รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 726

“ผมจูบแฟนผมคงไม่ใช่เรื่องผิดกฎหมายหรอกนะ” หลี่เจียผิงเริ่มแสดงฝีมือการแสดง

เยี่ยวานวานแกล้งทำเป็นรำคาญเล็กน้อย แล้วก็พูดอย่างฉุนเฉียวว่า "น่าเกียจน่า ค่อยไปจูบที่บ้านสิ"

หลี่เจียผิงยิ้ม "เอาล่ะ กลับบ้านกันที่รัก คืนนี้ผมได้เตรียมอาหารค่ำใต้แสงเทียนไว้ให้แล้ว คืนนี้เป็นคืนที่โรแมนติกนะ" เยี่ยวานวานเขินจนไม่กล้ามองหน้าชายที่อยู่ตรงประตู แต่เธอรู้สึกได้ถึงสายตาที่เฉียบคมตรงที่เข้ามา

หลี่เจียผิงหันกลับไปที่ตู้เสื้อผ้าและหยิบยกทรงสองตัวออกมาแล้วใส่ไว้ในกระเป๋าเดินอย่างเป็นธรรมชาติ และเจียนจือเพ่ยเองก็เห็

เยี่ยวานวานลากกระเป๋าเดินทางขึ้นมาแล้วส่งให้หลี่เจียผิงถือไว้

เยี่ยวานวานเดินไปหาชายที่ประตูและรวบรวมความกล้าเพื่อสบตาสายตาที่มีออร่าของเขา "คุณเจียน ฉันวางแผนที่จะไปอยู่กับแฟนของฉันแล้ว ฉันจะไม่รบกวนคุณแล้ว"

เจียนจือเพ่ยจับข้อมือของเธอโดยที่เธอไม่ยินยอม "มากับฉันแปบหนึ่ง"

เยี่ยวานวานยังไม่ทันได้ขัดขืน ก็ถูกเขาดึงไปที่ห้องสมุด"เฮ้ คุณเจียน...ปล่อยนะ"

“เฮ้ ปล่อยแฟนฉันนะ” หลี่เจียผิงตะโกนตามหลังเขาด้วยความโกรธ

แต่เยี่ยวานวานก็ถูกชายคนนั้นดึงเข้าไปในห้องสมุดของเขาแล้วและประตูบานใหญ่ก็ถูกปิดลง

เยี่ยวานวานรู้สึกได้ถึงการแรงบีบและในวินาทีต่อมาร่างกายของเธอก็ถูกกดเข้ากับแผงประตูโดยชายคนนั้น

กลิ่นน้ำหอมที่น่ารื่นรมย์ก็ลอยลงมา เสียงประชดประชันและคำถามก็ดังก้องอยู่ในหูของเธอ "เธอมีแฟนแล้วแล้วกล้าดีอย่างไรมากิ๊กกับฉัน"

เยี่ยวานวานเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าที่เย็นชาและดวงตาของชายคนนั้นยังคงเย็นชาเล็กน้อย

"ฉันขอโทษ ฉัน...ฉันไม่ได้ทำ" เยี่ยวานวานก้มหน้าและพูดอย่างหนักแน่น

"ไม่ได้ทำงั้นเหรอ วันนั้นที่โรงแรมฉันจูบเธอแต่เธอก็ไม่ได้ปฎิเสธ เธอความจำเสื่อมหรือไง" เจียนจือเพ่ย อยากจะรื้นฟื้นความทรงจำกับเธอ

ใบหน้าของเยี่ยวานวานเปลี่ยนเป็นสีแดง เธอผลักเขาอย่างแรง "อย่าทำอย่างนั้น แฟนของฉันอยู่ที่นี่"

คุณนายเจียนเคยบอกว่า เมื่อเขาเกลียดใครสักคนเขาจะไม่แตะต้องคนคนนั้นอีก

"ฉันขอโทษ" เยี่ยวานวานขอโทษด้วยความตื่นตระหนก จากนั้นก็เปิดประตูแล้วออกไป

เยี่ยวานวานเดินลงไปที่ล็อบบี้ชั้นล่าง หลี่เจียผิงที่กำลังชื่นชมกับภาพวาดพอเขาเห็นเธอลงมา เขาก็ถามอย่างเป็นห่วงว่า "เธอไม่เป็นอะไรนะ!"

"ฉันสบายดี ไปกันเถอะ!" เยี่ยวานวานแค่อยากจะหนีไปจากที่นี่ สายตาของเจียนจือเพ่ยเมื่อกี้ทำให้เธอรู้สึกอึดอัดอย่างอธิบายไม่ถูก

และในขณะนี้หลี่เจียผิงก็เห็นชายคนนั้นกำลังเดินลงบันไดลงมาที่ชั้นล่าง เขาก็เลยคว้าตัวเยี่ยวานวานมา แล้วก็เพิ่มทักษะการแสดงของเขา เขาเตือนชายรูปงามที่กำลังจะลงมาชั้นล่าง "จากนี้ไปคุณช่วยอยู่ให้ห่างจากแฟนผมด้วยแล้วก็ไม่อนุญาตให้คุณมาล่วงเกินเธอด้วย”

เยี่ยวานวานหรี่ตาลงเล็กน้อย เธออยากจะเอาเพื่อนคนนี้ออกไป

แต่กลับได้ยินเสียงน้ำเสียงที่เย็นชา "เธอคงยังไม่ได้บอกคุณว่า เราเคยนอนห้องเดียวกันมาก่อนและต่อหน้าผมเธอสวมเพียงชุดคลุมอาบน้ำ แล้วก็จูบกันอย่างดูดดื่มเลยล่ะ!"