สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 628

เมื่อหร่วนซิงหว่านและเจียงชูหนิงมาถึงสตูดิโอ เพ้ยซานซานก็กำลังถ่ายรูปสินค้าใหม่บนตัวนางแบบอยู่ เพราะว่าโฆษณาบนช่องทางออนไลน์ ทำให้การเข้าชมร้านค้าของลูกค้ามีมากกว่าปกติถึง2เท่า

ถึงแม้เพ้ยซานซานจะรับคนเข้าทำงานแล้ว แต่คนที่รับเข้ามาก็รับผิดชอบกิจการส่วนอีคอมเมิร์ซ เห็นได้ชัดว่าลูกจ้างในสตูดิโอนั่นค่อนข้างลำบาก

เมื่อกลุ่มสาวน้อยที่กำลังสาละวนกับงานเห็นหร่วนซิงหว่าน ดวงตาของพวกเธอก็เป็นประกาย

หร่วนซิงหว่านเดินไปด้านข้างของหน้าแผนกต้อนรับ เธอพูดกับลูกค้าที่รอต่อแถวจ่ายเงินว่า "มาทางนี้ก็ได้ค่ะ"

มีหร่วนซิงหว่านคอยช่วย การชำระเงินก็ทำได้รวดเร็วกว่ามากในทันที

หลายคนจำหร่วนซิงหว่านได้ พวกเขาพูดคุยกระซิบกระซาบกันว่า ตัวจริงเธอดูสวยกว่าในรูปมาก

หลังจากที่ลูกค้าระลอกนี้ออกไปแล้ว ในร้านดูโล่งขึ้นมาก ไม่ดูยุ่งเหมือนก่อนหน้า

มีสาวน้อยคนหนึ่งพูดว่า "พี่ซิงหว่าน ในที่สุดก็กลับมาแล้ว!"

หร่วนซิงหว่านหัวเราะ "ช่วงนี้ลำบากพวกเธอแย่เลยนะ"

"ไม่ลำบากหรอกค่า พี่ซานซานขึ้นเงินเดือนให้เรา"

ขณะที่พูด เพ้ยซานซานก็ออกมาจากประตูห้องข้างๆพอดี หลังจากเห็นหร่วนซิงหว่าน เธอก็กอดเข้าให้หมับใหญ่ "ซิงซิง คิดถึงเธอจัง"

หร่วนซิงหว่านตบบ่าเธอ พลางหัวเราะ "ฉันไปแค่หนึ่งเดือนนะ ทำไมทำเหมือนกับไม่เจอกันหลายปีล่ะ"

เพ้ยซานซานปล่อยเธอ นวดเอวพลางทอดถอนใจ "ไม่เจอแค่หนึ่งวัน ก็เหมือนห่างกันสามปี"

หร่วนซิงหว่านเห็นจึงพูด "ไม่สบายเหรอ?"

"ไม่ใช่สักหน่อย ยืนนานไปหน่อย ก็เลยปวดเอวน่ะ" เพ้ยซานซานพูด มองไปเจียงชูหนิงที่มองไปรอบๆด้วยความสงสัยข้างหลังหร่วนซิงหว่าน ก่อนถามเสียงเบา "นี่ใครเหรอ"

หร่วนซิงหว่านพูด "เป็น......น้องสาวอีกคนของฉันน่ะ ช่วงนี้จะมาช่วยงานที่สตูดิโอสักพัก"

หร่วนซิงหว่านพูดพลางเรียกเจียงชูหนิง ให้มา ก่อนจะให้สาวน้อยในร้านคนหนึ่งพาเธอไปรู้จักกับสตูดิโอ ก่อนจะเข้าไปในห้องทำงานกับเพ้ยซานวาน

หลังจากปิดประตูแล้ว เพ้ยซานซานที่นั่งอยู่บนโซฟา ก็ถามด้วยความสงสัยว่า "น้องสาวจากไหนของเธออีก?"

หร่วนซิงหว่านนวดระหว่างคิ้ว "ก็......เรื่องมันยาวน่ะ"

เพ้ยซานซานสนใจขึ้นมาทันที "ขยายความมาสิ"

"เธอเป็นคนของตระกูลเจียง"

เพ้ยซานซานชะงัก เห็นได้ชัดว่าคิดไม่ถึงว่าจะได้คำตอบนี้ "งั้นทำไม......โอ้! ฉันรู้แล้ว เด็กน้อยยังอยู่ที่เมืองเจียงโจวสินะ โจวฉือเซินจับเธอเป็นตัวประกันพิเศษหรือเปล่า?"

