สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 111

"ผมแต่งเรื่องอะไรกัน ผมพูดความจริงต่างหาก" หลี่อ๋างพูดอย่างเย็นชา "คุณคิดว่าเธอทำเพื่อคุณจริงๆเหรอ เธอก็แค่ไม่ได้ดั่งใจ อยากจะทำลายความสัมพันธ์ของเรา"

เพ้ยซานซานคิดไม่ถึงว่าเขาจะพูดคำพูดที่ไร้ยางอายแบบนี้ออกมา มันทำให้เธอโมโห "ทำไมกัน เธอถือมีดบังคับคุณนอกใจฉันเหรอ?"

หลี่อ๋างไม่พูดไม่จา แต่ในใจของเขาคิดมาตลอดว่า ตราบใดที่คนที่รู้เรื่องของเขากับหยางเจียวเจียวไม่ใช่หร่วนซิงหว่าน เขาก็สามารถคบกับเพ้ยซานซานได้ตลอดไป สำหรับการที่มีหยางเจียวเจียวอยู่ พวกเธอสองคนไม่ได้ปะทะกัน

"งั้นไม่ใช่เหรอ ตอนนี้จี้หวยเจี้ยนหมั้นแล้ว ความฝันที่จะได้แต่งงานกับตระกูลเศรษฐีของเธอก็พังทลายไปแล้ว เธอถึงได้ลากคุณไปเป็นเพื่อน ซานซาน คุณอย่าไร้เดียงสาขนาดนี้ได้ไหม ผู้หญิงปกติคนหนึ่ง จะท้องแล้วกลัวคนอื่นรู้ได้ยังไง บางทีเธออาจจะท้องกับไอ้สารเลวที่ไหนก็ได้"

เพ้ยซานซานได้ยินแบบนี้ก็ระเบิดทันที "นายพูดอะไร!"

เธอกำลังจะพุ่งเข้าไปแต่กลับถูกหร่วนซิงหว่านห้ามเอาไว้ เธอมองไปที่หลี่อ๋างแล้วพูดเบาๆว่า "คุณไม่จำเป็นต้องรีบสาดน้ำสกปรกใส่ฉัน ฉันจับได้เรื่องที่คุณนอกใจ แต่การที่คุณพาชู้ของคุณเดินไปทั่ว มันกลับเป็นความผิดของฉัน?"

เพ้ยซานซานพูดอีกว่า "ฉันตาบอดเองที่ไปชอบคนอย่างนายตั้งหลายปี ทุเรศจริงๆ!"

ได้ยินเธอพูดแบบนี้ สีหน้าของหลี่อ๋างก็ยิ่งดูแย่ขึ้นกว่าเดิม เขาพูดเตือนว่า "คุณพูดจาดีๆหน่อย ไม่งั้นอย่างหาว่าผมไม่เกรงใจ!"

ในตอนนี้เอง ท่ามกลางฝูงชน ไม่รู้ว่าใครเป็นคนสาดกาแฟใส่หลี่อ๋างและหยางเจียวเจียว

หลี่อ๋างไม่เป็นอะไรมาก แค่โดนสาดตรงแขนเสื้อครึ่งหนึ่ง แต่ว่าหยางเจียวเจียวโดนสาดทั้งหน้า

"อ๊าย!!!"

เมื่อเสียงกรีดร้องของหยางเจียวเจียวดังขึ้น หร่วนซิงหว่านก็ลากเพ้ยซานซานออกไปทันที

ผู้หญิงอย่างเธอและเพ้ยซานซาน ไม่จำเป็นต้องสร้างความขัดแย้งกับหลี่อ๋างตรงๆ หากลงไม้ลงมือขึ้นมาจริงๆ คนที่เสียเปรียบก็คือพวกเธอ

ออกมาจากสำนักงานขาย เพ้ยซานซานยังคงโมโหไม่หาย "ไอ้หมอนั้นทำไมถึงแต่งเรื่องเก่งขนาดนั้น พอฉันคิดว่าฉันคบกับเขามาแล้วห้าปี ฉันก็อยากจะอ้วกจนให้ข้าวที่ฉันกินไปเมื่ออาทิตย์ก่อนออกมาให้หมด"

เธอพูดแล้วมองไปที่หร่วนซิงหว่าน "ซิงซิง สิ่งที่เขาพูดมันก็เป็นแค่เรื่องเหลวไหล เธออย่าเก็บเอาไปคิดนะ"

หร่วนซิงหว่านยิ้ม "ไม่หรอก ไม่ต้องเป็นห่วง"

เพ้ยซานซานกำลังจะพูด เธอก็รู้สึกว่ามีคนแตะที่ไหล่เธอเบาๆ หันหน้าไปมอง เห็นคนสวมหน้ากากและหมวกยืนอยู่ข้างหน้าพวกเธอ

เพ้ยซานซานถึงนึกขึ้นมาได้ว่า ตอนที่เธอออกมาเธอนัดเจอกับสวี่วานไว้ด้วย

สวี่วานทำงานเสร็จก็มาที่นี่เลย รออยู่ที่หน้าประตูสำนักงานขายตั้งนานแต่ก็ไม่เห็นพวกเธอ จากนั้นก็ได้ยินเสียงเอะอะโวยวายข้างใน เธอจึงเดินเข้ามาดู

บังเอิญเห็นหร่วนซิงหว่านและเพ้ยซานซานพอดี

จู่ๆ หร่วนซิงหว่านก็ตระหนักได้ถึงอะไรบางอย่าง เธอถาม "กาแฟแก้วนั้นเธอเป็นคนสาดเหรอ?"

