สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 418

สีหน้าของโจวฉือเซินยังคงเหมือนเดิม: " ก่อนหน้านี้ได้ไม่นาน "

พ่อของจ้าวเชียนเชียนก็เดินถอยหลังไปสองก้าว ด้วยสีหน้าที่ซีดเผือด

ในช่วงที่ผ่านมานี้ เรื่องพวกนั้นที่จ้าวเชียนเชียนได้ก่อเอาไว้ จะเป็นไปได้ยังไงที่เขาไม่รู้เห็นเป็นใจ ยิ่งไปกว่านั้นยังแอบช่วยเธอในหลายเรื่อง ไม่งั้นเรื่องมันจะจบง่ายอย่างนั้นได้ที่ไหน

เดิมทีแค่อยากจะคว้าโอกาสที่ถูกโจวฉือเซินปฏิเสธจนทำให้ต้องอับอาย อีกอย่างถึงพวกเขาจะสงสัยว่าเชียนเชียนเป็นคนทำ ก็ไม่มีหลักฐานที่จะสาวมาถึงตัวพวกเขาได้ พักนี้โจวฉือเซินเองก็กำลังรับมือกับตระกูลโจวและหลินซื่อกรุ๊ป แน่นอนว่าคงไม่มีเวลาว่างให้คอยมาจัดการบาดแผลที่เท้าเส้นขนแบบเรื่องนี้หรอก ยิ่งไปกว่านั้นเมื่อคืนเขายังแสดงความจริงใจมาให้อยู่เลย

ที่จริงก็คิดว่าเรื่องมันจะจบแบบนี้

แต่ใครจะคิดล่ะว่า จู่ๆ ท่านจิ้นจะให้หร่วนซิงหว่านเป็นหลานสาว

ถ้าเป็นแบบนี้แล้วละก็ หากหร่วนซิงหว่านบ่นต่อหน้าท่านจิ้นคำสองคำ แม้ว่าท่านจิ้นจะไม่มีหลักฐาน เพียงแค่สั่งคำเดียว จ้าวซื่อในตอนนี้ที่กำลังดำเนินการเข้าร่วมโครงการพวกนั้น ก็เกรงว่าจะไม่ราบรื่นได้เท่าเมื่อก่อน

Williamมองไปทางเขาแล้วถามขึ้นมาประโยคหนึ่ง: " ท่านประธานจ้าวไม่สบายตรงไหนหรือเปล่าครับ? "

พ่อของจ้าวเชียนเชียนยิ้มออกมาอย่างยากลำบาก: " ไม่...ไม่มีครับ คุณWilliam ประธานโจว พอดีผมมีเรื่องนิดหน่อย ขอตัวสักครู่นะครับ "

เมื่อพูดจบแล้วก็รีบเดินออกไปอย่างไว

โจวฉือเซินละสายตากลับมา ก่อนจะพูดเนิบๆ : " คุณWilliamทำไมถึงมาปรากฏตัวที่นี่ได้ล่ะครับ "

Williamตอบ: " ประธานโจวล่ะ? "

" ผมมาเพื่อคู่หมั้นของผม คุณWilliamก็เหมือนกันเหรอครับ? "

Williamเปิดปากพูดโดยไม่รีบร้อน: " จะเรียกว่าคู่หมั้นก็คงจะดูเร็วเกินไป ประธานโจวขอแต่งงานหรือยังล่ะ ฉันคิดว่าคุณหร่วนคงจะไม่ตกลงง่ายๆ สินะ "

" เธอจะตกลงหรือไม่คุณWilliamตัดสินได้ยังไงล่ะครับ "

Williamตอบ: " ผมคิดว่าช่วงเวลาในชีวิตแต่งงานที่ไม่มีความสุขตอนนั้น มันกระทบกับความรู้สึกเธออย่างรุนแรง เพราะไม่อย่างนั้นพวกคุณก็คงกลับมาแต่งงานกันตั้งแต่แรกแล้ว แล้วก็ไม่ได้อยู่ด้วยกันแบบนี้ "

