สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 641

หร่วนซิงหว่านนั่งอยู่บนรถ ข้างๆหูเต็มไปด้วยเสียงฝนที่ตกลงอย่างต่อเนื่อง

ในสายโทรศัพท์ เสียงของเจียงหยวนก็ดังขึ้นอย่างต่อเนื่องเช่นกัน

เจียงหยุนจู๋มีแฟนที่คบกันมาหลายปีแล้วคนหนึ่ง เดิมทีควรจะแต่งงานกันไปตั้งนานแล้ว เพียงแต่ตระกูลเจียงไม่พอใจฐานะทางครอบครัวของผู้หญิงคนนั้น จึงพยายามทำให้พวกเขาเลิกกันมาโดยตลอด

แต่เจียงหยุนจู๋ยังคงแน่วแน่จนถึงที่สุด จะแต่งงานกับเธอให้ได้

แต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ในระหว่างที่ตระกูลเจียงกำลังจะเปลี่ยนความคิด เจียงหยุนจู๋กลับเลิกกับผู้หญิงคนนั้น

ไม่นาน ก็มีข่าวที่ผู้หญิงคนนั้นประสบอุบัติเหตุรถชนเสียชีวิตแพร่ออกมา

หลังจากนั้น เจียงหยุนจู๋ก็หายไปจากตระกูลเจียง

ภายในครอบครัวของเจียงจิ้งเหยาได้ประกาศให้ภายนอกได้รับรู้มาโดยตลอดว่า เจียงหยุนจู๋ตายไปพร้อมกับผู้หญิงคนนั้นในอุบัติเหตุรถชนแล้ว

เรื่องนี้เกิดขึ้นได้ไม่นาน พ่อของเจียงจิ้งเหยาและเจียงหยุนจู๋ ซึ่งก็คือคุณปู่ของเจียงชูหนิง เริ่มมีอาการเจ็บป่วยทั้งยังแย่ลงเรื่อยๆ อดทนมาได้ปีกว่าๆ ก็ลาจากโลกนี้ไป

ภายในตระกูลเจียงมีข่าวเล่าลือมาโดยตลอดว่ากันว่า เริ่มแรกผู้หญิงคนนั้นก็ทำเพื่ออำนาจและอิทธิพลของตระกูลเจียง ถึงได้เข้าใกล้เจียงหยุนจู๋ แต่กลับไม่ได้สิ่งที่เธอต้องการจากเจียงหยุนจู๋เลย เธอจึงสลัดเขาทิ้งไป แล้วเตรียมมองหาคนใหม่

ส่วนเจียงหยุนจู๋ทนไม่ได้กับท่าทางอย่างนี้ของเธอ จึงจัดฉากอุบัติเหตุรถชนนี้ ทำให้ผู้หญิงคนนั้นไม่ตายดี ตนเองจึงไม่หน้าด้านพอที่จะอยู่ตระกูลเจียงต่อไป ดังนั้นถึงได้ออกไปจากเมืองเจียงโจวเงียบๆ

ส่วนตระกูลเจียงเพื่อไม่ให้ได้รับคำติฉินนินทาจากคนภายนอก จึงบอกว่าเขาตายไปแล้ว

เจียงหยวนพูดขึ้น: "ถึงจะพูดกันมาอย่างนี้ แต่ผมรู้สึกว่าไม่ค่อยน่าเชื่อถือเท่าไหร่"

หร่วนซิงหว่านถาม: "เพราะอะไร?"

"ท่านทวดเจียง เป็นเพียงตัวตนของหัวหน้าครอบครัวของตระกูลเจียงเท่านั้น ถึงตอนนั้นหัวหน้าครอบครัวของตระกูลเจียงจะยังเป็นท่านใหญ่เจียง แต่สถานะของเจียงจิ้งเหยากับเจียงหยุนจู๋ในตระกูลเจียงก็ดูถูกไม่ได้ ถ้าผู้หญิงคนนั้นทำไปเพื่ออำนาจจริงๆ ในตอนนั้น เธอก็หาตัวเลือกอื่นที่เหมาะสมไปกว่าเจียงหยุนจู๋ไม่ได้อีกแล้ว"

"แต่นายไม่ได้บอกเหรอว่า พวกเขาคบกันมาตั้งหลายปี แต่คนในครอบครัวของเจียงหยุนจู๋กลับไม่ยอมรับมาโดยตลอด"

"ใช่ครับ แต่เห็นๆอยู่ว่าพ่อของเจียงหยุนจู๋ยอมเปลี่ยนความคิดแล้ว แต่ตอนนั้นพวกเขากลับเลิกกัน นั่นก็ยิ่งไม่สมเหตุสมผลหรือเปล่า"

หร่วนซิงหว่านถือมือถืออยู่เงียบๆ รู้สึกว่าที่เจียงหยวนพูดก็มีเหตุผล

ทั้งยังรู้สึกว่าเรื่องทั้งหมดราวกับมีแต่ความน่าสงสัย

เจียงหยวน: "ผมถามเจียงซ่างหานมาแล้ว นี่น่าจะถือว่าเป็นเรื่องลับๆอย่างหนึ่งของตระกูลเจียงได้เลย มีท่านทวดเจียงที่กำลังกดเอาไว้ ท่านใหญ่เจียงก็ช่วยปกปิด ดังนั้นข่าวนี้จึงไม่แพร่งพรายออกมาสักนิด สรุปว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ อาจจะมีแค่คนที่อยู่ในเหตุการณ์พวกนั้นที่รู้อย่างชัดเจน"

