สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 516

ตอนที่โจงเสียนพูดคำนี้ ใบหน้าเต็มไปด้วยความไม่แยแส ราวกับบดขยี้มดตัวหนึ่งตายเท่านั้น

หร่วนซิงหว่านจ้องเธอ กลั้นความเกลียดชังในอก "คุณหญิงโจว คุณเองก็มีลูก ถ้าคุณยังมีความเป็นมนุษย์สักนิด คงพูดแบบนี้ออกมาไม่ได้หรอก"

โจงเสียนได้ยินแบบนั้น ก็ไม่โกรธ แค่พูดว่า "ไม่งั้นเธอคิดว่าที่ฉันทำลงไปทุกอย่างมันเพราะอะไรล่ะ"

"เขาอยากเห็นคุณทำเรื่องพวกนี้เหรอ"

โจงเสียนหัวเราะเยาะ "เธอเข้าใจอะไร จู้นเหนียนเขาไม่เข้าใจหรอก ถึงแม้จะเห็นลูกนอกสมรสเป็นญาติ แต่ทุกอย่างที่ไอ้ลูกนอกสมรสนั่นมันมีในตอนนี้ มันควรเป็นของเขา!"

หร่วนซิงหว่านเอ่ยปากด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ "คนที่คุณควรแก้แค้นจริงๆ ก็คือคนที่ทำให้เกิดอุบัติเหตุรถยนต์ในตอนแรกต่างหาก ไม่ใช่โยนความโกรธใส่คนที่ไม่เกี่ยวข้องสุ่มสี่สุ่มห้า"

"น่าขำ คนที่ไม่เกี่ยวข้อง? ถ้าไม่ใช่อุบัติเหตุรถยนต์ครั้งนั้น ลูกนอกสมรสนั่นจะกลับมาที่ตระกูลโจวได้ไง? แล้วมีสิทธิอะไรได้รับของที่เป็นของจู้นเหนียน!"

ผ่านมาตั้งหลายปีแล้ว เธอยังแน่วแน่ในความคิดนี้มาตลอด คิดว่าถ้าไม่ใช่โจวฉือเซิน ก็คงไม่เกิดเรื่องพวกนี้

หร่วนซิงหว่านก็ไม่คิดว่าตัวเองจะพูดโน้มน้าวเธอได้ และยิ่งไม่อยากเสียเวลากับเธอที่นี่

เมื่อเห็นโจงเสียน เธอจะนึกถึงอุบัติเหตุรถยนต์ครั้งนั้น นึกถึงเด็กที่เสียชีวิตไปก่อนที่จะเกิดมาบนโลกใบนี้

หร่วนซิงหว่านไม่พูดอะไรอีก อ้อมตัวโจงเสียนเตรียมจะเดินจากไป

โจงเสียนมองไปทางเธอ พูดอย่างสงบท่ามกลางความตึงเครียด "เธอคิดว่าเธอมาแล้วจะไปได้งั้นเหรอ?"

หร่วนซิงหว่านชะงักฝีเท้าเล็กน้อย หันหน้าไปมองเธอ

โจงเสียนพูดต่อ "ฉันนึกว่าเธอฉลาดมากซะอีก ไม่คิดว่าจะดูไม่ออก ว่างานในคืนนี้มันจัดขึ้นเพื่อเธอ"

ความรู้สึกขนพองสยองเกล้าขึ้นมาจากปลายเท้า หร่วนซิงหว่านรู้สึกหลังเย็นวาบ เธอกำลังจะคิดหนี ก็มีมือหนึ่งปิดปากเธอจากด้านหลัง เธอยังไม่ทันดิ้น แขนก็ถูกอะไรบางอย่างฉีดเข้าไป

เธอสูญเสียเรี่ยวแรงทั้งหมด แล้วหลับตาลงทันที

หลังจากเธอสลบไป โจงเสียนก็พูดเรียบๆ "พาขึ้นไปชั้นบน ให้พวกเขาทำตามแผน"

"ครับ"

......

เจียงย่านและเสิ่นจื่อซีรอที่ห้องโถงใหญ่ยี่สิบนาทีแล้วยังไม่เห็นหร่วนซิงหว่านออกมา ก็รู้สึกไม่ดี

เจียงย่านขมวดคิ้ว "แยกกันไปตามหา"

แต่ค้นหารอบบ้านตระกูลโจว ก็ไม่เห็นเงาหร่วนซิงหว่านเลย

เสิ่นจื่อซีรู้สึกทึ่มไปหมด "ตอนนี้ทำไงดี?"

