สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 534

หลังจากนั้นไม่นานหลี่ตั๋วก็พูดขึ้นว่า "ขยะอย่างเขาน่าจะถูกจัดการไปตั้งนานแล้ว"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หร่วนซิงหว่านก็ยิ้มขึ้นเบาๆ "ดีค่ะ"

เธอพูดต่อไปว่า "คุณช่วยฉันติดต่อผู้เสียหายที่ถูกทำร้ายให้หน่อยได้ไหมคะ ดูว่าสถานการณ์เป็นอย่างไร"

หลี่ตั๋วพยักหน้า "ผมจะไปเดี๋ยวนี้"

หร่วนซิงหว่านหยุดเขาเอาไว้ "เดี๋ยวก่อนค่ะ"

หลี่ตั๋วหันศีรษะกลับมา "คุณหร่วนมีอะไรอีกหรือเปล่าครับ?"

ริมฝีปากของหร่วนซิงหว่านขยับเล็กน้อย "อย่าบอกหยางเจิ้นเกี่ยวกับเรื่องนี้ ถ้าคุณมีข่าวอะไรให้บอกฉันโดยตรง"

หลี่ตั๋วเข้าใจสิ่งที่เธอสื่อออกมา เพราะไม่ว่าอย่างไรก็ตาม หยางเจิ้นมักเข้าข้างจ้าวจิ้งเสมอ ควรต้องระวังไว้เป็นดี

"เข้าใจแล้วครับ คุณหร่วนไม่ต้องห่วง ผมรู้ว่าต้องทำยังไง"

"เอาล่ะค่ะ ไปเถอะ"

หลี่ตั๋วเดินไปที่ประตู ก่อนจะหยุดลงกะทันหัน ไม่รู้ว่านึกอะไรขึ้นมาได้ หลังจากหยุดไปครู่หนึ่งเขาก็หันกลับมาว่า "คุณหร่วนครับ ขอบคุณมาก"

หร่วนซิงหว่านงุนงงเล็กน้อย "ขอบคุณสำหรับอะไรคะ?"

"หว่านลู่บอกผมแล้วว่าเกิดอะไรขึ้นก่อนหน้านี้ ถ้าคุณหร่วนไม่ช่วยเธอเอาไว้ เธอคงเป็นอันตรายเพราะไอ้สัตว์นรกจ้าวจิ้งนั่น......"

"มันนานมามากแล้วล่ะค่ะ อีกอย่าง สถานการณ์แบบนั้นไม่ว่าเป็นใครฉันก็ไม่อาจนิ่งดูดายได้ทั้งนั้น"

หลี่ตั๋วพูดว่า "แต่ถึงอย่างไรผมก็รู้สึกซาบซึ้งต่อคุณหร่วนมากครับ ถ้ามีอะไรก็บอกผมได้เลย"

หร่วนซิงหว่านพูดว่า "ค่ะ ขอบคุณมาก ฉันจะติดต่อไปถ้าต้องการ"

หลังจากที่เธอพูดจบ เธอเห็นว่าหลี่ตั๋วยังคงยืนอยู่ที่นั่นด้วยท่าทางลังเล เหมือนอยากจะพูดอะไรออกมา

หร่วนซิงหว่านถามว่า "มีอะไรอีกหรือเปล่าคะ?"

"คือ......ก่อนหน้านี้หว่านลู่ไม่รู้จักกาลเทศะ เธอทำผิดมาเยอะ และ......และเธอยังแนะนำหยางเจิ้นให้นัดบอดกับคุณหร่วนด้วย ผมขอโทษแทนเธอจริงๆ"

"บางทีเธอก็ทำเรื่องต่างๆ โดยไม่ยั้งคิด ฉันไม่ถือสาเธอหรอกค่ะ"

หลี่ตั๋วถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก "ครับคุณหร่วน งั้นผมขอตัวไปก่อนครับ"

หลังจากที่ประตูห้องทำงานถูกปิดลง หร่วนซิงหว่านก็ถอนหายใจออกมายาวๆ และนอนลงบนโต๊ะอย่างไม่มีเรี่ยวแรง

เดิมทีเธอคิดว่าด้วยความพยายามของเธอในช่วงนี้ หลินซื่อกรุ๊ปได้ก้าวขึ้นสู่ระดับมาตรฐานทีละขั้นพัฒนาขึ้น แต่ตอนนี้ ดูเหมือนว่ารากเหง้าของหลินซื่อกรุ๊ปได้ผุกร่อนและเน่าเปื่อยถึงแก่นไปเสียแล้ว

ในเวลานี้หร่วนซิงหว่านจึงเข้าใจว่าทำไมWilliamจึงต้องการให้หลินซื่อกรุ๊ปสูญหายไปอย่างเงียบๆ

ปล่อยให้เป็นแบบนี้ ตั้งแต่ชั้นล่างขึ้นไปยังชั้นสูง ให้มันกลายไปเป็นเรื่องในอดีตที่จริงก็ไม่เลวนัก

แต่บรรดาผู้ที่พยายามอย่างเต็มที่เพื่อหลินซื่อกรุ๊ปเหล่านั้น พวกเขาทำอะไรผิด?

