สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 147

ไม่นาน ประตูห้องนอนก็ถูกเคาะอีกครั้ง

คนใช้นำอาหารเช้าขึ้นมาเสิร์ฟ และกล่าวว่า: "คุณท่านมอบหมายมา ช่วงนี้คุณหร่วนไม่ต้องลงมาข้างล่าง มีอะไรให้เรียกฉันก็พอ ในแต่ละวันอาหารสามมื้อฉันจะเป็นคนขึ้นมาเสิร์ฟให้คุณเองค่ะ"

สำหรับผลลัพธ์นี้ หร่วนซิงหว่านไม่แปลกใจ เธอพยักหน้าเบาๆ และไม่ได้มีอารมณ์อะไรมาก

เมื่อมองจากเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวาน ท่านใหญ่โจวน่าจะกล่าวโทษปัญหาทั้งหมดมาที่เธอแล้ว เดาว่าไม่ต้องการเห็นเธออีกต่อไป

แต่แขกคนสำคัญวันนี้......

หร่วนซิงหว่านจำฉากที่เธอเห็นในหน้าต่างได้เมื่อกี้ เดาว่าเป็นพ่อของหลินจืออี้

ไม่น่าแปลกใจที่ไม่ให้เธอลงไป

หร่วนซิงหว่านรับอาหารเช้าจากคนใช้ ขณะที่กำลังหันหลังกลับเข้าไปในห้อง กลับเห็นร่างของโจวฉือเซินปรากฏตัวอยู่ในสายตาของเธอ

คนใช้ก้มตัวลงเล็กน้อย ออกไปอย่างรวดเร็ว

หร่วนซิงสบสายตาที่เย็นชาและเหินห่างของเขาพอดี ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าควรทักทายอย่างสุภาพหรือว่าแกล้งทำเป็นมองไม่เห็นแล้วปิดประตูไป

ยังดีที่โจวฉือเซินเอ่ยปากพูดออกมา: "อย่าไว้ใจใครในตระกูลโจว"

คำพูดของเขาทำให้หร่วนซิ่งหว่านประหลาดใจ อึ้งไปครู่หนึ่งและกล่าวว่า: "ฉันไม่เข้าใจความหมายของประธานโจว......"

"แล้วแต่คุณ" โจวฉือเซินเก็บเส้นสายตากลับมา ขณะที่หันหลัง จู่ ๆ เขาก็พูดขึ้นอีกว่า: "เรื่องที่ผมสัญญากับคุณจะไม่มีทางกลับคำ"

พูดจบ เขาก็ไม่พูดอะไรอีก และกลับไปยังห้องของตัวเอง

หร่วนซิงหว่านตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะปิดประตู

เธอมองอาหารเช้าที่อยู่ตรงหน้า รู้สึกว่าอาหารนี้ไร้รสชาติ

คำพูดเหล่านั้นของโจวฉือเซิน ที่จริงเธอใช่ว่าจะไม่เข้าใจ เพียงแค่เธอไม่รู้ว่าเขาจะรู้มากแค่ไหน รู้ว่าโจงเสียนเคยมาหาเธอหรือว่ารู้ว่าโจงเสียนจัดเตรียมเส้นทางหลบหนีให้เธอแล้ว ดังนั้นเธอทำได้เพียงแค่แกล้งโง่

เธอก็รู้ว่าไม่สามารถเชื่อโจงเสียนได้ แต่ถ้าไม่มีโจงเสียน เธอก็ออกไปจากบ้านตระกูลโจวไม่ได้

ผ่านไปสักพัก เธอจำคำพูดสุดท้ายของโจวฉือเซินได้

เขาบอกว่าเขาจะไม่กลับคำ

หร่วนซิงหว่านเอามือลูบท้องเบาๆ แต่ถึงแม้เขาไม่กลับคำแล้วเขาจะเปลี่ยนแปลงอะไรได้ เด็กเกิดออกมาแล้ว เผชิญหน้าเพียงสองทางเลือกเท่านั้น ถ้าไม่ถูกตระกูลโจวพรากไป ก็คงถูกส่งไปในที่ที่แม้แต่เธอเองก็ไม่รู้จักด้วยซ้ำ

เธอต้องวางแผนสำหรับเด็กน้อยและตัวเธอเอง

......

หลังจากอยู่ในห้องมาทั้งวัน หร่วนซิงหว่านคิดว่า ก่อนหน้านี้เป็นเพราะเธอได้คืบจะเอาศอก นี่ถึงจะเป็นการติดคุกจริงๆ

เธอนอนอย่างทรมานมานานแล้ว และทำได้แค่เดินไปเดินมาในห้องเท่านั้น

และเจ้าตัวเล็กในท้องก็ดูเหมือนจะสัมผัสได้ถึงอารมณ์ที่ไม่สบายใจจากโลกภายนอก ในท้องของเธอเคลื่อนไหวไปมา จนทำให้เธอรู้สึกทรมาน

คืนวันถัดไป เพ้ยซานซานส่งข่าวล่าสุดจากพื้นที่มาให้หร่วนซิงหว่าน

ตอนนี้โจวซื่อกรุ๊ปชี้แจงข่าวเท็จที่โพสต์บนอินเทอร์เน็ตเมื่อวานนี้แล้ว เรื่องเกี่ยวกับลูกนอกสมรสเป็นเรื่องสมมติขึ้น สำหรับผู้ที่สร้างข้อมูลเท็จเหล่านี้ โจวซื่อกรุ๊ปจะสืบหาผู้รับผิดชอบทางกฎหมาย