เจียงย่านพูดเสียงเข้ม "ไปขอคนจากพวกเขา"

"ถ้าพวกเขาซ่อนเธอไว้ล่ะ หาไปก็ไม่มีประโยชน์"

"ไม่สน ทำให้เรื่องใหญ่โตไว้ก่อน ถ้าไม่ทำอะไรเลย เธอจะตกอยู่ในอันตรายจริงๆ"

ขณะที่พูด เจียงย่านก็เดินไปหาท่านใหญ่โจว "กรรมการโจว"

ท่านใหญ่โจวหันศีรษะไปมองเขา แล้วมองเสิ่นจื่อซีข้างกายเขาอีกครั้ง ดูไม่ค่อยพอใจ "พวกนายมีอะไรอีก"

เจียงย่านยิ้มเล็กน้อย "ไม่รู้หร่วนซิงหว่านไปไหนแล้ว อยากรบกวนกรรมการโจวส่งคนไปช่วยพวกเราตามหาหน่อย"

ท่านใหญ่โจวสีหน้าไม่เปลี่ยนแปลง "ฉันยังไม่รู้เลยว่าเธอมา ไม่มีมารยาทสักนิด ไม่รู้จักมาทักทาย"

ขณะที่เสิ่นจื่อซีพูด ก็ใช้แขนแตะเจียงย่าน บ่งบอกให้เขาออกไปก่อน

ออกไปจากห้องโถงใหญ่ เจียงย่านหยุดฝีเท้า ขมวดคิ้วพูดขึ้น "นายเชื่อคำพูดพวกเขาไหม?"

เสิ่นจื่อซีพูด "ฉันเป็นทนาย ทำอะไรต้องอิงหลักฐาน ไม่เชื่อหรอก แต่โจวจู้นเหนียนพูดแบบนี้แล้ว จะทำอะไรได้อีกล่ะ จะทะเลาะกันที่นั่นเหรอ"

เจียงย่านพูด "หร่วนซิงหว่านรู้ว่าคืนนี้เกิดอะไรขึ้น ไม่ว่าจะเรื่องสำคัญแค่ไหน เธอคงไม่ปล่อยตระกูลโจวให้คนไปส่งเธอหรอก ถ้างั้นเธอต้องยังอยู่ที่นี่"

"ฉันรู้ แต่นายกับฉันรู้ดี ว่าโจวจู้นเหนียนเป็นคนยังไง และเขาเป็นพี่ใหญ่โจวฉือเซิน และเป็นคนเดียวที่มีมนุษยธรรมในบ้านตระกูลโจว แต่คราวนี้เขาออกตัวปกปิดให้พวกเขา นายไม่คิดว่าเรื่องนี้มันแปลกมากเหรอ"

"แปลกสิ" เจียงย่านมองเขา "เทียบกับเรื่องนี้ ถ้าโจวฉือเซินรู้ว่านายทิ้งหร่วนซิงหว่านไว้ที่ตระกูลโจวตามลำพัง เขาทำมากกว่าถลกหนังนายแน่"

เสิ่นจื่อซีหัวเราะแห้งๆ สองที พูดอย่างจริงจัง "ไม่ใช่ฉัน คือเราต่างหาก"

เจียงย่านขี้เกียจสนเขาแล้ว แค่หันศีรษะไปมองกล้องวงจรปิดรอบๆ

ถ้าหร่วนซิงหว่านออกไปแล้วจริงๆ กล้องวงจรปิดพวกนี้จะต้องถ่ายไว้แน่

เสิ่นจื่อซีพูด "เอางี้ เผื่อไว้ นายไปก่อน ไปดูว่าหร่วนซิงหว่านกลับไปจริงไหม ฉันจะอยู่ที่นี่ คอยดูสถานการณ์"

เจียงย่านพยักหน้า และไม่มีทางอื่นแล้ว

เจียงย่านพูด "ถ้าฉันยังไม่โทรหานาย นายอยู่ที่นี่ไปก่อน ยังไงก็ห้ามไปไหน ถ้าฉันไม่เจอหร่วนซิงหว่านข้างนอก นายก็ให้พวกเขาเอากล้องวงจรปิดให้นายดู ถ้าไม่ได้การจริงๆ ก็แจ้งตำรวจ"

"แจ้งตำรวจ?"

"ก็บอกแล้วไม่ใช่เหรอ ทำให้เรื่องมันใหญ่โต เธอจะได้อันตรายน้อยลง" เจียงย่านขมวดคิ้ว "พวกเขากำกับเองแสดงเองเอาเธอไปซ่อนขนาดนี้ คงยังไม่ทำร้ายเธอหรอก ต้องมีจุดประสงค์อื่นแน่"