สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 732

เพ้ยซานซานรับโทรศัพท์ของหร่วนซิงหว่านมาดู ก่อนที่รอยยิ้มบนใบหน้าจะค่อยๆหายไป

ในรูปภาพ Danielถูกปิดตาและปาก มีบาดแผลอาบเลือดไปทั่วร่างกายของเขา

ไหล่ หน้าอก เอว......

เพ้ยซานซานจำได้ว่าช่วงนี้อากาศร้อนมาก แต่คืนนั้นเขาสวมเสื้อแขนยาว

น่าจะเพราะปกปิดบาดแผลสินะ

ผ่านไปสักพัก เพ้ยซานซานก็คืนโทรศัพท์ให้หร่วนซิงหว่าน ก่อนจะพูดอย่างสบายๆ ว่า "เอาล่ะ ถ้าเป็นอย่างนี้ละก็ ฉันก็รู้สึกดีขึ้นนิดหน่อย"

"ซานซาน......"

เพ้ยซานซานยิ้มขึ้นมาอีกครั้ง "โอเค ฉันรู้ว่าเธออยากพูดอะไร ความสัมพันธ์ของฉันกับเขาก่อนหน้าก็ชัดเจนอยู่แล้ว กระทั่งเป็นคู่รักที่คบกันจริงจังก็ยังไม่ถึงขั้นนั้น ที่ผ่านมาไม่ได้รู้สึกอะไรกัน แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่า เขากับฉันจะไม่ได้มาจากโลกเดียวกัน ควรจะกลับมาสู่ชีวิตของตัวเองได้นานแล้วล่ะ แต่ฉันหวังจริงๆนะ ว่าเขาจะสามารถพานพ้นอันตรายทั้งปวงได้อย่างปลอดภัย ยังไงก็ถือว่าเป็นคนรู้จักกัน"

หร่วนซิงหว่านไม่พูดอะไรอีก เธอรู้ นี่คือสิ่งที่ซานซานตัดสินใจเลือกเอง ตามที่โจวฉือเซินได้พูดเอาไว้

เพ้ยซานซานพูดอีกว่า "เธอไปเมืองเจียงโจวอย่างสบายใจได้เลย ที่นี่ฉันดูแลเอง"

หร่วนซิงหว่านพยักหน้า "เธอดูเสี่ยวเฉินให้ฉันหน่อยนะ ฉันกลัวว่าเข้าจะไปเจอฉินหยู่ฮุย"

"ได้สิ อีกไม่กี่วันเขาก็จะเปิดเทอมแล้ว ฉันจะช่วยเธอจับตาดูเขานะ มีข่าวอะไรฉันจะรีบบอกเลย"

เมื่อมาส่งหร่วนซิงหว่านที่หน้าประตูสตูดิโอแล้ว เพ้ยซานซานก็ถามว่า "เจียงชูหนิงยังกลับมาไหม?"

หร่วนซิงหว่านมองไปข้างหน้า "ฉัน......ก็ไม่รู้"

......

หร่วนซิงหว่านนั่งเครื่องบินส่วนตัวบินไปยังเมืองเจียงโจว เธอมองออกไปนอกหน้าต่างอย่างใจลอย ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไร

โจวฉือเซินบีบจมูกเธอเบาๆ "เป็นอะไรไป?"

หร่วนซิงหว่านดึงสติกลับมา "ฉันกำลังคิดค่ะ ผู้อาวุโสเหล่านั้นเสียชีวิตแล้ว ตอนนี้ท่านทวดเจียงก็ได้จากไปแล้ว ตระกูลเจียงถูกเจียงซ่างหานดูแล น้าสวี่ก็สามารถ......"

โจวฉือเซินพูด "หลังจากท่านทวดเจียงเสีย ตระกูลเจียงจะยิ่งวุ่นวาย"

หร่วนซิงหว่านงุนงงเล็กน้อย "ทำไมคะ?"

