สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา นิยาย บท 319

คุณนายเฟิงตกใจตื่นขึ้นมา ก็หยิบโทรศัพท์ออกมาติดต่อเฟิงจิ่งเหยา

"จิ่งเหยา เฉาเกอช่วยฉันเลยถูกคนจับตัวไป คุณรีบส่งคนไปพาเฉาเกอกลับมาเร็ว"

ทางด้านเฟิงจิ่งเหยานี้เตรียมจะออกจากโรงพยาบาล ได้ฟังคำพูดนี้ สีหน้าก็เปลี่ยนไปอย่างฉับพลัน

"แม่ เกิดเรื่องขึ้นได้ยังไง? คุณพูดให้ชัดเจน"

คุณนายเฟิงรีบพูดเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้ออกมา

"ฉันรู้แล้ว ฉันจะรีบกลับไปเดี๋ยวนี้"

เฟิงจิ่งเหยาวางสายด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

กู้ฉางฉิงที่มองอยู่ข้างๆ ก็ถามด้วยความเป็นห่วง : "จิ่งเหยาเกิดเรื่องอะไรขึ้นหรอ?"

เฟิงจิ่งเหยาพยักหน้า พูดสั้นๆว่า : "เฉาเกอถูกจับตัวไป ตอนนี้ฉันต้องรีบกลับไปทันที"

กู้ฉางฉิงได้ยิน ก็ตกตะลึง ไม่ได้ขัดขวางเฟิงจิ่งเหยา ส่งสายตามองเขาออกไป

บนทางที่เฟิงจิ่งเหยากลับไผ ก็ไม่ได้นอกเรื่อง

เขาติดต่อชวี่ยี่ก่อนเลย : "ชวี่ยี่ ตอนนี้ส่งคนไปที่สำนักงานการจราจรเพื่อควบคุมเส้นทางที่ใกล้ๆกับตระกูลเฟิง ในเวลาเดียวกันก็แจ้งความด้วย บอกว่ามีคนถูกจับตัวไป ให้พวกเขาช่วยเราตรวจสอบ"

ชวี่ยี่ได้ฟัง ก็ไม่กล้าละเลย รีบไปจัดการทันที

หลังจากเฟิงจิ่งเหยาวางสายไป ก็โทรหามั่วจุยเลย

เมื่อกี้คุณนายเฟิงโทรหาเขา ชัดเจนว่าฝ่ายตรงข้ามมุ่งเป้าไปที่เธอ อีกทั้งเรื่องคนต่างชาติ ทำให้เขาต้องพิจารณาหลายด้าน

"มั่วจุย คุณตรวจสอบซิว่าสองวันมานี้ซิวลัวถังเข้าประเทศมาหรือเปล่า"

มั่วจุยได้ยิน ก็สงสัยเล็กน้อย : "พี่ เกิดเรื่องอะไรขึ้น?"

เฟิงจิ่งเหยาเล่าเรื่องการลักพาตัวออกมา สีหน้ามั่วจุยก็เปลี่ยนไป แล้วให้คนไปตรวจสอบทันที

ไม่ถึงสิบนาทีผลก็ออกมา

"พี่ น่าจะเป็นคนของพวกเขา ลูกน้องรายงานว่า พูดว่าช่วงนี้คนเหล่านั้นไม่ได้ไล่ตามพวกเขา"

เฟิงจิ่งเหยาได้ฟังคำพูดนี้ แววตาก็เย็นชาขึ้นมา

เขาวางสายไป แล้วขับรถอย่างเร็วไปที่ตระกูลเฟิง

……

และในเวลาเดียวกันนี้ ในโรงงานร้างชานเมืองของเมืองหลวง ที่ยืนอยู่เต็มไปด้วยชายชาวต่างชาติรูปร่างสูงใหญ่ แต่คนเหล่านี้กำลังยืนตัวสั่นด้วยความกลัว ไม่กล้าหายใจแรงเลยสักนิด

"สารเลว!"

กลางอาคารโรงงาน ชายผมทองสีหน้าเต็มไปด้วยความโกรธเตะชายผิวดำที่จับมู่เฉาเกอมา

"กูบอกพวกมึงว่ายังไง? ให้พวกมึงไปจับยัยแก่นั่นมา แต่พวกมึงกลับ ไปจับผู้หญิงคนนี้มา มีสมองกันหรือเปล่า!"