หร่วนซิงหว่านหันศีรษะตะแคงข้างและวางหน้าผากไว้บนโต๊ะ

สักพัก โทรศัพท์ที่วางอยู่ข้างๆ ก็ดังขึ้น

เมื่อเห็นว่าเป็นสายของโจวฉือเซิน หร่วนซิงหว่านก็รับสายขึ้นด้วยน้ำสียงอย่างอ่อนแอ "สวัสดีค่ะ"

โจวฉือเซินพูดด้วยน้ำเสียงลึกล้ำว่า "คุณรู้แล้ว?"

"เรื่องจ้าวจิ้งเหรอคะ ฉันรู้แล้วค่ะ"

"แล้วคุณจะจัดการอย่างไรต่อ"

หร่วนซิงหว่านกุมขมับของเธอและลุกขึ้นนั่ง "หยางเจิ้นบอกว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาทำแบบนี้ ตอนนี้เขาเก็บตัวอยู่ที่บ้าน ฉันสั่งให้เขามาปรากฏตัวต่อหน้าฉันก่อนเที่ยง ทางด้านของผู้เสียหาย ฉันได้ให้หลี่ตั๋วไปตรวจสอบด้วยตนเองแล้ว ตอนนี้ได้แต่รอความคืบหน้า"

"หมอบอกว่าไม่ให้เธอลุกจากเตียง ผมเลยมาดูแลเธอสักพัก" Danielหาที่เงียบๆ "มีเรื่องอะไรเหรอครับ?"

หร่วนซิงหว่านไม่ได้ถามคำถามใดเพิ่มเติม เธอพูดเรื่องการงานขึ้นทันทีว่า "ที่คุณเคยสืบหลินซื่อกรุ๊ปก่อนหน้านี้ คุณน่าจะพอรู้จักข้อมูลของจ้าวจิ้งอยู่บ้างใช่ไหม"

"ใช่ ไอ้นั่นมันเป็นสัตว์เดรัจฉาน เขาก่อเรื่องอะไรอีกเหรอ?"

หร่วนซิงหว่านเล่าข่าวที่ได้รับในตอนเช้าแก่เขาฟังและพูดว่า "ถ้าสะดวก คุณช่วยให้ข้อมูลโดยละเอียดเกี่ยวกับเขาได้ไหม?"

Danielพูดว่า "ตกลง แต่ตอนนี้ผมยังไปไม่ได้ ผมจะให้เฉิงเว่ยส่งให้คุณได้ไหม? ผมจะส่งไปให้คุณก่อนเที่ยงแน่นอน"

"ได้ค่ะ ขอบคุณมาก"

"อะไรกัน เรื่องแค่นี้เอง" Danielพูด "งั้นผมไปซื้อของก่อนนะ"

ริมฝีปากของหร่วนซิงหว่านเผยอขึ้น "อืม คุณทำธุระไปเถอะค่ะ"

หลังจากวางสายโทรศัพท์ของDaniel หร่วนซิงหว่านก็โทรหาเพ้ยซานซานอีกครั้ง

เสียงของเพ้ยซานซานยังดูอ่อนแอดังเดิม "มีอะไรเหรอซิงซิง"

หร่วนซิงหว่านพูดขึ้นว่า "Danielไปซื้อของอยู่เหรอ?"

"ใช่" เพ้ยซานซานพูด "ที่จริงฉันไม่ได้คิดว่าผักที่ขายในอินเทอร์เน็ตไม่สดหรอกนะ ฉันแค่คิดว่ามันน่ารำคาญและไม่อยากเจอเขา ฉันเลยให้เขาออกไปสักพักน่ะ"

หร่วนซิงหว่านยิ้มขึ้น "ฉันเห็นว่ามันยังเช้าอยู่เลย เขาไปแต่เช้าเลยหรือไง?"

"เปล่า เขานอนที่โซฟาเมื่อคืนนี้ไม่ยอมกลับ ยืนกรานว่าจะอยู่ดูแลฉันให้ได้ ที่จริงก็ไม่มีอะไรต้องคอยดูนักหรอก อีกไม่กี่วันก็ต้องผ่าตัดแล้ว ไม่รู้ว่าเขาต้องการอะไรกันแน่"

"ไม่ว่าจะผ่าตัดหรือไม่ ตอนนี้มีเขาคอยทำอาหารล้างจานให้ อย่างไรเราก็ไม่เสียหาย นอนสบายเป็นคุณนายไปเถอะน่ะ"

เพ้ยซานซานนึกขึ้นได้ทันที "นั่นสิ สมเหตุสมผลดี ฉันไม่เคยถูกดูแลแบบนี้มาก่อน มีเรื่องดีๆ แบบนี้ยังปฏิเสธก็โง่แล้ว ไม่ได้การละ จะให้เขาไปตลาดมัวแต่ซื้อผักไม่ได้ ฉันต้องให้เขาไปซื้อพวกเนื้อนำเข้ามา ฉันต้องกินต้องดื่มให้มากกว่านี้จะได้มีเรี่ยวแรง! เอาละ แค่นี้ก่อนนะซิงซิง!"