สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 716

กลับมาถึงคอนโด หร่วนซิงหว่านรู้สึกว่าทั้งๆที่วันนี้ไม่ได้ทำอะไรเลย แต่กลับเหนื่อยเอามากๆ

เธอจึงหันไปถลึงตาใส่ตัวต้นเหตุ

โจวฉือเซินพูดขึ้น: "อยากกินอะไร ผมจะให้หลินหนานเอามาให้"

หร่วนซิงหว่านถาม: "หลินหนานออกจากโจวซื่อกรุ๊ปแล้วเหรอ?"

"วันนี้เพิ่งมอบงานให้รับช่วงต่อ"

หร่วนซิงหว่านอดไม่ได้ที่จะเดาะลิ้น เขายังไม่ยอมปล่อยโอกาสให้ใครสักคนไปทำแทนหลินหนานอีกนะ

เธอพูดขึ้น: "อะไรก็ได้ ฉันจะไปอาบน้ำก่อน"

โจวฉือเซินนั่งอยู่บนโซฟา หยิบมือถือออกมา

ครึ่งชั่วโมงผ่านไป หร่วนซิงหว่านอาบน้ำเสร็จออกมา เช็ดผมไปด้วยพูดไปด้วย: "ใช่สิ เมื่อเช้าคุณมีเรื่องอะไรจะบอกฉันใช่ไหม"

"อีกเดี๋ยวหลินหนานมาแล้ว ให้เขาบอกคุณเอง"

หร่วนซิงหว่าน "อือ" ออกมา เพิ่งเข้ามาในห้องน้ำเพื่อจะเป่าผม โจวฉือเซินก็เดินตามเข้ามาด้วย

เขาหยิบไดร์เป่าผมขึ้นมา ยืนอยู่ด้านหลังเธอ จับผมยาวๆปอยหนึ่งของเธอขึ้นมา ก้มหน้าลงไปดม: "เปลี่ยนยาสระผมเหรอ?"

หร่วนซิงหว่าน: "ไม่ได้เปลี่ยนนะ"

"กลิ่นมันแปลกไปจากเดิม"

"......ฉันเปลี่ยนครีมนวดผม"

สมแล้วที่เป็นอิตาบ้านี่ จมูกไวจริงๆ

โจวฉือเซินเปิดไดร์เป่าผม หลังจากลองปรับอุณหภูมิดูแล้ว ถึงได้เป่าผมให้เธอเบาๆ

หร่วนซิงหว่านคิดๆแล้วพูดขึ้น: "เจียงชูหนิงรู้เรื่องแล้วนะ"

"หืม?"

"เรื่องของเจียงหยุนจู๋น่ะ เจียงซ่างหานบอกเธอแล้ว"

โจวฉือเซินไม่ได้มีปฏิกิริยาอะไรมากมาย: "เชื่อแล้วงั้นเหรอ?"

หร่วนซิงหว่านพยักหน้า: "เชื่อแล้ว แต่คงไม่ยินยอมที่จะเชื่อเท่าไหร่ ทว่ามันก็เป็นปกติแหละ เพราะเจียงหยุนจู๋ไม่เคยทำร้ายเธอ ในสายตาของเธอ เจียงหยุนจู๋ก็คืออารองคนเมื่อสิบสองปีก่อนของเธอตลอดไป"

โจวฉือเซิน: "เป็นธรรมดาอยู่แล้ว เรื่องมันไม่ได้เกิดกับเธอ เธอจึงไม่รู้ว่าเจ็บปวดขนาดไหน"

หร่วนซิงหว่านเม้มปาก ไม่ได้พูดอะไรออกมา

เรื่องพวกนั้นที่เกิดขึ้นในช่วงนี้ เพ้ยซานซานเป็นคนที่ได้รับความเจ็บปวดมากที่สุด

ไม่เพียงเจียงชูหนิงเท่านั้น แต่พวกเขาทุกคน ต่างก็ไม่เข้าใจถึงความเจ็บปวดในใจของเธอได้อย่างลึกซึ้งหรอก

เป่าผมเสร็จ เสียงกริ่งประตูก็ดังขึ้น

โจวฉือเซินวางไดร์เป่าผมลง: "ผมไปเปิดประตูเอง"

นอกประตู หลินหนานกำลังยืนถือถุงกระดาษที่ใส่อาหารอยู่: "ประธานโจว"

"เข้ามาสิ"

เจอหร่วนซิงหว่าน หลินหนานจึงทักทาย: "คุณหร่วนครับ"

หร่วนซิงหว่านทักทายเขา แล้วถามขึ้น: "อยากดื่มอะไรคะ"

"อะไรก็ได้ครับ"

หร่วนซิงหว่านจึงหยิบขวดน้ำจากในตู้เย็นมาให้เขา

โจวฉือเซินนั่งอยู่บนโซฟา: "เป็นยังไงบ้าง"

