจือเพ่ยเอาถังอวี่เฉินนั่งลงที่ข้างๆ เขา งานแต่งของเพื่อนรัก ดูแลลูกของเขาก็เป็นเรื่องที่ปกติ
คู่บ่าวสาวบนเวทีกำลังกล่าวคำปฏิญาณ สีจิ่วเฉินพูดถึงเรื่องราวที่เขาพบเจอกับภรรยา แม้ว่าคำพูดของเขานั้นจำสั้น แต่ทุกคำล้วนออกมาจากใจ เต็มไปด้วยความรัก
นายหญิงใหญ่สีเองก็พูดอยู่ล่างเวที เธฮพูดอวยพรอย่างจริงใจ จากนั้นก็พูดกับหลานโดยไม่ใช้ไมค์ว่า “จิ่วเฉิน ดีกับจือซย่ามากๆ นะ ห้ามผิดใจต่อเธอ”
“คุณย่าวางใจได้ครับ ชีวิตนี้ผมรักแค่เธอ จะไม่ทำผิดต่อเธอแน่” สีจิ่วเฉินพูดโดยที่สายตามองไปที่ถังจือซย่า
ภายในงานเลี้ยง สีสือเหยามองดูผู้ชายที่อยู่บนเวที เมื่อฟังคำพูดของเขาแล้ว สายตาของเธอก็คมลึกขึ้นมา ราวกับว่าจะท้าทายอะไรบางอย่าง ริมฝีปากแดงของเธอนั้นยกยิ้ม
ดวงตาเป็นประตูของหัวใจ คนที่มีดวงตาที่ใสสะอาดแบบนี้ ก็คงจะมีจิตใจที่ใสบริสุทธิ์เหมือนกันสินะ
ดังนั้น แม้ว่าเขาจะเคยเห็นคนสวยมานับไม่ถ้วน แต่กลับเป็นครั้งแรกที่เห็นคนที่มีจิตใจบริสุทธิ์แบบนี้
“อิจฉาไหม” เจี่ยนจือเพ่ยถามนิ่งๆ
“แน่นอนสิ! ผู้หญิงคนไหนจะไม่อิจฉากันหล่ะ!” เย่ว์วานวานถอนหายใจแล้วพูด พอเธอรู้สึกตัว ถึงได้พบว่าตนเองตอบกลับเขาอย่างธรรมชาติแบบนี้
เจี่ยนจือเพ่ยไม่ได้พูดอะไร ได้แค่มองดูคู่บ่าวสาวที่อยู่บนเวที แล้วครุ่นคิด ใครกันจะไม่อิจฉาเจ้าบ่าวในวันนี้กัน
แต่เขากลับไม่รู้จริงๆ ว่าตนเองจะพบเจอคนที่รักมากในชีวิตเหมือนเขาได้เมื่อไหร่
หลังจากจบพิธีงานแต่ง เวลาก็ล่วงเลยมาถึงห้าทุ่มครึ่งอย่างไม่รู้ตัว งานเลี้ยงจะเริ่มแล้ว ถังจือซย่าเดินออกจากทางประตูข้างเพื่อไปเปลี่ยนชุดในการคารวะเหล้า ชุดราตรีสีแดงสไตล์จีน บนนั้นปักหงส์แดงสองตัวที่กำลังพือปีกอยู่ ส่วนผมของเธอก็มีปิ่นระย้าที่สวยงามปักอยู่ ให้ความรู้สึกเหมือนหญิงสาวที่ออกแต่งงานในสมัยโบราณจริงๆ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว
ค่าต่อการอ่านหน้าต่อไปแพงจังค่ะ...
มาแล้ว พึ่งเข้ามาดู...
รอๆๆคะ...
สรุปเรื่องไม่ไปต่อแล้วเหรอค่ะ ติดตามมาตลอดหายไปอีกรอบ เสียดายจังค่ะ กำลังสนุกเลย ด้วยเพราะเหตุผลอะไร ยังไงก็ขอขอบคุณค่ะที่ทำให้การอ่านมีความสุขกับตัวละครที่สร้างจินตนาการให้นะ่ค่ะ...
เรืองหยุดชะงักอีกรอบแล้ว ผู้แต่งไม่สบายหรือเปล่าค่ะ หรือติดอะไรยังก็ขอเป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ รอการกลับมาของนิยายเรื่องนี้อยู่ตลอดค่ะ...
หายไป 3 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน.....
หายไป 2 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน...
สนุกมากค่ะ อยากให้ลงสักวันล่ะ 20 ตอนเลยค่ะ สนุกมากๆๆและมีลุ้นด้วยว่าจะยังไงต่อ ต่อไปจะเป็นคู่ของท่านรองปะค่ะ รองประธาน น่ะจะมีนะ555...
น่าสงสารนางเอกจัง และสงสารพระเอกที่จะบอกคนที่ตนเองรักยังไง ว่าคู่หมั้นตัวเองเป้นญาติกัน...
ติดตามต่อค่ะ สนุกมากๆๆๆ...