รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 850

“แม่ของอันฉีมีทรัพย์สินมากกว่าสามหมื่นห้าพันล้านบาท ทำไมแกถึงไม่แต่งงานกับเธอและยึดทรัพย์สินของพ่อแม่เธอในอนาคตล่ะ ฉันไม่เหมือนขอทานที่จะรอคอยแบบเรื่อยเปื่อยได้นะ”

“อย่ากังวลไปเลย อันฉีได้มอบหัวใจของเธอให้กับผมแล้ว เธอจะฟังสิ่งที่ผมพูดทุกอย่าง ผมใช้เวลามากมายกับเธอตลอดหลายปีที่ผ่านมา ผมรู้ว่าผมอยู่ตรงไหนในใจของเธอ ผมควบคุมอยู่แน่นอน "

“เอาล่ะ แม่ไม่คุยกับแกแล้ว แม่ยังมีเรื่องมากมายที่ต้องทำ!”

ในเวลานี้ประตูห้องก็เปิดออก และหญิงสาวคนนั้นสวมชุดคลุมอาบน้ำเดินออกมา เมื่อเห็นว่าเขายังคุยโทรศัพท์อยู่ เธอจึงดึงเขาเข้ามาแล้วพูดว่า "โทรศัพท์กับฉันอะไรสำคัญกว่ากัน"

“แน่นอนว่าคุณสำคัญ” จี้เจ๋อไม่รอช้าผลักเธอเข้าไปในห้องพร้อมกับกระหน่ำจูบเธอ

ในที่สุดอันฉีก็วางสายลงด้วยความโกรธจัด เอามือปิดหน้า และสั่นไปทั้งตัว เธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่าผู้ชายที่เธอรักอย่างสุดซึ้งเป็นเวลาสองปี เข้าหาเธอเพื่อทรัพย์สินของครอบครัวของเธอ และยิ่งไม่อยากจะเชื่อว่าที่เขาทำดีต่อเธอ มันคือการแสดง

เนี่ยเหยียนเฟิงมองดูน้ำตาที่ไหลผ่านนิ้วของเธอ จนเปียกบนโซฟา เขาขมวดคิ้ว การปลอบคนอื่นเป็นสิ่งที่เขาไม่ถนัด เพราะเขาไม่เคยปลอบคนอื่นเลย

แต่ในเวลานี้เขาต้องการจะพูดอะไรบางอย่างกับเธอ

"เป็นเรื่องดีที่คุณได้เห็นธาตุแท้ของชายคนนั้น หลังจากนี้จะคบใครก็ดูดีๆ อย่าให้โดนหลอกอีก" เนี่ยเหยียนเฟิงลองพยายามพูดสักประโยค

จากที่ร้องไห้อย่างเงียบๆ จู่ๆ เธอก็ร้องไห้ออกมาเสียงดัง อันฉีไม่สนใจใครหน้าไหนแล้ว เธอเงยหน้าขึ้น และน้ำตาก็ไหลออกมาราวกับเขื่อนแตก

เนี่ยเหยียนเฟิงชำเลืองมองที่กระดาษทิชชูบนโต๊ะ เดินไปหยิบมาสองสามแผ่นแล้วยื่นให้เธอ

อันฉีรับทิชชูมาปิดตาของเธอและเริ่มพูดด้วยเสียงสะอื้น

“กลายเป็นว่าเขาโกหกฉันตั้งแต่ต้นจนจบ หลายปีมานี้ทุกอย่างที่เขาทำเพื่อฉันเป็นเรื่องหลอกลวงทั้งหมด ฉันคิดว่าเขาเป็นคนที่รักฉันมากกว่าพ่อแม่ของฉันเสียอีก... แต่แท้จริงแล้วเขาเป็นคนหลอกลวง” อันฉีรู้สึกเจ็บปวดมากในขณะนี้

แต่เธอโชคดีที่ได้รู้ธาตุแท้ของจี้เจ๋อ แต่เธอแค่รับไม่ได้ที่สองปีมานี้ได้ทุ่มเทความรักให้เขาไปทั้งหมด

สุดท้ายกลับถูกตอบแทนแบบนี้

เนี่ยเหยียนเฟิงเอื้อมมือไปจับไหล่ของเธอ และผลักเธอไปนั่งบนโซฟา "โอเค ไม่มีอะไรที่ต้องร้องไห้แล้ว"

"เนี่ยเหยียนเฟิง ขอบคุณที่ให้ฉันได้เห็นธาตุแท้ของจี้เจ๋อ" อันฉีกล่าวขอบคุณขณะเช็ดน้ำตา

เนี่ยเหยียนเฟิงยืนขึ้น "ถ้าคุณต้องการขอบคุณผมจริงๆ ก็เพียงแค่ให้ความร่วมมือกับงานของผม และอย่าสร้างปัญหาให้ผมอีกก็พอแล้ว"

"ฉันอยากยืมโทรศัพท์ของคุณอีกครั้ง" อันฉียืนขึ้น ขอบตาของเธอแดง แต่แววตาของเธอสงบมาก

ครั้งนี้เนี่ยเหยียนเฟิงยื่นโทรศัพท์ให้เธออย่างใจกว้าง

อันฉีกดโทรหาจี้เจ๋ออีกครั้ง

"เฮ้ ฉีฉี เมื่อกี้นี้เกิดอะไรขึ้น ทำไมถึงวางสาย ผมพยายามโทรแต่ทำไมโทรไม่ติด" จี้เจ๋อถามอย่างกังวล เบอร์โทรศัพท์ของเนี่ยเหยียนเฟิงจะไม่เปิดต่อสาธารณะ ดังนั้นถ้าเบอร์อื่นโทรเข้ามาจากข้างนอกจะไม่สามารถโทรติดได้