สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา นิยาย บท 280

รอหนังสือทำงานมานาน รอหนังสือความร่วมมือใหม่ แล้วก็เตรียมจะไปที่บริษัทโทรคมนาคม

พวกเขาลงลิฟท์ไปที่ชั้นล่าง คนขับรถจอดรถรออยู่ที่หน้าประตูใหญ่แล้ว

ฟู่หยุนชวนเปิดประตูรถให้กู้ฉางฉิงอย่างสุภาพ และวางมือข้างหนึ่งไว้บนหลังคารถ เพื่อป้องกันไม่ให้กู้ฉางฉิงชน

"ขอบคุณค่ะ"

กู้ฉางฉิงพูดขอบคุณ เตรียมจะขึ้นรถ ไม่คิดว่าฉากนี้จะถูกเห็นโดยลู่ซือหยี่กับหลิวเว่ยยางพอดี

"เว่ยยาง ผู้หญิงคนนั้นเป็ใครหรอ?"

ลู่ซือหยี่แกล้งทำเป็นไม่รู้จักกู้ฉางฉิง ถามไปอย่างสงสัย

เห็นหลิวเว่ยยางสาวสวยที่ยืนอยู่ข้างๆเธอถูกความหึงหวงทำให้เสียสติไปแล้ว วิ่งเข้าไปด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

"นังจิ้งจอกสมควรตาย คาดไม่ถึงว่าจะกล้ามาล่อลวงผู้ชายของฉัน!"

เธอเดินไปข้างๆฟู่หยุนชวน โดยไม่มองเขา ยื่นมือไปลากกู้ฉางฉิงออกมาจากรถ

กู้ฉางฉิงตกตะลึง ถูกเธอเหวี่ยงออกมาจากในรถ จนเธอถูกบีบขาไว้แน่น ความเจ็บจึงทำให้ได้สติ

"ปล่อย!"

เธอสูดลมหายใจด้วยความเย็นชา ต่อสู้ดิ้นรน

เวลานี้ฟู่หยุนชวน ได้สติกลับมา สีหน้าก็เคร่งขรึมขึ้นมา

"หลิวเว่ยยาง คุณทำอะไรนะ?"

หลิงเว่ยยางเห็รว่าฟู่หยุนชวนตวาดตนเองเพื่อกู้ฉางฉิง ฉับพลันก็โกรธขึ้นมา

"ฉันทำอะไร แน่นอนว่าจะจัดการนังเมียน้อยนี่ไง!"

เธอพูดจบ ใบหน้าก็มีความน้อยใจ

"ฉันยังคิดว่าคุณไม่มีเวลาอยู่กับฉันจริงๆ หรือเป็นเพราะมีหญิงอื่น!"

ฟู่หยุนชวนเห็นดวงตาเธอที่เต็มไปด้วยน้ำตา ชั่วขณะก็ปวดหัวเล็กน้อย

กู้ฉางฉิงที่ไม่ได้พูดอะไร เมื่อเธอคิดจะอธิบาย เสียงก็กลับดังขึ้นอีก

"นี่คือกู้ฉางซินใช่ไหม? ทำไม สมรู้ร่วมคิดกันหรอ?"

เห็นลู่ซือหยี่เดินออกมาจากด้านหลังของหลิวเว่ยยาง : "กู้ฉางซิน ทำไมคุณอดทนกับความเหงาไม่ได้ขนาดนี้เลยหรอ หน้าตาของพี่จิ่งเหยาถูกคุณทำให้เสื่อมเสียหมดเลย"

กู้ฉางฉิงเห็นเธอ แววตาก็ประหลาดใจ

เพราะว่าเธอไม่ได้เจอลู่ซือหยี่นานแล้ว

เธอขมวดคิ้วแน่นมองกู้ฉางฉิง แม้ว่าลู่ซือหยี่จะแต่งหน้าอย่างปราณีต แต่ความไร้เรี่ยวแรงของในดวงตาเธอทำให้กู้ฉางฉิงค้นพบได้

อีกทั้งเธอยังแปลกใจ รู้สึกว่าพวกเขาปรากฏตัวได้อย่างชาญฉลาดเกินไป โดยเฉพาะการปรากฏตัวของหลิวเว่ยยางนี้

อาจจะเป็นลู่ซือหยี่ที่ไม่ยอมแพ้ คิดจะหวนกลับมามีอำนาจอีกครั้ง

เธอกำลังครุ่นคิดอยู่ หลิวเว่ยยางฟังคำพูดของลู่ซือหยี่จบ สีหน้าก็เปลี่ยนไป

เพราะเธอได้ยินข่าวลือมากมายเกี่ยวกับกู้ฉางซิน อีกทั้งเกี่ยวกับเพื่อนสนิทของตนกับความรักความแค้นของเธอ เธอก็รู้ชัดเจนทุกเรื่อง

"หึ ที่แท้คุณก็คือกู้ฉางซิน ได้ยินชื่อเสียงมานานจริงๆ เหมือนกับข่าวลือจริงๆ หน้าไม่อาย เลวทรามต่ำช้า"

เธอพูดจบ ก็เหมือนมองขยะ ทำให้กู้ฉางฉิงอับอายและน่ารังเกียจ

"ไม่น่าล่ะครอบครัวของเฟิงจิ่งเหยาถึงได้ดูถูกคุณ ก็คุณเป็นผู้หญิงหน้าด้านไร้ยางอาย ก็ไม่รู้ว่าเคยนอนกับผู้ชายมากี่คนแล้ว……”

กู้ฉางฉิงได้ยินคำพูดนี้ของเธอ สีหน้าก็เคร่งขรึมลงทันที

ฟู่หยุนชวนไม่รู้ว่าจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน

"หุบปาก!"

