สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 136

สำหรับเรื่องการย้ายกลับมาของโจวฉือเซินนี้ คนที่ไม่ดีใจที่สุดยังคงเป็นท่านใหญ่โจว ใบหน้าของเขาแย่มากจนดูไม่ได้ แต่กลับไม่สามารถพูดอะไรได้

แต่เห็นได้ชัดว่า บรรยากาศทั้งบ้านตระกูลโจวเริ่มกดดันและตึงเครียดมากขึ้นกว่าเดิม

ในขณะที่โจวอานอานกำลังจะกลับไปที่ห้อง เธอก็ถูกโจวฉือเซินเรียกเอาไว้ที่หน้าบันได

เธอถูกขู่ขวัญจนตกใจเป็นอย่างมาก จึงหันหน้าไปแล้วฝืนใจพูดออกมาอย่างไม่สะทกสะท้านว่า "พี่......พี่ชาย......"

โจวฉือเซินเหลือบมองเธอเบาๆ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่ฟังไม่ออกว่าเขามีอารมณ์แบบไหนขึ้นมาว่า "ฉันจำได้ว่าฉันเตือนเธอแล้วนะ"

โจวอานอานรู้ว่าเขามาเพื่อชำระบัญชีกับเธอแล้ว จึงรีบอธิบายอย่างรวดเร็วว่า "เรื่องที่ผู้หญิงคนนั้น...... หร่วนซิงหว่านท้อง ฉันไม่ได้พูดจริงๆ นะคะ ฉันสาบานได้!"

เมื่อสิ้นเสียงพูด โจวฉือเซินก็ไม่รู้ว่าจะเชื่อหรือไม่ เขาจึงมองโจวอานอานด้วยสายตาที่เย็นชาจนทำให้หนังศีรษะของเธอเริ่มรู้สึกชาไปหมดและทั่วทั้งร่างกายก็ถูกห้อมล้อมไปด้วยความหวาดกลัว

โจวอานอานกัดฟันไปมา เธอรู้ว่าแม้ว่าเธอจะไม่พูดในตอนนี้ ไม่ช้าก็เร็วเขาก็ต้องตรวจสอบได้ว่าเกิดอะไรขึ้นอยู่ดี เธอจึงพูดเบาๆ ว่า "เป็นพี่จี้หรันค่ะ เธอพูดเรื่องที่หร่วนซิงหว่านกำลังตั้งครรภ์ขึ้นมา น้าเขยก็เลยได้ยินเข้า...... "

โจวฉือเซินพูดว่า "เขารู้ได้ยังไง"

"ฉัน......ฉันก็ไม่รู้ แต่ฉันฟังจากความหมายของพี่จี้หรันแล้ว ดูเหมือนว่าเธอจะรู้ตั้งแต่นานแล้วว่าหร่วนซิงหว่านตั้งครรภ์ น่าจะเป็นในวันเกิดของคุณน้าวันนั้น แต่เธอคิดมาโดยตลอดว่าเด็กที่อยู่ในท้องของหร่วนซิงหว่านเป็นลูกของพี่หวยเจี้ยน......"

โจวอานอานฉลาดมากที่พูดคำพูดเช่นนี้ นอกจากจะลากจี้หรันเข้ามาแล้ว ก็ยังพูดเตือนโจวฉือเซินว่าเรื่องที่หร่วนซิงหว่านตกลงไปในน้ำในครั้งก่อนไม่ใช่อุบัติเหตุและยังขจัดความสงสัยของตัวเองให้หมดไปอีกด้วย

โจวฉือเซินหัวเราะ และเมื่อเงยหน้าขึ้นอีกครั้ง นัยน์ตาสีดำของเขาก็เย็นชาแล้ว เขาพูดว่า "โจวอานอาน อย่ามาเล่นลูกไม้ต่อหน้าฉันนะ เกี่ยวกับเรื่องที่เธอพูด ฉันจะไปตรวจสอบทีละคนเอง"

โจวอานอานควบคุมเสียงที่สั่นเครือเอาไว้ "พี่ค่ะ ทุกอย่างที่ฉันพูดเป็นความจริงนะคะ ฉันไม่ได้โกหกพี่เลยนะคะ!"

รอหลังจากที่โจวฉือเซินเดินจากไปแล้ว โจวอานอานจึงรีบกลับไปที่ห้องของตัวเองอย่างรวดเร็ว และรู้สึกได้ว่าเหงื่อไหลพลักไปทั่วหลัง

……

หลินหนานเดินตามหลังโจวฉือเซิน แล้วพูดว่า "ประธานโจวครับ จะตรวจสอบตระกูลจี้ไหมครับ?"

โจวฉือเซินพูดว่า "ไม่จำเป็น"

สักพักหนึ่ง เขาจึงพูดขึ้นมาอีกว่า "จี้หรันคลอดแล้วหรือยัง?"

"คลอดได้ห้าวันแล้วครับ"

"ส่งของขวัญไปชุดหนึ่ง"

หลินหนานพยักหน้า แล้วพูดว่า "แล้วบนการ์ดอวยพรจะเขียนยังไงดีครับ"

โจวฉือเซินเอ่ยปากพูดอย่างไม่นิ่งเฉยว่า "อุณหภูมิลดลงแล้ว ลดการสัมผัสน้ำเย็นให้น้อยลงหน่อย"

"ครับ"

หลังจากที่หลินหนานตอบรับแล้วก็รีบออกไปเลย

ตอนที่เดินผ่านหน้าประตูห้องของโจวฉือเซิน ขายาวๆ ของเขาก็หยุดชะงักลงเล็กน้อย แล้วกวาดสายตามองออกไป

ตอนที่หร่วนซิงหว่านกำลังร่างภาพเพื่อฆ่าเวลาอยู่หน้าโต๊ะทำงาน จู่ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นมา

เธอมองดูเวลา เป็นเวลาสามทุ่มพอดี

ปกติอาหารมื้อดึกจะส่งมาตอนสี่ทุ่ม

หร่วนซิงหว่านเหลือบมองที่ประตู เธอน่าจะเดาออกว่าคนที่มาหาเป็นใคร

เธอวางพู่กันลง ลุกขึ้นไปเปิดประตู แล้วพูดอย่างไม่สบอารมณ์ว่า "ทำไมคุณถึง......"

