ริษยาร้ายซ่อนรัก นิยาย บท 63

นับหนึ่งก็เริ่มถ่ายทำโฆษณาฉากแรก

ซึ่งเป็นฉากที่เธอหยิบขวดครีมอาบน้ำขึ้นมา แล้วเดินถือเข้าไปในห้องที่เต็มไปด้วยดอกไม้

" คัต "

ผู้กำกับเอ่ย จากนั้นนับหนึ่งก็ไปถอดเสื้อผ้า บนตัวเหลือเพียง เกาะอกสีเนื้อกับกางเกงสเตย์สีเนื้อ

แล้วก้าวลงไปอาบน้ำในอ่างอาบน้ำ ที่เต็มไปด้วยฟองสีขาวของครีมอาบน้ำ

เริ่มถ่ายทำต่อตอนที่เธอบีบครีมลงในฝ่ามือ แล้วลูบขึ้นมาตามแขน

ต่อด้วยภาพที่เธอยกแขนขึ้นมาดมความหอม ลูบไล้ความเนียนนุ่มของครีมอาบน้ำอย่างเพลินๆ

พร้อมกับหลับตาพริ้มด้วยสีหน้ามีความสุขอย่างอ่อนโยน หลงไหลในทุกการสัมผัสความนุ่มละมุนของเนื้อครีม

ทำให้คนดูรู้สึกเคลิ้มตามอย่างมีความสุขทุกครั้ง เมื่อใช้ครีมอาบน้ำเดียวกับที่เธอใช้

" คัตๆ เยี่ยมมากๆ "

เมื่อผู้กำกับสั่งคัต มีมี่ก็เอาเสื้อคลุมไปคลุมตัวน้องทันที แล้วพาเธอไปอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้า

เสร็จแล้วก็ไปนั่งแต่งหน้าเปลี่ยนเสื้อผ้าสำหรับถ่ายโปสเตอร์คู่กับผลิตภัณฑ์ต่อ

เนื่องจากโฆษณาตัวนี้นี้มีทั้งหมดสองฉาก ฉากสุดท้ายจะเป็นฉากอวดผิวสวยในงานปาร์ตี้ของเหล่าคนไฮโซ

แต่ยังไม่ถ่ายทำเพราะต้องใช้สถานที่จริง สร้างฉากจัดงานให้มันดูหรูหราสมจริง

จบด้วยการควงชายหนุ่มตามคอนเซ็ปต์ผิวสวยสุขภาพดีจนทุกคนต้องเหลียวมอง

พอแต่งตัวเสร็จ นับหนึ่งก็เริ่มถ่ายต่อ มีมี่กับเคธี่ก็ยืนให้กำลังใจอยู่ห่างๆด้วยสีหน้ายิ้มอย่างภูมิใจ

ในขณะที่นับหนึ่งโพสท่าถ่ายแบบคู่กับผลิตภัณฑ์ครีมอาบน้ำไข่มุกผสมผงทองคำ

ที่เป็นผลิตภัณฑ์ตัวใหม่ของบริษัทTNG

ที่กำลังจะเปิดตัวเร็วๆนี้ พร้อมกับพรีเซ็นเตอร์คนใหม่ ที่คู่ควร

เสียงชัตเตอร์ดังรัวๆ ส่วนนับหนึ่งก็เปลี่ยนท่าโพสไปเรื่อยๆราวกับเป็นนางแบบมืออาชีพ

โดยที่ไม่ต้องสอนมาก ทุกท่าโพสของเธอดูสวยเพอร์เฟกต์ทุกมุม ทุกองศา

แชะ! แชะ! แชะ!

แสงแฟลชสว่างวิบวับต่อเนื่อง

" สวยครับ น่ารักมาก "

" คุณนับหนึ่งยิ้มให้สดใสขึ้นมาอีกหน่อยค่ะ แบบนั้นแหละ ดีเลยค่ะ เยี่ยม "

ในขณะที่คนคอยดูเรื่องความสวยงามท่าโพสเอ่ยชมไม่ขาดปาก

กวินกับกรก็เดินเข้ามาในห้องด้วยสีหน้านิ่งๆ อย่างสุขุมเย็นชา

มีมี่หันไปเห็นกวินที่เดินเข้ามาก็ตกใจจนอ้าปากค้าง ดวงตากลมเบิกกว้างขึ้นราวกับเห็นผี

[ นั่นๆๆ นั่นมันคุณกวิน ผู้ชายที่สลักชื่อลงบนตัวนับหนึ่งนี่ ทำไมเขามาที่นี่ได้ล่ะ ]

พอเอ่ยถามกับตัวเองในใจแล้ว หล่อนก็นึกขึ้นได้ว่า กวินเป็นประธานบริษัทเหมือนกัน แต่หล่อนจำไม่ได้ว่าเขาเป็นประธานบริษัทอะไร

