สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 407

หร่วนซิงหว่านรู้ว่า ไม่ว่าอย่างไรเธอก็ไม่สามารถที่จะพูดกับเวินเฉี่ยนได้

เธอพูดเบาๆ ว่า "คุณพูดถูก มีคนมากมายที่เกลียดฉัน และฉันเองก็ไม่สามารถทำให้ทุกคนมาชอบฉัน แต่ตอนนี้ คนที่ต้องกังวลเรื่องที่จะถูกแว้งกัดพวกนั้นอยู่ตลอดเวลา กลับไม่ใช่ฉัน"

หลังจากพูดจบ หร่วนซิงหว่านก็ขึ้นรถที่จอดรถอยู่ด้านข้างแล้วจากไป

ระหว่างทางกลับ หร่วนซิงหว่านได้รับโทรศัพท์จากโจวฉือเซิน

เสียงของชายคนนั้นดังผ่านไมโครโฟน "คืนนี้เลิกงานกี่โมง?"

หร่วนซิงหว่านกล่าว "ยังไม่รู้เลย ฉันอยู่ข้างนอกน่ะ"

"ไปไหนมา"

"มีธุระนิดหน่อย"

ผ่านไปสักพัก โจวฉือเซินได้พูดขึ้นอีก "หลังจากเลิกงานให้รอผมที่สตูดิโอนะ"

หร่วนซิงหว่านตอบ "เข้าใจแล้ว"

เมื่อวางโทรศัพท์ลง และเธอเหลือบเห็นการขอเพิ่มเป็นเพื่อนในวีแชท หมายเหตุคือหลี่เฟิง

หร่วนซิงหว่านเห็นดังนั้น ก็ขมวดคิ้วขึ้น และได้เพิกเฉยล้างข้อความนี้ไป

คนคนนี้มองครั้งเดียวก็ไม่ใช่คนดีอะไร

แถมยังมีชื่อว่าล้างหัวใจเพื่อต้องการกลับมาเป็นมนุษย์อีกครั้ง เงินที่ได้จากเวินเฉี่ยน ก็ไม่เห็นเขาเอาไปทำบุญ

เมื่อรอไฟแดง โทรศัพท์ของหร่วนซิงหว่านสั่นอีกครั้ง เธอรับสายและฟัง ครั้งนี้เป็นโทรศัพท์พวกหลอกลวงที่แท้จริง

"ยินดีด้วยครับ ช่วงนี้บริษัทของเรากำลังจัดงานจับสลากครั้งใหม่ เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ท่าน......"

ก่อนที่คนปลายสายจะพูดจบ หร่วนซิงหว่านก็วางสายไป

เธอมองโทรศัพท์อยู่หลายวินาที ไฟเขียวก็สว่างขึ้น หร่วนซิงหว่านขับรถไปข้างหน้า ขับผ่านสี่แยก และจอดรถไว้ข้างถนน ค้นหาเบอร์แปลกๆ เมื่อสองวันก่อน แล้วกดโทรกลับ

ด้านโทรศัพท์ฝั่งนั้น แสดงสถานะปิดเครื่อง

หร่วนซิงหว่านวางโทรศัพท์ลง และถอนหายใจ ไม่รู้ว่าเธอคิดมากเกินไปหรือเปล่า

ถ้าเป็นเซ่หรง เขาน่าจะติดต่อเธออีกครั้ง

......

เนื่องจากทางตำรวจไม่มีหลักฐานใดๆ พิสูจน์ได้ว่าเป็นเวินเฉี่ยนจ้างคนมาทำร้ายหลี่เฟิง และกล้องวงจรปิดก็จับภาพใบหน้าของเซ่หรงไว้ไม่ได้ ดังนั้นความขัดแย้งของเวินเฉี่ยนกับหลี่เฟิง จะจบเรื่องนี้ไว้แค่นี้เท่านั้น

แต่ผู้จัดงานการแข่งขันด้านนั้น ได้ให้ผลมาอย่างรวดเร็ว หนึ่งคือยกเลิกผลการแข่งขันทั้งหมดของเวินเฉี่ยน อีกอย่างหนึ่งหลี่เฟิงและเวินเฉี่ยน ไม่สามารถเข้าร่วมการแข่งขันการออกแบบ รวมทั้งงานแฟชั่นได้อีกต่อไป

ถูกวงการการออกแบบทั้งหมดแบนและเพิกถอนอย่างไม่ต้องสงสัยเลย

หลังจากผลการแข่งขันของเวินเฉี่ยนถูกยกเลิก ทางการแข่งขันการออกแบบก็ได้โพสต์เวยป๋อใหม่อีกครั้ง ซึ่งเขียนไว้ว่าหร่วนซิงหว่านในการแข่งขันรอบแรก รอบรองสอง รวมถึงการแข่งขันรอบชิงชนะเลิศ และคะแนนได้ประกาศผลออกมา

