รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 937

อันฉีฟังพลางทำความสะอาดรอยเลือดรอบบาดแผล ในที่สุด เธอพันผ้าพันแผลเรียบร้อยและจัดกล่องยาเสร็จ อันฉีก็พูดกับชายหนุ่มที่อยู่อีกฝั่งของกล้องว่า "คุณออกจากฐานฝึกแล้วจริงๆ หรือคะ จะไม่กลับมาอีกแล้วเหรอ”

"อืม!"

“งานหมั้นของคุณกับอันนั่วล่ะ”

"ผมจะยกเลิก"

"คุณ... คุณคำนึงถึงความรู้สึกของอันนั่วหน่อยได้ไหม"

“ถ้าผมแต่งกับเธอแล้วรักเธอไม่ได้ คุณคิดว่าเธอจะมีความสุขไหม”

อันฉีตอบคำถามนี้ไม่ได้ชั่วขณะ แต่เธอรู้ว่าอันนั่วตกหลุมรักเขาตั้งแต่แรกเห็น

“อันนั่วชอบคุณมากนะ”

“แต่เธอชอบผมฝ่ายเดียว ไม่มีทางทำให้เราลงเอยกันได้ การแต่งงานที่มีความสุขแท้จริงคือการที่คนสองคนชอบกัน" ชายหนุ่มพูดเหตุผลอย่างจริงจัง

อันฉีไม่อาจโต้แย้งเขาได้ และไม่รู้ว่าต้องทำยังไงดี

“ยิ่งกว่านั้น คุณไม่รู้สึกเสียใจบ้างเหรอ ถ้าผมจะแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่น” เสียงชายหนุ่มย้อนถามเธอ

ทันใดนั้น อันฉีก็เงยหน้าขึ้นมองไปทางกล้อง บางทีอาจเป็นเพราะสนทนาผ่านกล้อง! เธอพูดคุยกับเขาได้ผ่อนคลายมากกว่า

"ถ้าคุณแต่งงานกับอันนั่วฉันจะไม่เสียใจ ฉันจะมีความสุข และอวยพรพวกคุณสองคน ฉันตัดสินใจไปเรียนต่อเมืองนอกและอยู่ที่นั่น ไม่รบกวนพวกคุณ" อันฉีตัดสินใจเลือกทางออกแล้ว

“งั้นทำไมเมื่อกี้คุณถึงร้องไห้เจ็บปวดขนาดนั้นล่ะ” ชายหนุ่มประชดเบาๆ

อันฉี "..."

เธอเม้มริมฝีปาก และก้มหน้างุดรู้สึกอาย

"เนี่ยเหยียนเฟิง..."

ผู้ชายคนนั้นไม่สนใจเธอแล้ว

อันฉีอดไม่ได้ที่จะอายอยู่ครู่หนึ่งแล้วหยิบเสื้อผ้าเพื่อกลับไปที่ห้อง เธอไม่อยากอยู่ในขอบเขตที่เขาเฝ้าดูได้ตลอดเวลา

อันฉีกลับมาที่ห้อง ทันใดนั้นเธอก็เงยหน้าขึ้นสังเกตข้าวของในห้อง กลัวว่าแม้แต่ห้องเล็กๆ ของเธอก็จะกลายเป็นเขตตรวจตราของผู้ชายคนนั้น ยังดีที่เธอไม่พบอะไรน่าสงสัย

เธอนั่งลงบนเตียง คิดถึงที่พูดกับเขาเมื่อครู่ คิดๆ ดูแล้วคำพูดนั้นทำร้ายจิตใจมาก และเนี่ยเหยียนเฟิงก็เคยเห็นว่าเธอรักจี้เจ๋อแค่ไหน และเธอลืมมันได้อย่างไร้ความปรานีในชั่วเวลาข้ามคืน ดังนั้นคำพูดของอันฉีจึงน่าเชื่อมาก

ราวกับว่าเธอตกหลุมรักชายอื่นได้ในวินาทีถัดไป

แต่อันฉีรู้ว่าเป็นไปไม่ได้ เธอไม่อาจตกหลุมรักคนอื่นได้อีก เธอเคยหลงรักจี้เจ๋อ เพราะเธออ้างว้างและอ่อนไหวตอนอยู่เมืองนอก จี้เจ๋อฉวยโอกาสนั้นเข้าสู่โลกของเธอ