สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 632

หลังจากสวี่วานเข้ามาในห้องส่วนตัว หร่วนซิงหว่านจึงถามขึ้น: "เสี่ยวเฉินล่ะ?"

"เขาบอกว่าจะไปโทรศัพท์ เดี๋ยวมา"

สวี่วานเพิ่งนั่งลง ก็เห็นเจียงชูหนิงที่อยู่ตรงข้าม จึงถามขึ้น: "นี่คือ?"

หร่วนซิงหว่าน: "น้องสาวน่ะ เจียงชูหนิง"

สวี่วานยิ้มให้เจียงชูหนิง: "สวัสดีค่ะ"

เจียงชูหนิงกำลังมองเธอ เหม่อลอยไปหลายวินาที: "คุณคือ......สวี่วานเหรอคะ?"

สวี่วานพยักหน้าเบาๆ

เจียงชูหนิงตื่นเต้นขึ้นมาทันที: "ฉันเห็นคุณในโทรทัศน์บ่อยๆ! คุณสวยมากเลยค่ะ!"

สวี่วานยิ้มพูดขึ้น: "ขอบคุณค่ะ คุณก็น่ารักมากเลยนะคะ"

เจียงชูหนิงกำมือแน่น บนใบหน้าเล็กๆเต็มไปด้วยความเบิกบาน เห็นแล้วบอกได้เลยว่ามีความสุขสุดๆ

ไม่นาน เธอก็โพสข้อความลงในวีแชทโมเมนต์

[ฮือๆๆ หนานเฉิงเจ๋งเกินไป ไม่อยากกลับเมืองเจียงโจวแล้ว!]

เพิ่งโพสลงไปในวีแชทโมเมนต์เพียงสองนาที เจียงหยวนก็กดไลค์ให้เธอ ทั้งยังคุยกันส่วนตัวด้วย

เจียงหยวน: [ฉันเข้าใจความรู้สึกตื่นเต้นดีใจเหมือนเด็กๆที่ได้ปิดเทอมของเธอนะ แต่เธอลบวีแชทโมเมนต์ไปดีกว่า]

เจียงชูหนิง:[?]

เจียงหยวน:[ฉันกลัวพ่อเธอเป็นลมหมดสติไปน่ะสิ]

เรื่องที่เจียงชูหนิงแอบออกมาจากเมืองเจียงโจว คนของตระกูลเจียงรู้เพียงไม่กี่คนเท่านั้น บวกกับพ่อของเธอก็ปกปิดข่าวนี้เอาไว้

ถ้าทำให้คนของตระกูลเจียงคนอื่นๆรู้ว่า เจียงชูหนิงออกมาจากเมืองเจียงโจว ยิ่งไปกว่านั้นยังมาถึงหนานเฉิงแล้ว ทั้งตระกูลเจียงคงจะระเบิดแน่ๆ

เจียงชูหนิงเบะปาก ทำได้เพียงยอมทำตามเท่านั้น ลบวีแชทโมเมนต์ออกไป

เจียงชูหนิง:[ฉันไม่เข้าใจเลยจริงๆ ข้างนอกดีขนาดนี้ ทำไมพ่อฉันถึงไม่อนุญาตให้ฉันออกมาจากเมืองเจียงโจวซะที]

เจียงหยวน: [วันเวลาอย่างนี้ อีกไม่นานก็คงจบลงแล้ว]

เจียงชูหนิง:[เพราะอะไร?]

เจียงชูหนิง:[แล้วอีกนานแค่ไหนล่ะ]

เจียงหยวน:[ไม่รู้สิ รอดูแล้วกัน]

เจียงชูหนิง:[นายไม่อยากมาหนานเฉิงหน่อยเหรอ นายเดาดูสิว่าฉันเจอใคร?]

เจียงหยวน:[นอกจากโจวฉือเซิน จะมีใครอีก]

เจียงชูหนิง:[ฉันเจอสวี่วาน!! เหมือนเธอจะเป็นเพื่อนกับพี่สาวน่ะ! ตัวจริงสวยมาก!]

เจียงหยวน:[......]

เจียงชูหนิง:[ฉันจำได้ว่านายชอบสวี่วาน ให้ช่วยขอลายเซ็นไหม?]

เจียงหยวน:[ไม่ต้อง! ฉันจะไปขอเอง!]

ตอนที่เจียงชูหนิงกับเจียงหยวนกำลังคุยกันอย่างออกรส หร่วนเฉินก็กลับมาแล้ว อาหารกำลังทยอยๆมาเสิร์ฟ

หร่วนซิงหว่านเรียกเธอ: "หนิงหนิง หิวแล้วไม่ใช่เหรอ กินเถอะ"

เจียงชูหนิงได้สติกลับมา จึงขานรับ วางมือถือลงแล้วเริ่มกิน

บนโต๊ะอาหาร สวี่วานไม่เข้าใจสถานการณ์ จึงถามขึ้นด้วยความสงสัย: "เธอกับประธานโจวไปทำงานที่เมืองเจียงโจวเหรอ ทำไมไปนานจัง?"

