สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 210

หร่วนซิงหว่านเดินออกมาจากห้องน้ำ นั่งลงบนโซฟาดื่มน้ำไปพลาง ไถโทรศัพท์ไปพลาง

ในตอนนี้เอง จู่ๆข่าวหนึ่งก็เด้งขึ้นมาบนหน้าจอ

[ภาพหลุดสวี่วานอาจกำลังเดทอยู่]

นี่มันอะไรกัน?

หร่วนซิงหว่านรีบกดเข้าไปดู แต่เมื่อเห็นรูปภาพในข่าว น้ำที่เพิ่งดื่มเข้าไปก็ถูกพ่นออกมาในทันที

เธอกดดูซ้ำหลายรอบจนแน่ใจ ถึงได้กดออกจากหน้าข่าวแล้วโทรหาหร่วนเฉิน

หร่วนซิงหว่านหยั่งเชิงถามขึ้นมาว่า "เสี่ยวเฉิน แกอยู่ไหน?"

"หอ ทำไมเหรอ"

"ไม่สิ....แกเห็นข่าวหรือยัง"

"ข่าวอะไร"

หร่วนซิงหว่านเปลี่ยนคำถาม "แกกับสวี่วานนี่ยังไง"

หร่วนเฉินเงียบอยู่ชั่วครู่ "ไม่มีอะไร วันนี้เจอปัญหานิดหน่อย เธอเลยเข้ามาช่วย"

ครึ่งชั่วโมงก่อนหน้า

หลังจากเห็นว่าคุยไปก็ไม่ได้ประโยชน์ สวี่วานจึงบอกว่ามีถ่ายละครอยู่แถวนี้ และก็บังเอิญถ่ายเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดเมื่อสักครู่เอาไว้หมดแล้ว

มีทั้งพยานหลักฐาน ผลเป็นยังไงให้ไปคุยกันที่สถานีตำรวจอีกที

เธอพูดพร้อมกับหยิบโทรศัพท์ออกมาเตรียมโทรหาตำรวจ

เด็กสาวสะดุ้งตกใจ รีบพูดขึ้นมาว่า "อย่า...อย่าแจ้งตำรวจนะ...."

คุณปู่ที่เดือดร้อนแทนคนนั้นเอ่ยพูดขึ้นมาว่า "นังหนูอย่าไปกลัว ตำรวจจะทวงความยุติธรรมให้เธอเองแหละ......"

แต่คุณปู่คนนั้นพูดยังไม่ทันจบ เด็กสาวก็วิ่งผ่าวงล้อมออกไป

เมื่อเห็นสีหน้าแปลกประหลาดของทุกคน สวี่วานก็เอ่ยพูดเสียงนิ่ง "ตอนนี้คงเห็นแล้วนะว่าใครที่พูดโกหก เด็กผู้ชายข้างๆฉันนี่ ทั้งหน้าดีทั้งเรียนเก่ง โดดเด่นเรื่องวิชาการ ไม่ใช่อย่างที่พวกคุณพูดแน่นอน คนที่ด่าเขาไปเมื่อกี้ ควรขอโทษเขาได้แล้วหรือยัง?"

ทุกคนมองหน้ากันไปมา คิดไม่ถึงว่าคดีจะพลิกอย่างนี้

คนสองสามคนที่ตะคอกด่าเมื่อสักครู่ ตอนนี้ก็เผ่นหนีไปแล้ว

ในตอนนี้ ก็มีคนเลียบเคียงถามขึ้นมาว่า "สวี่วานหรือเปล่า?"

"ไฟไม่ค่อยสว่างเห็นหน้าไม่ชัดเท่าไหร่ แต่ว่าเสียงเหมือนมากเลยนะ"

"เชร็ด ฉันเห็นแล้ว สวี่วานจริงๆด้วย"

ในตอนที่ทุกคนแตกตื่นกันอีกครั้ง หร่วนเฉินที่เงียบมาตลอดก็จับมือสวี่วานพาวิ่งหนีออกไปอย่างรวดเร็ว

คิดว่าน่าจะมีคนถ่ายภาพนี้ได้ และส่งไปให้ทางสำนักข่าว

ถึงได้มีฮอร์ตเสิร์ชขึ้นมาอย่างนี้ไง

หร่วนเฉินไม่ได้เล่าให้หร่วนซิงหว่านฟังอย่างละเอียด เพียงแต่นิ่งไปสักพักถึงได้พูดว่า "ถูกถ่ายได้เหรอ?"

หร่วนซิงหว่านตอบอืม "ยังดี ที่รูปค่อนข้างมัว เลยเห็นหน้าไม่ชัด"

"แล้วพี่จำได้ยังไง"

"ถามมาได้ ฉันเป็นพี่แกนะ คิดว่าแค่นี้ฉันจะจำไม่ได้เหรอ"

หร่วนเฉินเม้มริมฝีปาก "มันจะส่งผลต่อเธอเยอะไหม"

"อันนี้ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน เดี๋ยวฉันถาม..."

พูดถึงเท่านี้ หร่วนซิงหว่านก็หยุดพูดกะทันหัน

หร่วนเฉินเอ่ยพูด "อะไรเหรอ?"