ในขณะที่Williamพูดอะไรแบบนี้ออกมา น้ำเสียงก็ฟังดูเยือกเย็น

ริมฝีปากบางของโจวฉือเซินสั่นเทิ้ม แต่ก็ไม่สามารถพูดโต้แย้งอะไรได้

ตอนนี้เขายังไม่สามารถแน่ใจได้ว่าจะทำให้หร่วนซิงหว่านงั้นยอมแต่งงานกับเขา แล้วอีกอย่างของขวัญชิ้นที่สามที่เขาจะให้เธอ ยังเตรียมไม่เสร็จเลยด้วยซ้ำ

อีกฝั่ง

หลังจากที่จ้าวเชียนเชียนออกมาแล้ว เธอก็ไปหาเฉิงเว่ย จากนั้นก็พูดด้วยท่าทียโสโอหัง: " เมื่อกี้ฉันเพิ่งจะได้ยินใครบางคนพูดว่าคุณเคยจีบหร่วนซิงหว่านมาก่อนงั้นเหรอ? "

เฉิงเว่ยพยักหน้า: " คุณจ้าวมีอะไรหรือเปล่าครับ? "

จ้าวเชียนเชียนก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว: " คุณชอบผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ยังไง ฉันคิดว่ารสนิยมคุณจะดีกว่านี้ซะอีก แต่สุดท้ายก็เป็นแบบนั้นไปเสียได้ "

เมื่อได้ยินดังนั้น เฉิงเว่ยก็ยิ้มออกมาอ่อนๆ

จ้าวเชียนเชียนไม่ยินดีเท่าไหร่นัก: " ยิ้มอะไรน่ะ? "

เฉิงเว่ยตอบ: " ถ้าในสายตาของคุณ ซิงหว่านน่ารังเกียจขนาดนั้น คนที่ชอบเธอสายตาก็คงจะมีปัญหา ถ้าอย่างนั้นคุณจ้าวไม่ควรสำรวจตัวเองหน่อยเหรอว่าทำไมคนตั้งมากมายถึงได้ชอบเธอ แต่ไม่ได้ชอบคุณน่ะ หรือว่าคุณในสายตาของคนอื่น ก็ยังสู้คนที่คุณเองได้ดูถูกเอาไว้ไม่ได้? "

" นาย..... "

เมื่อจ้าวเชียนเชียนถูกเขาพูดแบบนั้นใส่ก็พูดไม่ออก สีหน้าที่ดูไม่ได้ยังไงก็ดูไม่ได้อย่างนั้น

เฉิงเว่ยจึงทำราวกับว่าไม่ได้สังเกตถึงอะไรที่เกิดขึ้น แต่ก็พูดต่อ: " คุณจ้าวเป็นถึงเศรษฐินีผู้ร่ำรวย สายตาก็คงสูงส่งกว่าคนทั่วไป แต่ได้โปรดอย่าเอามาตรฐานของคุณไปตัดสินคนอื่น "

" ต้องใช่แน่ๆ อย่าบอกนะว่าเธอเอาของในห้องทำงานของเธอมาทำเป็นของขวัญวันเกิดน่ะ ของพวกนั้นคงจะราคาถูกไปหน่อยนะ ส่งให้ฉันก็คงเป็นแค่ขยะพลาสติกราคาถูก ไม่ต้องพูดถึงเชียนเชียนเลย เพราะปกติแล้วเชียนเชียนก็จะใส่แต่แบรนด์รู้ที่เธอไม่เคยเห็นเสียด้วยซ้ำ "

" ฉันจำได้ว่าประธานโจวก็มาด้วยไม่ใช่เหรอ ทำไมเธอถึงมาช้ากว่าเขาล่ะ? ฉันว่าประธานโจวคงไม่มีเธออยู่ในใจเสียด้วยซ้ำสินะ ก็คงจะใช่นั่นแหละ ดูจากชุดที่เธอใส่ทั้งตัวแล้ว ไม่มีอะไรที่จะดูเหมือนว่าเป็นของแบรนด์เนมเลย ดูท่าความสัมพันธ์ของเธอกับประธานโจวก็คงจะเป็นอย่างนั้นละมั้ง "

