รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 714

จู่ๆ เขาก็รู้สึกว่าโลกนี้ไม่มีอะไรแน่นอน อยากทำอะไรก็ทำ ชอบใครก็จีบไปเลย ไม่อย่างนั้น เขากลัวว่าเวลามันสั้นเกินไป แล้วจะไม่ทันได้ครอบครอง

เขามองไปที่ข้างๆ สีซื่อกรุ๊ปอีกครั้ง และครุ่นคิด

3 วันต่อมา ข่าวการเสียชีวิตของคุณย่าสีก็ถูกตีในหน้าหนังสือพิมพ์ ทำให้เกิดความฮือฮาในหมู่ชนชั้นสูง ในขณะเดียวกัน สื่อก็มุ่งความสนใจไปที่ถังจือซย่า คุณนายสีที่ได้รับการแต่งตั้งใหม่

เธอจะกลายเป็นผู้หญิงที่มีอำนาจมากที่สุดในตระกูลสี

งานศพของคุณย่าสีก็กำลังเตรียมเช่นกัน สีจิ่วเฉินทำทุกอย่างด้วยตัวเอง แทบจะไม่ได้นอนเลย ถังจือซย่าก็ไม่ได้มาที่บริษัทเช่นกัน เพราะไปเตรียมงานศพกับเขา

คุณย่าสีได้สั่งเสียไว้มากมายก่อนที่จะเสียชีวิต ดังนั้น งานศพของเธอก็ไม่จำเป็นต้องใหญ่โตมากเกินไป เธอหวังเพียงว่าในวันฝังศพของเธอ ญาติๆ ตระกูลสี และเพื่อนที่ยังมีชีวิตของเธอสองสามคนมาส่งเธอก็พอแล้ว

ในวันนี้ เจ้าตัวเล็กที่อยู่ในบ้านจ้านฉิงเหย่มาตลอดก็กลับมแล้ว เมื่อเขากลับมาก็ถามถังจือซย่าว่า “หม่ามี๊ คุณลุงฉิงเย่บอกว่าย่าทวดไปในที่ที่แสนไกลแล้ว และผมก็จะไม่ได้เจอเธออีก”

ถังจือซย่าดึงเขามากอดไว้ แล้วถามอย่างอ่อนโยนว่า “งั้นลูกก็ต้องคิดถึงเธอนะโอเคไหม”

“แน่นอนฮะ งั้นผมโทรหาเธอได้ไหม”

ดวงตาของถังจือซย่ากลายเป็นที่แดงทันที น้ำตาไหลลงมาไม่หยุด เธอกอดลูกชายแล้วพูดว่า “เฉินเฉิน ย่าทวดจากไปแล้ว เราคิดถึงเธอก็พอ หลังจากนี้ไม่กี่วัน พวกเราก็จะไปเยี่ยมเธอด้วยกันดีไหม”

เจ้าตัวเล็กเช็ดน้ำตาให้แม่อย่างรู้เรื่องรู้ราว ราวกับว่าเข้าใจว่าย่าทวดไปที่ไหน เขาพูดปลอบใจว่า “หม่ามี๊ ย่าทวดเสียชีวิตแล้วใช่ไหม พวกคุณไม่ต้องปิดบังผมแล้ว ผมไม่กลัวหรอก”

ถังจือซย่ามองดูสีหน้าลูกชายมุ่งมั่นเช่นนี้ เธอกอดเขาด้วยความปลื้มใจ และพยักหน้าเบาๆ “ใช่ ย่าทวดไปสวรรค์แล้ว ลูกคิดถึงเธอได้”

“ผมจะคิดถึงเธอครับ”

เงาร่างหนึ่งเดินเข้ามาจากข้างนอก สีจิ่วเฉินเดินเข้ามา เขาเพิ่งได้ยิน เขาก็หวังว่าลูกชายจะรู้เรื่องนี้ได้

“พ่อฮะ” เจ้าตัวเล็กโผเข้ากอดพ่อ ดวงตากลมโตเปลี่ยนเป็นสีแดง ราวกับเข้าใจกันพรากจากของญาติพี่น้อง

“ผมเป็นเพื่อนกับวานวาน” เจียนจือเพ่ยพูดอย่างจริงจัง เขาหันหน้าไปมองคนระดับสูงหลายคน “พวกคุณคุยกับคุณลุงเยี่ยเถอะ!”

คนเหล่านี้คือผู้ใต้บังคับบัญชาเก่าของเยี่ยกั๋วเหา รีบมาเกลี้ยกล่อมเยี่ยกั๋วเหาให้รับช่วงต่อดูแลกิจการของบริษัท

“ประธานเยี่ย บริษัทไม่มีคุณไม่ได้นะ! คุณชายเจียนคนนี้คืนหุ้นของบริษัทให้คุณแล้ว เป็นข่าวดีนะ!”

“จริงด้วย! ประธานเยี่ย ท่านยังหนุ่มยังแน่น ควรจะวางแผนเพื่ออนาคตของภรรยาและลูกสาวของคุณนะ!”

“ตอนนี้บริษัทสถานการณ์ไปได้ไม่เลว แค่รอให้คุณกลับมาพัฒนาแผนการอันยิ่งใหญ่ พาพวกเราให้รวยไปด้วยกัน!”

ภายในใจของเยี่ยกั๋วเหาหวังจะเอาบริษัทคืนอยู่แล้ว นั่นคือความอุตสาหะในการก่อตั้งเชียวล่ะ

เขาเดินออกไปนอกลาน เห็นจือเจียนเพ่ยซุกมือข้างหนึ่งไว้ในกระเป๋ากางเกง ยืนอยู่ข้างๆ สระน้ำของเขา ชื่นชมปลาทองอยู่ด้านใน และมองอย่างสบายๆ