ตอนนี้หล่อนพอจะเดาออกแล้ว ว่าท่านประธานที่ทุกคนยำเกรงนั้น น่าจะเป็นคุณกวิน

[ ซวยแล้ว นี่เราเอาเนื้อมาให้เสือกินหรอกเหรอ ตายๆ ทำไงดีๆ หากคุณกวินคนนี้ สนใจนับหนึ่งขึ้นมาอีก จะทำยังไง โอ่ย หัวจะปวด ]

จากนั้นหล่อนก็เหลือบไปเห็นขวดน้ำที่วางอยู่บนโต๊ะ แล้วหล่อนก็เกิดไอเดียที่จะทำให้กวินออกไปจากห้อง

หล่อนกวาดตามองไปยังพนักงานแต่ละคน เมื่อเห็นว่า สายตาของทุกคน ไปตกอยู่ที่นับหนึ่งหมด

หล่อนรีบไปรินน้ำใส่แก้วด้วยความตื่นเต้นพร้อมกับพึมพำในใจ

[ เราจะยอมให้คุณกวินเจอน้องเราไม่ได้เด็ด ]

เสร็จแล้วหล่อนก็เดินถือแก้วน้ำเข้าไปหากวิน ทำเหมือนจะไปเสิร์ฟน้ำให้เขา

แล้วก็แกล้งทำเป็นสะดุดสายไฟพร้อมกับสาดน้ำใส่กวินเข้าไปเต็มๆ

แล้วทำเป็นหยิบทิชชูออกมาจากกระเป๋า เข้ามาเช็ดเสื้อผ้าที่เปียกชื้นให้กวินด้วยสีหน้ารู้สึกผิดพร้อมกับเอ่ยเสียงสั่นอย่างกลัวๆ

" ขอ ขอโทษค่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจค่ะ ขอโทษนะคะ คุณ คุณเป็นดาราชายที่จะมาถ่ายฉากตอนเย็นกับน้องนักแสดงสาวใช่มั้ยคะ งั้นฉันจะพาคุณไปเปลี่ยนชุดค่ะ "

หล่อนเอ่ยพร้อมกับดึงแขนกวินให้ตามหล่อนไป แต่ดูเหมือนแผนหล่อนจะพังไม่เป็นท่า

เพราะมันทำให้กวินโกรธจนเลือดขึ้นหน้า จ้องคนที่จับแขนตัวเองด้วยแววตาแข็งกร้าวอย่างดุดัน

แล้วผลักมีมี่ออกไปเต็มแรงด้วยความรังเกียจ

จากนั้นก็หันไปเอ่ยสั่งเสียงกร้าวราวกับเจ้าป่ากำลังคำราม

" บังอาจ! กร ลากตัวมันแล้วโยนออกไปนอกบริษัทซะ!!! "

" ครับ "

กรเอ่ยตอบรับคำอย่างสุขุม

มีมี่ถูกผลักออกไปเต็มแรง หล่อนทรงตัวไม่ได้จนล้มลงไปบนพื้นจนเกิดเสียงดัง ตุบ!

กรเดินเข้าไปจับแขนมีมี่ แล้วกระชากแขนหล่อนอย่างแรงเพื่อให้ลุกขึ้นยืน

[ ทำไมถึงได้โหดร้ายกันขนาดนี้เนี่ย ทั้งเจ้านาย ทั้งลูกน้องเลย น่าเสียดายที่พระเจ้าให้ความหล่อแต่ลืมไม่ให้หัวใจพวกเขา โหดร้ายชะมัด ]

มีมี่ลอบพึมพำในใจถึงพวกเขาอย่างไม่พอใจเจือความเสียดายในหน้าตาอันหล่อเหลาของพวกเขา

การทำงานทุกอย่างหยุดชะงักลงกลางคัน แล้วทุกคน ก็หันมามองตามเสียงที่ดังมาจากข้างหลังด้วยความสงสัย

แต่แล้วทุกคนก็ตกใจจนหัวใจลงไปอยู่ที่ตาตุ่ม

เมื่อคนที่แผดเสียงเดือดดาลคือท่านประธานกวินของพวกเขา

" ท่านประธาน! "

ที่ประธานบริษัทดูถูกความสามารถของเธอ เพียงเพราะเธอเป็นดาราหน้าใหม่

ตอนนี้เธอตัดสินใจแล้วว่าจะไม่เอาเงินและไม่เอางานโฆษณาชิ้นนี้แล้ว

ที่ผ่านมาไม่มีเงิน เธอก็อยู่ได้ หาเช้ากินค่ำก็ไม่ได้อดตาย ทำไมจะต้องยอมให้คนอื่นดูถูกเหยียดหยามเพียงเพราะความไม่ถูกใจล่ะ

