สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 41

บทที่ 41 มีแต่จะทำให้คนรู้สึก ขยะแขยง

พูดจบ เขาก็ยกขาเดินตรงออกไป

หลินจืออี้ชะงักไปนานมากถึงได้สติกลับมา ความหมายของเขาคือ เอาเธอไปเทียบกับโจวอานอานเหรอ?

หลินจืออี้กัดริมฝีปากล่างอย่างแรง ใบหน้าซีดขาว ทั้งๆที่สามปีก่อน เขาไม่อยากแต่งงานกับหร่วนซิงหว่าน......

หร่วนซิงหว่านที่เอาลูกมาบังคับแต่งงาน กับโจวอานอานที่ใช้วิธีการปรองดองมาบังคับให้จี้หวยเจี้ยนแต่งงานกับเธอแตกต่างกันตรงไหน? ทำไมต้องเอาพวกเธอสองคนมาเปรียบเทียบกับเธอ?

……

หร่วนซิงหว่านในที่สุดก็หาอพาร์ทเม้นท์ที่เหมาะสมได้ แต่เจ้าของห้องบอกว่าพรุ่งนี้ถึงจะเซ็นสัญญาได้ เธอได้เพียงนอนโรงแรมอีกหนึ่งคืน

แต่เธอต้องไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่บ้านเพ้ยซานซาน แล้วก็เลยเก็บกระเป๋าเดินทางมาด้วย

เพ้ยซานซานดึงกล่องของเธอไว้ ใบหน้าฝืนใจ “ซิงซิง ไม่งั้นเธอก็อยู่ที่นี่ต่อเถอะ ถึงยังไงก็มีห้องเยอะ ฉันบอกกับหลี่อ๋างไปแล้ว เขาไม่ได้ว่าอะไร”

หร่วนซิงหว่านพูดยิ้ม “เธอคิดอะไรอยู่ พวกเธอคู่รักจู๋จี๋กัน ฉันอยู่ที่นี่จะทำลายบรรยากาศขนาดไหน”

“แต่เธอตัวคนเดียว แล้วยังตั้งท้องอยู่......”

“วางใจเถอะ ฉันยังมีเสี่ยวเฉินนะ ไม่มีเรื่องอะไรเหรอก”

เพ้ยซานซานรู้ว่าเธอได้ตัดสินใจไปแล้ว ถอนหายใจพูด “งั้นฉันไปส่งเธอที่โรงแรมแล้วกัน ข้าวของเธอเยอะขนาดนี้ คนเดียวถือไม่ไหว”

หร่วนซิงหว่านพยักหน้า “โอเค”

มาถึงโรงแรม เพ้ยซานซานก็นอนลงบนเตียงใหญ่กอดผ้าห่มกลิ้งไปมา “สบายจังเลย ฉันนอนกับเธอที่นี่สักคืนไปเลยดีกว่า”

หร่วนซิงหว่านจัดเก็บข้าวของพลางพูดไปด้วย “ถ้าเธอจะอยู่ที่นี่ อีกเดี๋ยวหลี่อ๋างคงจะมารับเธอ”

เพ้ยซานซานได้ฟังใบหน้าก็แดงเล็กน้อย “เขากลับมาครั้งนี้เหมือนเป็นไปเป็นคนละคน ติดฉันเป็นพิเศษ เหมือนกับขนมตังเม”

“พวกเธอไม่ได้เจอกันมาเกือบปีแล้วนี่นา” หร่วนซิงหว่านชะงัก เอ่ยถาม “เขากลับมาครั้งนี้ พวกเธอน่าจะจดทะเบียนกันได้แล้วหรือเปล่า”

เพ้ยซานซานพยักหน้าอย่างเขินอาย “ปีนี้ฉันดูชุดแต่งงานกับสถานที่ไว้แล้ว รอแค่ให้เขาขอฉันแต่งงาน”

เพ้ยซานซานพูดจบ จู่ๆก็ตระหนักได้ว่าเหมือนตนจะพูดอะไรผิด

ตอนที่หร่วนซิงหว่านแต่งงานกับผู้ชายหมาๆในปีนั้น ก็แค่จดทะเบียนสมรส พิธีการอย่างอื่นไม่มีเลย กระทั่งแหวนแต่งงานยังไม่มี

แต่หร่วนซิงหว่านกลับไม่ได้มีปฏิกิริยาอะไร เพียงแค่พูดยิ้ม “ถึงตอนที่เธอแต่งงานเครื่องประดับทั้งหมด ฉันออกแบบให้เธอเอง”

เพ้ยซานซานโผเข้าไปกอดเธอ “ซิงซิงที่รักของฉัน รักเธอมากเลย!”

