สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 713

หร่วนซิงหว่านสวมแจ็คเก็ต ขณะที่กำลังออกมาก็เจอเพ้ยซานซานพี่กำลังรอลิฟต์พลางหาวไปด้วย

พอมองเห็นเธอ เพ้ยซานซานพูดว่า "ซิงซิง เธอตื่นเช้าขนาดนี้เลยเหรอ"

"ฉันลงไปข้างล่างเพื่อซื้ออาหารเช้า แล้วเธอจะไปไหนแต่เช้า ?"

"เมื่อคืนวานโทรศัพท์ของฉันหายไปใช่ไหม ตอนนี้เลยไปซื้อมาเครื่องหนึ่ง แล้วก็ซ่อมการ์ดใหม่"

หร่วนซิงหว่านพูด "ถ้างั้นฉันกับเธอไปด้วยกันดีกว่า"

"ไม่ต้องไม่ต้อง เธอไม่สบายยังไม่หายดี ฉันไปเองก็ได้ ถือโอกาสเดินเล่นไปด้วย"

หร่วนซิงหว่านพยักหน้า "ถ้างั้นเธอกินข้าวก่อนแล้วค่อยไปเถอะ ฉันต้มโจ๊กไว้แล้วอยู่ในหม้อ"

เพ้ยซานซานหาวอีกครั้ง "ฉันหาอะไรกินระหว่างทางก็ได้ เธอไม่ต้องมาสนใจฉัน วันนี้เธอก็พักผ่อนอยู่ที่บ้านเถอะ"

ระหว่างที่พูด ลิฟต์ก็ถึงที่ชั้นหนึ่ง 

เพ้ยซานซานดันหร่วนซิงหว่านออกไป "เธอรีบไปซื้ออาหารเช้าเถอะ อย่าลืมกินยาแก้หวัด ฉันไปก่อนนะ"

หร่วนซิงหว่านยืนอยู่ด้านนอก โบกมือให้เธอ "ฝนตกถนนลื่น เธอขับรถระวังๆนะ"

เพ้ยซานซานพูด "อืม เข้าใจแล้ว"

ประตูลิฟต์ปิดลง ไม่นานก็มาถึงชั้นใต้ดิน 

หร่วนซิงหว่านถอนสายตา เดินออกไปข้างนอก 

ดูเหมือนฝนจะตกไม่มาก แต่ก็ตกกระทบบนพื้นผิวร่ม ยังคงแว่วเสียงน่าอึดอัด 

ขณะซื้ออาหารเช้า หร่วนซิงหว่านได้ยินคนที่เดินผ่านไปมาในร้านขายอาหารเช้าต่างก็พูดถึงการตกตึกตายของหลินจื้ออาน รวมถึงเรื่องราคาหุ้นของหลินซื่อที่ดิ่งลง 

ทุกคนต่างก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ ใครจะไปคิดว่าหลินซื่อกรุ๊ปที่ตอนแรกเทียมหน้าเทียมตากับโจวซื่อกรุ๊ป ตอนนี้กลับตกต่ำลงมาถึงขั้นนี้ได้

เมื่อมองกลับกันโจวซื่อกรุ๊ป แม้ว่าหลังจากที่โจวฉือเซินได้ออกไปแล้ว ราคาหุ้นของโจวซื่อกรุ๊ปจะผันผวนเล็กน้อย แต่โจวจู้นเหนียนกลับบริหารโจวซื่อกรุ๊ปได้อย่างเป็นระบบระเบียบ ขณะนี้ราคาหุ้นไม่ตกแต่กลับสูงขึ้น 

นอกจากนี้ ราคาหุ้นของหลินซื่อได้ดิ่งลง คนไม่น้อยต่างก็ขายหุ้นของหลินซื่อ และกลับไปซื้อหุ้นของโจวซื่อกรุ๊ปแทน

หร่วนซิงหว่านถือร่ม ฟังการสนทนาของพวกเขา ไม่แสดงสีหน้าใด ๆ เพียงแค่กล่าวคำขอบคุณ

หลังจากที่เจ้าของร้านนำถุงกล่องอาหารที่ห่อเสร็จเรียบร้อยแล้วส่งให้เธอเท่านั้น แล้วเธอก็เดินหันหลังออกไป 

เมื่อเธอกลับไป โจวฉือเซินกำลังดูราคาหุ้นของหลินซื่อ 

หร่วนซิงหว่านวางของลง "กินข้าวก่อนเถอะค่ะ"

ข้าวต้มในหม้อ ก็ต้มสุกพอดี 

หลังจากที่เปิดฝาออก กลิ่นหอมอ่อนๆ ของผักก็โชยออกมา 

หร่วนซิงหว่านในที่สุดก็รู้สึกถึงความหิว 

หลังจากทานข้าวเสร็จ ทั้งความรู้สึกวิงเวียนศีรษะ แน่นจมูกต่างก็ดีขึ้น จึงไม่อยากกินยาอีกแล้ว 

โจวฉือเซินรินน้ำให้เธอหนึ่งแก้ว แล้วลูบแก้มแดงระเรื่อของเธอ "ไม่ต้องกินยาแล้วก็ได้ วันนี้ห้ามออกไปข้างนอก

ตอนเย็นก็คอยดูสถานการณ์อีกรอบ"

หร่วนซิงหว่าน "......"

