ริษยาร้ายซ่อนรัก นิยาย บท 42

การที่นับหนึ่งเลือกที่จะเรียกอิงฟ้าว่า คุณ เพื่อทำให้คนฟังรู้สึกว่าเธอให้เกียรติหล่อนและเพื่อไม่ให้ดูสนิทสนมจนน่าสงสัย

และเธอจะไม่ให้เรื่องมันจบแค่การแฉนี้ วันนี้มีโอกาส เธอจะทำให้อิงฟ้าได้ลิ้มรสของการถูกกระทำเหมือนที่เธอเคยถูกกระทำบ้าง

ในเมื่อรอเวรกรรม รอสวรรค์ลงโทษ แต่สวรรค์กลับเข้าข้างเมตตาอิงฟ้าให้เธอมีชีวิตที่ดีคอยข่มเหงรังความเธอไม่เลิก

เธอก็จะจัดให้ทำหน้าที่ลงโทษลูกรักสวรรค์แทนสวรรค์เอง

อิงฟ้ามองคนที่หันหลังเดินออกไปด้วยความโกรธแค้นจนเลือดขึ้นหน้า

เมื่อรู้ว่าตัวเองหลงกลนับหนึ่งและถูกแฉไปเรียบร้อยแล้ว

" อีนับหนึ่ง แกทำแบบนี้แล้วคิดจะออกไปง่ายๆแบบนี้เหรอ ห๊ะ! "

อิงฟ้าคำรามเสียงกร้าวตามหลังนับหนึ่งด้วยความโกรธจัด

ตอนนี้เธอขาดสติอย่างบ้าคลั่งตามความต้องการของนับหนึ่งแล้ว

นับหนึ่งกระหยิ่มยิ้มมุมปากด้วยแววตาเย็นชา แล้วไม่สนใจที่จะหันกลับไปมองอิงฟ้าอีก

เธอกำลังยื่นมือออกไปเปิดประตู ก็ถูกอิงฟ้ามากระชากแขนแล้วตบหน้าเธอไปหนึ่งฉาบ

ดัง เพี๊ยะ! จนเธอรู้สึกมึนไปสามวิ แล้วตามมาด้วยเสียงตะคอกเสียงกร้าวอย่างเกรี้ยวกราด

" อีนับหนึ่ง! แกกล้าดียังไงที่มาทำแบบนี้ ห๊ะ แกมีสิทธิ์อะไรมาทำลายชื่อเสียงฉัน วันนี้ถ้าฉันไม่ได้สั่งสอนแก ฉันจะไม่มีวันกลับไปเด็ดขาด! "

หน้านับหนึ่งสะบัดหันไปตามแรงมือของอิงฟ้า เธอจับแก้มที่เจ็บแสบจากการโดนตบ

แล้วค่อยๆหันกลับมามองอิงฟ้า ที่ดวงตาแดงก่ำอย่างแข็งกร้าวด้วยความใจเย็น เพื่อยั่วให้อิงฟ้าโกรธคลั่งมากขึ้นกว่าเดิม

" ซี๊ด~ อูย แรงมือของคนบ้านี่ หนักใช้ได้เลย "

เธอพึมพำอย่างไม่สนใจคนตรงหน้า อิงฟ้าเห็นนับหนึ่งดูใจเย็นดังนั้น

เหมือนเธอจะได้สติกลับมาและรู้ว่าหากตัวเองยังโกรธแบบนี้ ก็จะเสียเปรียบนับหนึ่งทันที

เธอจึงผ่อนลมหายใจแล้วเปลี่ยนเป็นยิ้มเย็นออกมาในแววตาแฝงไปด้วยความชั่วร้าย

พร้อมกับบีบแขนของนับหนึ่ง จิกเล็บอันแหลมคมลงบนผิวเนียนนุ่มเต็มแรงอาฆาต

จนผิวขาวเนียนนุ่มได้แผลแล้วเลือดก็ค่อยๆซึมออกมาจากผิวหนัง

จากนั้นอิงฟ้าก็เอ่ยออกมาเสียงต่ำเบาๆเพื่อข่มขวัญนับหนึ่ง

" หึ อีนับหนึ่ง เห็นที แกกับฉัน คงจะอยู่ร่วมโลกกันไม่ได้แล้ว สิ่งที่แกทำวันนี้ มันกระทบกับฉันได้เพียงชั่วคราวเท่านั้น แต่หลังจากนี้ แกอาจจะไม่มีโอกาสได้หายใจบนโลกใบนี้อีกแล้ว "

