สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา นิยาย บท 65

เฟิงจิ่งเหยาไม่ใช่คนที่จะฝืนใจคนอื่น

เนื่องจากเขาเกิดความรัก เขาจึงแสดงออก

เขาพลิกตัวกดเธอไว้ในอ้อมแขนของเขา และจับริมฝีปากสีแดงที่มีกลิ่นหอมหวาน

สัมผัสที่นุ่มนวล ทำให้เขาอยากลิ้มรส และอยากดูดซับให้มาก

ลิ้นงัดฟันของเธอออก โจมตีบุกเข้าไป

นิ้วมื้อเหมือนจะเป็นไฟลุกลามไปทีละนิ้วทีละนิ้ว จนเผาผิวของเธอ

กู้ฉางชิงรู้สึกราวกับว่ามีกระแสไฟฟ้าไหลผ่านร่างกายของเธอ และความรู้สึกชาก็แผ่ซ่านไปจนถึงปลายประสาท ปลุกเธอจากการหลับใหล

“อืม……”

เธอฮึมฮำโดยไม่รู้ตัว แววตาเป็นประกาย ออดอ้อนฉอเลาะ

เฟิงจิ่งเหยาจ้องมองไปที่หน้าตาน่ารักของเธอ แล้วก็รุกไล่ไปตามตามสัญชาตญาณ

กู้ฉางชิงไม่มีพลังที่จะต้านทาน ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงแค่ยอมรับอย่างเชื่อฟัง

……

วันรุ่งขึ้น กู้ฉางชิงตื่นขึ้นมาก็ปวดเมื่อยไปทั้งตัว ความทรงจำของคืนที่ผ่านมาเหมือนการฉายภาพยนตร์ซ้ำ ใบหน้าของเธอแดงก่ำ

เมื่อคืนไม่รู้ว่าเฟิงจิ่งเหยาต้องการเธอไปกี่ครั้ง เธอจำได้ว่าตัวเองมึนแล้วก็ผ่านไป

เธอรูสึกสบายตัว คิดว่าเฟิ่งจิ่งเหยาช่วยเธอทำความสะอาด

เมื่อคิดแล้วเธอก็อดไม่ได้ที่จะมองไปด้านข้าง แล้วก็ไม่พบร่างของเฟิงจิ่งเหยา แต่มีเสียงน้ำในห้องน้ำ

ขณะที่เธอกำลังจะลุกจากเตียงประตูห้องน้ำก็เปิดออกจากด้านใน

ก็เห็นเฟิงจิ่งเหยานุ่งผ้าขนหนูออกมา อนบนที่เปลือยเปล่าของเขายังคงเต็มไปด้วยความชื้นและหยดน้ำ รูปร่างแข็งแรง ดูเย้ายวนและเซ็กซี่มากๆ

กู้ฉางชิงเพียงจ้องมอง จากนั้นก็ละสายตาออกอย่างรวดเร็ว แต่แก้มสีแดงยังคงทรยศต่ออารมณ์ของเธอในเวลานั้น

เฟิงจิ่งเหยาสังเกตเห็นท่าทางของเธอ จึงหลบสายตาและยิ้มอย่างมีเลศนัย

“ทำไมนานขนาดนี้แล้ว ยังคงเขินอายเช่นนี้？”

เขาอดไม่ได้ที่จะหยอกล้อกู้ฉางชิง และหัวเราะเยาะเย้ย

ในขณะเดียวกันความสงสัยก็เกิดขึ้นในใจของเขาอีกครั้ง

จากข้อมูลบอกว่าภรรยาองเขามีชีวิตส่วนตัวที่ไม่เป็นระเบียบ และเป็นคนใจกล้า ตอนนี้ดูจากร้างกายที่เปลีอยเปล่าและหน้าที่แดงของเขา เหมือนกับข่าวคราวนี้ไม่ถูกต้อง

ทันที่ที่เขานึกถึงสิ่งที่กู้ฉางชิงปกปิด ก็ต้องเก็บความสงสัยไว้ ดวงตาที่คลุมเคลือมองดูกู้ฉางชิง ดูท่าทีโต้ตอบของเธอ

“ใครบอกว่าฉันเขินอาย ฉันก็แค่เหนื่อย”

กู้ฉางชิงไม่ได้สังเกตสายตาที่มีเงื่อนงำของเขา โต้แย้งพาลโกรธเอาดื้อๆ

แล้วเฟิงจิ่งเหยาก็หรี่ตาลง และเห็นความเหนื่อยล้าบนใบหน้าของกู้ฉางชิง

เมื่อคืนเขาคิดที่จะขอมันโดยไม่ยับยั้งชั่งใจ และพูดเบาๆว่า：“งั้นวันนี้พักผ่อนที่บ้านก็ได้นะ”

