สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 493

ถึงแม้จะตัดสินใจแล้ว แต่ตอนนี้หร่วนซิงหว่านก็ไม่รู้เกี่ยวกับสถานการณ์ภายในของหลินซื่อเลย จะผลีผลามเข้าไปไม่ได้

โจวฉือเซินก็คิดเรื่องนี้เช่นกัน หลินหนานก็ส่งเอกสารมาอย่างรวดเร็ว

หร่วนซิงหว่านมองไปที่เอกสารกองหนา และรู้สึกว่าขมับของเธอกระตุก

โจวฉือเซินกล่าวว่า "สักครู่หลินหนานจะบอกคุณเกี่ยวกับสถานการณ์ เอกสารเหล่านี้ถ้าคุณไม่เข้าใจตรงไหนสามารถถามฉันได้"

"โอเค"

อันที่จริง สถานการณ์โดยทั่วไปของหลินซื่อก็เท่าที่เธอเห็น

อย่างไรก็ตาม หลินหนานเล่าให้เธอฟังเกี่ยวกับโครงการที่ได้รับผลกระทบมากที่สุด คนรับผิดชอบก่อนหน้านี้คือใคร และบริษัทที่ร่วมมือคือใคร และความคืบหน้าโดยรวมของโครงการให้เธอฟังหนึ่งรอบ

นอกจากนี้ ระดับการขาดดุลปัจจุบันของหลินซื่อ

แต่เท่าที่พวกเขาได้ตรวจสอบ เป็นเพียงตัวเลขโดยประมาณเท่านั้น และยังมีตัวเลขที่ยังจะต้องตรวจสอบเฉพาะเจาะจง

หลังจากที่หลินหนานเล่าสิ่งที่เขารู้ทั้งหมดแล้ว พยักหน้าเล็กน้อยให้พวกเขาแล้วออกจากห้องทำงานไป

โจวฉือเซินนั่งที่โต๊ะทำงาน กำลังจัดการกับเอกสารที่อยู่ตรงหน้าเขา

และหร่วนซิงหว่านนั่งอยู่บนโซฟา อ่านเอกสารที่หลินหนานนำมา

หากมีตรงไหนไม่เข้าใจ เธอก็ทำเครื่องหมายไว้ แล้วค่อยถามโจวฉือเซินทีเดียว

เมื่ออ่านไปอ่านมา ก็ใช้เวลาไปทั้งคืน

เมื่อโจวฉือเซินเงยหน้าขึ้นจากโต๊ะทำงาน หร่วนซิงหว่านก็ถือเอกสารในมือ และผล็อยหลับไปบนที่วางแขนของโซฟา

โจวฉือเซินเดินเข้ามาด้วยขาที่เรียวยาว หยิบเอกสารในมือของเธอออกเบาๆ วางลงบนโต๊ะโซฟา แล้วถอดเสื้อคลุมออกเพื่อห่มให้เธอ

หร่วนซิงหว่านเหนื่อยมาก และไม่มีวี่แววว่าจะตื่นขึ้นง่ายๆ

โจวฉือเซินนั่งลงข้างหน้าเธอ และจัดผมที่กระจัดกระจายอยู่บนใบหน้าของเธอ ด้วยท่าทางที่อ่อนโยนที่หายาก

......

เมื่อหร่วนซิงหว่านตื่นขึ้นมา ข้างนอกท้องฟ้าก็สว่างแล้ว

เธอยกมือขึ้นขยี้ตา เสื้อบนตัวเธอก็ร่วงหล่น

หร่วนซิงหว่านกอดเสื้อไว้ และลุกขึ้นนั่ง และพบว่าโจวฉือเซินไม่ได้อยู่ในห้องทำงานแล้ว

เธอจามหนึ่งครั้ง เมื่อเจอโทรศัพท์แล้วดูเวลา ก็เก้าโมงครึ่งแล้ว

ไม่คิดว่าจะผล็อยหลับไป ตื่นมาอีกทีก็เป็นเวลานี้แล้ว

ยังต้องกลับบ้านไปล้างหน้าล้างตาเปลี่ยนเสื้อผ้า

หร่วนซิงหว่านวางเสื้อคลุมของโจวฉือเซินไว้บนโซฟา และกำลังจะออกไป เสียงเคาะประตูห้องก็ดังขึ้น

หลินหนานในมือถือถุงหนึ่งใบ "คุณหร่วน ประธานโจวให้คนส่งมาให้"

หร่วนซิงหว่านรับมาแล้วมองดู เป็นเสื้อผ้าของเธอ

หลินหนานพูดเสริมว่า "ด้านหลังห้องทำงานของประธานโจว มีห้องรับรองและอ่างล้างหน้า คุณหร่วนสามารถใช้ได้"

ถ้าเขาไม่บอก หร่วนซิงหว่านเกือบจะลืมเรื่องนี้ไปแล้ว

เธอพยักหน้า "เข้าใจแล้ว ขอบคุณ"

หลังจากที่หลินหนานออกไป หร่วนซิงหว่านก็เข้าไปในห้องรับรอง อาบน้ำอีกครั้ง รู้สึกว่าสดชื่นขึ้นมาก

เธอเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วออกมา เห็นว่าโจวฉือเซินกลับมาแล้ว

หร่วนซิงหว่านพูดว่า "เช้าขนาดนี้ก็มีงานแล้วหรอ?"

