สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา นิยาย บท 265

เฟิงจิ่งเหยามองโทรศัพท์ด้วยความพึงพอใจ แล้วคิดจะวางลงจริงๆ แล้วกลับไปทำงาน ใครจะรู้ว่าโทรศัพท์ก็สั่นขึ้นอีกครั้ง

เขากวาดสายตาไปมองด้านบน ก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเล็กน้อย

ก็เห็นว่าโทรศัพท์เป็นมั่วจุยโทรเข้ามา

"เกิดอะไรขึ้น?"

"พี่ ที่คุณให้ฉับจับตาดูคนพวกนั้นไว้มันมีความเคลื่อนไหวแล้ว"

มั่วจุยกำลังรายงานสถานการณ์ทางด้านนั้นให้เข้าทางโทรศัพท์ เฟิงจิ่งเหยาได้ยินก็มีสีหน้าเคร่งขรึม

"พวกเขาทำอะไร?"

มั่วจุยตอบกลับว่า : "คนของเราที่นี่พบว่าพวกเขาส่งคนไปที่มิลาน"

พูดจบ เขาก็นึกอะไรออก จึงถามว่า : "พี่ สองวันมานี้คุณอยู่ในประเทศหรือเปล่า ไม่ได้ออกไปไหนใช่ไหม?"

เฟิงจิ่งเหยาขมวดคิ้ว

"ฉันอยู่ในประเทศตลอด"

มั่วจุยได้ยิน ก็โล่งอก

"อยู่ในประเทศก็ดีแล้ว ดูเหมือนว่าจะไม่ได้มุ่งไปที่คุณ"

เขาพูดอย่างปิติยินดี ทว่าเตือนสติเฟิงจิ่งเหยา

แค่เห็นสีหน้าเฟิงจิ่งเฟยาที่เปลี่ยนไปชั่วขณะ หัวใจก็หม่นหมองลงทันที

"ฉันไม่ได้อยู่มิลาน แต่พี่สะใภ้ของคุณอยู่มิลาน!"

มั่วจุยได้ฟังคำนี้ ปากที่ยิ้มอยู่ก็แข็งทื่อ

"น่าจะไม่บังเอิญขนาดนี้ใช่ไหม? อีกทั้งพี่สะใภ้กับคนพวกนั้นจะมีอะไรเกี่ยวข้องกัน?"

เขาพยายามคิดว่ามันจะบังเอิญ อย่างไรก็ตามเดิมทีเฟิงจิ่งเหยาไม่เชื่อว่าจะมีความบังเอิญในโลกนี้

"จะบังเอิญหรือไม่ ก็ช่าง ตอนนี้คุณพาไปที่มิลานเดี๋ยวนี้เลย ฉันจะไปที่นั่นทันที ก่อนที่ฉันจะตามไป จะต้องรับประกันได้ว่ากู้ฉางฉิงจะไม่มีอันตรายใดๆ!"

เขาสั่งเสียงเข้มงวด มั่วจุยก็ไม่กล้าไม่สนใจ ก็รับคำสั่งแล้วไปทำตามทันที

พร้อมกับที่วางสายไป เฟิงจิ่งเหยาก็ไม่ได้จัดการงานต่อ ขอเพียงแต่เขาคิดว่ากู้ฉางฉิงจะตกอยู่ในอันตราย จิตใจก็จะเป็นกังวลอย่างมาก

"ชวี่ยี่ คุณเข้ามาหน่อย"

เขากดโทร เรียกให้ชวี่ยี่เข้ามา : "จองเที่ยวบินที่เร็วที่สุดที่ไปมิลานให้ฉัน"

พูดจบ คนอื่นๆก็เริ่งเก็บข้าวของเสร็จแล้ว

แม้ว่าชวี่ยี่จะสงสัย แต่เห็นสีหน้าที่เคร่งขรึมของเขา ไม่กล้าละเลยไปทำทันที

เพียงแค่โทรศัพท์ไป ชวี่ยี่ก็จองตั๋วเครื่องบินให้เสร็จแล้ว

"ท่านประธาน ตั๋วเครื่องบินจัดการเสร็จแล้ว เครื่องบินจะออกอีกหนึ่งชั่วโมง คุณจะไปตอนนี้หรือว่า……”

เขาพูดยังไม่ทันจบ ก็ถูกเฟิงจิ่งเหยาพูดตัดบท : "ไปส่งฉันตอนนี้เลย"

ชวี่ยี่พยักหน้า หันกลับคิดจะไปที่โรงจอดรถเพื่อขับรถ

ไม่คิดว่าทั้งสองคนเพิ่งจะออกจากห้องทำงาน ก็เจอเข้ากลับมู่เฉาเกอ

"จิ่งเหยา นี่คุณเลิกงานแล้วหรอ?"

