สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 658

อีกด้าน หลังจากหร่วนซิงหว่านเห็นคลิปเสียงแก้ข่าวของหนานเฉิงNewsถูกโพสต์ออกไป เธอก็โทรไปขอบคุณลู่ชิงชิง

วางสายได้ไม่ทันไร สวี่วานก็โทรเข้ามา

สวี่วานเอ่ยขึ้น "เรื่องวันนี้ขอบคุณแกนะ"

หร่วนซิงหว่านยิ้ม "ไม่เป็นไร ฉันเองก็ไม่ได้ทำอะไรมากมาย แค่คอยชักใยอยู่ตรงกลางเท่านั้น"

พูดถึงเรื่องนี้ สวี่วานก็รู้สึกนับถือจริงๆ เอ่ยถามอย่างอดไม่ได้ว่า "แกติดต่อภรรยาเก่าของฉินหยู่ฮุยได้ยังไง? แถมยังทำให้เธอช่วยออกมาแก้ข่าวได้ด้วย สามปีก่อนทีมงานของฉันก็เคยติดต่อเธอไปเหมือนกัน แต่ว่าในตอนนั้นเธอแทบจะไม่พูดอะไรดีๆออกมาเลย"

"ช่วงบ่าย ฉันให้คนไปสืบเกี่ยวกับฉินหยู่ฮุยมา จึงรู้ว่าหนึ่งในโปรเจ็คที่หลินซื่อกำลังดำเนินอยู่ในช่วงนี้ เป็นโปรเจ็คที่ต้องร่วมงานกับบริษัทของภรรยาเก่า ฉันก็เลยโทรไปหาเธอ เลยรู้ว่าตอนนี้เธอหย่ากับฉินหยู่ฮุยแล้ว และเธอก็ชั่งน้ำหนักในใจมาแล้วว่าอันไหนสำคัญ จึงพอแยกแยะได้ "

"สุดยอด งั้นหนานเฉิงNewsเธอก็เป็นคนติดต่อไปใช่ไหม?"

หร่วนซิงหว่านเอ่ยพูด "ก่อนหน้านี้ฉันรู้จักนักข่าวในหนานเฉิงNewsอยู่คนหนึ่ง รู้สึกว่าเธอไม่เลวเลย แถมยังดูเป็นคนรักความยุติธรรม ฉันเลยคิดว่าแทนที่จะออกจดหมายแก้ข่าว สู้ให้สำนักข่าวที่มีอิทธิพลสื่อมาทำข่าวเรื่องนี้ยังจะดีกว่า เปอร์เซ็นต์ที่จะทำให้คนคล้อยตามก็มีเยอะกว่าด้วย"

สวี่วานยิ้ม "ครั้งนี้คงรบกวนเธอแย่ รอฉันอัดรายการเสร็จแล้วเดี๋ยวเลี้ยงข้าวนะ"

"เอาสิ"

สวี่วานที่อยู่ในสายนิ่งไป ลังเลอยู่สักพักก็ถามขึ้นมาว่า "แกไม่ได้ติดต่อฉินหยู่ฮุยไปใช่ไหม?"

หร่วนซิงหว่าน "ใช่ วันนี้แค่ได้เจอเขาในงานนิทรรศการ ก็รู้แล้วว่าเขาไม่ได้มีความคิดดีๆเท่าไหร่ ติดต่อหาเขาก็คงมีแต่เสียเวลา ว่าแต่ถามทำไมเหรอ?"

"เปล่า แค่สงสัยเกี่ยวกับจดหมายขอโทษของฉินหยู่ฮุยเมื่อกี้น่ะ"

"โจวฉือเซินส่งคนไปจัดการหรือเปล่า?"

"ฉันถามหลินหนานแล้ว เขาก็ไม่รู้เรื่องเหมือนกัน......งั้นช่างมันเถอะ ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว ไม่รบกวนเวลาพักผ่อนแกดีกว่า"

หร่วนซิงหว่านตอบรับ "โอเค บ๊ายบาย"

หลังจากวางสาย หร่วนซิงหว่านก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู ซึ่งเรื่องที่ฉินหยู่ฮุยเขียนจดหมายขอโทษก็กำลังขึ้นฮอตเสิร์ชอยู่จริงๆ

ถ้าไม่ใช่ว่าตอนบ่ายเธอไปเจอเขามา ก็คงคิดว่าจดหมายขอโทษที่เขาเขียนมาจากความจริงใจและรู้สึกผิด และสำนึกในความผิดพลาดของตัวเองเหมือนคนกลับตัวกลับใจได้จริงๆ

แต่ท่าทีของฉินหยู่ฮุยเมื่อตอนบ่าย มันแตกต่างจากเนื้อความในจดหมายอย่างชัดเจน

หร่วนซิงหว่านคิดอะไรอยู่สักพัก ก็รู้สึกว่ามันมีอะไรแปลกๆ แต่คิดไม่ออกว่ามันคืออะไร

ไม่กี่นาทีต่อมา เธอก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอีกครั้ง แล้วกดโทรหาหร่วนเฉิน

ในตอนที่เสียงรอสายกำลังจะตัดไป เสียงของหร่วนเฉินก็ดังขึ้นมา "ฮัลโหล"

หร่วนซิงหว่านเอ่ยถาม "แกทำอะไรอยู่?"

