สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา นิยาย บท 155

กู้ฉางชิงได้ยินเช่นนี้ สะดุ้งตกใจ

"ขอโทษนะคะคุณจำคนผิดแล้วค่ะ"

เธอเสแสร้งยิ้มและตอบ

จี้ฟงหยุนขมวดคิ้ว สายตาจ้องมองไปที่กู้ฉางชิง

"ฉันจำไม่ผิดหรอก"

กู้ฉางชิงได้ยินเช่นนี้ ในใจก็รู้สึกแปลกๆ

เธอมองไปที่จี้ฟงหยุน ในขณะที่เธอกำลังจะปฏิเสธ จี้ฟงหยุนก็ได้พูดขึ้นมาอีกครั้ง

"ฉางชิง ฉันรู้ว่าเธอกำลังจะปฏิเสธ แต่ต่อให้เธอเปลี่ยนไปแค่ไหน ฉันก็ยังจำเธอได้"

กู้ฉางชิงเห็นเช่นนี้ กัดริมฝีปากและไม่รู้จะพูดอะไรต่อดี

จี้ฟงหยุนเองก็ไม่เปิดโอกาสให้เธอพูด พูดต่อว่า: "ฉางชิง ฉันรู้ว่าเธอมีเรื่องจำเป็นต้องทำแบบนี้ ไว้ใจฉันเถอะฉันไม่บอกใครหรอก ขอเพียงแค่เธออย่าหลบหน้าฉัน"

พูดจบ เขาก็เดินเข้าไปหากู้ฉางชิงหนึ่งก้าว

กู้ฉางชิงถอยออกโดยไม่รู้ตัว มองเขาด้วยความปวดหัว

สายตารู้สึกไม่ว่าเธอจะพูดอะไรออกมาก็ไม่จริง

"ฉันมีธุระ เชิญคุณตามสบาย"

เธอเลือกที่จะไม่ตอบและบอกลา

ยังไม่ทันให้โอกาสจี้ฟงหยุนได้พูด เธอก็หันหลังจากไป

จี้ฟงหยุนที่กำลังมองดูเธอจากไป ขมวดคิ้ว และยิ่งสงสัยมากขึ้นในใจ

เขาอยากรู้มากว่ากู้ฉางชิงกำลังทำอะไรอยู่ ทำไมต้องใช้นามแฝงและยังทำเหมือนไม่รู้จักเขาอีก

กู้ฉางชิงไม่รู้ว่าจี้ฟงหยุนสงสัยและอยากรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเธอ

เธอกลับเข้าไปในงานเลี้ยง กำลังมองหามู่จิน ทันใดนั้นก็ได้ยินบทสนทนาข้างๆทำให้เธอถึงกับหยุดชะงัก

"เอ้ะ นั่นใช่ประธานเฟิงจิงเหยาของเฟิงซื่อกรุ๊ปหรือเปล่า? ทำไมเขาถึงมาที่นี่ได้?"

"ใช่จริงด้วย ทำไมถึงมาปรากฏที่นี่?"

"อะไรกัน? นี่พวกเธอยังไม่รู้หรอว่าเฟิงจิงเหยาเพิ่งก่อตั้งบริษัทเสื้อผ้า ตอนนี้กำลังเป็นที่ฮอตฮิตในโซเซียล ดูแล้วเขาน่าจะมาทำงานร่วมกับRCล่ะมั้ง แต่มีเรื่องอื้อฉาวแบบนั้น คงส่งผลไม่ดีต่อบริษัทก่อตั้งใหม่แน่"

ทันทีที่คำนี้พูดออกไป คนไม่น้อยก็เข้ามาถามว่าเกิดอะไรขึ้น

กู้ฉางชิงไม่สนใจกับคำพูดของพวกเขา

ตาทั้งสองของเธอจ้องไปที่เฟิงจิงเหยาที่กำลังเดินเข้ามาจากประตู

แม้ว่าจะเป็นแค่ชุดสูทสีดำธรรมดาไม่เปลี่ยน แต่ด้วยรูปลักษณ์ที่หล่อเหลาไร้ที่ติและมีออร่าที่ไม่มีใครเทียบได้ โดดเด่นท่ามกลางผู้คนมากมาย ทำให้ผู้คนไม่สามารถละสายตาไปได้

เธอรอให้ผู้คนรอบๆเฟิงจิงเหยาเดินออกไปหมดเธอจึงค่อยเดินไปหา

"เธอมาได้ยังไง? บอกว่ากลับมาไม่ทันไม่ใช่หรอ?"

เฟิงจิงเหยามองดูผู้หญิงสดใสที่อยู่ตรงหน้าดวงตาเต็มไปด้วยความดีใจ บอกได้เลยว่าเธอมีความสุขมากที่เขามา

แต่ความจริงเขาคงไม่บอกกู้ฉางชิงหรอกว่าที่รีบกลับมาก็เพราะเธอ

"มันเป็นเรื่องของบริษัท ฉันเองก็ควรมาเจอคนที่รับผิดชอบงานสิ"

เขาตอบกลับห้วนๆ ทำให้กู้ฉางชิงรู้สึกผิดหวัง

เธอคิดว่าผู้ชายคนนี้รีบกลับมาเพื่อมาหาเธอ

เฟิงจิงเหยาสังเกตเห็นแววตาที่ผิดหวังของเธอ แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไร

เขาเองก็ไม่ใช่คนที่อารมณ์ดีนัก

เขามองไปที่รอบๆ สังเกตเห็นใบหน้าของกู้ฉางชิงค่อยๆแดงขึ้น ขมวดคิ้วและถาม: "เธอดื่มเหล้าหรอ?"

