รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 975

"คาดไม่ถึงว่าอันนั่วจะไม่ได้รับความโชคดีนี้ แต่กลับเป็นฉีฉีของพวกเราที่ได้รับไป"

“แล้วใครบอกว่าไม่ใช่ล่ะ ฉันได้แต่หวังว่าครอบครัวของอันนั่วจะเข้าใจพวกเรา”

“พวกเราหาเวลามานั่งคุยกันเถอะ!”

"โอเค รอให้อันฉีไปคุยกับอันนั่วในคืนนี้ก่อน บางทีอาจจะกลับไปทานอาหารเย็นกับคุณพ่อในวันพรุ่งนี้ เพื่อที่เราจะได้คุยเรื่องนี้กัน"

อันฉีกำลังนั่งเหม่อลอยอยู่บนโซฟา เธอไม่ได้เตรียมใจว่าแม่ของเธอจะรู้เรื่องนี้เข้า ตอนนี้เธอจำเป็นต้องเผชิญหน้ากับอันนั่ว

ขณะที่หลี่เซี่ยนกำลังจะกลับเข้าไปในออฟฟิศ ผู้ช่วยของเธอก็รีบเข้ามาพูดว่า "ประธานหลี่ มีคนส่งการ์ดเชิญงานเลี้ยงตอนเย็นมาให้คุณหนู"

“การ์ดเชิญงานเลี้ยงตอนเย็นอะไร?” ขณะที่หลี่เซี่ยนกำลังรู้สึกประหลาดใจ ผู้ช่วยก็ยื่นกล่องการ์ดเชิญที่ห่ออย่างหรูหรามาให้เธอ

เธอมองตัวอักษรที่พิมพ์อยู่บนนั้นและตกใจเป็นเวลาหลายวินาที เป็นการ์ดเชิญงานเลี้ยงการกุศลแบบชาววัง นี่ไม่ใช่ระดับการเชิญไปงานเลี้ยงธรรมดาแล้ว

เธอเดินถือสิ่งนี้เข้าไปในออฟฟิศ ก่อนจะถามอันฉีว่า "ฉีฉี ลูกรู้จักคนระดับนี้ไหม ทำไมลูกถึงได้รับการ์ดเชิญไปงานเลี้ยง"

อันฉีก็รู้สึกประหลาดใจด้วยเช่นกัน เธอยื่นมือไปหยิบกล่องการ์ดเชิญจากแม่ เธอดึงผ้าคาดแล้วเปิดออก จากนั้นก็หยิบซองการ์ดเชิญออกมาจากด้านใน เมื่อเธอเปิดดูก็พบว่าเป็นการ์ดเชิญที่เขียนด้วยลายมือ

"เรียนคุณอันฉี เชิญคุณเข้าร่วมงานเลี้ยงเพื่อการกุศลพีโอนี่และงานเลี้ยงฉลองวันครบรอบ เราหวังเป็นอย่างยิ่งว่าคุณจะมาร่วมงานและร่วมรับประทานอาหารเย็นด้วยกัน"

มันเป็นคำเชิญที่เรียบง่าย แต่ชื่อของผู้ลงนามคือชื่อของฮั่วจยา

อันฉีเอามือป้องปากด้วยความประหลาดใจ "แม่ นี่คือชื่อแม่ของเนี่ยเหยียนเฟิง"

หลี่เซี่ยนก็มองเห็นแล้ว และเธอก็อดไม่ได้ที่จะถามว่า "ลูกเคยเจอแม่ของเหยียนเฟิงหรือยัง"

อันฉีส่ายหัว "ยังเลยค่ะ"

“งั้นเธอน่าจะรู้อยู่แล้วว่าลูกเป็นแฟนของเหยียนเฟิง และต้องการเชิญลูกไปร่วมงานเลี้ยงนี้เป็นพิเศษ”

อันฉีก็สงสัยด้วยเช่นกัน หรือว่าเนี่ยเหยียนเฟิงเคยพูดถึงเธอกับแม่ของเขา? มิฉะนั้นเธอจะได้รับเชิญไปงานเลี้ยงระดับชาววังนี้ได้อย่างไร?

อันฉีจำใจต้องรายงานเรื่องหนึ่งให้เขาฟัง "เมื่อกี้ที่ฉันลงมาจากรถคุณพร้อมกับดอกไม้ช่อหนึ่ง แม่ฉันมาเจอเข้าพอดี เธอถามเรื่องของเรา และฉันก็ได้เปิดเผยไปหมดแล้ว ตอนนี้ฉันจะต้องให้อธิบายเรื่องนี้กับคนทั้งตระกูล"

"เดี๋ยวผมช่วยอธิบายเอง" เนี่ยเหยียนเฟิงพูดด้วยเสียงทุ้มต่ำ ราวกับจะเอาความผิดพลาดทั้งหมดมาไว้ที่ตัวเขา

อันฉีปฏิเสธตรงๆ "ไม่ได้ คุณไม่ต้องออกตัวแทนฉัน เรื่องทั้งหมดมันเกิดจากฉัน ฉันต้องขอโทษคนทั้งตระกูลของฉัน"

"ผมไม่อยากให้คุณเจ็บปวด"

“ไม่เจ็บปวดอะไรหรอกค่ะ พวกเขาคือครอบครัวของฉัน ฉันหวังว่าพวกเขาจะเข้าใจและได้รับคำอวยพรจากพวกเขา ไม่ต้องเป็นห่วงฉัน ฉันไม่เป็นไรค่ะ” อันฉีรับประกัน

เนี่ยเหยียนเฟิงต้องการปกป้องอันฉีไม่ให้เจ็บปวดและถูกตำหนิ แต่อันฉีก็มีความคิดเดียวกัน ไม่ว่าความผิดจะใหญ่แค่ไหนเธอก็ต้องรับผิดชอบ อย่าเอาเขาเข้ามาเกี่ยวพัน

ช่วงบ่ายอันฉีได้นัดอันนั่วออกมาทานข้าวเย็น อันนั่วที่กำลังจัดเตรียมเรื่องที่จะไปเที่ยวก็รับปากที่จะออกมาเดินเล่นกับเธอด้วยความดีใจ

ประมาณห้าโมงเย็นอันฉีขับรถมารับอันนั่ว อันนั่วเดินออกมาในชุดลำลองสบายๆ เธอเปิดประตูเข้ามานั่งในรถพร้อมกับรอยยิ้ม "พี่คะ ฉันจัดกระเป๋าเรียบร้อยแล้ว จองตั๋วเครื่องบินวันมะรืนก็ไปได้เลย"