นับหนึ่งที่ขมวดคิ้วด้วยความเจ็บได้ยินอิงฟ้าขู่ดังนั้นเธอก็ยิ้มออกมา

แล้วเลิกคิ้วเอ่ยอย่างท้าทายโดยไม่มีทีท่าว่าจะเกรงกลัวคำขู่แต่อย่างใด

" งั้นเหรอ ฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่าคนอย่างเธอจะมีความสามารถแค่ไหนกัน

ถึงได้กล้ามาขู่ฆ่าคนอื่นอย่างโจ่งแจ้งโดยไม่เกรงกลัวต่อกฎหมายแบบนี้

เธอคงคิดจะว่าไปพึ่งพาไอ้ชั่วช้าสารเลวที่เธอไปขายตัวให้ล่ะสิ

รู้ไว้เลยนะ ว่าฉันไม่กลัวอิทธิพลของมันหรอก หากตาย ฉันจะตายอย่างมีเกียรติโดยไม่ตายฟรีแน่นอน "

เธอเอ่ยประโยคสุดท้ายด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว จ้องหน้าอิงฟ้าอย่างไม่เกรงกลัวความตายด้วยแววตาดุดัน จากนั้นก็เอ่ยต่ออย่างใจเย็นว่า

" อืม...ตอนนี้มันคงจะกล้าช่วยเธอหรอกนะ เพราะข่าวฉาวที่เธอเอาตัวเข้าแลกเพิ่งจะแพร่ออกไป

ใครเข้าใกล้เธอในเวลานี้ก็จะถูกจับตามองเป็นพิเศษ ใครกล้าเข้าใกล้เธอก็ต้องเสี่ยงที่จะเสียชื่อเสียง

หึ ฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่าใครหน้าไหนที่มันจะกล้าเข้ามาช่วยเธอฆ่าฉันในช่วงนี้ ยังไงก็ รีบๆลงมือนะ ฉันจะรอ "

เอ่ยจบเธอก็ผลักอิงฟ้าออกไปเต็มแรงแล้วหันไปเปิดประตู แต่อิงฟ้ากลับเข้ามากระชากเธอแล้วตบหน้าเธอไปอีกหนึ่งฉาบ

" เพี๊ยะ! "

ตอนนี้เธอแสบหน้าจนทนไม่ไหวแล้ว พออิงฟ้าง้างมือขึ้นมาจะตบเธออีกครั้ง เธอก็จับมือหล่อนไว้แล้วกะจะตบคืน

แต่พอคิดดูอีกทีก็เปลี่ยนมากำหมัดแน่นแล้วต่อยเข้าใต้ลิ้นปี่หล่อนแทน

" อึก! "

อิงฟ้าถึงกับจุกจนหน้าบิดเบี้ยว จากนั้นนับหนึ่งก็ผลักอิงฟ้าออกไปอย่างไม่ปรานี

อิงฟ้ายืนงอตัวเอาฝ่ามือทาบไว้ใต้ลิ้นปี่ กัดฟันเอ่ยอย่างเจ็บปวดจนแทบจะยืนไม่ไหว จ้องนับหนึ่งด้วยแววตาเกลียดชังอย่างโกรธแค้น

" อี...นับหนึ่ง แก "

นับหนึ่งเลิกคิ้วขึ้นถามเสียงแข็งอย่างดุดัน

" ฉันทำไม ห๊ะ "

เธอเอ่ยพร้อมกับเดินเข้าไปหาอิงฟ้า เพราะได้ยินเสียงส้นรองเท้าคัทชูจำนวนมากกำลังใกล้เข้ามา

ที่ผ่านมาเธอเป็นคนว่านอนสอนง่าย สุภาพอ่อนโยนมาตลอด มาวันนี้เธอเปลี่ยนไปจนทำเขาอึ้งและรู้สึกกลัวขึ้นมาในใจ

พอแกเห็นกลุ่มนักศึกษาเปิดประตูเข้ามายกโทรศัพท์ถ่ายอิงฟ้า แกก็ได้สติ เลยรีบวิ่งเข้าไปห้ามอิงฟ้าพร้อมกับเอ่ย

" อิงฟ้าพอแล้ว อิงฟ้าหยุด หยุดได้แล้ว คุณตั้งสติหน่อยสิ อิงฟ้า "

แชะ! แชะ!

