สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 509

ถึงโรงพยาบาล หลังจากตรวจเสร็จ หมอมองดูหร่วนซิงหว่าน จากนั้นมองไปที่โจวฉือเซินอีกครั้ง หลังจากนั้นไอหนึ่งครั้ง "ญาติออกไปรอข้างนอกก่อนนะ"

โจวฉือเซินขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ "ทำไม"

หมอพูดอย่างจริงจัง "พวกเราต้องการตรวจอย่างละเอียดเพิ่มเติม ไม่สะดวกให้คุณดู"

"ฉันเป็นสามีของเธอ ไม่สะดวกตรงไหน"

หร่วนซิงหว่านดึงแขนเสื้อของเขา "ฟังหมอเถอะ คุณออกไปรอฉันก็พอ"

โจวฉือเซินจึงออกไปอย่างไม่เต็มใจ

หลังจากที่เขาออกไป มือของหร่วนซิงหว่านที่วางบนเข่ากำแน่นอย่างไม่รู้ตัว "มีปัญหาอะไรกับการตรวจหรือเปล่า?"

หมอส่ายหัว "ไม่ใช่ปัญหาของการตรวจ"

หร่วนซิงหว่านถอนหายใจอย่างโล่งอก

หมอพูดอีกครั้ง "ฉันอ่านประวัติการรักษาของคุณก่อนหน้านี้ คุณเคยตั้งท้องเด็กหนึ่งคนเมื่อ 4ปีที่แล้ว หลังจากแท้งโดยไม่ได้ตั้งใจ ไม่ได้ดูแลร่างกายดีๆใช่ไหม?"

หร่วนซิงหว่านตกตะลึง คงจะรู้ตัวแล้วว่าเขาจะพูดอะไรเรื่องอะไร พยักหน้าโดยไม่รู้ตัว

"เรายังเห็นว่า คุณตั้งท้องเมื่อหนึ่งปีที่แล้ว หมอของคุณน่าจะบอกคุณแล้วว่าจากสภาพร่างกายของคุณ คุณโชคดีมากที่ได้ตั้งท้องอีกครั้ง"

ทันใดนั้น หร่วนซิงหว่านรู้สึกคอแห้งเล็กน้อย "เคย....พูดแล้ว"

หมอวางรายการตรวจของเธอไว้ข้างหน้าเธอ "น่าเสียดาย ที่คุณไม่ได้ตั้งท้อง สาเหตุของประจำเดือนเลื่อน เนื่องจากการทำงานและการพักผ่อนที่ไม่สม่ำเสมอ ซึ่งนำไปสู่ปัญหาทางร่างกาย ความผิดปกติของต่อมไร้ท่อ"

หร่วนซิงกล่าว "หมายความว่า ตั้งแต่นี้เป็นต้นไปฉันจะตั้งท้องไม่ได้อีกแล้วใช่ไหม"

"อันนี้ก็ไม่แน่นอน ถ้าอยากมีลูกตอนนี้ ก็ต้องดูแลร่างกายให้ดี ยังคงมีหวังอยู่ เพียงแต่ว่า คุณแค่มีโอกาสตั้งท้องน้อยกว่าคนอื่นมาก"

เห็นหน้าเธอซีด หมอกล่าวเสริมว่า "คุณอย่าท้อแท้ แม้ว่าจะตั้งท้องยาก แต่ก็มีความเป็นไปได้หนึ่งในพัน และสมัยนี้ยังมีอีกหลายครอบครัวที่ไม่ต้องการมีลูก อย่าสร้างความกดดันให้ตัวเองมาก เหตุผลที่ขอให้สามีคุณออกไป เพราะเคารพการเลือกของคุณ และดูว่าคุณจะบอกเขาอย่างไร"

หร่วนซิงหว่านพูดเสียงแหบ "ขอบคุณ"

เธอไม่รู้ว่าเธอออกจากห้องปรึกษาอย่างไร แต่สัมผัสถึงความรู้สึกที่ช่วยไม่ได้และลังเลใจของเพ้ยซานซานเมื่อวานนี้

บางครั้งก็ย้อนแย้งกับความปรารถนา

เพ้ยซานซานไม่ต้องการมีลูก แต่ตั้งท้องอย่างไม่ตั้งใจ

แต่เธอ มีความเป็นไปได้สูงที่เธอจะไม่มีโอกาสตั้งท้องอีกเลยในชีวิตนี้

"เกิดอะไรขึ้น?"

เสียงต่ำของผู้ชายดังมาจากด้านหน้า หร่วนซิงหว่านตั้งสติ ใบหน้าของชายตรงหน้าก็ค่อยๆ ชัดเจน

เมื่อเห็นหน้าเธอสีหน้าไม่ดี โจวฉือเซินขมวดคิ้ว "หมอบอกอะไรกับคุณ"

หร่วนซิงหว่านส่ายหัว "ไม่มีอะไร"

"ไม่มีอะไร สีหน้าคุณเป็นแบบนี้หรอ?"