"เปล่า เรื่องนี้ฉันจัดการเอง แกตั้งใจเรียนเถอะ"

หร่วนซิงหว่านเพียงแค่นึกขึ้นมาได้ว่า สวี่วานเป็นดาราในสังกัดของโจวซื่อกรุ๊ป

เรื่องมันมาถึงขั้นนี้ ทีมของเธอน่าจะกำลังจัดการอยู่แน่ๆ นั่นหมายความว่า ทางโจวฉือเซินก็คงพอรู้ข่าวแล้ว

ไม่รู้ว่าเขาจะดูออกหรือเปล่าว่าเป็นเสี่ยวเฉิน

หร่วนซิงหว่านกัดริมฝีปาก พร้อมกับเกาหัว จากนั้นก็กดโทรหาสวี่วาน

แต่ว่าเสียงรอสายดังอยู่นาน ก็ไม่มีคนกดรับ

คิดว่าคงจะเป็นผลมาจากเรื่องนี้

ภายในห้องประชุม สวี่วานนั่งฟังหลินหนานกุเรื่องด้วยท่าทางจริงจังอย่างเงียบๆ

จนเมื่อหลินหนานเก็บโทรศัพท์ สวี่วานถึงได้เอ่ยขึ้น "ผู้ช่วยหลิน ถ้าในอนาคตไม่เป็นผู้ช่วยแล้ว คุณสนใจอยากเป็นนักแสดงไหม"

หลินหนานปาดเหงื่อบนหน้าผาก "ไม่ล่ะครับ มันเป็นหนึ่งในความสามารถของอาชีพผู้ช่วยที่มีควรมีพร้อมแล้ว"

สวี่วาน "......"

ผ่านไปครู่หนึ่ง เสียงจากโจวฉือเซินก็ดังขึ้นมาเบาๆ "ที่เกิดเหตุนอกจากนักเรียนมอปลายคนนั้นแล้ว ยังมีคนอื่นที่เกี่ยวข้องอีกไหม?"

สวี่วานพยักหน้า "น่าจะไม่ใช่เหตุสุดวิสัย ต้องมีการวางแผนมาก่อนแน่ๆ"

สวี่วานถ่ายละครอยู่แถวนั้นจริงๆ เธอเห็นหร่วนเฉินเดินอยู่บนถนนและกำลังจะเข้าไปทักทาย ทว่ากลับเห็นภาพเหตุการณ์เข้าเสียก่อน

แต่ก็เพราะว่าเธอยืนอยู่ไกล ถึงได้เห็นว่ามีผู้ชายสองสามคนยืนรออยู่แถวนั้นก่อนเกิดเรื่อง พอหลังจากนั้นก็พากันกรูเข้าไป ปลุกปั่นคนแถวๆนั้นให้คล้อยตามไปด้วย ซึ่งคนที่ด่าแรงที่สุดก็คือพวกเขาสองสามคนนั่นแหละ

นิ้วมือเรียวยาวของโจวฉือเซินเคาะลงบนโต๊ะ ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่

หร่วนซิงหว่านกับหร่วนเฉินถูกเพ่งเล็งติดๆกัน แถมวิธีลงมือแต่ละครั้งก็ไม่ฉลาดเหมือนกันด้วย

ถ้าจะบอกว่าเป็นการวางแผนมาก่อนล่วงหน้า ก็คงเป็นการประเมินพวกเขาสูงเกินไป

หลินหนานเอ่ยพูดขึ้นมาว่า "ประธานโจว ถึงวิธีลงมือของพวกเขาจะสิ้นคิด แต่ก็ไม่ใช่ว่าไม่ได้ผล วันนี้ถ้าสวี่วานไม่ปรากฏตัวที่นั่น บางทีพวกเขาอาจจะทำสำเร็จก็ได้นะครับ ถึงต่อมาจะมีหลักฐานมาพิสูจน์ แต่ผลกระทบก็เกิดขึ้นมาแล้ว"

คำติฉินนินทาสามารถสร้างบาดแผลให้คนเราได้ และสามารถทำลายคนคนหนึ่งให้พังทลายได้เช่นเดียวกัน

โจวฉือเซินเอ่ยพูดว่า "ให้ฝ่ายประชาสัมพันธ์ออกแถลงข่าว เอาฮอตเสิร์ชลงก่อน"

"ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้"

สวี่วานลุกขึ้น "ประธานโจว ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันขอตัวก่อนนะคะ"

"หยุดอยู่ตรงนั้น" โจวฉือเซินมองมาที่เธอ "รู้ใช่ไหมว่าอะไรควรพูด อะไรไม่ควรพูด?"

สวี่วานเอ่ยขึ้น "ทำไมประธานโจวดูถูกกันอย่างนี้ล่ะ ฉันเป็นนักแสดงนะ มันเป็นหนึ่งในความสามารถของอาชีพฉันอยู่แล้ว"

โจวฉือเซินยกมือขึ้นมา บ่งบอกว่าเธอออกไปได้แล้ว

หลังจากที่หลินหนานมอบหมายฝ่ายประชาสัมพันธ์เรียบร้อย ก็เอ่ยขึ้นว่า "ประธานโจว แล้วคุณนาย...."

"พรุ่งนี้ให้เธอมาหาฉันที่บริษัท"