โจวฉือเซินนั่งบนโซฟา ขยี้คิ้วเล็กน้อยแล้วตอบ "ปัญหาเล็กน้อย ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร"

นิ่งไปสักครู่ เขามองไปที่หร่วนซิงหว่าน "จะไปห้องทำงาน?"

หร่วนซิงหว่านกล่าวว่า "ใช่ ทางหลินซื่อ ฉันอยากไปที่นั่นในวันพรุ่งนี้"

เพราะเธอรู้สึกว่า จ้าวจิ้งและหยางเจิ้น น่าจะมาหาเธออีกครั้ง

โจวฉือเซินยิ้มเยาะ "โศกนาฏกรรมเมื่อ 20 ปีนี่ นอกจากหลินจื้ออานแล้วเขาก็มีส่วนต้องรับผิดด้วย"

เขารู้อยู่แล้วว่า หลินจื้ออานเป็นคนนิสัยอย่างไร แม้แต่พ่อแม่ของเขาก็ยังดูถูกหลินจื้ออาน แต่เขายืนกรานที่จะทำ ท้าทายความคิดเห็นทั้งหมด และปล่อยให้หลินจื้ออานเข้าสู่หลินซื่อ

อย่างที่ทุกคนรู้ นี่คือจุดเริ่มต้นของโศกนาฏกรรมทั้งหมด

20 ปีที่แล้วหลินจื้อหย่วน เขาจะปฏิบัติต่อทุกคนด้วยความอ่อนโยนและสุภาพ ใจดีและเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ ในด้านธุรกิจเขามีความกล้าหาญและฉลาด

แต่สิ่งเดียวที่ขาดไปคือความระวังคนอื่นคิดร้าย

หากเขาไม่ไว้วางใจหลินจื้ออานมากเกินไป ปล่อยให้พนักงานจัดการเองทุกอย่าง หลินจื้ออานก็จะไม่มีโอกาสปีนขึ้นไปทีละขั้น และการระเบิดนั้นก็จะไม่เกิดขึ้น

จะไม่มีทางปล่อยให้หร่วนซิงหว่านต้องอยู่ข้างนอก 20ปี และได้พบกับขยะอย่างหร่วนจุน

ยี่สิบปีต่อมา William กลับมาจากท่ามกลางพงหนาม

ในสายตาเหลือเพียงแต่ความเกลียดชัง

ดังนั้นจึงต้องบอกให้เขารู้ว่าหร่วนซิงหว่านจะไปหลินซื่อแล้ว เขาจะได้พิจารณาใหม่ว่าจะจัดการกับสถานการณ์ปัจจุบันของหลินซื่ออย่างไร

แทนที่จะทำแต่สิ่งที่ไม่มีประโยชน์

หลินหนานถาม "ประธานโจว ทำเช่นนี้จะมีประโยชน์หรอ"

"จะมีประโยชน์หรือไม่ ก็ต้องดูว่าเขาจะคิดอย่างไร"

แต่ถึงแม้จะไม่มีWilliam หลังจากที่หร่วนซิงหว่านไปหลินซื่อแล้ว เขาก็ยังจะจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย

นิ่งไปสักครู่ โจวฉือเซินก็พูดว่า "หลินจืออี้เป็นอย่างไรบ้าง?"

"เธอสร้างปัญหามากมายในคุกตลอด บาดแผลบนใบหน้าของเธอก็ลึกมาก หมอบอกว่าจะมีรอยแผลเป็น ซึ่งอาจจะเสียโฉม"

สีหน้าของโจวฉือเซินไม่เปลี่ยน "ดูเหมือนว่าช่วงเวลาวิกฤติจะมาถึงแล้ว หลินจื้ออาน ต้องยอมทอดทิ้งลูกสาวในดวงใจของเธอแล้ว"

"ตอนนี้หลินจื้ออานแม้แต่ตัวเองก็จะเอาตัวไม่ลอดแล้ว คิดว่าคงไม่สามารถดูแลเธอได้อีกต่อไป"