"เพิ่งอาบน้ำเสร็จ ทำไมเหรอ?"

เมื่อหร่วนซิงหว่านได้ยินความเงียบในปลายสาย จึงรู้ว่าอีกฝ่ายน่าจะอยู่บ้านจริงๆ

เธอลองเชิงถามว่า "วันนี้แกไปทำอะไรมาบ้าง?"

"อัดรายการ อัดเสร็จก็กลับบ้าน"

"แค่นี้?"

"แล้วก็ไปซื้อของที่ซูเปอร์มาร์เก็ตนิดหน่อย"

หร่วนซิงหว่านได้ยินดังนั้น ก็ไม่คิดว่ามีปัญหาอะไร จึงเอ่ยขึ้น "งั้นโอเค ฉันไม่มีอะไรมากหรอก แค่อยากถามแก พรุ่งนี้วันอาทิตย์จะมากินข้าวหรือเปล่า"

ปลายสายเงียบไปชั่วครู่ ไม่ได้รีบตอบในทันที

หร่วนซิงหว่านเอ่ยพูด "ถ้าพรุ่งนี้แกมีธุระ เอาไว้อาทิตย์หน้าก็ได้"

"ไม่เป็นไร เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมไป"

"งั้นพรุ่งนี้ถ้าแกมา ฝากชวนสวี่วานมาด้วยหน่อยแล้วกัน ฉันจะได้ไม่ต้องโทรบอกเธออีกที"

หร่วนเฉินตอบอืมในลำคอ "รู้แล้ว"

เมื่อวางโทรศัพท์ลง หร่วนเฉินก็หยิบคอตตอนบัดชุบยาแดงทาแผลบนจมูก

ไม่ใช่ว่าเธออยากยุ่งสักหน่อย อย่างเรื่องวันนี้ อยู่ๆฝ่ายนั้นก็มารังแกเจียงชูหนิง แถมยังพุ่งเป้าไปที่สวี่วาน แล้วจะให้เธอมองเฉยๆไม่ทำอะไรได้ยังไง

โจวฉือเซินรู้ว่าเธอกำลังคิดอะไร จึงเอ่ยพูดเสียงต่ำว่า "ไม่ได้บอกให้คุณมองข้าม แต่ต้องแยกแยะสถานการณ์ ถ้าอยู่ในเงื่อนไขที่มั่นใจว่าตัวเองจะปลอดภัย ค่อยเข้าไปยุ่ง"

หร่วนซิงหว่านพยกหน้า "รู้แล้ว"

".....ช่างเถอะ มีผมอยู่ทั้งคน คุณอยากทำอะไรก็ได้ทั้งนั้น"

มุมปากของหร่วนซิงหว่านยกขึ้น ทำให้เห็นว่าเล่นด้วย จากนั้นก็ผลักไหล่ของเขาแล้วพูดว่า "เอาล่ะ คุณไปอาบน้ำไป ฉันจะไปต้มราเม็งเอง"

โจวฉือเซินเดินเข้าไปในห้องน้ำ "ช่วยหยิบเสื้อผ้าให้ผมหน่อยนะ"

"ได้ รู้แล้ว คุณไปอาบน้ำเถอะ"

หร่วนซิงหว่านหันหลังไปเปิดไฟต้มน้ำร้อน เดินเข้าไปหยิบชุดนอนในห้องมาวางไว้หน้าห้องน้ำ จากนั้นก็ไปเอาราเม็งในตู้เย็นออกมา

ต้มราเม็งเสร็จไม่ทันไร โจวฉือเซินก็เดินออกมาจากห้องน้ำพอดี ผมดำเข้มยังเปียกหมาดๆ

หร่วนซิงหว่านเอ่ยพูดว่า "ใช่สิ พรุ่งนี้ฉันชวนเสี่ยวเฉินกับสวี่วานมากินข้าวด้วย คุณจะกลับมาไหม?"

ผ่านไปชั่วครู่โจวฉือเซินก็พูดว่า "หร่วนเฉินจะมาเหรอ?"

"ใช่ไง"หร่วนซิงหว่านหันไปมองเขา "ทำไมเหรอ?"

โจวฉือเซินเลิกคิ้วขึ้น ลากเก้าอี้ออกแล้วนั่งลง "ไม่มีอะไร"

หร่วนซิงหว่านมองมาที่เขา "คุณมีอะไรปิดบังฉันหรือเปล่า?"

โจวฉือเซินยกมือทั้งสองข้างขึ้น บ่งบอกว่าตัวเองไม่รู้ไม่ชี้ "ไม่เกี่ยวกับผม เดี๋ยวพรุ่งนี้หร่วนเฉินก็จะมาแล้วไม่ใช่หรือไง เอาไว้ไปถามเขาเองแล้วกัน"

หร่วนซิงหว่านเบ้ปาก "คุณกินไปเลยนะ ฉันจะไปนอน"

เธอเดินได้ไม่กี่ก้าว โจวฉือเซินก็จับข้อมือของเธอเอาไว้ เอ่ยพูดอย่างสื่อความหมายบางอย่าง "อันที่จริงคุณจ่ายค่าเปิดปากล่วงหน้าก่อนก็ได้นะ"

หร่วนซิงหว่าน ".....ขอบคุณ แต่ไม่เป็นไร"