พูดออกไปได้ครึ่งประโยค เมื่อเธอเห็นคนที่อยู่นอกประตูอย่างชัดเจนแล้ว สีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย

โจงเสียนพูดอย่างเฉยเมยว่า "เธอคิดว่าฉันเป็นโจวฉือเซินเหรอ"

หร่วนซิงหว่านรอคอยโอกาสที่จะสามารถหนีออกไปได้มาโดยตลอด แต่เธอคิดไม่ถึงเลยว่าโจงเสียนจะมอบโอกาสนี้ให้กับเธอ

อันที่จริงด้วยสถานะของโจงเสียน คำพูดที่เธอพูดออกมานั้นมีเหตุผลมากเลยทีเดียว

เดิมทีโจงเสียนก็ไม่ชอบลูกนอกสมรสคนนี้อย่างโจวฉือเซิน อยู่แล้ว ถึงแม้ว่าท่านใหญ่โจวจะต้องการใช้เด็กในท้องของหร่วนซิงหว่านมาควบคุมโจวฉือเซิน แต่เด็กคนนั้นก็เป็นลูกของโจวฉือเซิน สำหรับโจงเสียนแล้ว ไม่มีความแตกต่างใดๆ เลยระหว่างทั้งสองอย่างที่กล่าวมานั้น เด็กคนนั้นคลอดออกมา รังแต่จะทำให้เธอยิ่งเอือมระอาเท่านั้น

สาเหตุที่โจงเสียนช่วยเธอ จริงๆ แล้วก็ทำเพื่อตัวเองทั้งนั้น

ด้วยเหตุนี้ ดูเหมือนว่าทุกสิ่งทุกอย่างล้วนถูกจังวะเป็นขั้นตอนไปหมด

หร่วนซิงหว่านครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วจึงพูดว่า "คุณหญิงโจวต้องการจะให้ฉันทำยังไงคะ"

เมื่อเห็นว่าเธอตอบตกลง โจงเสียนจึงยิ้มแล้วลุกขึ้นพูดขึ้นมาว่า "เธอก็แค่ต้องทำตัวให้เงียบเหมือนปกติในช่วงสองสามวันนี้ก็พอแล้ว แล้วก็ยังมีอีกอย่าง ในงานเลี้ยงวันเกิดวันนั้น เธอต้องขจัดความสงสัยของโจวฉือเซินที่มีต่อตัวเองให้ได้แล้วเดินไปที่ประตูหลัง คนของฉันจะรอเธออยู่ที่นั่น"

"จริงสิ" โจงเสียนเตือนเธอว่า "หลังจากที่ฉันไปส่งเธอในครั้งนี้ เธอจะไม่สามารถกลับมาที่เมืองหนานเฉิงได้อีกตลอดไป เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้โจวฉือเซินหาเบาะแสของเธอเจอ และญาติและเพื่อนของคุณก็ไม่สามารถติดต่อได้เช่นกัน เธอจงเลือกเอาว่าจะเก็บเด็กที่อยู่ในท้องคนนี้เอาไว้แล้วไปใช้ชีวิตตามลำพังเพียงคนเดียว หรือว่าจะไม่ยอมทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างในตอนนี้ ก็ขึ้นอยู่กับตัวเธอเองแล้วนะ"

หร่วนซิงหว่านตอบอย่างแทบจะไม่ลังเลออกไปว่า "ฉันไม่สามารถติดต่อพวกเขาได้ค่ะ ขอบคุณคุณหญิงโจวที่ช่วยฉันนะคะ"

มุมปากของโจงเสียนโค้งงอขึ้น แล้วเธอก็พูดขึ้นมาอีกว่า "เรื่องนี้มีแค่เราสองคนเท่านั้นที่รู้ ถ้าเธอบอกคนอื่น จนข่าวรั่วไหลและถูกใครล่วงรู้จนไปต่อไม่ได้ งั้นฉันก็คงไม่มีปัญญาพอที่จะช่วยเหลืออะไรเธอได้แล้ว"

"ฉันจะไม่บอกใครทั้งนั้นค่ะ"

หลังจากได้ยินคำรับรองของเธอ โจงเสียนก็พยักหน้าแล้วจากไป

ภายในห้องเงียบสงัดลงอีกครั้ง กลับรู้สึกว่าภายในใจของตัวเองเต้นเร็วขึ้นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

ไม่ว่าโจงเสียนจะมีจุดประสงค์อะไรในการช่วยเหลือเธอ หรือยังมีแผนการอื่นอยู่ก็ตาม เธอก็ไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว

หร่วนซิงหว่าน นอนพลิกไปพลิกมาอยู่บนเตียงเนื่องจากนอนไม่หลับ เธอไม่สามารถเชื่อโจงเสียนได้อย่างเสียใจ แล้วก็ไม่รู้ว่าโจงเสียนจะไปส่งเธอที่ไหน ดังนั้นเธอจึงจำเป็นต้องมีทางหนีทีไล่ของตัวเองด้วย