สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 192

หร่วนซิงหว่ายเอ่ยพูดว่า "ใช่"

"ได้ ฉันจะเก็บให้แกเดี๋ยวนี้"

ในตอนที่หร่วนซิงหว่านออกมา เพ้ยซานซานก็นำเครื่องประดับมารวมไว้ในลังเสร็จแล้ว

หร่วนซิงหว่านเปลี่ยนมาใส่กางเกงไหมพรมและเสื้อขนเป็ด จากนั้นเธอก็หอบลังขึ้นมา "ขอบคุณนะ ฉันลงไปก่อน"

เพ้ยซานซานตอบอืม จากนั้นก็วิ่งเข้ามาในห้องหนังสือ เกาะหน้าต่างเอาไว้แล้วมองลงไปข้างล่าง

มีรถโรลส์-รอยซ์จอดอยู่ตรงนั้นจริงๆด้วย

ในรถ โจวฉือเซินใช้นิ้วเคาะเข่าเบาๆ พูดช้าๆขึ้นมาว่า "นายว่า เธอจะให้อะไรฉัน?"

หลินหนาน "......."

เมื่อเจอคำถามโลกแตก หลินหนานก็พูดขึ้นมาอย่างหยั่งเชิงว่า "สร้อยคอที่สั่งทำก่อนหน้านี้หรือเปล่า คุณนายอาจจะทำเสร็จแล้ว"

โจวฉือเซินขมวดคิ้ว ราวกับไม่พอใจในคำตอบ

เขาเอ่ยพูดว่า "เร็วขนาดนี้เลยเหรอ?"

หลินหนานรีบเอ่ยเสริมว่า "น่าจะไม่เร็วขนาดนั้น บางทีอาจจะเป็นของอย่างอื่น"

โจวฉือเซินไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก ทำแค่รออย่างใจเย็น

ผ่านไปสิบนาที หร่วนซิงหว่านก็วิ่งหอบลังกระดาษเข้ามา

เธอยื่นมือออกมาเคาะกระจกรถ

โจวฉือเซินเลื่อนกระจกลงได้ไม่ทันไร ยังไม่ทันได้เอ่ยพูด ก็มีกล่องลังถูกผลักเข้ามาอยู่ในอ้อมกอด

หร่วนซิงหว่านเอ่ยพูดขึ้นมาว่า "ให้ประธานโจวรอนานแล้ว พวกคุณกลับไปได้แล้วล่ะ"

โจวฉือเซินหลุบตามอง "นี่อะไร?"

หร่วนซิงหว่านยิ้มให้เขาแต่พอดี จากนั้นก็โบกมือ แล้วหันหลังเดินจากไป

เมื่อโจวฉือเซินเปิดกล่องออกดู สีหน้าก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย

เขารีบเงยหน้าตะโกนเรียกอีกฝ่าย "หร่วนซิงหว่าน!"

หร่วนซิงหว่านทำเป็นไม่ได้ยิน ออกตัววิ่งอย่างรวดเร็ว

โจวฉือเซินมองตามหลังเธอพร้อมกับกัดฟันกรอด รู้สึกโมโหจนปวดตับ

หลินหนานที่นั่งอยู่ตรงเบาะหน้า อยากขำก็ไม่กล้าขำ จำต้องกลั้นเอาไว้จนหน้าดำหน้าแดง

......

หร่วนซิงหว่านเปิดประตูห้องเข้ามาได้ไม่ทันไร ก็เห็นเพ้ยซานซานมายืนรออยู่ตรงชั้นวางรองเท้า ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น

เธอเอ่ยถามอย่างไม่เข้าใจว่า "ทำหน้าอะไรของแก?"

เพ้ยซานซานเอ่ยพูดขึ้นมาว่า "คืนนี้แกคงไม่ได้ออกเดตกับอิตา....โจวเฉินซือนั่นมาหรอกใช่ไหม?"

หร่วนซิงหว่านสวนกลับในทันที "จะเป็นอย่างนั้นได้ยังไง?"

"แล้วทำไมเขามาส่งแก แถมแกยังแต่งตัวแบบนั้นอีก?"

หร่วนซิงหว่านหน้าแดงเพราะคำถามของเพื่อน เริ่มอึกๆอักๆพูดไม่เป็นคำ

เพ้ยซานซานขยับเข้าไปสังเกตใกล้ๆ "ดูท่าแล้ว ต้องมีเรื่องอย่างว่าเกิดขึ้นแน่ๆใช่ไหม?"

"....ไม่มี!"

"จริงเหรอ? ฉันไม่เชื่อ"

หร่วนซิงหว่าน "......"

