สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 388

ในขณะเดียวกัน ตระกูลโจว

ทันทีที่ท่านใหญ่โจวออกามจากห้องทำงาน คนรับใช้คนหนึ่งก็รีบเดินเข้ามาหาเขาพร้อมกับพัสดุ "คุณท่าน"

ท่านใหญ่โจวเหลือบมองของในมือเขา ก่อนจะขมวดคิ้ว "นี่อะไร?"

"เป็นของที่ส่งมาเมื่อคืนวานครับ บอกว่า......ต้องให้คุณท่านเป็นคนเปิดเอง"

เขาพ่นลมหายใจอย่างหยิ่งยโส กระทุ้งไม้เท้าก่อนจะเดินไปนั่งบนโซฟา ก่อนพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา "ใครจะสูงส่งกันถึงขนาดนั้น ถึงจะให้ฉันเป็นคนเปิดมันเอง"

คนรับใช้ยืนนิ่ง และไม่กล้าพูดอะไร

ท่านใหญ่โจวพูด "เอาไปทิ้ง"

คนรับใช้พยักหน้า "ครับ"

เมื่อคนใช้กำลังจะออกจากห้องนั่งเล่น จู่ๆท่านใหญ่โจวก็พูดขึ้นมาว่า "เดี๋ยว"

คนรับใช้หันกลับมาทันที

ท่านใหญ่โจวพูดว่า "แกเปิดเถอะ ฉันอยากลองดูว่าข้างในมันมีอะไร"

คนรับใช้ตอบรับ ก่อนจะแกะพัสดุต่อหน้าเขา

ข้างในมีเครื่องบันทึกเสียงเพียงอันเดียว

ท่านใหญ่โจวพยักพเยิดคาง ส่งสัญญาณให้คนรับใช้เปิดเครื่องเล่น

หลังจากฟังเสียงบันทึกจบแล้ว ท่านใหญ่โจวก็ขมวดคิ้ว "นี่อะไร?"

ลูกน้องข้างๆ พูด "ช่วงนี้คุณหร่วนเข้าร่วมการแข่งขันหนึ่งอยู่ครับ นี่น่าจะเป็นบทสนทนาของเธอกับผู้จัดการแข่งขัน"

สีหน้าของท่านใหญ่โจวดูไม่พอใจอย่างยิ่ง "พวกเขาคุยกัน แล้วส่งมาให้ฉันทำไม"

ลูกน้องพูดขึ้นมาอีก "โจวซื่อเป็นผู้รับผิดชอบการแข่งขันในครั้งนี้ครับ ในระหว่างการแข่งขัน มีข่าวโคมลอยมากมาย ที่ตั้งคำถามถึงความถูกต้องของการแข่งขัน พวกเขาต่างพากันพูดกันว่า ประธานโจวได้บอกกฎการแข่งขันให้กับคุณหร่วนล่วงหน้า เพื่อให้คุณหร่วนชนะการแข่งขันครับ แต่ทั้งหมดนี้เป็นข่าวลือที่ไม่มีมูล และคนที่ได้แชมป์ก็ไม่ใช่คุณหร่วนด้วย แต่เป็นคนอื่นครับ"

เมื่อได้ยิน ท่านใหญ่โจวก็หรี่ตาลงช้าๆ ก่อนจะนำเครื่องบันทึกเสียงมาเปิดฟังอีกรอบ

ท่านใหญ่โจวเป็นคนฉลาดหลักแหลม เมื่อได้ยินคำรายงานของลูกน้อง และได้ฟังเนื้อหาในเครื่องบันทึกเสียง ฉับพลันเขาก็เข้าใจทันทีว่าคนที่ส่งสิ่งนี้ให้เขากำลังคิดอะไรอยู่

เขาหัวเราะเยาะ ก่อนจะโยนเครื่องบันทึกเสียง "อยู่มานานขนาดนี้ นี่เป็นครั้งแรกที่มีคนกล้าใช้ฉันเป็นเครื่องมือ"

ทว่าการมีเสียงบันทึกนี่ในมือ เขาเพียงแค่ทำอะไรสักอย่าง โจวฉือเซินก็จะถูกตัดสินว่ามีความผิดโทษฐานแสวงหาอำนาจเพื่อผลประโยชน์ส่วนตัว ซึ่งเป็นหนทางที่ดีในการนำโจวซื่อกลับคืนมา

เขาพูดกับลูกน้องว่า "นำของสิ่งนี้ ไปส่งให้กับคนของเราข้างใน พวกเขารู้ว่าสิ่งไหนควรใส่ สิ่งไหนไม่ควร"

ลูกน้องหยิบเครื่องบันทึกเสียงขึ้นมา พยักหน้าก่อนจะจากไป

ท่านใหญ่โจวนั่งลงบนโซฟา หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็พูดกับคนรับใช้ที่รออยู่ข้างๆ ว่า "ไปสืบมาว่าใครที่ส่งของสิ่งนี้มาให้ฉัน กล้าใช้ประโยชน์จากฉัน อยากจะดูเหลือเกินว่าใครมันจะใจกล้าได้ขนาดนี้!"

