รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 669

"เยี่ยวานวาน ครอบครัวของพี่เจียนจะกลับประเทศในอีก 1 เดือนข้างหน้า ย่าของเขาจะไม่ยอมให้ผู้หญิงที่มีเจตนาไม่ดีมายุ่งกับเขาแน่ๆ ถ้าเธอฉลาดพอก็ออกห่างจากเขาซะ ก่อนที่ครอบครัวของเขาจะไล่เธอ" เฉียวเสวี่ยเม่ยเย้ยหยันอย่างภูมิใจ

คำขู่เตือนของเฉียวเสวี่ยเม่ยใช้ไม่ได้ผลกับเยี่ยวานวาน เพราะเธอไม่ได้คิดอะไรไม่ดีกับ เจียนจือเพ่ยเลย ถ้าเธอขออะไรสักอย่างได้ เธอแค่อยากจะขอให้เขายกโทษให้เธอ

หากว่าเจียนจือเพ่ยไม่ผิดใจเอาเรื่อง เธอจะรู้สึกขอบคุณอย่างยิ่ง

"คุณหนูเฉียว คุณไม่ต้องกังวล ฉันไม่มีเจตนาร้ายต่อคุณชายเจียนเลย！" เยี่ยวานวานตอบอย่างจริงจัง

เฉียวเสวี่ยเม่ยยิ้มเยาะในใจ "เธอคิดว่าการที่เธอตีหน้าซื่อจะสามารถปกปิดความในใจของเธอได้งั้นหรือ ฉันรายงานนายหญิงใหญ่ของตระกูลเจียนไปแล้วเรื่องที่เธอคิดมิดีมิร้ายกับพี่เจียน ถึงตอนนั้นก็เตรียมตัวออกไปได้เลย！"

เยี่ยวานวานขี้เกียจมากความ เธอกังวลเกี่ยวกับอาการบาดเจ็บของพ่อเธอ เธอจึงรีบออกจากวิลล่า

ในโรงพยาบาล

เยี่ยกั๋วเหานอนอยู่บนเตียงผู้ป่วยโดยมีเฝือกที่ขา พร้อมกับมีแม่ของเธออยู่ด้านข้าง

"พ่อคะ เป็นยังไงบ้าง เป็นอะไรมากไหม"

"ไม่เป็นอะไรมากหรอก แค่พักฟื้นสักหนึ่งหรือสองเดือนเดี๋ยวก็ดีขึ้น ช่วงนี้ลูกทำอะไรไปบ้าง คุณชายเจียนไม่ได้ทำให้เธอลำบากใจใช่ไหม！" แม่ของเยี่ยวานวานมองลูกสาวของเธอด้วยความกังวล และพบว่าลูกสาวของเธอดูเหมือนจะอ้วนขึ้นนิดหน่อยเธอจึงรู้สึกโล่งใจ

"แม่ ฉันสบายดี ฉันก็แค่ตามคุณชายเจียนไปหาสร้อยคอเส้นนั้นด้วยกันเท่านั้นเอง" เยี่ยวานวานปลอบโยน

ตอนนี้บริษัทของเยี่ยกั๋วเหาไม่มีอีกแล้ว แถมยังเป็นหนี้ธนาคารต่างประเทศตั้งหนึ่งพันล้าน ซึ่งทำให้เขารู้สึกเศร้า แต่พวกเขาทั้งสองไม่กล้าบอกเรื่องนี้กับลูกสาว

แต่ไม่มีบริษัทให้ทำกำไร หนี้ต่างประเทศก็กดดันพวกเขาสามีภรรยาจนแทบเอาเอาตัวไม่รอด

บ้านตระกูลสี？

วันนี้เป็นครั้งแรกหลังแต่งงานที่ถังจือซย่าและสีจิ่วเฉินกลับบ้านเพื่อรับประทานอาหารเย็นด้วยกัน นายหญิงใหญ่สีก็อายุมากแล้ว มันทำให้เธอชอบความครึกครื้นมากขึ้นอีก

หลังอาหารเย็น ถังจือซย่าออกไปเดินเล่นกับสีจิ่วเฉิน ท้องฟ้าเต็มไปด้วยดวงดาวและแสงจันทร์ที่ส่องสว่าง การเดินในป่าไผ่ที่คดเคี้ยวนั้นผ่อนคลายได้จนไม่มีอะไรเทียบได้

มือของถังจือซย่าถูกฝ่ามือใหญ่ของชายคนนั้นกุมไว้แน่นราวกับว่าเธอจะหายไปหากเขาปล่อยมือ หลังแต่งงาน ออร่าของความสวยงามและอ่อนโยนของถังจือซย่าก็เพิ่มมากขึ้น และอารมณ์ของเธอก็นุ่มนวลขึ้นด้วย

แน่นอน ถังจือซย่าเข้าใจความคิดของสามี เธอพูดอย่างเขินอายว่า "ไม่ดีมั้งคะ！"

"พรุ่งนี้เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ นอนให้เต็มที่กันเถอะ" สีจิ่วเฉินยิ้ม

ในตอนเย็น เด็กน้อยกลับบ้านไปกับจ้านฉิงเหย่ ส่วนสีจิ่วเฉินขับรถสปอร์ตบูกัตติสีดำไปตามแนวถนนกลับที่วิลล่าของเขา

ภายใต้แสงจันทร์ วิลล่าของเขาสว่างไสว และเมื่อเปิดไฟ มันก็ยิ่งเต็มไปด้วยความลึกลับและความยิ่งใหญ่

รถสปอร์ตขับไปจนถึงลานจอดรถใต้ดิน ประตูเปิดออก และถังจือซย่าถูกเขาพาเข้าไปในลิฟต์

ในวิลล่าที่เงียบสงบ ราวกับว่าคุณสามารถฟังเสียงกระซิบของต้นฤดูร้อนได้ และคุณสามารถได้ยินเสียงหัวใจของอีกฝ่าย

พอขึ้นไปถึงชั้นสาม ถังจือซย่าที่เพิ่งออกจากลิฟต์ถูกฝ่ายชายอุ้มขึ้นมา เมื่อครู่เปลวไฟที่เริ่มลุกไหม้ในป่าไผ่เล็กๆ ตอนนี้ยังคงลุกโชน หากไม่มีฝ่ายหญิงมาดับไฟ ผู้ชายคนนี้ได้คึกทั้งคืนแน่ๆ

เช้าตรู่