สีหน้าเดือดดาลมองไปที่หลิวเว่ยยาง ในแววตาเต็มไปด้วยความเยือกเย็น : "คุณพูดไร้สาระอะไร? ขอโทษคุณกู้เลย!"

ดวงตาของหลิวเว่ยยางเบิกกว้างเพราะไม่อยากจะน่าเชื่อ

"คุณให้ฉันขอโทษเธอ มีสิทธ์อะไร?"

เธอพูดจบ ก็ไม่อาจซ่อนความโกรธไว้ในแววตาได้ เดินเข้าไปจะตบกู้ฉางฉิง

"นังสารเลวหน้าไม่อาย เธอทำให้หยุนชวนลุ่มหลงอย่างแน่นอน!"

เธอพูดจบก็ยกมือขึ้นจะตบ

"ไม่ต้อง ทำตามแผนเดิมไปเถอะ"

ฟู่หยุนชวนตอบโดยไม่ต้องคิด

กู้ฉางฉิงพยักหน้า ทันใดก็ไม่สนใจหลิวเว่ยยางมุ่งตรงไปขึ้นรถ

หลังจากรอให้เธอขึ้นรถแล้ว ก็ตามไปจะขึ้นรถ

"ฟู่หยุนชวน!"

หลิวเว่ยยางเห็นเช่นนี้ก็อยากเข้าไปขัดขวาง

แต่ช้าไปก้าวหนึ่ง เธอทำได้เพียงมองฟู่หยุนชวนและกู้ฉางฉิงจากไปไกลลับตา สุดท้ายก็หายไปจากสายตา

"กู้ฉางซินสมควรตาย ฉันไม่ปล่อยแกไว้แน่!"

เธอจ้องมองทิศทางที่คนทั้งสองหายสาบสูญไป ก็กรีดร้องกระทืบเท้า

ลู่ซือหยี่ที่ยืนอยู่ด้านหลังเธอ มองท่าทางที่เธอโมโหเดือดดาล ก็ยิ้มมุมปากอย่างแปลกประหลาดใจ

เรื่องเหล่านี้กู้ฉางฉิงล้วนไม่รู้

เวลานี้เธอนั่งอยู่บนรถ ใบหน้าเย็นชา

ฟู่หยุนชวนเห็น อดไม่ได้ที่จะกล่าวขอโทษอย่างรู้สึกผิด: "ต้องขอโทษด้วย ทำให้คุณโดนผลกระทบไปด้วย"

กู้ฉางฉิงตกใจเล็กน้อย ตอบสนองถึงเรื่องที่เขาพูดเมื่อกี้ ส่ายหน้าแล้วกล่าวว่า: "ไม่เป็นไร จะว่าไปเมื่อกี้ฉันก็ไม่ได้เสียเปรียบ พูดแล้ว ฉันก็ควรจะกล่าวขอโทษคุณ ที่ลงมือตบคู่หมั้นของคุณ"

ฟู่หยุนชวนส่ายหน้า: "คุณไม่ต้องขอโทษหรอก ก็เหมือนที่ฉันพูดไปเมื่อกี้ นั่นคือเธอแส่หาเรื่องเอง"

เขาพูดถึงตรงนี้ ก็คล้ายกับจะคิดอะไรได้ กล่าวกำชับสั่งว่า: เรื่องราวครั้งนี้ เกรงว่าต่อไปหลิวเว่ยยางจะไประรานคุณ คุณต้องระมัดระวังนะ"

"อืม ฉันรู้แล้ว"

กู้ฉางฉิงตอบรับอย่างไม่ใส่ใจ เธอคิดๆดูแล้ว อันที่จริงนิสัยของหลิวเว่ยยางก็ตรงไปตรงมาอย่างมาก

ชอบไม่ชอบก็แสดงออกบนใบหน้า เปรียบเทียบกับกู้ฉางซินกับลู่ซือหยี่แล้ว เธอเป็นตัวแสดงเล็กๆตัวหนึ่งโดยสิ้นเชิง

อีกอย่างที่เธอขัดแย้งกับตนเอง เธอก็คาดเดาว่าคงเป็นการยุยงของลู่ซือหยี่ รอให้ภายหลังมีโอกาสพูดให้ชัดเจน ก็ไม่มีเรื่องอะไรแล้ว