......

กลางดึก หร่วนซิงหว่านเงยหน้าขึ้นจากกองต้นร่าง เธอบิดขี้เกียจ ก่อนจะเห็นว่าท้องฟ้าข้างนอกได้กลายเป็นสีมืดเสียแล้ว

เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู เป็นเวลาสามทุ่ม

หร่วนซิงหว่านลุกขึ้น ก่อนจะมองหารอบๆ สตูดิโอ แต่ก็ไม่เจอเงาของโจวฉือเซิน

ไอ้ผู้ชายนี่ไม่ได้บอกว่าให้เธอรอเหรอ ทำไมตอนนี้แล้วยังไม่มาอีก?

เมื่อหร่วนซิงหว่านกำลังจะโทรหาเขา แต่เธอกลับคิดว่าเขาอาจจะกำลังยุ่งอยู่ จึงตัดสินใจไม่โทร

"นี่มันการแสดงบทใหญ่เลยนี่ ว่าไปแล้ว ฉันละนับถือRuanจริงๆ ถึงจะหย่าไปแล้ว แต่ก็ยังทำให้ผู้ชายหลงใหลได้ มีเวลาก็ช่วยสอนเรื่องนี้หน่อยสิ"

นอกจากความคิดเห็นเหล่านี้ ก็ยังมีคำด่าอีกมากมาย

หร่วนซิงหว่านสูดหายใจเข้าเบาๆ วางโทรศัพท์ลง ก่อนจะเหยียบคันเร่งไปทางโจวซื่อด้วยความรวดเร็ว

แต่โจวซื่อในเวลานี้ ต่างก็ถูกปกคลุมไปด้วยความอึดอัด ไม่มีใครเลิกงานสักคน

หร่วนซิงหว่านเดินตรงไปยังลิฟต์ และเดินตรงไปที่ห้องทำงานของผู้อำนวยการ เธอเห็นหลินหนานยืนอยู่อย่างเงียบๆ ที่ประตู จึงเดินเข้าไปถามว่า "เกิดอะไรขึ้นข้างในคะ?"

หลินหนานกระซิบ "ท่านประธานมาครับ"

หร่วนซิงหว่านขมวดคิ้ว เมื่อจะพูดอะไรออกมา กลับได้ยินเสียงดังมาจากข้างใน คล้ายเสียงอะไรบางอย่างกระแทกเข้ากับกำแพง

เมื่อหลินหนานเห็นถึงสถานการณ์ จึงพาหร่วนซิงหว่านไปยังห้องรับรอง "คุณหร่วน รอประธานโจวอยู่ที่นี่เถอะครับ"

หร่วนซิงหว่านพยักหน้า ก่อนจะนั่งลงที่โซฟา

ไม่นานนัก หลินหนานก็รินน้ำอุ่นให้เธอหนึ่งแก้ว

หร่วนซิงหว่านเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะถามว่า "เรื่องนี้กระทบกับโจวซื่อหนักเลยไหมคะ?"

หลินหนานพูด "เดิมทีเรื่องไม่จริงอย่างนี้ ไม่ได้มีผลกระทบใหญ่อะไรเลยครับ แค่ล้างมลทินให้ความจริงกระจ่างก็โอเคแล้ว แต่คุณก็รู้ว่า......แรกเริ่มเดิมทีท่านประธานก็ต้องการสวมรอยตำแหน่งของประธานโจวอยู่แล้ว ก็เลย......"

แม้ว่าเขาจะพูดไม่จบ หร่วนซิงหว่านก็เข้าใจความหมายของเขา ตอนนี้ไม่ต้องสงสัยเลยว่าทางฝั่งตระกูลโจวจะจับจุดอ่อนนี้ไม่ปล่อย เพื่อต้องการใช้โอกาสนี้ในการจัดการกับโจวฉือเซิน

ในตอนนี้เอง ที่โทรศัพท์ของหลินหนานก็ได้ดังขึ้น เขาพูดกับคุณหร่วนว่า "ถ้าอย่างนั้นผมไปก่อนนะครับคุณหร่วน มีธุระที่ผมต้องจัดการครับ"

"ค่ะ"