เมื่อเห็นโจวฉือเซินจะเข้าไปห้องให้คำปรึกษา หร่วนซิงหว่านดึงเขาไว้ พูดเบาว่า "ไม่มีอะไรจริงๆ ฉันแค่ ......ประจำเดือนมาแล้ว ปวดท้องเล็กน้อย"

โจวฉือเซิน "มาแล้ว?"

เสียงของหร่วนซิงหว่านนั้นเบามาก "อืม กลับกันเถอะ"

พูดขนาดนี้แล้ว และมันไม่มีประโยชน์ที่จะถามเกี่ยวกับผลการตรวจแล้ว

หร่วนซิงหว่านเพิ่งก้าวไปสองก้าว จู่ๆก็มีมือมาโอบรอบเอวของเธอ ทั้งร่างของเธอเหมือนเบาขึ้น

ไม่รอเธอพูด โจวฉือเซินก็พูดว่า "ถ้าเจ็บ ก็หลับตานอน"

หร่วนซิงหว่านไม่ได้ขัดขืน เอาหัวซบในอ้อมแขนของเขา และหลับตาลงอย่างเงียบ ๆ

ระหว่างทางกลับ หร่วนซิงหว่านกล่าวว่า "โจวฉือเซิน"

"อืม?"

"ฉันอยากไปหาซานซาน คุณช่วยส่งฉันไปหน่อยนะ"

"ได้"

"ตอนบ่ายฉันจะมารับคุณ"

"ไม่เป็นไร ฉันอยากอยู่สักพัก"

โจวฉือเซินเห็นว่าเธออารมณ์ไม่ดี จึงประนีประนอม "ขึ้นรถแล้วส่งข้อความให้ฉันด้วย"

หร่วนซิงหว่านกล่าว "โอเค"

เมื่อหร่วนซิงหว่านมาถึงบ้านของเพ้ยซานซาน เธอนั่งอยู่บนโซฟา จ้องโทรศัพท์ที่อยู่ตรงหน้าแทบเป็นรู

หร่วนซิงหว่านกล่าวว่า "ป้าจางล่ะ"

เสียงของเพ้ยซานซานนุ่มนวล "ฉันให้เธอกลับไปพักผ่อนแล้ว เธอทำอาหารเยอะมาก ให้ฉันทานได้ 2 มื้อเลย"

หร่วนซิงหว่านนั่งข้างเธอ เหลือบมองโทรศัพท์ที่อยู่ข้างหน้าเธอ "คุณจะบอกDanielใช่ไหม"

"ยังไม่ได้คิดเลย แม้แต่ตอนนอนฉันก็ฝันถึงเรื่องนี้ แทบจะเป็นบ้าแล้ว"

หร่วนซิงหว่านตบไหล่ของเธอ "ไม่ต้องรีบ ยังมีเวลาอีกครึ่งเดือน"

หลังจากนั่งได้ครู่หนึ่ง หร่วนซิงหว่านก็ไปเข้าห้องน้ำ

เพ้ยซานซานนอนลงบนโซฟาอย่างหมดแรง และบังเอิญทำกระเป๋าของหร่วนซิงหว่านตก เมื่อเธอหยิบมันขึ้นมา เธอเห็นแบบฟอร์มการลงทะเบียนห้องสูตินรีเวชวิทยาตกออกมาจากกระเป๋า

เมื่อเธอกลับมา เพ้ยซานซานถามอย่างตื่นเต้นว่า "ซิงซิง คุณก็ท้องด้วยหรอ?"

หร่วนซิงหว่านตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งแล้วยิ้ม "ไม่"

เพ้ยซานซานอุทาน "แต่เมื่อกี้ฉันเพิ่งเห็นแบบฟอร์มการลงทะเบียนของคุณที่ไป แผนกสูตินรีเวชของโรงพยาบาลเมื่อเช้านี้"

"ประจำเดือนของฉันมาช้าไปสามวัน โจวฉือเซินคิดว่าน่าจะมีแล้ว จึงไปตรวจที่โรงพยาบาล หมอบอกว่าเป็นเพราะการงานและการพักผ่อนที่ไม่สม่ำเสมอ ซึ่งทำให้เกิดความผิดปกติของต่อมไร้ท่อ"

เพ้ยซานซานกล่าวอย่างเสียใจว่า "ฉันยังคิดว่าพวกเราจะมีพร้อมกัน........"

พูดได้ครุ่งหนึ่ง ก็หยุดกะทันหัน

พร้อมกันอะไร ! เธอกำลังจะกำจัดเด็กคนนี้! คิดไปถึงไหนแล้ว!