สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 709

เจียงหยุนจู๋ดันกรอบแว่นตา "ประธานโจวพูดเล่นแล้ว ได้ทำงานร่วมกับโจวซื่อกรุ๊ป เป็นโอกาสที่หาได้ยากสำหรับผม จะหาข้ออ้างออกจากหนานเฉิงได้อย่างไร"

ขณะนั้นเอง พนักงานเสิร์ฟยกอาหารเข้ามา 

เจียงหยุนจู๋ยกแก้วชาขึ้นจิบ แล้ววางลงบนโต๊ะ 

โจวฉือเซินนั่งตรงข้ามเขา มองดูฉากนี้แผ่วอย่างเรียบเชียบ สีหน้าของเขาไม่เปลี่ยนเลยแม้แต่นิด 

พนักงานเสิร์ฟยกอาหารเสร็จ ขณะที่กำลังจะออกไป กลับไม่ระวังชนถ้วยน้ำชาข้างบนโต๊ะ  น้ำชาไหลลงเป็นทาง โดนชุดสูทเจียงหยุนจู๋แจ็คเก็ตสูทและเสื้อเชิ้ตเปียก 

ใบหน้าของพนักงานเสิร์ฟตื่นตระหนก "ขอประทานโทษครับ ผม......"

เจียงหยุนจู๋ลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว ดึงกระดาษสองแผ่นออกมาเพื่อทำความสะอาด 

พนักงานเสิร์ฟยืนอยู่ด้านข้าง กลัวจนไม่ตอบสนอง 

โจวฉือเซินหันมองพนักงานเสิร์ฟอย่างช้าๆ น้ำเสียงสงบ "ทำไมไม่ระวังตัวขนาดนี้?"

พนักงานเสิร์ฟพูดซ้ำๆ "ขอโทษครับขอโทษครับขอโทษครับ"

เจียงหยุนจู๋ฝืนยิ้ม "ไม่เป็นไร ครั้งหน้าระวังหน่อยก็พอ"

เขาพูดกับโจวฉือเซินและหร่วนซิงหว่านอีกว่า "ประธานโจว คุณหร่วน ผมขอตัวไปห้องน้ำสักครู่"

พนักงานเสิร์ฟพูด "คุณครับ ผมพาคุณไปดีกว่าครับ"

เจียงหยุนจู๋พยักหน้า แล้วก้าวขาออกจากห้อง VIP  

หร่วนซิงหว่านมองโจวฉือเซิน เจียงหยุนจู๋คงจะอยากหนีแล้ว

โจวฉือเซินลุกขึ้นพูด "คุณรออยู่ที่นี่ ผมจะไปดู"

หร่วนซิงหว่านพูด "ได้ค่ะ"

หร่วนซิงหว่านนั่งอยู่ในห้อง VIP ผ่านไปไม่นาน โทรศัพท์ก็สั่น เป็นเพ้ยซานซานที่โทรเข้ามา 

หร่วนซิงหว่านรับสาย "ซานซาน ทำ......"

"คุณอยากรู้ว่า แม่ของคุณจริงๆแล้วตายอย่างไรไหม?"

เสียงจากในโทรศัพท์ เป็นเสียงของหลินจื้ออาน 

หร่วนซิงหว่านบีบโทรศัพท์แน่นอย่างอดไม่ได้ "แกจับซานซานไปทำไม"

หลินจื้ออานยิ้มเยาะพูดว่า "ถ้าอยากรู้ ก็มาที่ดาดฟ้า ถ้าผมเห็นใครอื่นนอกจากคุณมา คุณก็รอลงไปเก็บร่างของเพื่อนคุณที่ข้างล่างได้เลย ขึ้นมาภายในห้านาที"

พูดจบ เขาก็วางสาย 

หร่วนซิงหว่านได้ยินเสียงสัญญาณไม่ว่างในสาย หน้าก็ซีดขาวขึ้น เธอออกจากห้อง VIP อย่างร้อนรน ขึ้นลิฟต์ไปที่ชั้นดาดฟ้า 

ฝนตกหนักมากในขณะนี้ ชั้นดาดฟ้ามืดดำสนิท มีแต่เพียงเสียงน้ำกระทบพื้น 

หร่วนซิงหว่านพุ่งทะยานสู่ม่านฝน "ซานซาน ซานซาน!"

คำตอบเดียวของเธอ ยังคงมีเพียงเสียงฝนโปรยปราย 

"ไปต้องตามหาหรอก เธอไม่ได้อยู่ที่นี่"

หร่วนซิงหว่านหันศีรษะ เห็นหลินจื้ออานอยู่ไม่ไกล กัดฟันแน่น "แกทำอะไรเธอ!"