กู้ฉางชิงได้ยินอย่างนั้น เธอก็ปฏิเสธโดยไม่คิด

เธอไม่อยากอยู่บ้านและไม่ทำอะไรเลย

เฟิงจิ่งเหยาได้ยินดังนั้นเขาก็ไม่ได้บังคับ

จากนั้นทั้งสองก็อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า และลงไปทานอาหารที่ชั้นล่าง

เมื่อเฟิงจิ่งเหยาทานอาหารเสร็จและกำลังจะออกไป กู้ฉางชิงก็ลังเลและเรียกให้เขาหยุด

“คือว่า เฟิงจิ่งเหยาวันนี้ฉันขอติดรถไปที่บริษัทด้วยได้ไหม”

เมื่อเฟิงจิ่งเหยาได้ยินก็ขมวดคิ้วและพูดว่า：“ทำไม？”

กู้ฉางชิงเม้มริมฝีปากและอธิบายว่า：“รถในโรงรถมีราคาแพงเกินไป ไม่สะดวกที่จะขับไปบริษัท”

ทันทีที่เธอพูดสิ่งนี้เฟิงจิงเหยาก็เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย และคำพูดอ้อมค้อมในตอนเช้าก็คค่อยๆเข้ามาอีกครั้ง

ถึงอย่างไรในวันหนึ่ง พวกเขายังสามารถเรียนรู้ได้อีกมาก โดยเฉพาะลู่ซือยวี่จะเปิดโปงข้อมูลของกู้ฉางชิงโดยตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ

“ผู้จัดการบ้าไปแล้วหรอ ให้คนบ้านป่ามาเป็นหัวหน้าดีไซเนอร์ ไม่กลัวบริษัทเสียหายหรือไง”

“ไม่ ฉันได้ยินว่าดีไซเนอร์กู้จบเฉพาะทางด้านการเงิน และงานอดิเรกคืออกแบบ”

“พระเจ้า นั้นเธอก็ไม่มีประสบการณ์มาก่อน เธอออกแบบมาแล้วจะใช้งานหรอ”

เสียงเหล่านี้ไม่ว่าจะเป็นเสียงใหญ่หรือเสียงเล็ก แทบจะทุกคนที่ได้ยิน

เมื่อกู้ฉางชิงได้ยิน ก็ค่อยๆได้สติกลับมาจากความตกตลึงอย่างช้าๆ

เธอรู้สึกได้ถึงสายตาที่กำลังสงสัยรอบๆตัว เธอขมวดคิ้วและมองไปที่ลู่ซืออยู่ ด้วยความงงงวย

นี่มันท่ามวยจีนอะไรอีก หรือว่าไม่รู้จะทำยังไงเลยใช้งานทางธุรกิจเพื่อวางแผนจะข้าเธอหรอ？

ขณะคิดเธอก็อดไม่ได้ที่จะเม้มริมฝีปากอย่างเยาะเย้ย

ไม่ใช่ว่าเธอโอ้อวด แต่เธอยังมีความมั่นใจในความสามารถของเธอ

ดังนั้นไม่ว่าลู่ซือยวี่จะสร้างความลำบากใจในที่ทำงานให้เธอยังไง เธอจะไม่มีทางให้มันเกิดผลกระทบกับเธอ

เมื่อคิดเช่นนี้แล้วเธอก็นั่งลงอย่างราบเรียบ และปล่อยให้คนรอบข้างพินิจพิเคาระห์

แต่ลู่ซืออยู่เห็นว่าเธอสงบมากท่ามกลางข่าวลือ และอดไม่ได้ที่จะแอบยิ้มในใจ

ในความคิดของเธอกู้ฉางชิงกำลังแสร้งทำเป็นสงบ รอหลังจากที่เธอโดดเดี่ยว ดูซิว่าเธอจะแสร้งทำยังไง

เธอหันกลับมาจ้องมองด้วยสายตาความเย็นชา พูดอีกสองสามคำ แล้วประกาศปิดการประชุม

เมื่อกู้ฉางชิงได้ยินคำว่าเลิกประชุม เธอก็ลุกขึ้นโดยไม่รู้ตัวและเตรียมที่จะออกไป เธอไม่ต้องการให้รอยจูบที่คอของเธอถูกเปิดเผย เพราะว่าเวลาเสื้อผ้าขยับก็จะโผล่ให้เห็น แต่ลู่ซือยวี่ก็บังเอิญเห็นมันเข้า

ทันใดนั้นเธอก็จ้องมองกู้ฉางชิงราวกับว่าสายตาเป็นคมมีด อยากจะสับเธอให้ละเอียดเป็นหมื่นๆชิิ้น

ก่อให้เกิดความอิจฉาริษยาขึ้นในใจเธออย่างบ้าคลั่ง