"คุณชาย ถ้าคุณมีเวลาไปตรวจร่างกายหน่อยนะครับ! เพราะคุณเพิ่งกลับมาจากต่างประเทศ จำเป็นต้องตรวจสภาพร่างกายดูสักหน่อย" เฉียวตงแนะนำ
เจียนจือเพ่ยขมวดคิ้วและทันใดนั้นก็รู้สึกถึงความทรงจำเลือนลาง แต่ก็ไม่สามารถปะติดปะต่อได้ เขายืนขึ้นและพูดว่า "ผมรู้สึกไม่ค่อยสบาย เดี๋ยวจะกลับก่อน"
"ครับ คุณชาย" เฉียวตงลุกขึ้นไปส่งเขา
ระหว่างทางกลับไปที่คฤหาสน์ เจียนจือเพ่ยรู้สึกราวกับว่ามีภาพบางอย่างแวบเข้ามาในหัวของเขา แต่เขาไม่สามารถเข้าใจได้ว่ามันคืออะไร เขาจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเวลาด้วยความรำคาญใจ
ทันใดนั้นก็เห็นรูปหญิงสาวในโทรศัพท์ ภาพหน้าจอโทรศัพท์เป็นรูปหญิงสาวแปลกหน้าที่เขาไม่เคยรู้จักมาก่อน เขาขมวดคิ้ว ใครมาตั้งค่ารูปน่าเบื่อแบบนี้ให้เขากัน?
เจียนจือเพ่ยจ้องมองหญิงสาวที่สดใสในรูปภาพ และหลังจากนั้นไม่กี่วินาที เขาก็เปิดการตั้งค่าและเปลี่ยนภาพเป็นสไตล์ดาร์กๆ ที่เขาชอบ
เมื่อเจียนจือเพ่ยกลับมาถึงคฤหาสน์ เขาบังเอิญเห็นเฉียวเสวี่ยเม่ยเดินมาจากที่ๆ ห่างออกไปไม่ไกล เขาหยุดฝีเท้าและมองดูอยู่สองสามวินาที จากนั้น เศษความทรงจำก็แวบเข้ามาในหัวของเขา เป็นภาพของเขาและเฉียวเสวี่ยเม่ย และเป็นเพียงเศษเสี้ยวความทรงจำ ตัวเขาเองไม่มีความทรงจำพิเศษใดๆ เลย
เมื่อถึงเวลาอาหารเย็น เฉียวเสวี่ยเม่ยอยู่เพื่อรับประทานอาหารด้วย และตอนที่เจียนจือเพ่ยเดินมาจากชั้นสอง หัวใจของเธอก็เต้นระรัว แล้วที่ทำให้เธอแปลกใจคือ เจียนจือเพ่ยกลับมาให้ความรู้สึกสูงส่งเย่อหยิ่งเหมือนแต่ก่อน
มันแตกต่างจากตอนที่เธอเห็นเขาในตอนเช้าหน่อยๆ แม้ว่าตอนเช้าเจียนจือเพ่ยจะเฉยชาต่อเธอเช่นกัน แต่ ณ เวลานี้ เขาที่นั่งอยู่โต๊ะอาหารนั้น เปล่งออร่าออกมาแตกต่างไปอย่างสิ้นเชิง
คุณนายเจียนรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยกับสีหน้าของหลานชายของเธอ ราวกับว่าท่าทีของเขาที่ปฏิบัติต่อเธอมันเปลี่ยนไป
"อาเพ่ย แกโอเคไหม!" คุณนายเจียนถามด้วยความเป็นห่วง
"ไม่เป็นไรครับ" เจียนจือเพ่ยตอบคุณย่า จากนั้นก็ลุกขึ้นและพูดว่า "ผมจะไปจัดการธุระบางอย่าง"
เฉียวเสวี่ยเม่ยมองเขาอย่างน้อยใจ เธอนึกว่าเธอจะหาโอกาสคุยกับเขาได้!
