สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 215

นัยน์ตาดำของโจวฉือเซินลึกล้ำ ลูกกระเดือกขยับไปมาเล็กน้อย "ไม่ได้"

หร่วนซิงหว่านเอียงศีรษะ คล้ายกับกำลังคิดว่าทำอย่างไรถึงจะมีความจริงใจมากกว่านี้

หลังจากนั้นครู่หนึ่ง เธอก็โอบรอบลำคอเขา จุมพิตลงไปใหม่อีกครั้ง แลบลิ้นออกมาเลียบนริมฝีปากบางของชายหนุ่มด้วยความระมัดระวัง

เสี้ยววินาทีนั้น โจวฉือเซินก็กระชับมือที่วางอยู่บนเอวของเธอให้แน่นขึ้น อีกมือหนึ่งก็จับท้ายทอยเธอ เพื่อเพิ่มความลึกซึ้งของจูบนี้

แรกเริ่มหร่วนซิงหว่านยังไม่ค่อยคุ้นชิน รู้สึกเจ็บแปลบที่ริมฝีปาก แต่ก็คิดว่าได้ว่าวันนี้เป็นวันครบรอบแต่งงาน เธอไม่ได้เตรียมของขวัญเอาไว้ เขาก็สมควรจะโกรธ

เธอค่อยๆเริ่มตอบสนองเขาอย่างแผ่วเบา

เธอรู้สึกว่าโจวฉือเซินดูจะไม่เหมือนเดิมอยู่บ้าง คล้ายกับว่าอ่อนโยนเป็นพิเศษ

ทำให้คนมัวเมาอยู่ในความอ่อนโยนนั้น

และในตอนนี้เองที่ประตูห้อง VIP ถูกคนเปิดออกกะทันหัน

เฉิงเว่ยมองภาพเบื้องหน้าอย่างตกตะลึง มือที่ตกอยู่ข้างกายค่อยๆกำเป็นหมัด

หลังจากชะงักไปสองวินาที ก็รีบหมุนกายจากไป

เมื่อได้ยินเสียงปิดประตู หร่วนซิงหว่านก็ผลักโจวฉือเซินออกทันที ใบหน้าแดงระเรื่อ พูดตะกุกตะกัก "มี...มีคน..."

"ไม่ต้องสนใจ"

โจวฉือเซินโน้มศีรษะของเธอลงมาจูบใหม่อีกครั้ง

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าใด ในที่สุดโจวฉือเซินก็ปล่อยเธอ

หร่วนซิงหว่านแอบอิงอยู่ในอ้อมแขนของเขานิ่งๆ หอบหายใจเล็กน้อย มือกำเสื้อของเขา ถามอย่างมึนงงว่า "พวกเราไม่กลับบ้านหรือ"

โจวฉือเซินสบเข้ากับนัยน์ตาฉ่ำชื้นของเธอ น้ำเสียงทุ้มต่ำแหบพร่า "กลับบ้าน คุณคิดจะทำอะไร หือ?"

หร่วนซิงหว่านถูกเขามองจนประหม่า จึงเบนสายตาหนี รู้สึกว่าหัวใจที่อยู่ในทรวงอกเต้นระรัว

ริมฝีปากโจวฉือเซินโค้งขึ้น ขยี้ศีรษะเธออย่างเบามือ "วันนี้ไม่ได้"

ถึงระดับนี้ก็พอสมควรแล้ว ถ้าหากว่าถือโอกาสหาผลประโยชน์ในขณะที่ผู้อื่นกำลังอยู่ตกอยู่ในสภาวะยากลำบาก หลังจากหร่วนซิงหว่านหายเมา ก็อาจจะไม่ใช่แค่โกรธธรรมดาแล้ว

เขาอุ้มเธอขึ้นมา เอ่ยเสียงเบาว่า "ผมจะส่งคุณกลับบ้าน"

หร่วนซิงหว่านส่งเสียงอืออา กำเสื้อเชิ้ตบริเวณหน้าอกเขาเอาไว้แน่น

จากมู่สื้อเดินไปถึงด้านล่าง หร่วนซิงหว่านก็ผล็อยหลับไปเรียบร้อยแล้ว

โจวฉือเซินวางเธอลงที่หลังรถ เอ่ยเรียบๆว่า "เพิ่มอุณหภูมิให้สูงขึ้นอีกนิด"

"ครับ" หลินหนานรับคำ และเอ่ยว่า "ประธานโจว ประธานเฉิงไปแล้วครับ"

โจวฉือเซินส่งเสียงอืมอย่างไม่ใส่ใจ เอาเสื้อคลุมคลุมลงบนร่างของหร่วนซิงหว่าน และโอบคนเข้ามาในอ้อมแขน

หลินหลานกระแอมไอ "ประธานโจว ถ้าหากว่าคุณผู้หญิงรู้เข้าควรจะทำอย่างไรครับ"

"เธอจำไม่ได้หรอก" โจวฉือเซินเอ่ย "เฉิงเว่ยก็คงไม่ไปถามเธอเช่นกัน"

ประธานโจวโหดเหี้ยมจริงๆ เพื่อที่จะบีบให้คู่แข่งในเรื่องความรักถอยออกไปถึงกับใช้ลูกไม้เห็นแก่ตัวเช่นนี้

หลินหนานถาม "ประธานโจว พวกเราจะไปที่ไหนครับ"

โจวฉือเซินมองคนที่อยู่ในอ้อมแขนครู่หนึ่ง "ส่งเธอกลับไป"

"ครับ"

โจวฉือเซินเอ่ย "ระยะนี้ทางด้านตระกูลโจวมีความเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย ส่งคนไปเฝ้าดูมากขึ้นหน่อย"

"มี...ความเปลี่ยนแปลงอะไรหรือครับ"

โจวฉือเซินเอ่ยเรียบๆว่า "หลินจืออี้อาจจะหมั้นกับโจวจู้นเหนียน"

บนใบหน้าของหลินหนานเต็มไปด้วยความประหลาดใจ "คุณชายใหญ่เห็นด้วยแล้ว?"

