สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 707

ภายในบ้านพักส่วนตัว ก่อนที่ผู้จัดการจางจะกลับก็พูดว่า "ทั้งหมดก็จัดการเรียบร้อยแล้ว ระหว่างทางฉันได้ยินข่าวว่าหลิน

ซื่อไปจำนองทรัพย์สินกับธนาคารรายใหญ่"

จอนเล่นมีดปอกผลไม้ในมือ ยิ้มแล้วพูดว่า "เคลื่อนไหวได้ไวดี แต่ก็ไม่รู้ ว่าอันไหนจริง อันไหนเท็จ"

Freyaพูด "เงินจำนวนนี้ไม่ใช่น้อยๆ จากสถานการณ์ปัจจุบันของหลินซื่อ ต่อให้ทรัพย์สินทั้งหมดจะถูกจำนอง รวมกันแล้วก็ไม่ได้มากขนาดนี้"

จอนพูด "แต่อย่าลืมนะ ถ้าหลินซื่อรวมกันแล้วก็ไม่ได้มากขนาดนี้ ยังมีโจวฉือเซิน และComplex ปัจจุบันComplexมีมูลค่าหลายหมื่นล้านในต่างประเทศ สำหรับพวกเขาเงินจำนวนนี้ ก็ไม่ใช่เรื่องยากอะไร"

"โจวฉือเซินกับหร่วนซิงหว่าน เพื่อนายDanielคนนี้ ยอมจ่ายมากมายขนาดนี้เลยเหรอ"

ให้เงินจำนวนนี้ไปแล้ว หลินซื่อและComplexทั้งหมดคงเหลือแต่เปลือก

เจียงหยุนจู๋ที่อยู่ด้านข้าง เช็ดกรอบแว่นตา เขาพูดอย่างช้าๆ ว่า "แน่นอนว่าไม่พอ"

ตอนนี้หลินซื่อจำนองทรัพย์สินเป็นเพียงแผนอำพรางเท่านั้น นั่นก็เพื่อปิดบังในสิ่งที่พวกเขาต้องการจะทำต่อไป

เขาเองก็ไม่เคยคิดมาก่อน ว่าแค่ใช้Danielเพียงคนเดียว ก็สามารถได้เงินก้อนนี้

ผู้จัดการจางพูด "ถ้างั้นพวกเราจะทำยังไงต่อ ?"

เจียงหยุนจู๋สวมแว่นตา ขายาวไขว้กัน ท่าทีผ่อนคลายสบายใจ "แน่นอนว่า เก็บเบี้ยในมือให้ได้มากขึ้นหน่อย"

ในเวลานี้ หลินจื้ออานลงบันไดมา ได้ยินการสนทนาของพวกเขาเมื่อครู่นี้อย่างชัดเจน

เขาพูดอย่างเย็นชา "ฉันไม่สนว่าพวกนายจะทำอะไร ฉันแค่ได้เงินก้อนนี้ก็พอแล้ว ที่เหลือ ไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน"

เจียงหยุนจู๋พูด "ผมเข้าใจความกระหายที่อยากจะออกจากที่นี่ของประธานหลิน แต่ถ้าคุณออกไปแล้วจะสามารถทำอะไร

ได้ โจวฉือเซินและหลินจื้อหย่วนอย่างไรก็ไม่ปล่อยคุณไว้แน่ นอกจากนี้คุณไม่ต้องการที่จะช่วยลูกสาวของคุณออกมาเหรอ? "

หลินจื้ออานหัวเราะเยาะ "ฉันช่วยเหลือตัวเองยังไม่รอดเลย นายก็กังวลมากเกินไปหน่อย"

จอนที่อยู่ข้างๆ ตบไม้ตบมือ ให้กำลังใจ "ประธานหลินเลือดเย็นและโหดเหี้ยมจริงๆ ลงมือวางแผนเรื่องเครื่องบินตกเป็น

เหตุให้พ่อแม่ตายเพียงคนเดียวยังไม่พอ ยังทำลายครอบครัวพี่ชาย ตอนนี้คุณไม่สนใจไยดีแม้แต่ความเป็นความตายของ

ลูกสาวตัวเอง คุณซ้ำยังใช้ชีวิตอย่างสุขสบายเป็นอิสรเสรี"

เจียงหยุนจู๋ยิ้ม มองไปทางหลินจื้ออาน "ประธานหลิน ตอนนี้เราถูกบังคับให้อยู่ในเรือลำเดียวกันแล้ว เราต่างก็ปราศจากหนทางให้กลับหลัง คุณก็สงบจิตสงบใจหน่อยไม่ดีกว่าหรือ ทำตามแผนที่พวกเราวางไว้ดีกว่าไหม"

หลินจื้ออานเหลือบมองคนตรงหน้า ใบหน้าแสดงความเย้ยหยัน

เมื่อไหร่ที่เขาล้มลง ก็จะถูกคนเหล่านี้ข่มขู่เสียแล้ว

เจียงหยุนจู๋พูดต่อว่า "เชื่อว่าตอนนี้ประธานหลินได้ตระหนักอย่างลึกซึ้งแล้ว ถึงผลที่ตามมาจากการตัดรากไม่ถอนโคนแล้ว คุณไม่ใช่ว่ายังคงต้องการให้สิ่งเดิม เกิดขึ้นอีกเป็นครั้งที่สองหรอกเหรอ"

หลินจื้ออานนั่งตรงข้ามกับพวกเขา ใบหน้าโหดเหี้ยมฉายขึ้น "แผนของพวกคุณคืออะไร"

......

