รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 822

"เอ่อ..." เธอปิดปากแล้วงอตัว

"เป็นไรไหม ไม่สบายตรงไหน？" สีจิ่วเฉินยื่นแขนออกไปเพื่อโอบเธอ

"ไม่มีอะไร จู่ๆ ก็อยากอ้วกขึ้นมา" ถังจือซย่ารู้สึกทรมานเล็กน้อย

เธอเดินไปได้ไม่กี่ก้าว จู่ๆ เธอก็รู้สึกคลื่นไส้ มันทำให้เธอกลุ้มใจ เกิดอะไรขึ้นกับเธอ？

สีจิ่วเฉินพาเธอกลับไปดื่มน้ำอุ่นที่ห้องเพื่อทำให้อุ่นท้อง ถังจือซย่านอนลงบนโซฟาหลังจากดื่มน้ำเสร็จ ความรู้สึกนี้มันทรมานมาก เธอเริ่มทบทวนเกี่ยวกับการรับประทานอาหารและการพักผ่อนของเธอในช่วงไม่กี่วันมานี้ นอกจากง่วงตลอดเวลา เหมือนจะไม่ได้กินอะไรผิดสำแดงนะ！

ขณะที่เธอกำลังคิดอยู่ ก็มีข้อความปรากฏขึ้น เธอทำตาโตเล็กน้อย และเธอหันไปมองชายที่มองเธออยู่ข้างๆ

สีจิ่วเฉินรู้สึกตกใจกับสีหน้าของเธอ "มีอะไรเหรอ"

"ไม่ใช่ว่าถูกแจ็คพอร์ตหรอกนะ" ถังจือซย่าลุกขึ้นจากโซฟาทันทีหลังจากพูดจบ เธอเดินเข้าหาตู้และค้นหากระเป๋าใบเล็กๆ ที่อยู่ข้างใน สีจิ่วเฉินก็ลุกขึ้นและเดินมาหา

"เธอกำลังหาอะไร"

ถังจือซย่าพบกล่องๆ หนึ่งพอดี เธอจึงหยิบมันขึ้นมาให้เขาดู "ดูนี่สิ ฉันจะลองตรวจดู"

ถังจือซย่าเข้าไปในห้องน้ำ ในใจของสีจิ่วเฉินรู้สึกสับสน แม้ว่าเขาจะอยากมีลูก แต่เขาคิดว่าการคลอดลูกจะเป็นเรื่องลำบากสำหรับผู้หญิง ทว่าเขาคิดว่ามีลูกชายสักคนก็ดีเหมือนกัน

อย่างไรก็ตามถังจือซย่ายืนอยู่หน้าอ่างล้างมือและมองไปที่ผลตรวจ เธอไม่สามารถซ่อนความดีใจของเธอได้ แน่นอนว่าการตั้งครรภ์ประสบความสำเร็จ เมื่อมองไปที่เส้นสีแดงสองเส้น ลูกคนที่สองของเธอมาแล้ว

เธอหวังว่าจะเป็นลูกสาว

เมื่อเธอเดินออกมา เธออยากจะแกล้งสามีของเธอ เธอจึงจงใจพูดด้วยสีหน้าค่อนข้างผิดหวังว่า "ไม่ใช่"

สีจิ่วเฉินถอนหายใจด้วยความโล่งอก และกอดเธอด้วยรอยยิ้ม "ไม่ใช่สิดี ถ้าเธอท้องจริงๆ เธอจะลำบากมากแน่ๆ"

ถังจือซย่าตกตะลึงอยู่สองสามวินาที "ฮะ！คุณไม่อยากมีลูกสาวเหรอ"

"ถ้ามันทำให้เธอลำบาก ฉันก็ยอมที่จะมีเฉินเฉินแค่คนเดียว" สีจิ่วเฉินก้มศีรษะและจูบลงที่หน้าผากของเธอ "ฉันไม่เสียใจเลย"

พอมาถึงจุดชมวิวข้างถนน มองเห็นทะเลที่อยู่ไกลออกไป ข้างกายรายล้อมด้วยดอกไม้ ทางช้างเผือกส่องแสงบนท้องฟ้า มีกลิ่นหอมที่ซ่อนอยู่ ทั้งโรแมนติกและสวยงาม

เยี่ยวานวานสูดหายใจลึก รู้สึกถึงความสุขที่โอบกอดเธอจากทุกทิศทาง เป็นความรู้สึกที่มีความสุขอย่างมาก

"สวยไหม" เจียนจือเพ่ยถามด้วยรอยยิ้ม

ความปรารถนาที่จะแบ่งปันเป็นความรักระดับสูงสุด เขาแทบรอไม่ไหวที่จะแบ่งปันสิ่งดีๆ ในครอบครัวของเขาให้กับเธอ

"อืม！มันเหมือนภาพวาดเลย" เยี่ยวานวานพยักหน้า จากนั้นดวงตาของเธอก็เหลือบไปมองใบหน้าของชายคนนั้น ภายใต้แสงจันทร์จางๆ ใบหน้าของเขางดงามและหล่อเหลา ซึ่งดึงดูดใจเธอมากกว่าทิวทัศน์อื่นๆ ทั้งหมด

เช่นเดียวกับเจียนจือเพ่ย

เธอเป็นส่วนที่น่าสนใจที่สุดในภาพวาด

บรรยากาศทั้งหมดเป็นไปอย่างพอเหมาะพอเจาะ เจียนจือเพ่ยโอบไปที่เอวเรียวบางของเธอ เยี่ยวานวานก็โอบคอของเขา ภายใต้ค่ำคืนที่สวยงามเช่นนี้ จะขาดจูบแห่งความรักที่เร่าร้อนไปได้อย่างไร？