"ตอนนี้ปัญหาไม่ได้อยู่ที่ว่าเขาจะเห็นด้วยหรือไม่ เดิมการแต่งงานกันเพื่อผลประโยชน์ทางธุรกิจในครั้งนี้ก็ทำเพื่อเชื่อมความสัมพันธ์ของตระกูลโจวกับตระกูลหลินให้มั่นคงเท่านั้นเอง"

อีกอย่างการแต่งงานกันเพื่อผลประโยชน์ทางธุรกิจในครั้งนี้ก็มีหลินจื้อหย่วนเป็นผู้เสนอออกมาก่อน

หลินหนานเอ่ย "ผมจะส่งคนไปจับตาดูครับ ทางด้านตระกูลหลิน ผมก็จะตรวจสอบต่อไปเช่นกัน"

โจวฉือเซินไม่ได้พูดอะไรอีก มือโอบไล่ของหร่วนซิงหว่านเอาไว้ นัยน์ตาดำสงบนิ่ง ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่

........

เพ้ยซานซานกำลังมาส์กหน้าอยู่ในบ้าน จู่ๆก็ได้ยินเสียงกริ่งประตูดังขึ้น เธอจึงรีบวิ่งออกไปเปิดประตู "ซิงซิง ทำไมเธอถึงได้กลับดึกขนาดนี้ ผู้ชายเฮง..." ซวยคนนั้นทำให้เธอลำบากใจใช่ไหม?

โจวฉือเซินที่อุ้มหร่วนซิงหว่านยืนอยู่หน้าประตู มองมาทางเธอด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึก

เพ้ยซานซาน "......."

ชีวิตน้อยๆนี้ไม่เอาแล้วก็ได้

นัยน์ตาของหร่วนซิงหว่านเปียกชื้น แพขนตาเต็มไปด้วยหยาดน้ำตา

โจวฉือเซินเอ่ยเสียงอ่อน ปลอบประโลมความรู้สึกเธอ "โอเค ผมรู้แล้ว ขอโทษ ล้วนเป็นความผิดของผม"

รอจนหลังจากหร่วนซิงหว่านหลับไปอีกครั้ง โจวฉือเซินถึงได้จุมพิตลงที่หว่างคิ้วเธอ และลุกขึ้นจากไป

โจวฉือเซินเพิ่งจะออกจากห้อง เพ้ยซานซานที่รอปรนนิบัติอยู่นานก็รีบลุกขึ้นโค้งตัวให้ทันที เอ่ยเสียงดังว่า "ประธานโจว ขอโทษค่ะ!"

"......"

โจวฉือเซินจัดแขนเสื้อ น้ำเสียงสงบนิ่ง "ไม่ต้องทำความเคารพถึงขั้นนี้"

เพ้ยซานซานรีบยืดตัวขึ้น หยั่งเชิงถามว่า "ซิงซิงดื่มเหล้าเมาหรือคะ"

"อืม"

เมื่อได้ยินคำตอบของเขา เพ้ยซานซานก็เอ่ยขึ้นอย่างประหลาดใจว่า "ไม่ถูกต้องนี่ ปกติเธอดื่มเหล้าน้อยมาก อีกทั้งยังมีขอบเขตเป็นอย่างมาก ไม่เคยทำให้ตัวเองเมา...."

เพ้ยซานซานยังเอ่ยไม่ทันจบ ก็มีสายตาเฉยชากวาดมองมา

เธอรีบเปลี่ยนคำพูดทันที "ประธานโจววางใจได้ค่ะ ฉันจะดูแลเธอให้ดี"

โจวฉือเซินเดินไปได้สองก้าวก็หันหน้ากลับมามองเธอนิ่งๆโดยไม่พูดอะไร

หัวใจเพ้ยซานซานแทบจะหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่มแล้ว ตื่นเต้นจนเกือบทนไม่ไหว "ประ...ประธานโจวมีอะไรจะสั่งหรือคะ"

"อย่าบอกเธอเรื่องที่ผมส่งเธอกลับมา"

เพ้ยซานซานพยักหน้าอย่างไร้ซึ่งความลังเล "เช่นนั้นฉันควรจะพูดว่าอะไรคะ"

"คุณไปรับเธอที่มู่สื้อ ตอนที่คุณไปถึง ในห้อง VIP มีเธอแค่คนเดียว"

"เข้าใจแล้วค่ะๆ จำได้แล้วค่ะ"

โจวฉือเซินเอ่ยต่อว่า "แน่ใจนะ"

สามคำนี้นั้นเบาหวิว แต่กลับทำให้แผ่นหลังของเพ้ยซานซานหนาววูบ

นี่ไม่ใช่การถาม แต่เป็นการข่มขู่!

เธอกลืนน้ำลาย "แน่ใจค่ะ แน่ใจ ประธานโจววางใจได้ ฉันรับรองว่าจะไม่หลุดปาก"

โจวฉือเซินถอนสายตากลับมา และก้าวเท้าจากไป