นอกจากนั้นแล้ว การสนทนาอย่างครึกครื้นที่สุดของทุกคนก็คืองานแต่งงานของโจวฉือเซินและหลินจืออี้ การแต่งงานระหว่างตระกูลที่ร่ำรวยนี้ไม่ว่าจะเป็นการแต่งงานในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้า หรือมูลค่ามหาศาลที่นำมาซึ่งการแต่งงาน ก็เรียกได้ว่าได้รับความสนใจเป็นอย่างมาก

และบางครั้งก็มีคนพูดว่าอดีตภรรยาคนลึกลับคนนั้นของโจวฉือเซินไม่เคยปรากฏตัวมาก่อน แต่ไม่มีใครพูดถึงเรื่องที่เกี่ยวกับนักออกแบบของเซิ่งกวางอีกเลย

เพ้ยซานซานกล่าวเสียงเล็กๆว่า: "ซิงซิง คุณไปวันนี้เหรอ?"

หร่วนซิงหว่านพยักหน้า เวลาที่เธอนัดกับโจงเสียนไว้ก่อนหน้านี้ก็คือวันนี้

งานเลี้ยงวันเกิดท่านใหญ่โจว

เพราะการแต่งงานของตระกูลโจวและตระกูลหลิน งานเลี้ยงวันเกิดท่านใหญ่โจวครั้งนี้ เรียกได้ว่ามีชีวิตชีวาขึ้นกว่าเดิมเยอะเลย แขกที่มาส่วนใหญ่ต่างก็ประจบสอพลอ

เพียงแต่สิ่งที่ครื้นเครงเหล่านี้ ล้วนแล้วก็ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับหร่วนซิงหว่านเลย

"คุณท่านต้องการให้ส่งคุณหร่วนไปยังสถานที่ที่ปลอดภัย จนกว่าลูกในท้องจะเกิด" บอดี้การ์ดกล่าว "คุณท่านยังฝากบอกคุณหร่วนว่า ถ้าคุณหร่วนไม่ต้องการให้คนรอบข้างเหนื่อยไปด้วย ทางที่ดีอย่าได้ขัดขืนใดๆเลย ไม่อย่างนั้นลูกจะได้รับบาดเจ็บ มันไม่ดีสำหรับใครทั้งนั้น"

มือของหร่วนซิงหว่านที่อยู่ข้างๆ ก็ค่อย ๆ กำหมัด เป็นการข่มขู่อีกเช่นกัน

และครั้งนี้ พวกเขาจะพาเธอไปส่งในที่ที่ไม่มีใครรู้จัก

บอดี้การ์ดกล่าว: "คุณหร่วน ไปเถอะ"

หร่วนซิงหว่านกัดริมฝีปาก ยังไม่ทันได้ก้าวขา บอดี้การ์ดสองคนที่ยืนอยู่ข้างหลังเธอก็ล้มลงทีละคน

เธอหันหน้าไปด้วยความแปลกใจ สิ่งที่เห็นคือโจงเสียนยืนอยู่ไม่ไกล สีหน้าซีดมาก

คนที่เพิ่งจัดการบอดี้การ์ด 2 คนนี้ คือพวกที่โจงเสียนพามา

แต่ยังไงก็ตาม ลมหายใจของหร่วนซิงหว่านยังไม่ปล่อยวางซะทีเดียว แต่ระวังตัวมากขึ้น

โจงเสียนก็ไม่ได้อธิบายอะไรกับเธอมากนัก: "สถานการณ์มีการเปลี่ยนแปลง แต่คุณวางใจได้ ฉันจะทำตามที่เราตกลงกันไว้ พาคุณออกไป"

หร่วนซิงหว่านกล่าว: "ขอบคุณนะคุณหญิงโจว"

"ไม่ต้องเกรงใจ เราต่างก็เลือกในสิ่งที่ต้องการกันแค่นั้น" โจงเสียนเดินมา มองหร่วนซิงหว่าน "มือถือของคุณต้องทิ้งไว้ที่นี่"

หร่วนซิงหว่านนิ่งไปชั่วครู่ ราวกับว่าลังเล

โจงเสียนกล่าว: "วันนี้ฉันช่วยคุณแล้ว ตอนที่โจวฉือเซินกลับมาตรวจสอบ ยากที่จะรับประกันว่าจะไม่สืบสาวมาถึงตัวฉัน ที่นี่ก็มีตัวเลือกชั้นดีเลยพอดี ทิ้งเอาไว้ก็เหมาะสมพอดีเลยไม่ใช่เหรอ"

ขณะที่พูด มือของโจวเสียน ก็นำมือถือเครื่องใหม่มาให้หร่วนซิงหว่าน: "คุณควรวางใจได้แล้ว"

หร่วนซิงหว่านหันหน้าไป มองไปที่บอดี้การ์ดที่ล้มลงกับพื้น วางมือถือของตัวเองไว้ข้างๆตัวพวกเขา

โจงเสียนหันหลังไป และหันหลังให้กับเธอ: "รถอยู่ข้างนอก พวกเขาจะไปส่งคุณไปยังที่ปลอดภัย รอให้เรื่องมันผ่านไป ฉันค่อยพาคุณออกจากประเทศ ในมือถือนั้นมีเบอร์ฉันอยู่ คุณติดต่อฉันได้ตลอดเวลา"

หร่วนซิงหว่านพยักหัวเบาๆ: "ไม่ว่าจะยังไง ฉันก็ต้องขอบคุณคุณหญิงโจว"