เธอเดินออกไปด้วยสีหน้าเย็นชาแบบเหวี่ยงๆ แววตาสวยดูแข็งกร้าวดุดัน อย่างไม่ยอมทนอีกต่อไป แล้วเธอก็เอ่ยด่าขึ้นเสียงแข็ง อย่างไม่เกรงกลัวใครอีกต่อไป

" ทำไม เป็นดาราหน้าใหม่แล้วมันหนักหัวใคร ไม่ทราบ งานของคุณ ฉันเองก็ไม่อยากทำแล้วเหมือนกัน เรื่องมาก น่ารำคาญ "

เมื่อเสียงเธอดังขึ้นคนที่อยู่ใกล้เธอก็มองเธออย่างอึ้งๆแต่ก็ไม่มีใครกล้าห้ามเธอ

ส่วนคนที่อยู่ไกล้กวินก็ได้แต่แอบเงียบสีหน้าเริ่มไม่ค่อย เคธี่ถึงกับหน้าซีดจวนจะเป็นลม

เมื่อได้ยินนับหนึ่งกล้าปะทะคารมกับท่านประธานTNG อย่างไม่เกรงกลัว

[ โอย...จะเป็นลม ]

[ ตายแล้ว น้องนับหนึ่ง เล่นออกมาเองซะงั้น งานนี้ พี่มี่ได้เจ็บตัวฟรีไปอีก ]

มีมี่บ่นพึมพำในใจอย่างเงียบๆ เมื่อได้ยินเสียงน้องดังมาจากด้านใน

เคธี่กลัวจะเกิดเรื่องราวใหญ่โตขึ้น เลยวิ่งเข้าไปหานับหนึ่งจ้องหน้าเธอแล้วส่ายหน้าห้ามไม่ให้เธอพูดอะไรอีก

กวินเองก็อยากจะเห็นหน้าดาราหน้าใหม่ฝีปากกล้าคนนี้เหมือนกัน เลยเดินเข้ามาข้างในเพื่อจะดูหน้าสักหน่อย

เคธี่ไม่อยากให้นับหนึ่งมีเรื่องกับคนที่มีอำนาจอย่างประธานกวิน ที่ขึ้นชื่อเรื่องความโหดร้าย เลือดเย็น ไร้หัวใจ

" น้องนับหนึ่งรีบๆออกไปจากห้องนี้เร็วๆ น้องรู้ตัวมั้ยว่า กำลังหาเรื่องเดือดร้อนใส่ตัวอยู่น่ะ "

แกเอ่ยด้วยสีหน้าเคร่งเครียด นับหนึ่งไม่ยอมออกไป แต่จะเดินเข้าไปหาคนที่ดูถูกเธอ เพื่อเผชิญหน้า เลยเอ่ยเสียงแข็งอย่างไม่เกรงกลัว

" ทำไมเราจะต้องกลัวเขาด้วยคะ พี่เคธี่ ในเมื่อหนูไม่สนใจงานโฆษณาของเขาแล้ว "

" ถึงไม่สนใจก็ต้องรีบออกไป พี่ขอโทษด้วยที่พาน้องมาที่นี่ "

เคธี่รู้สึกเสียใจ ที่ทำให้นับหนึ่งเจอเรื่องแบบนี้

เพราะแกก็ไม่คิดว่า

มีมี่จะซุ่มซ่า ทำให้เสื้อท่านประธานเปียกจนเขาโกรธจัดขนาดนั้น

" พี่ไม่ผิดค่ะ บ้านเมืองมีขื่อมีแป ต่อให้เขามีอำนาจเหนือฟ้า มันก็ยังมีฟ้านะคะ "

เคธี่เหลืออดกับความดื้อรั้น ไม่ยอมคนและความไม่กลัวใครของนับหนึ่ง แกจึงเอ่ยขอร้องขึ้น

" น้องนับหนึ่ง พี่ขอร้องล่ะ อย่าดื้อ บนโลกใบนี้น่ะ กฎหมายเอาผิดคนได้แค่สามประเภทเท่านั้น

หนึ่ง คนจน สอง คนโง่ และสามคือคนที่ไม่มีความรู้ทางด้านกฎหมาย

ส่วนคนรวยกับคนมีอำนาจ กฎหมายทำอะไรพวกเขาไม่ได้หรอก รีบออกไปเร็วๆ ก่อนที่เรื่องมันจะบานปลาย "

ได้ยินดังนั้นนับหนึ่งก็หันหลัง ยอมออกไปแต่โดยดี เพราะเธอไม่อยากให้ใครมาเดือดร้อนเพราะเธอ