รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 751

เยี่ยวานวานกำลังคิดว่าเขาจะออกรถตอนไหนก็เห็นเขายื่นแขนมาโอบรอบช่วงบนร่างกายเธอ

ดวงตาคู่สวยของเธอสั่นระริก ก่อนที่เปลือกตาจะปิดลงรอคอยจุมพิตจากเขา

ตอนนั้นเองเธอก็ได้ยินเสียงหัวเราะต่ำๆ ของชายหนุ่มที่ข้างหู ก่อนจะรู้สึกถึงเข็มขัดนิรภัยที่ถูกดึงออกมารัดตัว

เยี่ยวานวานรู้สึกเขินอายจนแทบจะมุดหนี แต่ใบหน้าเล็กๆ ของเธอกลับถูกชายหนุ่มจับไว้ ลมหายใจของชายหนุ่มเป่ารดลงมา ก่อนที่มอร์นิ่งคิสอันหอมหวานจะถูกประทับ

“ฉันกลัวว่าเธอจะผิดหวังถ้าฉันไม่จูบเธอ” เจียนจือเพ่ยเอ่ยอย่างร้ายกาจ

“หาข้ออ้างแต๊ะอั๋งฉันใช่ไหม!” เยี่ยวานวานตำหนิเขาเสียงเบา

เจียนจือเพ่ยหัวเราะร่า ไหนเลยจะเหลือภาพลักษณ์คุณชายผู้ร่ำรวย เขาก็แค่ผู้ชายร่างโตที่ทำตัวเป็นเด็กน้อยต่อหน้าผู้หญิงที่รักก็เท่านั้น

“ยังจะขำอีก รีบไปเร็วเข้า!” เยี่ยวานวานรีบเร่งเขา

เจียนจือเพ่ยเอื้อมไปจับพวงมาลัยรถด้วยท่าทางสง่างามก่อนจะขับรถออกไป

ส่วนที่บ้านของเยี่ยวานวาน หลี่เย่ว์ก็พบเบาะแสบางอย่าง ทำไมบนอ่างล้างมือของลูกสาวเธอถึงมีแปรงสีฟันสองด้าม? ไหนจะผ้าขนหนูสองผืนที่แค่ดูสีก็รู้แล้วว่าเป็นของผู้ชาย

ดังนั้นหลี่เย่ว์จึงเริ่มขุดคุ้ย ไม่นานก็เจอรองเท้าสลิปเปอร์และรองเท้ากีฬาของผู้ชาย เธอเข้าใจสาเหตุที่ลูกสาวย้ายออกมาได้ทันที

ลูกสาวเธอมีแฟนแล้ว อีกทั้งผู้ชายคนนี้ยังมาอาศัยอยู่ที่บ้านของเธอ ใช้ชีวิตร่วมกันกับเธอ

หลี่เย่ว์ไม่ทันจะได้ตอบสนอง ไม่คิดเลยว่าลูกสาวเธอจะโตจนมีแฟนแล้ว

พวกเขารู้เรื่องของพ่อลูกสีจื้อหยวนแล้ว พวกเขาเองก็เป็นกังวลและพอจะเดาได้ว่าทำไมถังจือซย่าถึงเรียกประชุมในวันนี้

สิบโมงสามสิบสองนาที เสียงรองเท้าส้นสูงก็ดังมาจากด้านนอกห้องประชุม

ไม่นานถังจือซย่าก็เดินเข้ามาในชุดสูทหรูหรา ผมยาวถูกมัดไว้ด้านหลัง ทั้งเรือนร่างเต็มไปด้วยออร่าสูงส่งและมีอำนาจที่เธอไม่คิดจะข่มออร่านั้น อีกทั้งยังไม่มีท่าทีเหมือนผู้น้อยแต่เป็นท่าทีของหญิงสาวผู้มีอำนาจของตระกูลสี

ความรู้สึกเช่นนี้ผู้คนในห้องประชุมต่างก็รู้ดี

ถังจือซย่านั่งลงในตำแหน่งประธาน เธอกวาดสายตามองไปรอบๆ ก่อนจะหยุดคิดไม่กี่วินาทีแล้วเอ่ย “ขอบคุณทุกท่านที่มาเข้าร่วมการประชุมครั้งนี้มากค่ะ”

“จือซย่า เธอเรียกพวกเรามากะทันหันแบบนี้เพราะอะไร” หญิงวัยห้าสิบเอ่ยขึ้นมา พร้อมกับเรียกชื่อเธอไม่เรียกว่านายหญิง