ชายคนนั้นดุด่าน้ำเสียงเฉียบขาด ทุกคนกลั้นหายใจ เกรงว่าคนต่อไปที่จะเกี่ยวข้องก็คือตนเอง

ชายผิวดำคนนั้นกลัวมาก

ไม่กล้าลุกขึ้นมาจากพื้นเลย

ในเวลานี้ ลูกน้องที่อยู่ข้างนอกก็วิ่งเข้ามา กระซิบข้างหูชายคนนั้น

"พี่ใหญ่ ได้ข่าวจากพี่น้องด้านนอกว่า เฟิงจิ่งเหยากำลังตามหาคนให้วุ่นเลย"

ชายคนนั้นได้ฟังคำนี้ก็แปลกใจเล็กน้อย

เดิมทีเขาคิดว่ากู้ฉางฉิงกับมู่เฉาเกอเป็นคนรักของเฟิงจิ่งเหยา และไม่ได้เป็นเครื่องมือที่สำคัญ คาดไม่ถึงว่าจะบังเอิญ ยังจับมาถูกคน

เพียงแต่ไม่ได้ให้คนไปหาเฟิงจิ่งเหยาทันที แต่ให้คนของพวกเขาจับตาดูการกระทำของเฟิงจิ่งเหยาต่อไป

และบทสนทนาของพวกเขา ทุกคำก็ตกอยู่ในหูของมู่เฉาเกอที่แกล้งทำเป็นหมดสติอยู่

เวลานี้ มู่เฉาเกอจึงรู้ว่าคนพวกนี้ต้องการลักพาตัวคนสำคัญๆข้างตัวเฟิงจิ่งเหยา

ช่วงเวลาหนึ่ง ในใจของเธอก็สับสนอย่างมาก

มู่เฉาเกอเห็นเขาถูกตนเองดึงดูดให้สนใจ ในสายตาของฉันก็ปรากฎแสงสลัวอย่างรวดเร็ว กัดฟันกล่าวว่า: "ถ้าฉันบอก คุณจะปล่อยฉันไหม?"

แน่นอน เธอก็ลองถามหยั่งเชิง อันที่จริงในใจของเธอก็รู้ว่า ต้องการจะให้คนปล่อยเธอมันเป็นไปไม่ได้

และความจริงก็เป็นอย่างที่เธอคิดจริงๆ ชายผมทองไม่ได้รับปากกับเธอ เพียงแค่ตอบอย่างคลุมเครือ

"คุณพูดมาก่อน ส่วนจะปล่อยหรือไม่ปล่อยคุณ ต้องดูอารมณ์ของฉัน"

เขาคิดใคร่ครวญแล้วเอ่ยปาก ในสายตาเต็มไปด้วยความสนใจมู่เฉาเกอ

มู่เฉาเกอไม่ได้สังเกตเห็น พูดเรื่องกู้ฉางฉิงออกมาอย่างยอมรับชะตากรรม

"ผู้หญิงที่เฟิงจิ่งเหยาสนใจ คือกู้ฉางซิน"

ชายผมทองได้ฟังชื่อนี้อีกครั้ง ในสายตาก็แปลกใจและงุนงง

"เธอเกี่ยวข้องอะไรกับเฟิงจิ่งเหยา?"

มู่เฉาเกอกล่าวตอบกลับว่า: "เธอเป็นภรรยาของเฟิงจิ่งเหยา เฟิงจิ่งเหยาให้ความสนใจกับเธออย่างมาก"

พอพูดคำนี้ออกมา ชายผมทองก็ประหลาดใจ

"เฟิงจิ่งเหยาแต่งงานแล้วหรอ? ทำไมไม่ทีใครรู้?"

ที่สำคัญที่สุดคือข่าวที่ลูกน้องของเขาตรวจสอบก็ไม่มีเรื่องนี้

มู่เฉาเกอกล่าวอย่างไม่สนใจว่า: "คนที่รู้เรื่องนี้เดิมทีแล้วมีไม่มาก"

เธอพูดพลาง ก็ชี้แจงเรื่องที่ตนเองรู้ เหมือนกับดึงดูดให้สนใจกู้ฉางฉิง

ใครจะรู้ว่า ผู้ชายไม่ได้ส่งคนไปจับกู้ฉางฉิงในทันที แต่กลับจ้องมองไปที่เธออย่างเต็มไปด้วยความสนใจ

เขาเดินสองสามก้าวมายังตรงหน้ามู่เฉาเกอ เชยคางเธอขึ้น ยิ้มแล้วกล่าวว่า: "คุณผู้หญิง คุณพูดมากมายขนาดนี้ ไม่กลัวว่าพอคุณไม่มีประโยชน์กับฉันแล้ว ฉันจะฆ่าคุณทิ้งหรอ?"

มู่เฉาเกอเห็นใบหน้าที่ลึกลับของเขา ในสายตาก็หวาดกลัวเล็กน้อย แต่ก็ถูกเธอระงับไว้อย่างรวดเร็ว

"ไม่กลัว!"