เธอร้อนตัวจริงๆนั่นแหละ เพื่อหลีกเลี่ยงคำถามของเพ้ยซานซาน หร่วนซิงหว่านจึงรีบหาข้ออ้าง "ฉันจะไปอาบน้ำแล้ว"

เธอพูดพร้อมกับรุดเข้าไปในห้องน้ำอย่างเร่งรีบ

หลังจากอาบน้ำเสร็จ หร่วนซิงหว่านก็เปิดมูลี่ห้องน้ำออก จึงพบว่าข้างนอกมีหิมะตกลงมาอีกแล้ว บนกิ่งก้านต้นไม้ปกคลุมไปด้วยหิมะบางๆ

บรรยากาศเงียบสงบเป็นอย่างมาก ราวกับว่ามีแค่เสียงหิมะตกเท่านั้น

หร่วนซิงหว่านเป่าผมให้แห้ง ในตอนที่เดินออกมา ก็พบว่าเพ้ยซานซานนั่งรอเธออยู่ที่โซฟาแล้ว

แผนที่หร่วนซิงหว่านตั้งใจว่าจะเผ่นกลับห้องจึงพังไม่เป็นท่า

หร่วนซิงหว่านปิดประตูลง รู้สึกจับต้นชนปลายไม่ถูกกับการมาเยือนอย่างกะทันหันของDaniel

Danielวางเค้กลงบนโต๊ะชา จากนั้นก็นั่งลงบนโซฟาเดี่ยว "ขอโทษที่มารบกวนพวกคุณดึกๆแบบนี้ แต่เจ้าของร้านเค้กบอกว่าต้องกินช่วงที่เค้กทำเสร็จใหม่ๆ ถ้ารอพรุ่งนี้ก็ไม่อร่อยแล้ว ผมกินคนเดียวไม่หมดเลยเอามาแบ่งครับ"

หน้าของเพ้ยซานซานเต็มไปด้วยรอยยิ้ม "ไม่เป็นไรค่ะ เพื่อนบ้านก็ต้องช่วยเหลือกันอยู่แล้ว เรื่องแบบนี้ ฉันสู้ไม่ถอยแน่นอนค่ะ"

Danielยิ้มออกมาเล็กน้อย "ได้ยินคุณเพ้ยพูดมาอย่างนี้ผมก็สบายใจแล้วล่ะครับ"

หร่วนซิงหว่านเดินถือแก้วน้ำออกมาจากครัว จากนั้นก็นำมาวางลงตรงหน้าของDaniel

Danielพูดขอบคุณ จากนั้นก็เอ่ยขึ้นมาว่า "จากที่ได้ยินคุณหลินพูดมาในวันนี้ คุณหร่วนกับเธอเป็นเพื่อนเหรอครับ?"

"ไม่ใช่เพื่อนหรอกค่ะ แค่เมื่อก่อนฉันเคยออกแบบสร้อยคอให้คุณหลินเท่านั้นเอง"

"อย่างนี้นี่เอง"

เพ้ยซานซานไม่เข้าใจที่ทั้งสองกำลังพูด จึงเอ่ยถามขึ้นมาว่า "คุณหลินอะไร วันนี้แกเจอหลินจืออี้เหรอ?"

หร่วนซิงหว่านพยักหน้า "เจอตอนทานข้าวน่ะ"

เพ้ยซานซานขมวดคิ้วอย่างอดไม่ได้ "เธอได้พูดอะไรปลอมๆกับแกไหม?"

"ยังดีอยู่ เธอเปลี่ยนเป้าหมายแล้ว"

Danielเอ่ยพูดขึ้นมาว่า "ผมขอเสียมารยาทถามได้ไหม คุณหร่วนกับประธานโจวเป็นอะไรกันเหรอ?"

ชั่วขณะนั้น ทั้งหร่วนซิงหว่านและเพ้ยซานซานก็ไม่มีใครตอบคำถามสักคน

Danielเลิกคิ้วขึ้น "ดูเหมือนผมจะถามคำถามที่ไม่ควรถามเข้าสินะ ขอโทษด้วยครับ คุณหร่วนถือซะว่าผมไม่เคยถามก็แล้วกัน"

หร่วนซิงหว่านยิ้มออกมา แล้วพูดอย่างเรียบนิ่งว่า "ไม่เป็นไรค่ะ เขาคือสามีเก่าของฉัน"

"อย่างนี้นี่เอง ผมนี่มันสอดรู้ไม่เข้าเรื่องจริงๆ"

เพ้ยซานซานเอ่ยถามเสียงเบาว่า "คุณรู้จักโจวฉือเซินเหรอ?"

Danielเอ่ยพูดว่า "จะว่ารู้จักไหมก็ไม่เชิงครับ แต่ชื่อเสียงของประธานโจวโด่งดังซะขนาดนั้น ใครๆก็ต้องเคยได้ยินเกี่ยวกับเขาทั้งนั้นแหละครับ"

"งั้นคุณรู้จักหลินจืออี้ได้ยังไง?"