รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 991

พนักงานต้อนรับมองไปยังคู่ชายหนุ่มรูปงามและสาวสวยที่อยู่ตรงหน้า อดไม่ได้ที่จะอิจฉาอยู่พักหนึ่ง ไม่รู้ว่าอิจฉาสาวสวยคนนี้หรืออิจฉาหนุ่มหล่อคนนี้ สุดท้ายแล้วสาวเสิร์ฟบอกว่าอิจฉาหญิงสาวคนนี้มาก!

ชายคนนี้หล่อมากและรูปร่างดีน้อยมากที่จะพบเจอสิ่งที่ยอดเยี่ยมแบบนี้! ทันที่ที่เปิดห้องเสร็จแล้วอันฉีก็จูงมือชายคนหนึ่งเข้าไปในลิฟต์ราวกับว่าเธอเร่งรีบยิ่งกว่าเขา

เนี่ยเหยียนเฟิงนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง

“คุณไม่ได้บอกว่าจะไปดื่มกาแฟหรอ ไปหาอะไรกินก่อนไหม”

อันฉีพยักหน้าเอื้อมมือไปกดที่ร้านกาแฟชั้นบนสุด คืนนี้อีกยาว! ชายคนนี้หนีไม่รอดแน่

ใช่! เธอกำลังใช้วิธีของตัวเองบอกผู้ชายคนนี้ เขาทำภารกิจนี้สำเร็จได้แน่ แต่เขาต้องกลับมาอย่างปลอดภัย เพราะเธอรอเขาอยู่

หลังจากที่กินบางอย่างที่ร้านกาแฟเสร็จแล้ว ทั้งสองก็ลงมาที่ห้อง เมื่ออันฉีเปิดประตูแล้วเห็นเตียงสีขาวขนาดใหญ่ใบหน้าของเธอก็แดงขึ้นมาทันที

“งั้น…คุณอาบน้ำก่อนเถอะ!”อันฉีผลักชายคนที่อยู่ข้างเธอด้วยใบหน้าของเธอที่เขินอายจนยากที่จะปิดภายใต้แสงไฟ

ชายคนนั้นเอื้อมมือไปจับเธอแล้วดึงเธอมาตรงหน้าเขา ดวงตาลึกของเขามองไปที่เธออย่างลึกซึ้ง “พวกเรารอได้”

เมื่ออันฉีได้ยินดังนั้นใบหน้าของเธอก็แดงทันที แต่ก็มองเข้าไปในดวงตาเขาอย่างแน่วแน่ “ฉันไม่อยากรอแล้ว รู้ไหมว่าฉันก็อยากนอนที่อื่นกับคุณ”

เนี่ยเหยียนเฟิงเบิกตากว้างเล็กน้อย

อันฉีคิดกับตัวเอง ช่างเถอะ อาบทำไมน้ำ ยุ่งยาก เธอโอบคอของเขาแล้วเขย่งเท้าขึ้นจับใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาแล้วจูบด้วยริมฝีปากสีแดงของเขา

วินาทีถัดมา เนี่ยเหยียนเฟิงรู้สึกถึงแรงดันเข้าหาตัวเขา เพื่อไม่ให้เธอบาดเจ็บเขาจึงล้มตัวลงนอนบนเตียงขนาดใหญ่และอันฉีก็ตกอยู่มนอ้อมแขนของเขาเช่นกัน คืนนี้อันฉีเป็นนักล่า ส่วนเขาเป็นเหยื่อ

อันฉีมองเขาด้วยแววตาที่สดใจ “คืนนี้ คุณเป็นของฉัน”

เนี่ยเหยียนเฟิงถอนหายใจ “คุณแน่ใจหรอ”

ภายในดวงตาของเนี่ยเหยียนเฟิงมืดมน และความร้อนภายในท้องของเขามันเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว เขาก้มหน้าลงแล้วพูดว่า “คุณกล้า”

พูดจบเขาก็ใช้การกระทำเพื่อพิสูจน์ความสามารถของเขา จูบของเขาราวกับฝนที่ตกบนริมฝีปากเธอ

จูบอันแสนอบอุ่นของแสงแดดยามเช้าบนใบหน้าของหญิงสาวที่กำลังหลับใหล ในเวลาเดียวกับมีเสียงกระซิบที่ปลุกเธอให้ตื่นขึ้น เธอเหนื่อยล้าราวกับแมวขี้เกียจไม่ยอมลุก เพื่อหลีกเลี่ยงแสงอาทิตย์ เธอพลิกตัวตกลงไปสู่อ้อมแขนของชายคนนั้นอย่างเป็นธรรมชาติ กอดเขาไว้แล้วนอนหลับต่อ

ชายคนนั้นตื่นขึ้นมา ดวงตาที่อ่อนโยนของเขากำลังชื่นชมใบหน้าที่หลับใหลของหญิงสาวในอ้อมแขนของเขาภายใต้แสงแดดยามเช้า และมุมปากของเขาก็โค้งขึ้นเล็กน้อยเป็นรอยยิ้ม

ปอยผมยุ่งเหยิงหล่นลงมาจากหน้าผากของหญิงสาวและมือของชายคนนั้นก็ค่อยๆ วางไว้ใกล้กับหูของเธอ และหญิงสาวก็พึมพำอย่างคลุมเครือว่า “เนี่ยเหยียนเฟิง... ฉันไม่ต้องการมันอีกแล้ว”

เนี่ยเหยียนเฟิงยิ้ม แล้วพูดด้วยเสียงแหบแห้งว่า “โอเค ไม่มาแล้ว”

ประโยคนี้ทำให้หญิงสาวค่อยๆ เปิดขนตายาวของเธอ เมื่อเห็นใบหน้าที่หล่อเหลาและไร้เทียมทานของเขาและรอยยิ้มที่พึงพอใจในดวงตาของเขา อันฉีเอามือปิดใบหน้าของเธอ หลังจากปิดไฟเมื่อคืนทุกอย่างรู้สึกว่ามันทั้งหมดอยู่ในความมืด แต่ตอนนี้แดดจ้าจนเธอหน้าแดง