เธอมองไปที่เฟิงจิ่งเหยาด้วยความดีใจ : "ไปด้วยกันไหม พอดีฉันก็ทำงานเสร็จแล้ว"

เฟิงจิ่งเหยามองเธอ ก็พูดอย่างรู้สึกเสียใจว่า : "ขอโทษด้วยนะ เฉาเกอ ทางด้านนี้ฉันต้องไปต่างประเทศเฉพาะกาล คุณกลับเองเถอะนะ"

พูดจบ เขาก็ส่งสายตาให้ชวี่ยี่ รีบไปที่ลิฟท์

มู่เฉาเกอมองเขาที่รีบร้อนออกไป ก็ขมวดคิ้วแน่น ในใจก็เต็มไปด้วยความสงสัย

เธอคิดไม่ออกว่ามีเรื่องอะไรที่ทำให้เฟิงจิ่งเหยาที่สงบมาตลอดกลับกลายเป็นร้อนรนเช่นนี้ได้

……

และในเวลานี้ การประชุมใหญ่หารือเกี่ยวกับนักออกแบบมิลานจัดขึ้นที่โรงแรมแคสเซิลไอส์แลนด์เวลาหนึ่งทุ่ม

เมื่อมู่จิ่นพากู้ฉางฉิงเดินทางมาถึง ที่โรงแรมก็มีคนมาจำนวนมากแล้ว

ถนนก็เต็มไปด้วยรถ นักข่าวและสื่อมวลชนเกาะติดอยู่โดยรอบจำนวนมาก

มู่จิ่นลงจากรถก่อน จากนั้นก็เดินไปทางด้านกู้ฉางฉิงอย่างสุภาพบุรุษ เพื่อเปิดประตูแล้วประคองเธอลงจากรถ

แล้วพวกเขาก็พบว่า ผู้สื่อข่าวโดยรอบต่างก็สนใจในความงามของกู้ฉางฉิง

"โอ้ มายก็อด คุณผู้หญิงท่านนี้สวยจริงๆเลย!"

"เร็วๆ ถ่ายไว้ นี่ต้องเป็นดาวที่เจิดจรัสที่สุดในคืนนี้อย่างแน่นอน"

เธอเดินเข้าไปด้วยความคิดที่เสียดาย

และกู้ฉางฉิงล้วนไม่รู้เรื่องเหล่านี้

เพียงแค่เห็นมาร์ธา เคลาส์ เธอก็ตื่นตกใจอย่างมาก

"รุ่นพี่มาร์ธา!"

เธอรีบกล่าวทักทายอย่างเคารพ

มาร์ธา เคลาส์โบกมือทักทาย: "long ไม่ต้องถ่อมตัวเกินไปหรอก ฉันมาก็อยากจะพูดคุยกับคุณ กับผลงานที่คุณสร้างสรรค์ออกมา ชื่นชมอย่างมาก"

กู้ฉางฉิงมองเธออย่างไม่อยากจะเชื่อ ไม่อยากเชื่อว่าตนจะได้รับการยกย่องจากปรมาจารย์

และการแสดงออกของเธอนี้ก็ทำให้มาร์ธา เคลาส์ขบขัน

"ทำไม ไม่เชื่อหรอ?"

เธอเลิกคิ้วมองกู้ฉางฉิง กล่าวพลางหัวเราะ

กู้ฉางฉิงก็ไม่ปฏิเสธ พยักหน้าอย่างซื่อสัตย์

"จริงๆก็ไม่อยากเชื่อเล็กน้อย"

มาร์ธา เคลาส์เห็นเช่นนี้ ส่ายแก้วเหล้ายิ้มเบาๆแล้วกล่าวว่า: "อย่าดูถูกตัวเอง แล้วก็อย่าสงสัยในสายตาของฉัน เชื่อฉัน ด้วยพรสวรรค์ในตอนนี้ ต้องการเพียงความตั้งใจ ความสำเร็จในอนาคตจะไม่แพ้ใครในปัจจุบัน กระทั่งดีกว่าพวกเขา!"

กู้ฉางฉิงตกตะลึง

เธอไม่ได้คาดหวังว่ามาร์ธา เคลาส์มีความคิดเห็นสูงส่งขนาดนี้กับเธอ ทันใดในใจของเธอก็เหมือนคลื่นโหมซัดสาดขึ้นมา

เพียงแต่ถูกเธอระงับอย่างรวดเร็ว

"รุ่นพี่มาร์ธาชมเกินไปแล้ว แต่ฉันก็จะนำรุ่นพี่มาร์ธามาเป็นเป้าหมาย พยายามสร้างสรรค์ผลงานให้ดียิ่งขึ้น"

เธอตอบกลับอย่างถ่อมตัว แต่ก็ไม่ได้ถ่อมตัวอย่างเดียว แสดงความทะเยอทะยานของตนเองอย่างเหมาะสมด้วย

ประกอบกับท่าทีที่ตรงไปตรงมาและจริงใจนี้ของเธอ ทำให้มาร์ธา เคลาส์ อดไม่ได้ที่จะมองเธอด้วยสายตาที่ดี ในใจก็ยิ่งชื่นชอบเธอมากขึ้น

"ดีมาก ฉันรอให้คุณอยู่เหนือกว่าฉัน!"

มาร์ธา เคลาส์มองเธออย่างชื่นชม ทำการชนแก้วทีหนึ่ง

กู้ฉางฉิงราวกับได้รับการให้กำลังใจ เธอจนแก้วเสร็จก็ดื่มเหล้าในแก้วจนหมด