รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 986

ชายชราสองคนกำลังพูดคุยหัวเราะอย่างมีความสุข เมื่อนายท่านเนี่ยมา อันจงหยางก็พูดเสียงเบา สายตาของเขาก็เต็มไปด้วยความเคารพต่อชายชราคนนี้เพราะตระกูลอันพึ่งพาความช่วยเหลือจากนายท่านเนี่ยในหลายด้าน อันจงหยางเคยเป็นลูกน้องเขาช่วงหนึ่ง

ในแง่ของภูมิหลังของตระกูลเนี่ยไม่เป็นสองรองใครในประเทศนี้

"เหยียนเฟิงมานั่งตรงนี้" อันจงหยางทักทายเนี่ยเหยียนเฟิง

เนี่ยเหยียนเฟิงรีบไปนั่งลง ในสถานการณ์นี้นี้ ไม่ว่าสถานะภายนอกของเขาจะเป็นอย่างไร ที่นี่เขาเด็กกว่า

อันฉีกับอันนั่วกระซิบกระซาบกัน และเมื่ออันนั่วเห็นเนี่ยเหยียนเฟิงอีกครั้ง ความรักและศรัทธาก่อนหน้านี้ทั้งหมดก็กลายเป็นความชื่นชมอีกแบบหนึ่ง อีกอย่างเธอสังเกตเห็นว่าอันฉีกับเนี่ยเหยียนเฟิงยืนอยู่ด้วยกัน ถึงจะรู้สึกเหมือนคู่รักที่สมบูรณ์แบบ

หลังจากแนะนำตัว ทุกคนก็ย้ายไปที่ห้องอาหาร อาหารของคืนนี้ก็มีมากมายเช่นกัน อันฉี นั่งข้างแม่ ดูพวกผู้ชายดื่ม นอกจากนี้ วันนี้นายท่านอันมีความสุขมาก และขนไวน์ที่มีค่ามาหลายปี มาวางมันลงบนโต๊ะในคราวเดียว เนี่ยเหยียนเฟิงดูเหมือนจะไม่ปฏิเสธ มีแก้วไวน์ขาวอยู่ข้างหน้าเขาและสวี่หมิงฮ่าว

อันฉีคิดว่าชายคนนี้คอแข็งแค่ไหน ดูเหมือนไม่เคยเห็น

นึกไม่ถึง เนี่ยเหยียนเฟิงเมมื่อดื่มเหล้าจะแสดงออกบนใบหน้า หลังจากดื่มไวน์ขาวไปสอง แก้ว ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาก็เปลี่ยนเป็นสีแดงอย่างผิดธรรมชาติ ภายใต้แสงไฟ แม้แต่มุมตาและคิ้วของเขาก็เป็นสีแดงเรื่อ และอันฉีก็หน้าแดงหลายครั้ง ท่าทางของผู้ชายหลังจากดื่มเหล้า แบบนี้ แสดงให้เห็นถึงสไตล์ผู้ชายอย่างแท้จริง

อันนั่วรู้ว่าสวี่หมิงฮ่าวดื่มไม่เก่ง เธอจึงแอบกังวล

อาหารค่ำผ่านไปครึ่งทาง คนที่ดื่มยังคงดื่มต่อไป ในขณะที่รุ่นลูกหลานขอตัวก่อน

ช่วงบั้นปลายชีวิตนายท่านเนี่ยไม่มีงานอดิเรกใดๆ เขาชอบดื่มไวน์เล็กน้อย ดังนั้นเขาจึงไม่ได้ดื่มมากในตอนนี้ แต่พูดคุยติดลมและคุยโม้เรื่องต่างๆ สมัยยังหนุ่มกับนายท่านอัน

เนี่ยเหยียนเฟิงยังใช้โอกาสนี้พาอันฉีออกไปสูดอากาศ และได้พบกับอันนั่วและสวี่หมิงฮ่าว ที่กำลังจะออกไปขับรถตากลมเล่น “พี่อันฉี พี่เขย ไปก่อนนะคะ” อันนั่วเรียกอย่างเป็นธรรมชาติมาก

ใบหน้าสวยของอันฉีแดงก่ำ แต่เธอก็ไม่ปฏิเสธ สายตามองส่งรถของพวกเขาออกไป

อันฉีค้นพบเรื่องหนึ่งที่น่าสนใจในคืนนี้ เธอบอกได้จากสายตาของอันนั่วว่าเธอชอบสวี่หมิงฮ่าวจริงๆ

หวังว่าอันนั่วจะพบกับความสุขของเธอเช่นกัน

“แล้วเรื่องนี้มีอันตรายอะไรไหมคะ” อันฉีนั่งตัวตรง นัยน์ตาคู่งามจ้องมองเขา ไม่ยอมละสายตาจากสีหน้าของเขา

เนี่ยเหยียนเฟิงแสร้งทำเป็นยิ้มนิดๆ ผ่อนคลาย "ไม่มีอันตราย แค่ต้องการเวลาน่ะ"

อันฉีเชิดหน้าขึ้น ริมฝีปากสีแดงเม้มเล็กน้อย “คุณอย่าโกหกฉันนะคะ”

ความสับสนฉายแวบหนึ่งในดวงตาของเนี่ยเหยียนเฟิง เพราะเขากำลังโกหก จึงโน้มตัวลงไปจูบเธอ ปกปิดความตื่นตระหนกด้วยจุมพิตที่เร่าร้อน

อันฉีตกใจ นี่คือบ้านของคุณปู่! ผู้ชายคนนี้ไม่ดูกาลเทศะหน่อยเหรอ

แต่ยิ่งมันเกิดขึ้นมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งท้าทายประสาทของอันฉีมากขึ้นเท่านั้น การจูบก็ยิ่งตื่นเต้น

โชคดีที่ทุกคนอยู่ที่ห้องอาหาร ไม่มีใครสังเกตเห็นคู่หนุ่มสาวจูบดื่มด่ำที่ม้านั่งตรงมุมสวนในสนาม