เสียงและแสงแฟลชของนักข่าวทำให้อิงฟ้าได้สติ กลับมา เธอหันไปมองผู้คนอย่างนิ่งอึ้งด้วยความตกใจ

[ นี่เราทำอะไรลงไป เราหลงกลนังนับหนึ่งอีกแล้วเหรอ ]

เมื่อคิดได้ดังนั้นเธอก็หันกลับมามองนับหนึ่งที่อยู่ใต้ร่างเธอ นับหนึ่งรีบเอาเสื้อคลุมมาปิดหน้าเพราะกลัวจะถูกถ่ายหน้าด้วย

เธอไม่อยากเปิดเผยชื่อกับใบหน้าให้สื่อรู้เห็น เพราะมันจะทำให้เธอไม่ปลอดภัย

นิ่มรีบวิ่งเข้ามาผลักอิงฟ้าออกไปเต็มแรงด้วยความเป็นห่วงนับหนึ่ง แล้วโอบกอดเธอไว้พร้อมกับกระซิบถามอย่างหมั่นไส้

" เก่งนักไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงยอมให้ตัวเองโดนตบจนสะบักสะบอมแบบนี้ล่ะ "

" ก็เก่งไง อูย ซี๊ด~ เจ็บๆ เธอรีบพาฉันออกไปที ตอนนี้หน้าฉันคงบวมมากแล้วมั้ง เจ็บจะตายอยู่แล้ว ดาราเสียสตินั่นมือหนักเป็นบ้าเลย "

เธอบ่นพึมพำเสียงเบาพร้อมกับเอามือกุมแก้มบวมช้ำด้วยความเจ็บแสบ

ผู้จัดการสาวเห็นว่าอิงฟ้าสงบลงแล้วเลยพยุงเธอลุกขึ้นมาแล้วเอ่ยปลอบเบาๆ

" ไม่เป็นไรนะ ไม่ต้องกลัว เรื่องนี้ค่อยขอให้คุณกวินแก้ข่าวทีหลัง ตอนนี้เราออกไปจากที่นี่ก่อน "

เอ่ยจบแกก็พาอิงฟ้าออกไป แล้วนักข่าวก็กรูเข้าไปหาอิงฟ้าจ่อไมค์ไล่ตามเธอไปพร้อมกับเอ่ยถาม

" คุณอิงฟ้า มันเกิดอะไรขึ้นคะ ทำไมคุณถึงได้ทำร้ายน้องนักศึกษาคนนั้นขนาดนั้น "

" จริงหรือเปล่าครับที่มีการเผยแพร่บนโลกอินเทอร์เน็ตว่าคุณขายตัว "

" คลิปเสียงที่คุณยอมรับว่าตัวเองเอาตัวเข้าแลกเพื่อเข้ามาในวงการบันเทิงนั้นใช่เสียงของคุณอิงฟ้าจริงๆหรือเปล่าคะ "

ผู้จัดการกับอิงฟ้าถูกล้อมด้วยนักข่าว ผู้จัดการไม่มีทางเลี่ยงอื่นเลยเอ่ยตอบไป

" เรื่องในวันนี้เป็นเพียงการเข้าใจผิด เดี๋ยวทางเราจะแถลงข่าวแจ้งให้ทุกคนทราบข้อเท็จจริงทีหลังนะคะ หลีกทางหน่อยนะคะ "

ผู้จัดการโอบอิงฟ้าออกไปขึ้นรถแล้วปิดประตู จากนั้นคนขับรถก็ขับออกไปจากมหาลัย