ผู้ชนะครั้งนี้ เธอสมควรที่จะได้รับมัน

หลังจากโพสต์นี้ถูกโพสต์ออกไป มีหลายคนออกมาแสดงความคิดเห็นของพวกเขาเอง

"ในที่สุดก็ได้ล้างมลทินให้กระจ่างแจ้งได้ ก่อนหน้านี้ฉันพูดแล้วไงว่า ด้วยความแข็งแกร่งของRuan ผู้ชนะเลิศควรจะเป็นของเธอ และยังมีคนที่สร้างข่าวลือขึ้นคือประธานโจวที่คอยยกยอปอปั้นเธอ คนที่พูดพวกนั้น ตาบอดไปหมดแล้วเหรอ"

ในการแถลงการณ์ระบุไว้ว่า สำหรับสิ่งที่เวินเฉี่ยนทำลงไปเหล่านั้น เขาไม่รู้อะไรเลย

ทั้งยังแสดงความเคารพต่อผลจากฝั่งผู้จัดงานเหตุการณ์ครั้งนี้ด้วย ก็บอกว่าเพิ่งรู้ว่าเวินเฉี่ยนเป็นคนแบบนี้ ปวดใจและเสียใจเป็นอย่างยิ่ง ที่ได้รับคนเช่นนี้มาเป็นศิษย์ นับแต่นี้ไป เขากับเวินเฉี่ยนก็ไม่มีความเกี่ยวข้องใดๆ ต่อกันแล้ว

หลังจากการประกาศส่งออกไป ไม่มีหลายคนยังคงตั้งคำถามกับโรเบิร์ต

ถึงอย่างไรการติดสินบนกรรมการทั้งสองท่านนั้น ก็ไม่ใช่เรื่องของขอบเขตในความสามารถเวินเฉี่ยน

ในช่วงเวลานี้การถกเถียงออนไลน์กำลังร้อนแรง ผู้จัดงานการแข่งขันได้โพสต์ในเวยป๋ออีกครั้ง กล่าวว่าโรเบิร์ตไม่ได้เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้ และสำหรับเรื่องการติดสินบน พวกเขาจะตรวจสอบต่อไป และให้ผลลัพธ์ที่น่าพอใจแก่ทุกท่าน

เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว เกี่ยวกับเรื่องการประกวดนักออกแบบ ก็ถือว่าผ่านไปแล้ว

เวินเฉี่ยนเห็นของพวกนี้ในอินเทอร์เน็ตที่บ้าน ก็กวาดคอมพิวเตอร์และกระดาษภาพร่างบนโต๊ะทั้งหมดทิ้งไปบนพื้นอย่างบ้าคลั่ง

หลังจากระบายอารมณ์เสร็จ เธอก็พบโทรศัพท์เครื่องเก่า ในกองของกระจุกกระจิก เธอหาซิมมาหนึ่งอัน แล้วกดโทรออกไปที่หมายเลขหนึ่ง เสียงเกียจคร้านจากด้านนั้นได้ดังขึ้นมา "ใครน่ะ?"

พอได้ยินเสียงเธอ เวินเฉี่ยนดีใจมาก "คุณจ้าว คุณจ้าว ฉันเอง...... เวินเฉี่ยน คุณเห็นข่าวในเน็ตพวกนั้นหรือยัง ฉันควรทำยังไงดี?"

จ้าวเชียนเชียนพูดอย่างหงุดหงิด "นั่นมันเรื่องของเธอ แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉัน?"

เวินเฉี่ยนกัดริมฝีปากแน่น "นี่จะเป็นเรื่องของฉันคนเดียวได้อย่างไร ตอนนั้นฉันฟังคำสั่งของคุณ ถึงได้ทำเช่นนี้ อีกทั้งหลี่เฟิงก็เป็นคนหาคุณมาเช่นกัน ยังมีกรรมการสองคนนั้นด้วย ก็เป็น......คุณจ้าว เรื่องเหล่านี้ฉันไม่ได้บอกใครเลยแม้แต่คำเดียว คุณช่วยฉันหน่อยได้ไหม ตอนนี้ฉันทำอะไรไม่ได้แล้วจริงๆ"

"อย่าพูดเหลวไหลนะ ฉันอยู่ในช่วงของการแข่งขัน เห็นว่าเธอได้มีวาสนาต่อกัน ก็คุยกับเธอแค่สองประโยคเอง ทำไมถึงกลายเป็นว่าฉันสั่งเธอล่ะ ยังมีคนที่เธอบอกชื่อหลี่อะไรนั้นอีก ฉันก็ไม่รู้จักเหมือนกัน"

"แต่คุณจ้าว ฉัน......"

เวินเฉี่ยนยังพูดไม่ทันจบ โทรศัพท์ก็วางสายไป