รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 721

ที่เฉียวเสวี่ยเม่ยหาร้านกาแฟเจอ ก็เป็นเพราะเธอถามมาจากบอดี้การ์ดของเขา แต่เธอไม่ได้คิดว่าเขาจะมาอยู่กับเยี่ยวานวานนี้อีก

เจียนจือเพ่ยขมวดคิ้วเล็กน้อยและเยี่ยวานวานที่อยู่ตรงข้ามก็ยืนขึ้นอย่างรู้ตัว "คุณเฉียวคะ ถ้าอย่างนั้นคุณกลับไปกับคุณชายเจียนเถอะ! ขอตัวก่อนนะคะพอดีฉันมีธุระ"

"ฉันไปส่งนะ" เฉียวเสวี่ยเม่ยยิ้มและแสร้งยื่นมือมาลากเยี่ยวานวานไปราวกกับว่าสนิทสนม เยี่ยวานวานก็รู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อยที่ถูกเฉียวเสวี่ยเม่ยลากออกมาจากร้าน

แล้วท่าทีรังเกียจของเฉียวเสวี่ยเม่ยก็ปรากฏขึ้นทันใด เฉียวเสวี่ยเม่ยผลักเธอและเตือนด้วยน้ำเสียงเย็นชา "เยี่ยวานวาน ถ้าเธอยังกล้ามาอ่อยพี่เจียนอีก ฉันไม่ปล่อยเธอไว้แน่"

เยี่ยวานวานไม่ได้อยากจะให้ท่าใคร แค่วันนี้บังเอิญเจอกันที่งานศพก็เท่านั้นเอง

"ฉันไม่ได้ให้ท่าเขาและฉันก็ไม่มีทางที่จะให้ท่าเขาด้วย คุณวางใจได้" เยี่ยวานวานตอบอย่างใจเย็น

“เธอคิดฉันจะเชื่อเธองั้นเหรอ เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตระกูลของพี่เจียนมีอิทธิพลมากขนาดไหน เธอกับพี่เขาต่างกันราวฟ้ากับเหา อย่าคิดว่าพี่เขาจะหลงรักเธอ แล้วก็อย่าคิดจะไปรักเขาด้วย สุดท้ายแล้วคนที่จะต้องลำบากก็มีแค่เธอคนเดียว” เฉียวเสวี่ยเม่ยกอดอก น้ำเสียงของราวกับเธอนั้นเหนือกว่า

เยี่ยวานวานมองไปที่เฉียวเสวี่ยเม่ยผู้หยิ่งยโสและเธอก็ตอบอย่างใจเย็นว่า "ในสายตาของฉัน ผู้คนไม่ได้ถูกจำแนกออกเป็นชนชั้นต่างๆ แม้ว่าคุณจะเกิดมาสูงส่ง แต่ก็ควรเรียนรู้ที่จะเคารพคนอื่นด้วย"

“แก...” เฉียวซือเม่ยสำลักชั่วขณะ

"ความสัมพันธ์ระหว่างฉันกับคุณเจียนเป็นเช่นไร ก็เป็นเรื่องระหว่างเราสองคน ไม่ต้องให้คุณมาเตือนหรอก" ดวงตาที่สวยงามของ เยี่ยวานวานเปลี่ยนเป็นเย็นชา เธอไม่ชอบความอวดดีของเฉียวเสวี่ยเม่ย

"แก..." เฉียวเสวี่ยเม่ยพูดไม่ออกอีกครั้งด้วยความโกรธ

"ถ้าคุณชอบคุณเจียน คุณก็ควรพยายามอย่างเต็มที่เพื่อจีบเขาและคุณจะจีบเขาได้หรือไม่นั้นขึ้นอยู่กับความสามารถของคุณเอง อย่าเอาความคับข้องใจของคุณมาลงที่ฉัน" เยี่ยวานวานยังคงพูดต่อไป

ใบหน้าที่สวยงามของเฉียวเสวี่ยเม่ยหน้าชาอยู่สองสามวิ นี่เยี่ยวานวานจะบอกว่าเธอจีบพี่เจียนไม่ติดงั้นเหรอ

“ถ้าไม่ใช่ว่าเธอใช้วิธีอ่อยเขาสารพัด ฉันก็คงได้เป็นแฟนกับเขาไปนานแล้ว” เฉียวเสวี่ยเม่ยกัดฟันและพูดพึมพำเสียงแข็ง

หลังจากฟังจบ เยี่ยวานวานก็อดหัวเราะไม่ได้ "ในสายตาของคุณ ฉันก็เป็นแค่คนไร้ความสามารถแล้วฉันจะไปใช้วิธีอะไรอ่อยเขาได้ล่ะ ถ้าเกิดเขาถูกฉันหลอกได้ง่ายๆ ขนาดนี้ งั้นเขาก็คงจะเป็นคนโง่แล้วล่ะ"

"เธอกล้าดียังไงที่เรียกพี่เจียนว่าคนโง่" เฉียวเสวี่ยเม่ยโกรธมากจนยกฝ่ามืออยากจะตบเธอ

"แน่นอนว่าไม่ได้ชอบ" เจียนจือเพ่ยตอบพร้อมกับกัดฟัน

เยี่ยวานวานพูดกับเฉียวเสวี่ยเม่ยอย่างได้ใจ "ดูสิ คุณได้ยินแล้วนะ เขาบอกว่าเขาไม่ได้ชอบฉัน"

เฉียวเสวี่ยเม่ย "..."

ทำไมเธอถึงรู้สึกว่าเยี่ยวานวานยังเป็นผู้ชนะอีกนะ

"คุณชายเจียน รบกวนคุณช่วยชี้แจงความสัมพันธ์ของเราที คุณเฉียวที่ตามจีบคุณจะได้ไม่เข้าใจผิด" เยี่ยวานวานเตือน เจียนจือเพ่ยอย่างจริงจัง

เฉียวเสวี่ยเม่ยยังคงรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ เธอยังไม่ทันจะเข้าใจ เยี่ยวานวานก็เดินเข้าไปในลิฟต์และออกไป

เฉียวเสวี่ยเม่ยเงยหน้าขึ้นและเห็นเจียนจือเม่ยจ้องมองไปทางลิฟต์ สายตาของเขาดูเหมือนจะเต็มไปด้วยความคิดมากมาย

“ช่างเป็นคนไร้การศึกษาเสียจริง” เฉียวเสวี่ยเม่ยได้แต่ตะโกนอย่างโกรธจัด