คุณนายเจียนตกใจมาก หรือว่าหลานชายเลิกกับเยี่ยวานวานไปแล้ว? แต่จากที่บอดี้การ์ดมารายงานคือ เขาและเยี่ยวานวานอยู่ด้วยกัน และตอนที่จะกลับประเทศยังอาลัยอาวรณ์อยู่เลย ทำไมเขาถึงเปลี่ยนคนที่จะเป็นภรรยาของเขาและเลือกเฉียวเสวี่ยเม่ยล่ะ?
"อาเพ่ย เพื่อความสุขของตัวแกเอง ย่าจะไม่ไปยุ่งอะไรมาก แกพูดออกมาอย่างเปิดใจได้เลยว่าแกชอบใครกันแน่ ย่าไม่ว่าอะไรหรอก" กลับประเทศครั้งนี้คุณนายเจียนก็คิดดีแล้วเช่นกัน เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นหลานชายรักและห่วงใยผู้หญิงคนหนึ่งมากขนาดนี้ เธอจึงคิดถึงเรื่องนี้ โดยทิ้งชื่อเสียงของตระกูลไว้ก่อน และให้ความสำคัญกับความสุขของหลานชายมากกว่า
เจียนจือเพ่ยกลับมองไปที่คุณย่าด้วยความประหลาดใจ "มีใครที่เหมาะกับผมมากกว่าเสวี่ยเม่ยงั้นเหรอ"
คุณนายเจียนตกตะลึง หลานชายไม่ได้พูดถึงเยี่ยวานวานเลย ดูเหมือนว่าหลานชายจะให้ความสำคัญกับสถานการณ์โดยรวมก่อน เพื่อแต่งงานกับคนในตระกูล
แน่นอนว่าพ่อของเฉียวเสวี่ยเม่ยก็ทำประโยชน์ให้วงศ์ตระกูล การที่แต่งงานกับเธอ จะสามารถจัดการเรื่องต่างๆ ในตระกูลได้ดีขึ้น เธอจึงรู้สึกพอใจ
"แกแน่ใจหรือว่าจะแต่งงานกับเสวี่ยเม่ย ถ้าแกแน่ใจ ฉันจะประกาศงานหมั้นของแกในวันพรุ่งนี้ จากนั้นผ่านไปอีกไม่กี่วันจะจัดงานแต่งงานเป็นอันว่าจบเรื่อง แกว่าไง" คุณนายเจียนถามหลานชายเพื่อยืนยัน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว
ค่าต่อการอ่านหน้าต่อไปแพงจังค่ะ...
มาแล้ว พึ่งเข้ามาดู...
รอๆๆคะ...
สรุปเรื่องไม่ไปต่อแล้วเหรอค่ะ ติดตามมาตลอดหายไปอีกรอบ เสียดายจังค่ะ กำลังสนุกเลย ด้วยเพราะเหตุผลอะไร ยังไงก็ขอขอบคุณค่ะที่ทำให้การอ่านมีความสุขกับตัวละครที่สร้างจินตนาการให้นะ่ค่ะ...
เรืองหยุดชะงักอีกรอบแล้ว ผู้แต่งไม่สบายหรือเปล่าค่ะ หรือติดอะไรยังก็ขอเป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ รอการกลับมาของนิยายเรื่องนี้อยู่ตลอดค่ะ...
หายไป 3 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน.....
หายไป 2 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน...
สนุกมากค่ะ อยากให้ลงสักวันล่ะ 20 ตอนเลยค่ะ สนุกมากๆๆและมีลุ้นด้วยว่าจะยังไงต่อ ต่อไปจะเป็นคู่ของท่านรองปะค่ะ รองประธาน น่ะจะมีนะ555...
น่าสงสารนางเอกจัง และสงสารพระเอกที่จะบอกคนที่ตนเองรักยังไง ว่าคู่หมั้นตัวเองเป้นญาติกัน...
ติดตามต่อค่ะ สนุกมากๆๆๆ...