สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 144

เขาทำได้เพียงฝืนยิ้มอยู่ในใจ คุณช่วยสนใจตัวคุณเองก่อนได้ไหม!ตอนนี้สถานการณ์ของเขาเห็นได้ชัดว่ารุนแรงกว่าหลายร้อยเท่า!

ระงับเรื่องนั้นของหร่วนซิงหว่านไปตั้งแต่เช้าแล้ว

โจวฉือเซินพูดต่อ : "ถ้าหากฉันไม่สนใจเธอ แม้แต่ตัวเองจะตายยังไงเธอก็อาจจะไม่รู้ด้วยซ้ำ "

"ประธานโจว......"

ตั้งแต่งานเลี้ยงการกุศลในครั้งก่อน จนกระทั่งข่าวแฉของวันนี้ดูเหมือนว่า สาเหตุที่คนคนนั้นทำแบบนี้ ดูเหมือนว่าอยากจะทำลายชื่อเสียงของหร่วนซิงหว่านให้ป่นปี้ ถ้าหากเธอไปจากเซิ่งกวางเพราะสาเหตุนี้ มันมีผลประโยชน์กับใครมากที่สุด

หลินหนานหยุดไปครู่หนึ่ง เข้าใจความหมายของเขาแล้ว : "ประธานโจวหมายความว่า......มีความเป็นไปได้ที่จะเป็นคนในของเซิ่งกวาง?"

โจวฉือเซินเอนพิงที่เก้าอี้ สีหน้าท่าทางเย็นชา : "คำพูดของเธอนั้นทำให้คนขุ่นเคืองไม่น้อย เริ่มสืบหาจากคนที่น่าสงสัยมากที่สุดก่อนแล้วกัน"

"ครับ" หลินหลานเดินไปไม่กี่ก้าว ก็หันกลับมาแล้ว "งั้น......เรื่องอื่นล่ะครับ?"

"เรื่องอื่นๆรีบร้อนไปก็แก้ไขปัญหาไม่ได้ รอเธอบรรลุผลตามที่ต้องการแล้ว จะลงมือจัดการเองแน่นอน"

หลินหนานได้ยินเข้าก็ค่อนข้างประหลาดใจ : "ประธานโจวรู้ว่าใครเป็นคนทำงั้นเหรอ?"

โจวฉือเซินยกเปลือกตาขึ้น ใบหน้าที่เงียบสงบมองไม่ออกว่าอารมณ์ไหนเลย

หลินหนานรีบพูดทันที : "ผมจะไปสืบเรื่องของคุณหญิงเดี๋ยวนี้เลย"

รอจนหลินหนานเดินออกไปแล้ว ห้องทำงานขนาดใหญ่ก็ตกอยู่ในห้วงแห่งความเงียบสงัด ไม่ได้ยินเสียงแม้แต่นิดเดียว

โจวฉือเซินลุกขึ้นยืน ยืนตรงหน้าต่างบานใหญ่ถึงพื้น สองมือล้วงที่กระเป๋ากางเกง มองไปยังถนนที่เจริญรุ่งเรือง ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่

ผ่านไปครู่หนึ่ง มือถือที่อยู่บนโต๊ะก็ดังขึ้น

โจวฉือเซินหันหน้าไปมองดูแวบหนึ่ง เห็นเป็นหมายเลขโทรศัพท์ของหร่วนซิงหว่าน

เขายืนอยู่กับที่ไม่ขยับ

หลังจากที่เสียงเรียกสายสิ้นสุดลง หน้าจอโทรศัพท์ก็ตกอยู่ในความมืดสนิท

โจวฉือเซินเก็บเส้นสายตากลับมา และก็ยืนอยู่อีก3-4นาที ถึงหันหลังไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา กดโทรออกไปแล้ว

ถัดจากนั้นไม่กิ่วินาที น้ำเสียงเบาๆของหร่วนซิงหว่านถึงจะแผ่ซ่านเข้ามา : "ประธานโจว คุณกำลังยุ่งอยู่ไหม?"

โจวฉือเซินตอบอืมด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็น : "ยุ่ง"

เหมือนว่าแม้แต่พูดเพิ่มอีกสักคำหนึ่งก็รู้สึกว่าขี้เหนียว

"งั้นคุณยุ่งต่อเถอะ ฉันไม่รบกวนคุณแล้ว"

หร่วนซิงหว่านเตรียมที่จะวางสาย ก็ได้ยินน้ำเสียงที่ไม่พอใจอย่างมากของเขาแผ่ซ่านเข้ามา : "พูดมา"

เธอพูดด้วยน้ำเสียงเบา : "เมื่อกี้น้าสวี่โทรมาหาฉัน เธอเป็นห่วงคุณมาก"

"มีอะไรให้น่าเป็นห่วง คิดว่าฉันจะปลงไม่ตกหรือว่ายังไง?"

เดิมทีหร่วนซิงหว่านเป็นห่วงเขาด้วยความหวังดี จะไปคิดว่าเขาจะมีท่าทีที่แย่เช่นนี้ได้ที่ไหนกันล่ะ ค่อนข้างรำคาญนิดหน่อย : "ประธานโจวคุณจำเป็นต้องพูดกันแบบนี้เลยเหรอ"

โจวฉือเซินเงยหน้าขึ้น เห็นเงาสะท้อนกลับของหน้าต่างบานใหญ่ถึงพื้นพอดี ไม่รู้ว่านึกอะไรขึ้นได้

เขาเงียบไปครู่หนึ่งถึงพูดว่า : "ขอโทษ คุณถามมาใหม่อีกครั้ง"

หร่วนซิงหว่าน:"......"