“พอแล้วพอแล้ว รีบกลับไปเถอะ อีกเดี๋ยวหลี่อ๋างกลับไปบ้านไม่เจอเธอคงจะเป็นห่วง”

“งั้นเธอระวังตัวเองด้วย กลางคืนตอนนอนอย่าลืมล็อกประตูให้ดี”

“รู้แล้ว ระหว่างทางกลับบ้านเธอก็ระวังด้วย”

เพ้ยซานซานออกมาจากโรงแรม พึ่งจะขึ้นรถ ก็ได้รับข้อความจากหลี่อ๋าง [ที่รักขอโทษนะ คืนนี้ที่บริษัทฉันมีงานเลี้ยงส่วนตัวกลับไปอยู่เป็นเพื่อนเธอไม่ได้แล้ว เธอรีบพักผ่อน]

[โอเค นายกินเหล้าน้อยๆหน่อยนะ]

หลี่อ๋างพึ่งกลับมาจากต่างประเทศ ในบริษัทมีภารกิจมากมายที่จำเป็นต้องรับมือ แล้วยังมีความสัมพันธ์กับผู้คนมากมายที่ต้องพัฒนา เพ้ยซานซานไม่ได้คิดอะไรมาก วางมือถือไว้ด้านข้าง ขับรถกลับบ้าน

แม้จะบอกให้เขาดื่มน้อยหน่อย แต่คาดว่าเรื่องนี้อยู่บนโต๊ะอาหารก็ไม่สามารถควบคุมได้

เธอยังต้องกลับไปทำซุปสร่างเมาให้เขา ไม่งั้นก็จะอยู่เป็นเพื่อนซิงซิงได้

……

หลังจากเพ้ยซานซานไปแล้ว หร่วนซิงหว่านก็ไปซื้อกรดโฟลิกที่ร้านขายยา แล้วก็ไปซื้อขนมที่ซูเปอร์มาร์เก็ต ระหว่างทางที่กลับโรงแรมเห็นริมทางมีขายของกินเล่น ก็ซื้อมาชุดหนึ่ง

ตอนที่เดินมาถึงด้านนอกโรงแรม เห็นรถโรลส์รอยซ์สีดำคันหนึ่งจอดอยู่ที่ประตู

มันคือรถของผู้ชายหมาๆคนนั้น!

“พวกเรารู้จักกัน ขอบคุณนะ”

“โอเคค่ะ งั้นฉันขอตัวก่อน คุณหร่วนต้องการอะไรสามารถโทรไปที่แผนกต้อนรับได้”

หร่วนซิงหว่านพยักหน้า จิตใจจมดิ่งไปถึงก้นบึ้ง

ทั้งตัวเงียบเหงาไร้เรี่ยวแรง จะสารภาพเหรอ?

แต่เธอไม่ต้องพูด ก็รู้ว่าผลลัพธ์คืออะไร

โจวฉือเซินในฐานะพ่อของเด็กในท้องเธอ มีสิทธิ์ที่จะตัดสินการอยู่หรือไปของเด็กน้อยแน่นอน แต่เธอไม่อยาก......ไม่อยากจริงๆ

ในขณะที่เธอกำลังเข้าสู่การต่อสู้อันใหญ่หลวง โจวฉือเซินกลับเลิกคิ้ว เดินผ่านเธอเข้ามาในห้อง “รินน้ำให้ฉันแก้วหนึ่ง”

หร่วนซิงหว่านหลับตาลง สูดหายใจเข้าลึก

ตอนที่เธอรินน้ำเสร็จออกมา โจวฉือเซินก็นอนอยู่บนโซฟา สีหน้าเหนื่อยล้าเล็กน้อย

หร่วนซิงหว่านวางน้ำลงบนโต๊ะกาแฟตรงหน้าเขา เอ่ยปากอย่างระมัดระวัง “ประธานโจวมีอะไรก็พูดมาตรงๆเลย”

โจวฉือเซินหยิบน้ำขึ้นมาเงยหน้าดื่ม นิ้วยาวเขี่ยปากแก้วอย่างเหมือนไม่ตั้งใจแต่ตั้งใจ น้ำเสียงนิ่งเฉยจนฟังอารมณ์ไม่ออก “คืนนี้จี้หวยเจี้ยนไม่ได้อยู่กับเธอ?”

หร่วนซิงหว่านฟังแล้วรู้สึกสับสน “ทำไมเขาต้องอยู่กับฉัน?”

โจวฉือเซินโค้งริมฝีปากอย่างเย็นชา “ก็ใช่ เขายังยุ่งกับการรับมือผู้หญิงคนอื่นอยู่ ไม่มีเวลามาสนใจเธอ”

“ประธานโจวอยากจะพูดอะไรกันแน่”

โจวฉือเซินเงยหน้า “หร่วนซิงหว่าน วันนี้คนตระกูลจี้ไปที่บ้านตระกูลโจวแล้ว เธอรู้ไหมว่าเพราะอะไร”

“ไม่รู้”

“งั้นฉันจะบอกเธอให้” โจวฉือเซินลุกขึ้น เข้าใกล้เธอทีละก้าว “คนที่จี้หวยเจี้ยนจะขอแต่งงาน คือโจวอานอาน ต่อให้เธอท้องลูกของเขาได้อย่างที่หวังเอาไว้ ก็เป็นเพียงแค่ลูกนอกสมรส เธอรู้ไหม กลอุบายเดียวกันใช้สองครั้ง มีแต่จะทำให้คนรู้สึก ขยะแขยง”