" ใครบอกว่าไม่ใช่ล่ะ ถ้าสำคัญขนาดนั้นจริงๆ ก็คงไม่หย่ากันตั้งแต่แรกแล้ว ใครจะไปรู้ว่าเธอจะแสดงละครอะไรอีก ที่จะฉุดรั้งตัวประธานโจวเอาไว้ เพราะขนาดตอนแรกตั้งท้องปลอมๆ เพื่อบีบให้แต่งงานก็ทำมาแล้วนะ "

" ที่ฉันเห็นเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า ก็ไม่เห็นจะมีของอะไรดูแพงเลยสักชิ้น "

ในขณะที่พวกเธอกำลังนินทากันไปนินทากันมา หร่วนซิงหว่านก็ยังคงยิ้มอยู่เช่นเดิม

หลังจากที่ได้ยินเสียงเอะอะของละครฉากใหญ่ ก็ทำให้ดึงดูดแขกเหรื่อให้เข้ามาสนใจไม่น้อย

ในขณะที่พวกเธอกำลังวิจารณ์กันอยู่นั้นก็มีใครบางคนตาดี สายตาก็กวาดลงไปบนตัวของหร่วนซิงหว่าน แล้วพูดด้วยเสียงกระซิบกระซาบ: " เป็นไปไม่ได้น่า ที่ขอของเธอใส่สร้อยเส้นนั้นอยู่ ดูเหมือนจะมีราคามากเลยทีเดียวล่ะ "

คนที่ยืนอยู่ข้างจ้าวเชียนเชียนก็หัวเราะเยาะและพูดขึ้นว่า: " ก็แค่สร้อยเส้นเดียวจะไปมีราคาอะไร ก็แค่ทับทิม ที่ฉันดูก็คงจะเป็นกระจกเคลือบล่ะสิ "

แล้วก็มีคนพูดขึ้นว่า: " ไม่ใช่ สร้อยเส้นนั้นของเธอไม่ใช่ ‘To encounter’ หรอกเหรอ ได้ยินมาว่าเมื่อสองปีก่อนถูกคนซื้อไปจากร้านขายอัญมณีประเทศลอนดอนในราคาสิบแปดล้านเชียวนะ "

จ้าวเชียนเชียนได้ยินดังนั้นสีหน้าก็ไม่สู้ดีนัก: " พูดอะไรมั่วซั่วน่ะ เธอดูเหมือนคนที่ซื้อของแพงแบบนั้นด้วยหรือไง? "

บนใบหน้าของหร่วนซิงหว่านปรากฏเป็นรอยยิ้มที่ดูกว้างกว่าเดิม: " แน่นอนว่าฉันคงไม่มีปัญญาซื้อหรอกค่ะ โจวฉือเซินเป็นคนให้ฉันมา "

ในขณะที่พูด เธอก็แสดงความเสียใจออกมา: " พวกคุณก็พูดถูกแล้วล่ะ ปกติแล้วฉันไม่ค่อยจะเห็นพวกของแบรนด์เนมแบบนี้เท่าไหร่ ก็ทำได้แค่ใส่พวกของที่ไม่ค่อยมีราคาแบบนี้นั่นแหละ "

ในขณะนั้น ไม่ว่าใครเพิ่งจะบอกว่าทั้งตัวของเธอไม่มีของที่มีราคาเลยสักชิ้น หรือจะพูดว่าโจวฉือเซินไม่สนใจเธอเลยซักกี่คนก็ตาม แต่จู่ๆ ทุกคนก็เงียบเป็นเป่าสาก สีหน้าดูเปลี่ยนไป

จ้าวเชียนเชียนกัดฟันแน่น: " นี่มันเป็นไปไม่ได้! "