สวี่วานกะพริบตา "ใช่ ฉันพึ่งซื้อมา ยังร้อนๆอยู่เลย"

ทันใดนั้นเพ้ยซานซานก็รู้สึกอยากจะอ้วก "ไปกันเถอะ ฉันเลี้ยงข้าวพวกเธอ เฉลิมสักหน่อย"

......

โจวซื่อกรุ๊ป ห้องทำงานท่านประธาน

หลินหนานเคาะประตูแล้วเดินเข้ามา "ประธานโจว ตึกที่เมืองเจียโจวเกิดเรื่องนิดหน่อยครับ"

โจวฉือเซินวางปากกาลงและมองดูเขาเงียบๆด้วยสายตาที่เย็นชา

หลินหนานตัวสั่น เขามักจะรู้สึกว่าถ้าวันนี้เขาไม่มีคำตอบที่ทำให้ประธานโจวพอใจ อาชีพการงานของเขาก็คงจะจบลงที่นี่

เมืองเจียโจวคือโปรเจกต์ที่เปิดโดยบริษัทอสังหาริมทรัพย์ของโจวซื่อกรุ๊ป ตามหลักแล้ว เกิดเรื่องอะไรขึ้นก็ไม่ควรมารายงานที่โจวซื่อ ยิ่งไปกว่านั้น มันเป็นแค่เรื่องทะเลาะวิวาทเล็กๆน้อยๆแบบนี้

แต่ปัญหาก็คือ หลินหนานต้องจับตามองหร่วนซิงหว่านอยู่ตลอดเวลา

เขาช่างน่าสงสารเสียจริง

หลินหนานกระแอม หยิบโทรศัพท์ออกมาเปิดภาพกล้องวงจรปิดแล้วเอาไปวางบนโต๊ะ จากนั้นก็ถอยกลับมาสองก้าว

อีกด้านของโทรศัพท์ หร่วนซิงหว่านพูดว่า "ฉันกำลังกินข้าวกับเพื่อน..."

"อ๋อ จ้าวฉีคนนั้นเหรอ?"

หร่วนซิงหว่าน "......"

เรื่องแค่นี้ทำไมเขายังจำได้อยู่ คิดเล็กคิดน้อยจริงๆ

เธอหัวเราะแห้ง จากนั้นก็ไม่สนใจคำพูดของเขา "ประธานโจวโทรมาหาฉันมีเรื่องอะไรเหรอคะ?"

"ก่อนที่คุณจะถามผมแบบนี้ คุณไม่ควรบอกผมก่อนเหรอว่าวันนี้คุณทำอะไรลงไปบ้าง"

ประโยคนี้ฟังดูเหมือนจะเป็นห่วง หากเป็นคนอื่นพูดมันอาจจะเป็นการถามไถ่ของแฟน แต่หร่วนซิงหว่านมักจะรู้สึกว่าเขามีเจตนาร้ายอยู่ตลอด

เธอเงียบไปพักหนึ่งแล้วพูดว่า "ฉันกำลังช็อปปิ้งอยู่กับเพื่อน..."

โจวฉือเซินขัดจังหวะเธอทันที "ช็อปปิ้งจนคนอื่นรู้กันหมดว่าคุณท้องเหรอ?"

หร่วนซิงหว่านคิดไม่ถึงว่าเรื่องนี้จะไปถึงเขาเร็วขนาดนี้ เธอตกใจไปพักหนึ่งแล้วพูดว่า "ประธานโจวคุณรู้แล้วเหรอ?"

"คราวหน้าถ้าคุณออกไปก็เอาโทรโข่งไปป่าวประกาศให้คนทั้งโลกรู้ไปเลย ยังสามารถทดลองความเร็วของการแพร่กระจายข่าวได้อีกด้วย"

"......" หร่วนซิงหว่านรู้สึกผิด เธอพูดเบาๆ"ฉันขอโทษ ฉันไม่รู้ว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้"

โจวฉือเซินพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา "ขอโทษตอนนี้มีประโยชน์อะไร คุณไปทำไม?"

หร่วนซิงหว่านก้มหน้าก้มตาไม่พูดจา

เธอไม่ได้ตั้งใจซะหน่อย ใครจะรู้ว่ามันจะเกิดเรื่องแบบนี้

ผ่านไปพักหนึ่ง โจวฉือเซินพูดอีกว่า "หร่วนซิงหว่าน หย่ากันแล้วมันอีกเรื่องหนึ่ง แต่อย่างน้อยคุณก็เคยเป็นภรรยาที่ชอบธรรมของผม"