กู้ฉางชิงอึ้งไปสักครู่ ตอบกลับเบาๆว่า: "ดื่มแล้วนิดนึง"

เฟิงจิงเหยาขมวดคิ้วแต่ไม่ได้พูดอะไร

กู้ฉางชิงเห็นเช่นนี้ ก็เปลี่ยนเรื่องและพูดขึ้นมาว่า: "ฉันจะพาเธอไปหาคุณมู่"

เฟิงจิบเหยาไม่ปฏิเสธและเดินตามเดินไป

กู้ฉางชิงพาเขาเดินตรงไปทางที่มู่จินอยู่

ในเวลาเดียวกัน จี้ฟงหยุนเองก็เดินออกมาจากทางเดินพอดี

เขากำลังมองหาตัวกู้ฉางชิง ก็หันไปเห็นกู้ฉางชิงกำลังอยู่กับชายรูปหล่อ คิ้วขมวดทันที

แต่ทางนี้ กู้ฉางชิงพาเฟิงจิงเหยามาอยู่ตรงหน้ามู่จินแล้ว

"คุณมู่ นี่คือประธานของบริษัทเรา เฟิงจิงเหยา"

เธอพูดจบ ก็หันกลับมาที่เฟิงจิงเหยาและพูดว่า: "ท่านประธาน คนนี้คือดีไซเนอร์มู่จินของRC และเป็นผู้รอบผิดชอบงานครั้งนี้"

เมื่อเธอพูดจบ ผู้ชายทั้งสองคนก็เริ่มสนทนา

เฟิงจิงเหยาขมวดคิ้วและถามออกมาโดยไม่รู้ตัว

กู้ฉางชิงสะบัดมือเขาออก เพราะไม่พอใจที่เขาไม่สนใจตอนอยู่บนรถ พูดออกมาด้วยความโกรธ: "เธอโกรธอยู่ไม่ใช่หรอ ไม่ต้องมายุ่ง"

พูดจบ เธอก็เดินเซไปมาเข้าไปในบ้าน กะว่าจะขึ้นไปอาบน้ำแล้วนอนพักผ่อน

เฟิงจองเหยามองดูเธอที่กำลังเข้าบ้านไม่กระพริบตา ไม่พูดอะไรและเดินตามเข้าไป

กู้ฉางชิงรู้ว่าเขาเดินตามอยู่ข้างหลังแต่ไม่ได้สนใจ

เธอจับราวบันไดขึ้นไป ไม่รู้ว่าเพราะเร่งรีบเกินไปหรือเปล่าทำให้เธอไม่ระวังสะดุดบันไดและล้มไปข้างหลัง

"โอ้ยย"

เธอตะโกนออกมา และคิดว่าตัวเองไม่รอดแน่

ถ้าเกิดล้มลงไป ต้องหัวแตกแน่ๆ

ในขณะที่เธอหลับตาเพื่อเตรียมรับความเจ็บปวดถ้าล้มลงพื้น ทันใดนั้นก็มีมือยื่นเข้ามาโอบเธอไว้

"เดินระวังหน่อยได้ไหม?"

เฟิงจิงเหยาคว้าเธอไว้ ขมวดคิ้วและมองไปที่คนในอ้อมกอด

กู้ฉางชิงนิ่งอึ้งไปชั่วขณะและได้สติกลับมา

"ขอบคุณนะ"

ถึงแม้จะไม่พอใจกับน้ำเสียงของเขา แต่ก็ยังพูดขอบคุณกับเขา

พูดจบ เธอดิ้นจะไป แต่เฟิงจิงเหยากลับไม่ปล่อยให้เธอไป

"ปล่อยฉัน"

กู้ฉางชิงพยายามดิ้นแต่ก็ไม่มีประโยชน์ ขมวดคิ้วและมองไปที่ผู้ชายตรงหน้า

เฟิงจิงเหยาถาม: "เธอแน่ใจ?"

กู้ฉางชิงอึ่งไปสักครู่ เธอยังไม่เข้าใจทำไมถึงถามแบบนี้ แต่ก็พยักหน้า

"แน่ใจ"

เมื่อเธอพูดจบ เฟิงจิงเหยาค่อยๆปล่อยมือ

กู้ฉางชิงไม่ได้เตรียมตัวและลืมดูสถานการณ์ของตัวเองตอนนี้

แรงโน้มถ่วงทำให้เธอจะล้มไปข้างหลังอีกครั้ง ด้วยสัญชาตญาณแล้วเธอรีบดึงกลับไปในอ้อมกอดของเฟิงจิงเหยา