หลินจื้ออานถือร่ม สวมหมวกแก๊ป เพราะการหลบหนีหัวซุกหัวซุนในช่วงหลายวันติดต่อกัน จิตใจที่กระฉับกระเฉงและมีชีวิตดั่งก่อนหมดสิ้นไปนานแล้ว ถึงขั้นตกอยู่ในสถานการณ์ที่คับขัน

เขาปาโทรศัพท์มือถือลงบนพื้น "แน่นอนว่าส่งเธอให้ไปเจอกับDanielในนรกยังไงล่ะ"

หร่วนซิงหว่านพูด "แกโกหก!วันนี้แกเพิ่งรีดไถเงินมากมายขนาดนี้  เป็นไปไม่ได้......"

"มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้ ผมเชื่อว่าคุณน่ะรู้ดีกว่าผม คุณจะไม่มีวันเอาเงินมากมายเพื่อช่วยคนที่ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ แต่ว่า มีคุณอยู่ในเงื้อมมือของผมมันก็ต่างกัน ไม่ว่าจะเป็นหลินซื่อ หรือว่าหลินจื้อหย่วน รวมถึงโจวฉือเซิน พวกเขาเพื่อแลกกับชีวิตของคุณ เงินเท่าไหร่พวกเขาก็ยอมจ่าย !" 

"แกอย่ามาเพ้อเจ้อ ในเมื่อแกปรากฏตัวแล้ว วันนี้แก่ก็ไม่มีทางรอดพ้นจากที่นี่ไปได้ 

เจียงหยุนจู๋พูด "ยังไงนายก็ยังมีสัญญาการหมั้นหมายกับหนิงหนิงอยู่ จะปรากฏตัวที่นี่ ก็ไม่เห็นแปลกอะไร "

พูดจบ เจียงหยุนจู๋ก็หันหน้ามาพูดกับโจวฉือเซินว่า "ประธานโจวตอนนี้ก็วางใจได้แล้วใช่ไหม ?"

โจวฉือเซินหัวคิ้วยกขึ้นเล็กน้อย  ไม่ปริปากพูด 

ในเวลานี้ เสียงฝีเท้าเร่งรีบก็ดังมาจากโถงทางเดิน 

ในเวลาอันรวดเร็ว เฉินเป่ยนำมาด้วยเพ้ยซานซานก็ปรากฏตัวขึ้น 

เพ้ยซานซานน่าจะวิ่งมา ผมเผ้าเสื้อผ้าต่างก็เปียกปอน หอบหายใจอย่างหนัก

โจวฉือเซินพูด "เกิดเรื่องอะไรขึ้นเหรอ"

"ฉัน......ฉัน หนึ่งชั่วโมงก่อนหน้านี้ได้รับข้อความจากDanielบอกว่าเขาอยู่ที่นี่ ให้ฉันมาที่นี่คนเดียว แต่หลังจากที่ฉันนั่งรถ

แล้ว กระเป๋าและโทรศัพท์ก็ถูกขโมยไป ตอนนี้ยิ่งคิดก็ยิ่งผิดปกติ......"

โจวฉือเซินมองไปที่เฉินเป่ย "หร่วนซิงหว่านล่ะ"

"ผมพึ่งไปดูที่ห้อง VIP มาเมื่อสักครู่ คุณหร่วนไม่อยู่ครับ"

ริมฝีปากบางโจวฉือเซินเม้มเล็กน้อย สายตาจ้องไปอยู่ที่เจียงหยุนจู๋ 

บนใบหน้าของเจียงหยุนจู๋ปรากฏรอยยิ้มขึ้นอีกครั้ง "ประธานโจวทำไมถึงปล่อยให้คุณหร่วนอยู่ที่นั่นคนเดียวล่ะ  ถ้าเกิดเรื่องขึ้นจะทำยังไง "

โจวฉือเซินสีหน้าไม่ได้เปลี่ยนมากนัก เพียงแค่พูดว่า "คุณแน่ใจเหรอ ว่าบางอย่างจะเกิดขึ้นกับเธอ"

ได้ยินเขาพูดดังนั้น สีหน้าของเจียงหยุนจู๋ก็พลันแข็งทื่อ 

เขาพูด "ผมไม่ได้หวังให้คุณหร่วนเกิดเรื่องอะไร เพียงแต่สงสัยอยู่นิดหน่อย ประธานโจวไม่สงสัยเหรอ ว่าทำไมคุณหร่วนถึงไม่อยู่ในห้อง  ?"

"เมื่อเทียบกันแล้ว สิ่งที่ผมสงสัยมากกว่านั้นก็คือ คุณกับหลินจื้ออานทำไมถึงลงเรือลำเดียวกันได้"