"แม้แต่เจียงซ่างหานก็ไม่รู้เหรอ"

"ใช่ครับ เรื่องนี้ผู้อาวุโสของตระกูลเจียงกำลังปกปิดเอาไว้ ทั้งยังผ่านมานานขนาดนี้แล้ว จึงยากที่จะสืบหา แต่ทว่าคุณวางใจได้ ถ้ามีข้อมูลอะไรผมจะบอกให้คุณรู้ทันที"

หร่วนซิงหว่านพยักหน้า: "อื้ม"

วางสายแล้ว หร่วนซิงหว่านจึงวางมือถือลง

ด้านข้าง เพ้ยซานซานอดไม่ได้ที่ส่งเสียงจิ๊ๆ: "ว่าแล้วเชียวตระกูลใหญ่ๆคงจะไม่เหมือนกัน เรื่อง

อะไรที่มันทั้งยุ่งเหยิงทั้งซับซ้อน ทั้งยังเว่อร์เกินจริงก็เกิดขึ้นได้ทั้งนั้น"

หร่วนซิงหว่านไม่ได้แสดงความเห็น มุ่งหน้าขับรถไป

เพิ่งขับรถมาถึงใต้คอนโด ฝนก็ยิ่งตกหนัก

ออกมาจากลิฟต์แล้ว หร่วนซิงหว่านพูดขึ้น: "ซานซาน เธอกลับไปพักผ่อนก่อนนะ ฉันจะไปดูเจียงชูหนิงหน่อย"

"ได้ มีอะไรเรียกฉันนะ"

หร่วนซิงหว่านกดกริ่งประตูห้องตรงข้าม รออยู่ชั่วครู่ เจียงชูหนิงถึงได้ขยี้ๆตาเปิดประตูออกมา

ตั้งแต่หลังจากเธอกลับมา ก็นอนหลับยาวเลย

ถ้าไม่ใช่เพราะหร่วนซิงหว่านมากดกริ่ง เธออาจจะหลับไปถึงวันพรุ่งนี้ก็ได้

เจียงชูหนิงหาวหวอดๆ: "พี่"

หร่วนซิงหว่านพูดขึ้น: "กินข้าวเย็นหรือยัง"

เจียงชูหนิงจับประตูเอาไว้: "ยังเลยค่ะ"

หร่วนซิงหว่านลุกขึ้น เก็บจานชาม: "เดี๋ยวฉันจะทายาให้เธออีกหน่อย คืนนี้นอนให้เต็มที่นะ"

เจียงชูหนิงเห็น ก็รีบแย่งตะเกียบจากในมือของเธอ: "พี่ให้ฉันทำเถอะค่ะ ฉันเอาแต่กินอย่างเดียวไม่ได้หรอก"

หร่วนซิงหว่านจึงตามใจเธอ เดินไปที่ห้องรับแขกหยิบกล่องยาออกมาจากใต้โต๊ะน้ำชา

เสียงปึงปังที่ลอยออกมาจากในครัว ไม่ได้ทำให้สีหน้าท่าทางที่สงบของหร่วนซิงหว่านจางหายไป เพราะได้ยินบ่อยจนชินไปแล้ว

ตอนกลางคืน หร่วนซิงหว่านนอนอยู่บนเตียง กำลังฟังเสียงฝนที่ด้านนอก คลำหามือถือออกมาดูเวลา

เกือบจะตีหนึ่งแล้ว วันนี้โจวฉือเซินยังจะกลับมาไหมนะ

หร่วนซิงหว่านคิดๆ แล้วโทรไปหา

ตอนที่สายเกือบจะตัดไป ถึงได้กดรับ

ปลายสายด้านนั้น เป็นเสียงของหลินหนาน

หลินหนาน: "คุณหร่วน ประธานโจวกำลังประชุมอยู่กับพวกคนที่ดูแลสาขาย่อยครับ"

หร่วนซิงหว่านได้ฟังก็ชะงักเล็กน้อย พูดขึ้นอย่างไม่เข้าใจ: "นี่ยังไม่ใช่ปลายปีเลย ทำไมถึงประชุมกับพวกเขาแล้วล่ะ?"

แต่ก่อนคนที่ดูแลสาขาย่อยแม้จะไปที่โจวซื่อกรุ๊ปเพื่อทำการรวบรวมข้อมูลและรายงานผลในบางครั้งบางคราว แต่การประชุมร่วมกัน โดยหลักแล้วมักจะเป็นตอนที่รวมยอดรายปี

นี่เพิ่งจะเดือนเจ็ดเอง ทำไมปีนี้ถึงเลื่อนขึ้นมาเร็วขนาดนี้

หลินหนานเงียบไปแล้วพูดขึ้นอย่างเคร่งขรึม: "คุณหร่วน ประธานโจวเขา......"

หร่วนซิงหว่านเป็นกังวลขึ้นมา: "เขาเป็นอะไร?"

ไม่รอให้หลินหนานตอบ ปลายสายด้านนั้นก็มีเสียงจ้อกแจ้กจอแจ ผ่านไปชั่วครู่ เสียงเรียบๆของโจฉือเซินจึงลอยเข้ามา: "ผมไม่เป็นไร คุณยังไม่นอนเหรอ"

"ยัง......ข้างนอกฝนตกหนัก แค่อยากถามคุณว่ายังจะกลับมาไหม"

"ยังประชุมอยู่เลย ไม่รู้ว่าจะเสร็จเมื่อไหร่ คาดว่าคงไม่กลับแล้วแหละ คุณนอนเถอะ" โจวฉือเซินพูดเบาๆ "ราตรีสวัสดิ์"