ช่วงเวลาบ่ายทั้งหมด หร่วนซิงหว่านอยู่ที่หลินซื่อตลอด

หลังจากที่ข่าวการจำนองทรัพย์สินของหลินซื่อได้แพร่กระจายออกไป สิ่งที่พูดเกี่ยวกับข่าวนี้มีหมด

บ้างก็บอกว่าหลินซื่อเกิดวิกฤตหนี้ครั้งใหญ่ กลัวว่าจะล้มละลาย บ้างก็บอกว่าไม่มีโจวซื่อกรุ๊ปเป็นที่พึ่ง หลินซื่อก็ไม่มีทางที่จะยืนหยัดต่อไปได้ กำลังหาทางออกอื่นอยู่

ทฤษฎีสมคบคิดต่างๆ มากมาย ทำให้ผู้คนตื่นตระหนก

เมื่อใกล้ค่ำ ท้องฟ้าก็มืดลง ฝนก็เริ่มตกลงปรอยๆ

หลี่ตั๋วเดินเข้ามา "คุณหร่วน ประธานโจว ได้คุยกันเป็นที่เรียบร้อยกับธนาคารรายใหญ่แล้ว พวกเขายังประเมินมูลค่าการจำนองของหลินซื่อ ทั้งหมดโดยประมาณคือแปดพันล้านอีกด้วยครับ"

หลินซื่อที่ถูกหร่วนซิงหว่านดึงกลับมาจากเส้นเป็นเส้นตายในตอนนี้ ไม่อาจเทียบได้กับตอนรุ่งเรืองที่สุด

และโครงการสำคัญหลายโครงการ เพิ่งจะดำเนินการได้ไม่นาน มูลค่าทางตลาดที่แน่นอนยังไม่ออกมา

แต่หากพูดถึงจำนวนเลขตามนี้แล้ว ความห่างของเงิน5 หมื่นล้านดอลลาร์ที่หลินจื้ออานเรียกร้อง นั้นก็ยังห่างอีกยาวไกล

"เลิกแล้วเลิกแล้ว ฉันกำลังเตรียมตัวไปเปลี่ยนเสื้อผ้าค่ะ"

"ถ้างั้นอารองพาเธอไปทานข้าวดีไหม ถือว่าปลอบขวัญให้เธอ"

เจียงชูหนิงไม่มีหน้าไปกินข้าวมื้อนี้ พูดอย่างละอาย "ไม่เป็นไรค่ะ ฉัน......"

เจียงหยุนจู๋พูด "หนิงหนิง เจียงซ่างหานเขามักจะเย็นชาและเข้มงวดอยู่เสมอ สิ่งที่เขาพูดเธอไม่ต้องเก็บมาใส่ใจ ยิ่งไปกว่านั้น ไม่ใช่แค่จะปลอบขวัญให้เธอ พรุ่งนี้อารองจะออกจากหนานเฉิงแล้ว เป็นการบอกลาเธอเช่นกัน"

เจียงชูหนิงได้ยินดังนั้นก็ตกใจ ไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธแล้วจริงๆ

หันหน้ามาพูด "ถ้างั้นพี่ซานซาน พี่เองก็ไปด้วยกันสิคะ"

เพ้ยซานซานยิ้ม "ฉันไม่ไปหรอก พวกเธอไปกันเถอะ"

เมื่อก่อนเธอขวางเจียงชูหนิงไม่ให้เธอตามเจียงหยุนจู๋ไป เป็นเพราะรู้สึกว่าเจียงหยุนจู๋ไม่ได้มาดี แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่า เขาก็ดูเป็นปกติดี

เธอไม่มีความจำเป็นที่ต้องตามพวกเขาไป

เจียงหยุนจู๋พยักหน้าเล็กน้อยให้เพ้ยซานซาน "คุณเพ้ย ผมขอโทษสำหรับสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ เป็นผมที่ไม่ได้ปกป้องคุณและหนิงหนิงให้ดี"

"พูดเกินไปแล้วค่ะ ไม่ต้องสุภาพกับฉันมากขนาดนี้ก็ได้" แล้วจึงพูดกับเจียงชูหนิงอีกว่า "หนิงหนิงรีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะ อย่าทำให้อารองรอนาน"

เจียงชูหนิงพยักหน้า "ได้ค่ะ"

ไม่นาน เจียงชูหนิงก็เปลี่ยนชุดเสร็จ

เมื่อออกจากสตูดิโอ เพ้ยซานซานส่งเจียงหยุนจู๋และเจียงชูหนิงออกไปด้วยสายตา เธอถอนสายตา ขณะที่กำลังจะเตรียมตัวเรียกรถออกไป โทรศัพท์ในกระเป๋าก็สั่นไหวขึ้นทันใด

เธอคิดว่ามันเป็นข้อความสแปม จึงหยิบมันออกมาดูสักหน่อย แต่พบว่า คนที่ส่งข้อความคือDanielจริงๆ

เพ้ยซานซานเห็นดังนั้น ก็เบิกตากว้างอย่างช่วยไม่ได้

เธอมองดูตัวอักษรบนโทรศัพท์อย่างละเอียด สูดหายใจลึก รีบวิ่งไปข้างถนนแล้วหยุดแท็กซี่คันหนึ่ง พูดรีบร้อนว่า "ไปที่นี่ค่ะ!"