"ไม่ใช่อย่างนั้น"

หร่วนซิงหว่านอธิบายพอสังเขปว่าเกิดอะไรขึ้นในเมืองเจียงโจวช่วงนี้ เช่นเดียวกับความสัมพันธ์ระหว่างโจวฉือเซินกับตระกูลเจียง ทำให้เพ้ยซานซานต้องตกตะลึงกับเรื่องนี้

หลังจากผ่านไปนาน เพ้ยซานซานจึงเปิดปากพูดขึ้นว่า "เรื่องซุบซิบนี่ใหญ่มาก ต้องใช้เวลาในการรับมือกับมันหน่อย"

เธอชะงักไปสัก ก่อนจะพูด "ถ้างั้นแม่ของประธานโจว ก็ถูกพ่อของเขาหลอกมาที่เมืองหนานเฉิง ในสถานการณ์ที่ไม่รู้อะไรเลย และให้เป็นเมียน้อย?"

หร่วนซิงหว่านพยักหน้า "อย่างนี้แหละ"

เพ้ยซานซานพูดก่นด่า "บ้าจริง ก่อนหน้าฉันก็แค่รู้สึกโจงเสียนไม่ใช่คนดีอะไร ไม่คิดเลยว่าโจว......ไม่ใช่ครอบครัวกันจริงๆ ไม่ได้เข้ามาอยู่ในชายคาเดียวกัน ทำไมพวกเขาถึงได้ใจไม้ไส้ระกำได้ขนาดนั้นกันนะ ประธานโจวลูกนอกสมรส ชื่อนี้ที่เป็นชนักติดหลังเขา มันช่างน่าเคียดแค้นเสียจริง"

หร่วนซิงหว่านก้มศีรษะ ไม่รู้จะพูดอะไร

เพ้ยซานซานพูดอีกว่า "จริงสิ เมื่อกี้เธอพูดว่า อุบัติเหตุรถยนต์ของโจวจู้นเหนียนมีส่วนเกี่ยวข้องกับตระกูลเจียง?"

"ใช่"

"งั้นประธานโจว......ตอนนี้เขาจะคิดยังไงล่ะ ฉันจำได้ว่าเขากับโจวจู้นเหนียนมีความสัมพันธ์ที่ดีเสมอมา"

หร่วนซิงหว่านสูดหายใจเข้าลึก มองไปยังนอกหน้าต่าง "ฉันก็ ไม่รู้สิ"

ในคืนหลังจากที่โจวฉือเซินกลับมาจากตระกูลเจียงเขามีอารมณ์ที่ผิดปกติ แต่หลังจากนั้น เขาก็เป็นเหมือนเดิม หร่วนซิงหว่านไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรกันแน่

ก็ไม่ พูดถึงเรื่องนี้ขึ้นมาอีก ก็กลัวเขาไม่มีความสุข

โจวฉือเซินปิดเอกสารลง เงยหน้าขึ้น ด้วยนัยน์ตาราบเรียบ

หลินหนานรีบพูด "ผมจะสั่งการตอนนี้ เพิ่มส่งกำลังคนครับ"

"ไม่ต้องแล้ว" โจวฉือเซินพูดต่อ "คนที่ตามโจวจู้นหนียน มีข่าวอะไรไหม?"

หลินหนานถอนหายใจอย่างโล่งอก "หลังจากที่คุณชายใหญ่ถึงแคนาดา แน่นอนว่าเขาพาท่านประธานไปพบหมอทั่วทุกแห่ง พวกเราได้กำจัดคนที่ภรรยาท่านประธานจัดเตรียมไว้ก่อนหน้าแล้วครับ แต่คนเหล่านี้มาจากตระกูลโจง ไม่เกี่ยวกับตระกูลเจียง"

โจวฉือเซินพูดอย่างสงบ "ก็แค่การอำพราง โจงเสียนเสียชีวิตอย่างบ้าคลั่งรุนแรง เป็นไปไม่ได้ที่จะทิ้งขยะที่ไร้ประโยชน์ให้แก่เขา"

"ถ้าอย่างนั้นพวกผมจะตามต่อครับ พวกมันน่าจะปรากฏตัวเร็วๆนี้"

"ถอนคนกลับมา"

หลินหนานชะงัก ยังนึกว่าตัวเองฟังผิด "ถอน......กลับมา?"

โจวฉือเซินส่งเสียงตอบรับ "ไม่จำเป็นต้องตาม"

หลินหนานไม่ถามอะไรอีก ได้แต่รับคำ "รับทราบครับ"

"ตอนนี้ก็ยังหาหลินจื้ออานไม่เจอ?"

"......ยัง"

ปากบางของโจวฉือเซินเม้มเล็กน้อย นิ้วเรียวเคาะโต๊ะเบาๆ ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่

ผ่านไปสักพัก เขาจึงพูดว่า "ส่งคนไปช่วยพวกเขาหา เรื่องนี้จะลากยาวไปถึงปีใหม่ไหม?"

"ผมจะจัดการตอนนี้เลยครับ"

"รอก่อน" โจวฉือเซินพูดอีก "ช่วงนี้ทางฝั่งเมืองเจียงโจวอาจจะส่งคนมา อย่าให้พวกเขาส่งเสียงดัง จัดการล่วงหน้าให้ดี"

"เข้าใจแล้วครับ"