หร่วนซิงหว่าน: "ไม่ได้ไปทำงาน เรื่องส่วนตัวนิดหน่อยน่ะ"

สวี่วานได้ฟัง จึง "อ้อ" ออกมาอย่างเข้าใจแล้ว ไม่ได้ซักไซ้ต่อไปอีก

เพ้ยซานซานพูดขึ้น: "เฮ้กินหม้อไฟแล้วพวกเราไปดูหนังกันเถอะ ช่วงนี้มีการ์ตูนอนิเมชั่นเรื่องหนึ่ง กำลังดังเลย"

เห็นเพ้ยซานซานกำลังมองตนเอง สวี่วานจึงตอบ: "ฉันไปได้"

เงียบไปเล็กน้อย แล้วเธอก็พูดต่อ: "แต่ว่าพรุ่งนี้หร่วนเฉินมีสอบนะ เขาคงไปไม่ได้มั้ง"

หร่วนเฉินอืมออกมา: "พวกพี่ไปกันเลย อีกเดี๋ยวผมจะกลับมหาลัยแล้ว"

หร่วนซิงหว่าน: "สอบปลายภาคแล้วใช่ไหม?"

ช่วงนี้เธอยุ่งจนมึนไปหมด จึงลืมเรื่องนี้ไปเลย

หร่วนเฉินพยักหน้า: "พรุ่งนี้วิชาสุดท้ายแล้ว"

หร่วนซิงหว่าน: "งั้นกินเสร็จเดี๋ยวพี่ส่งนายกลับมหาวิทยาลัย"

"ไม่เป็นไร ผมเรียกรถได้"

สวี่วาน: "คนขับรถของพี่ยังอยู่ที่หน้าประตู ให้เขาไปส่งนายดีกว่า ถึงยังไงพวกพี่ก็จะไปดูหนังกันอยู่แล้ว เขากลับมาจะได้รับพี่พอดี"

หร่วนเฉินพูดต่อ: "ผมไม่ได้รีบกลับมหาวิทยาลัย ถ่ายซ่อมฉากเดียวคงไม่นานเท่าไหร่หรอก"

ผู้ช่วยจึงเอ่ยปากถามดู: "พี่สวี่วาน งั้นเราไปที่สตูดิโอถ่ายทำก่อนดีไหม?"

สวี่วานคิดๆ เห็นฝั่งนั้นเร่งรัดหนักมาก: "ก็ได้ ไปที่นั่นก่อน พอถึงแล้วหลังจากเราลงรถ ให้คนขับไปส่งเขาที่มหาวิทยาลัยทันทีนะ"

อย่างนี้ ก็จะไม่เสียเวลามาก

หร่วนเฉิน ไม่ได้พูดอะไร

ครึ่งชั่วโมงผ่านไป รถจอดอยู่นอกสตูดิโอถ่ายทำแล้ว

สวี่วานลงจากรถ ตอนที่กำลังจะให้ไปส่งหร่วนเฉินทันที กลับเห็นหร่วนเฉินลงจากรถตามเธอมา

ไม่รอให้สวี่วานเอ่ยปาก หร่วนเฉินก็พูดขึ้น: "ยังมีเวลาอยู่ ผมอยากดูว่าถ่ายโฆษณาเป็นยังไง"

สวี่วาน: "......"

ไม่นานก่อนหน้านี้เธอเพิ่งจะบอกว่า ในฐานะที่เธอเป็นรุ่นพี่ ถ้าหร่วนเฉินมีอะไรให้ถามเธอได้เลย

ด้วยเหตุผลนี้ ทำให้เธอหมดหนทางที่จะปฏิเสธได้ในตอนนี้

สวี่วานกระแอมออกมาเล็กน้อย: "ก็ได้"

พูดจบ เธอก็รีบก้าวยาวๆเข้าไปด้านใน

หร่วนเฉินก้าวขายาวๆ เดินตามหลังเธอไปอย่างใจเย็น

เข้าไปในสตูดิโอถ่ายทำ เจ้าหน้าที่ที่รออยู่รีบเดินเข้ามาทันที: "ลำบากพี่สวี่แล้ว ฉันจะพาคุณไปแต่งหน้าก่อน"

สวี่วานพยักหน้า หันไปมองผู้ช่วย ส่งสัญญาณให้เธอรู้ว่าดูแลหร่วนเฉินให้ดี

สวี่วานเพิ่งจะเดินไป ผู้กำกับที่อยู่ด้านข้างเห็นหร่วนเฉิน จึงอดไม่ได้ที่จะถามขึ้น: "นี่......แฟนของพี่สวี่เหรอ?"

ผู้ช่วยรีบโบกๆมือ: "ไม่ใช่ๆ เขาเป็นน้องชายของเพื่อนพี่สวี่ ยังเรียนมหาวิทยาลัยอยู่เลยค่ะ"

ผู้กำกับยิ้มให้หร่วนเฉิน: "ขอโทษด้วยๆ ฉันเข้าใจผิดเอง"

มุมปากของหร่วนเฉินยิ้มบางๆ: "ไม่เป็นไรครับ"

ผู้กำกับพูดขึ้นอีก: "พ่อหนุ่มหน้าตาหล่อขนาดนี้ คิดเข้าวงการบ้างไหม?"

ผู้ช่วยของสวี่วาน: "เขาเซ็นสัญญากับเจียเหอไปแล้วค่ะ คุณผู้กำกับเลิกคิดได้เลย"