โจวฉือเซินเอ่ยปากพูดเบาๆ: "ฉันสบายดี ไม่ต้องเป็นกังวล"

"งั้นคุณ......ถ้าหากไม่เป็นอะไรจริงๆ ก็โทรศัพท์ไปหาน้าสวี่หน่อยละกันนะ"

"รู้แล้ว"

หร่วนซิงหว่านพูดกล่าว : "งั้นฉันวางสายแล้ว ไม่รบกวนประธานโจวแล้วนะ"

โจวฉือเซินกลับว่าเรียกชื่อของเธออย่างไม่มีสัญญาณใดๆเลย : "หร่วนซิงหว่าน"

ได้ยินน้ำเสียงของเขา หร่วนซิงหว่านตกใจราวกับว่าหัวใจหยุดเต้นไปชั่วขณะ: "อะไร?"

"ฉันให้โอกาสคุณเป็นครั้งสุดท้าย" โจวฉือเซินพูดเสียงช้าลงแล้ว "จะแต่งงานกับฉันอีกครั้งไหม"

หร่วนซิงหว่านเงียบขรึมไปนาน : "ประธานโจวทำไมจู่ๆถึงพูดถึงเรื่องนี้ขึ้นมา"

"คุณแค่ตอบมา"

"เสี่ยวเฉี่ยน ต่อไปก็ใช้ชีวิตให้ดีๆนะ อย่าให้เป็นแบบผม ทำได้เพียงหลบอยู่ในที่มืดไม่สามารถพบเจอใครได้"

พูดจบแล้ว ทางฝั่งเซ่หรงมีเสียงฝีเท้าดังแผ่ซ่านเข้ามาแล้ว เขาพูดเสียงเบาๆกับโทรศัพท์ประโยคหนึ่งว่าเมื่อไหร่ ต่อจากนั้น เวินเฉี่ยนได้ยินเพียงเสียงตกน้ำดังตูม

เขาโยนโทรศัพท์ทิ้งลงไปในน้ำแล้ว

ในที่สุดเวินเฉี่ยนก็ถอนหายใจแล้ว เมื่อเป็นแบบนี้ แม้ว่าพวกเขาสืบสวน ก็คงจะสืบสวนมาไม่ถึงตัวเธอแน่

เวินเฉี่ยนจับโทรศัพท์ ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง กดเบอร์โทรแล้ว

หลังจากที่โทรติดแล้ว เธอพูดเสียงเบาๆว่า : "คุณหลิน ฉันเองนะ"

หลินจืออี้หัวเราะพร้อมกล่าวว่า : "คุณเวินเหรอ มีอะไรหรือเปล่า?"

"เกี่ยวกับข่าวแฉบนอินเทอร์เน็ตนั่น ฉันอยากจะขอถามหน่อย มันจะส่งผลอะไรต่อโจวซื่อกรุ๊ปไหม?"

"คุณเวินถามอย่างนี้หมายความว่ายังไง?"

เวินเฉี่ยนรีบพูดอธิบายทันที : "คุณหลินอย่าเข้าใจผิดนะคะ เพราะว่าฉัน......เพราะว่า......"

เวินเฉี่ยนตื่นเต้นจนไม่รู้ว่าควรพูดอย่างไรดี ผ่านไปครู่หนึ่งถึงพูดว่า :"ฉันเคยได้รับเงินทุนไปเรียนต่อที่ปารีสจากโจวซื่อกรุ๊ป และหลังจากที่กลับมาแล้ว โจวซื่อกรุ๊ปก็มีการสนับสนุนฉัน ไม่ว่าจะพูดยังไง โจวซื่อกรุ๊ปก็ช่วยเหลือฉันไม่น้อยเลย ฉันเห็นว่าจู่ๆโจวซื่อกรุ๊ปถูกแฉข่าวฉาวแบบนี้ เพราะงั้นจึงอยากที่จะทำความเข้าใจสถานการณ์หน่อยนะ"

"อย่างนี้หรอกเหรอ" หลินจืออี้พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน "จริงๆแล้วฉันก็ไม่ค่อยรู้สถานการณ์มากเท่าไหร่ อย่างนี้แล้วกัน รอให้ฉันไปสอบถามดูก่อน แล้วค่อยมาบอกคุณเวินโอเคไหม"

"ได้ รบกวนคุณหลินแล้ว"

"ไม่ต้องเกรงใจ เพียงแต่ว่าเรื่องนี้มันเกิดขึ้นแบบกะทันหันจนเกินไป เพราะว่าเรื่องนี้ ราคาหุ้นของโจวซื่อกรุ๊ปก็ได้รับการผันผวนอย่างมากเลยทีเดียว"

เมื่อได้ยินคำนี้ เวินเฉี่ยนรู้สึกว่าหัวใจเต้นแรงจวนจะกระโดดออกมาจากลำคอแล้ว กลับว่าไม่กล้าพูดอะไรมากเกินไป กลัวว่าจะเผยไต๋ ทำได้เพียงพูดอย่างฝืนๆว่า : "งั้นฉันขอขอบคุณคุณหลินไว้ก่อนล่วงหน้านะ"

หลินจืออี้พูดกล่าว : "คุณเวิน"

หลังจากที่วางสายไปแล้ว เวินเฉี่ยนก็เปิดเว็บข่าวอีกครั้งหนึ่ง เห็นความคิดเห็นของประชาชนลดน้อยลงแล้ว เห็นแบบนี้ดูเหมือนว่าคนของโจวซื่อกรุ๊ปกำลังลงมือจัดการแล้ว

แต่ยิ่งเป็นแบบนี้ เธอก็ยิ่งตกใจ

เมื่อพวกเขาจัดการเรื่องบนโลกอินเทอร์เน็ตเรียบร้อยแล้ว จะต้องสืบหาเธอเจอแน่นอน