มียาแก้เสียใจภายหลังให้ดื่มไหม
อย่างไรก็ตาม คลื่นอารมณ์พุ่งขึ้นมาอีกระลอกหนึ่ง เธอเอื้อมมือไปทุบหน้าอกของชายคนนั้นด้วยความโกรธ ให้ตายเถอะ เขาน่าจะบอกเธอเสียก่อน ทำไมถึงปล่อยให้เธอเข้าใจผิด?
ถ้าเขาอธิบายให้ฟังก่อน คงไม่ได้เห็นอะไรแบบนี้
"เนี่ยเหยียนเฟิง ฉันเกลียดคุณ" อันฉีตวาดด้วยความโกรธ
เนี่ยเหยียนเฟิงมองเธอแล้วรู้สึกปวดหัว
อันฉียังคงไม่ลดละและพยายามที่จะตำหนิเขาสำหรับเรื่องทั้งหมด "คุณทำไมไม่บอกความสัมพันธ์ของคุณกับจั่วอันอันให้เร็วกว่านี้?เปลี่ยนได้ไหมนิสัยนิ่งเงียบของคุณ ถ้าคุณยังทำแบบนี้ ฉันจะไม่สนใจคุณแล้วนะ..."
จู่ๆ เนี่ยเหยียนเฟิงก็ไม่พูดอะไร เขากดศีรษะของเธอเข้ากับหน้าอกของเขาอย่างรุนแรง และกักกันคำต่อว่าของเธอไว้ในอ้อมแขนของเขา
จากนั้นอันฉีจึงรู้สึกตัวและพบว่าตัวเองถูกเขากอดอยู่ กอดไว้แน่นด้วย
เธอยื่นมือออกไปอย่างไม่เกรงใจและกอดเอวเขาแน่น แอบขำในอ้อมอกของเขา แม้ว่าเธอจะทำเรื่องน่าอาย แต่โชคดีที่ชายคนนี้รู้วิธีปลอบโยนเธอ
"เมื่อกี้คุณบอกว่าจะให้อาซงเป็นแฟนของคุณเหรอ" ทันใดนั้นก็ได้ยินคำถามเย็นชาแว่วมา
อันฉีรู้สึกเย็นวาบ เธอเงยหน้าขึ้นไปมองใบหน้าบูดบึ้งของชายคนนั้น เธอรู้สึกน้อยใจ แต่อยากรู้มากกว่าว่าเขากำลังหึงอยู่หรือเปล่า
"อาซงทั้งหล่อทั้งอ่อนโยน แถมยังมีอารมณ์ขัน และ... เขาก็ดีกับฉัน" อันฉีอยากหยั่งเชิงใครบางคน ดังนั้นเธอจึงชมอาซงอย่างจริงจัง
อาซงผู้น่าสงสารอยู่ดีๆ ก็งานเข้าแล้ว ทันใดนั้นเขาก็จามขึ้นมาในหอพักและรู้สึกถึงลางสังหรณ์ที่ไม่ดี
เนี่ยเหยียนเฟิงมองผู้หญิงทั้งๆ ที่ยังอยู่ในอ้อมแขนของเขา แต่ปากกำลังชมชายอีกคน สายตาของเขาค่อยๆ กลับสู่ความเย็นชาเหมือนอย่างเคย
อันฉีกัดริมฝีปาก ไม่ทันพูดจบ เธอซุกหน้าเข้ากับหน้าอกของชายคนนั้นอีกครั้ง กอดเขาไว้ก่อนโดยไม่พูดอะไร
ในขณะนี้เอง มีเสียงหนูที่ดังมาจากบนพื้น
"อีกสักพักฉันจะไปอาบน้ำที่ที่พักคุณ โอเคไหม!" อันฉีเงยหน้าขึ้นและถามเขา
"มาได้เลย!" เนี่ยเหยียนเฟิงพยักหน้า
อันฉีมองไปรอบๆ ด้วยดวงตาที่งดงามของเธอ ตอนนี้ไม่มีใครอยู่เลยสักคน! เป็นโอกาสดีที่จะฉวยโอกาสจูบเขา
"เอ่อ... ก้มหัวลงหน่อย ฉันมีอะไรจะบอกคุณ" อันฉีถามเขาด้วยท่าทางเขินอาย
เนี่ยเหยียนเฟิงก้มร่างสูงใหญ่ของเขาลงและก้มหน้าลงเพื่อฟังสิ่งที่เธอพูด ทว่าในขณะที่เขาก้มหัวลงนั้น ริมฝีปากนุ่มๆ ก็จูบเขาที่แก้มอย่างรวดเร็ว เนี่ยเหยียนเฟิง หันขวับไปมองผู้หญิงฉวยโอกาสด้วยความประหลาดใจ
ตอนนี้อันฉีไม่ได้หนีหน้า แต่เธอกลับส่งยิ้มที่มีเสน่ห์ให้เขา "คุณชอบไหม"
แสงอ่อนโยนส่องประกายในดวงตาของเนี่ยเหยียนเฟิง เขาไม่ได้พูดอะไร แต่ดวงตาของเขากำลังบอกว่า เขายอมให้เธอทำอะไรกับเขาก็ได้ตามอำเภอใจ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว
ค่าต่อการอ่านหน้าต่อไปแพงจังค่ะ...
มาแล้ว พึ่งเข้ามาดู...
รอๆๆคะ...
สรุปเรื่องไม่ไปต่อแล้วเหรอค่ะ ติดตามมาตลอดหายไปอีกรอบ เสียดายจังค่ะ กำลังสนุกเลย ด้วยเพราะเหตุผลอะไร ยังไงก็ขอขอบคุณค่ะที่ทำให้การอ่านมีความสุขกับตัวละครที่สร้างจินตนาการให้นะ่ค่ะ...
เรืองหยุดชะงักอีกรอบแล้ว ผู้แต่งไม่สบายหรือเปล่าค่ะ หรือติดอะไรยังก็ขอเป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ รอการกลับมาของนิยายเรื่องนี้อยู่ตลอดค่ะ...
หายไป 3 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน.....
หายไป 2 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน...
สนุกมากค่ะ อยากให้ลงสักวันล่ะ 20 ตอนเลยค่ะ สนุกมากๆๆและมีลุ้นด้วยว่าจะยังไงต่อ ต่อไปจะเป็นคู่ของท่านรองปะค่ะ รองประธาน น่ะจะมีนะ555...
น่าสงสารนางเอกจัง และสงสารพระเอกที่จะบอกคนที่ตนเองรักยังไง ว่าคู่หมั้นตัวเองเป้นญาติกัน...
ติดตามต่อค่ะ สนุกมากๆๆๆ...