"เป็นที่แน่นอนแล้วว่าคุณชายใหญ่จะร่วมงานกับเจียงหยุนจู๋ วันนี้ตอนที่ผมออกมา เขาพูดกับผมว่า เขาไม่เชื่อข่าวลือพวกนั้น ถ้าเกิดตอนนี้ล้มเลิกที่จะร่วมงานกับเจียงหยุนจู๋ นั่นจะเป็นการผลักประธานโจวไปให้คนนอกโจมตีแทนครับ"

โจวฉือเซินได้ฟัง สีหน้าก็ไม่ได้เปลี่ยนไปมาก

หลินหนานพูดต่อ: "แต่สำหรับรายละเอียดที่ร่วมงานกัน ผมไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่ ตั้งแต่หลังจากที่ผมยืนยันว่าจะออกจากตำแหน่ง คุณชายใหญ่ก็ไม่ได้จัดเตรียมงานที่เกี่ยวข้องให้ผมเลยครับ"

โจวฉือเซินอืมออกมา แล้วพูดขึ้น: "เรื่องที่เกี่ยวกับDaniel นายบอกเธอเองเลย"

เขาพูดต่อ: "มีคนที่อยู่ในนั้นเปลี่ยนแปลงข้อมูล"

"แต่ตอนนั้นตัวตนของWilliamนอกจากพวกเราแล้ว มีแค่ไม่กี่คนที่รู้เรื่อง รวมไปถึง......"

คำสุดท้าย หลินหนานไม่ได้พูดออกมา

โจวฉือเซินพูดนิ่งๆ: "แต่ข้างกายWilliam คนที่รู้ตัวตนที่แท้จริงของเขา กลับไม่น้อยเลยนะ"

หลินหนานได้ฟัง จึงอดไม่ได้ที่จะประหลาดใจอยู่บ้าง คนที่รู้ตัวตนของWilliam ล้วนแต่เป็นคนที่เขาเชื่อใจที่สุด สรุปว่าใครกันแน่ที่ทำอย่างนั้น?

โจวฉือเซิน: "รอหลังจากเรื่องพวกนี้จบลงแล้ว นายไปที่ลอนดอน ไปพบWilliamด้วยตัวเอง แล้วทำการตรวจDNAใหม่อีกครั้งเถอะ"

หลินหนานพยักหน้า: "ครับ"

......

หร่วนซิงหว่านเดินเตร่อยู่ใต้ตึกรอบหนึ่ง แล้วจึงไปซื้อของจุกจิกที่ร้านสะดวกซื้อนิดหน่อย ตอนที่เดินกลับมา เพิ่งจะถึงทางเข้าหมู่บ้านคอนโด ก็เจอกับหลินหนานที่ออกมาพอดี

"คุณหร่วน"

หร่วนซิงหว่าน: "นี่คุณจะกลับแล้วเหรอคะ?"

หลินหนานพยักหน้า: "รายงานเรื่องต่างๆให้ประธานโจวรับทราบเรียบร้อยแล้วครับ"

หร่วนซิงหว่านกระแอมออกมา: "เอ่อคือ บางครั้งโจวฉือเซินก็พูดจาไม่ค่อยเข้าหู คุณอย่าเก็บมาใส่ใจเลยนะคะ เขาแค่ทำตัวไม่ค่อยถูก ไม่สามารถแสดงความรู้สึกออกมาได้ ก่อนหน้านี้ที่ได้ยินว่าโจวจู้นเหนียนขอร้องให้คุณอยู่ที่โจวซื่อกรุ๊ปต่อ ถึงเขาจะไม่ได้พูดอะไร แต่จริงๆแล้วเครียดมากนะคะ กลัวว่าคุณจะไม่ไปจริงๆ"

หลินหนานยิ้ม: "คุณหร่วนวางใจเถอะครับ ผมจะคอยติดตามประธานโจวตลอดไป"

หร่วนซิงหว่านจึงเลียบๆเคียงๆถามดู: "คุณคงจะไม่ได้มีจุดอ่อนอะไรอยู่ในกำมือของเขาใช่ไหม?"

"ประธานโจวเองอาจจะลืมไปแล้วก็ได้ครับ ว่าเขามีบุญคุณที่ช่วยชีวิตผมเอาไว้"

ได้ยินเขาพูดอย่างนี้ หร่วนซิงหว่านจึงนึกถึงก่อนหน้านี้ที่นานมากๆแล้วขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ที่หลินหนานกับโจวฉือเซินเข้ากันได้ดีขนาดนี้ เพราะตอนที่เขากำลังอับจนหนทางก็ได้โจวฉือเซินนี่แหละที่มาช่วยเหลือเอาไว้

หร่วนซิงหว่าน: "......"

นี่เป็นเรื่องจริงงั้นเหรอ?