เธอเลือกกินยาเสียดีกว่า 

หร่วนซิงหว่านมองดูน้ำสีขาวที่ร้อนจนควันขึ้นเบื้องหน้า เงยหน้าถามโจวฉือเซิน "วันนี้ไม่ออกไปข้างนอกเหรอคะ "

"ผมจะไปหลินซื่อสักหน่อย"

"งั้นฉันต้องไปด้วยไหมคะ ?"

"คุณอยากไปก็ไปได้"

หร่วนซิงหว่านเงียบ "ช่างมันเถอะ ฉันไปก็ไม่รู้ว่าควรจะทำอะไร เรื่องของDanielถึงแม้ซานซานจะไม่ได้พูดอะไร แต่ในใจ

ของเธอคงจะไม่สบายใจแน่ๆ ฉันไปอยู่เป็นเพื่อนเธอดีกว่าค่ะ"

โจวฉือเซินเม้มริมฝีปากบางเล็กน้อย สุดท้ายก็ไม่ได้พูดอะไร 

หร่วนซิงหว่านถามว่า "มีอะไรเหรอคะ?"

"ไม่มีอะไร ตอนนี้ยังไม่แน่ชัด ตอนเย็นผมจะบอกคุณอีกที"

หร่วนซิงหว่าน ส่งเสียง "อือ"  "ถ้างั้นมีอะไรก็โทรหาฉันนะคะ"

โจวฉือเซินพยักหน้า "กินยา เดี๋ยวอีกสักพักผมจะไปส่งคุณ"

"เข้าใจแล้วค่ะ"

หร่วนซิงหว่านแตะๆ แก้ว อุณหภูมิน้ำพอเหมาะพอดี 

รอเธอกินยาเสร็จ โจวฉือเซินเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จเรียบร้อย เขาออกมาจากห้องนอน 

ในดวงตาสีดำของชายหนุ่ม รอยยิ้มจางๆ ปรากฏขึ้น 

หร่วนซิงหว่านตอบรับกลับมา ขณะที่เธอกำลังถอยหลังพอดี กลับถูกเขาฉวยโอกาสตอนที่ไร้เรี่ยวแรง กัดเบาๆ เข้าที่กลีบปากของเธอ ปลายลิ้นก็ยื่นออกตาม

โชคดี ที่การจูบนี้ไม่ใช่โจวฉือเซินเป็นผู้นำ ต่อเนื่องอยู่ได้ไม่นาน 

หร่วนซิงหว่านเมื่อสบโอกาสก็ถอยกลับมาทันที แก้มของเธอแดงขึ้นเล็กน้อย พูดเสียงเบา "คนขี้โกง"

โจวฉือเซินอารมณ์ดีอย่างเห็นได้ชัด "คุณกระโจนเข้ามาจูบผมนะ ผมเป็นคนคนขี้โกง ?"

หร่วนซิงหว่านกลับไปนั่ง เธอจะจัดผม พูดถึงพึมพำเบาๆ "เหนื่อยจะพูดกับคุณแล้ว ฉันไปก่อนนะคะ"

โจวฉือเซินมองแผ่นหลังของเธอ รอยยิ้มในดวงตาสีดำของเขาก็ชัดขึ้น 

ผ่านไปสักพัก ก็ถอนสายตาแล้วขับรถออกไป 

ภายในสตูดิโอ เพ้ยซานซานยังไม่กลับมา หญิงสาวคนอื่นๆ ต่างก็เข้าทำงานเป็นที่เรียบร้อยแล้ว 

หร่วนซิงหว่านพูดกับพวกเธอว่า ฉันเข้าออฟฟิศก่อนนะ ถ้าหากว่าซานซานกลับมาแล้วก็บอกฉันด้วยนะ"

"ได้ค่ะ พี่ซิงหว่าน"

หร่วนซิงหว่านนั่งอยู่ไหนออฟฟิศ หยิบเล่มแบบร่างออกมา และเปิดแบบร่างทีละหน้าทีละหน้า

ตอนนี้แฟชั่นวีคมีระยะเวลาน้อยลงเรื่อยๆ เธอดูเหมือนว่ายังย่ำอยู่กับที่ ไม่ได้กระวนกระวายมากมายเท่าไหร่นัก

ผ่านไปได้ไม่นาน เสียงเคาะประตูออฟฟิศก็ดังขึ้น

หร่วนซิงหว่านคิดว่าเพ้ยซานซานกลับมาแล้ว จึงเงยหน้าขึ้นกลับพบเป็นเจียงชูหนิงที่วิ่งเข้ามา

เจียงชูหนิงพูดเสียงเบา "พี่ ฉันเข้าไปได้ไหมคะ"

"เข้ามาสิ"

เจียงชูหนิงปิดประตู นั่งอยู่บนโซฟา มือทั้งสองข้างจับกระโปรง ดูเหมือนว่ากำลังลังเลใจ

เห็นว่าเธออยากจะพูดอะไรแต่ก็ไม่กล้าพูดออกมา หร่วนซิงหว่านจึงถาม "มีอะไรหรือเปล่า?"

เจียงชูหนิงมองที่เธอ "ฉันได้ยินเจียงซ่างหานพูด เมื่อวานตอนเย็น พี่เกือบจะถูกคนชั่วจับตัวไปแล้ว"

หร่วนซิงหว่านยิ้ม "ไม่ต้องเป็นห่วง ฉันตอนนี้ไม่เป็นอะไรแล้ว"

เจียงชูหนิงก้มสายตาลงต่ำ น้ำเสียงของเธอเบาลงไปอีก "แต่เขาบอกว่า เป็นอารองที่วางแผนทุกสิ่งทุกอย่างนี้"