"แม้ว่าผู้อาวุโสในตระกูลที่ต่อต้านเจียงซ่างหานส่วนใหญ่จะเสียชีวิตไปหมดแล้ว แต่คนในครอบครัวพวกเขายังมีชีวิตอยู่ รวมไปถึงคนที่ส่งข่าวให้เจียงหยุนจู่ลับๆ ก่อนหน้านี้มีท่านทวดเจียงอยู่ คนพวกนั้นเลยไม่กล้าทำอะไรสิ้นคิด แต่ตอนนี้ไม่มีท่านทวดเจียงคอยควบคุม กองกำลังต่างๆ ของตระกูลเจียงก็จะปรากฏตัวขึ้นเช่นกัน"

"แต่ก่อนหน้าไม่ใช่ว่าเจียงซ่างหานจัดการคนเหล่านั้นไปแล้วเหรอคะ......"

"ที่จัดการไปก็แค่ด้านนอกสุด ส่วนนั้นเป็นส่วนที่ข่มอารมณ์ไว้ไม่ได้ที่สุด"

เมื่อได้ยิน หร่วนซิงหว่านก็เข้าใจ

มีคนอย่างเจียงหยุนจู๋คอยสร้างปัญหาในตระกูลเจียง หลังจากนี้เมืองเจียงโจว ไม่รู้ว่าจะเปลี่ยนไปอย่างไรบ้าง

หร่วนซิงหว่านเงยหน้าขึ้นอย่างเร็ว "ถ้าอย่างนั้น น้าสวี่กับลูก......"

"วางใจเถอะ ตอนนี้ความสนใจของพวกเขา อยู่ที่งานศพของท่านทวดเจียงหมดแล้ว เรายังมีเวลา"

หร่วนซิงหว่านพลันโล่งใจ

ในเมื่อโจวฉือเซินพูดอย่างนี้แล้ว เขาก็คงเตรียมการไว้แล้วแน่

หลังจากสองชั่วโมง ในที่สุดเครื่องบินก็ลงจอด

บนรถ กระทั่งหายใจหร่วนซิงหว่านก็รู้สึกตึงเครียด "เจียงหยวนพูดก่อนหน้านี้ว่า ไม่ให้พวกเราเจอลูก กลัวว่าหลังจากเจอกันแล้วจากกันอีก จะยิ่งทำให้เขาเสียใจ ตอนนี้เมืองเจียงโจวไม่ปลอดภัยแล้ว ฉันไปเจอเขาได้ไหม พาเขากลับเมืองหนานเฉิง......"

โจวฉือเซินลูบผมเธอ พูดเสียงอ่อนโยน "ได้สิ"

ใบหน้าของหร่วนซิงหว่านปรากฏรอยยิ้ม แม้แต่ดวงตาก็เต็มไปด้วยความปีติยินดี

หลังจากที่ห่างหายกันไปนาน ในที่สุดก็ได้เห็นเจ้าตัวเล็ก

โจวฉือเซินเห็นเธอมีความสุขอย่างนี้ ปากบางเม้มเล็กน้อย อย่างไรก็ไม่ส่งเสียง

หลังจากที่เจ้าตัวน้อยถูกหมออุ้มไปทำการรักษาอย่างอื่นแล้ว เจียงหยวนก็พูดว่า "ไปเถอะครับ ยังต้องใช้เวลาอีกหนึ่งชั่วโมง"

ขอบตาของหร่วนซิงหว่านแดงช้ำ เธอส่ายศีรษะ "ฉันจะอยู่ที่นี่......"

โจวฉือเซินดันไหล่ของเธอให้มายืนอยู่ตรงหน้า "คุณอยู่นี่ต่อก็ทำอะไรไม่ได้ จะไปรบกวนการรักษาเปล่าๆ"

หร่วนซิงหว่านถูกเขาพาออกไป

เจียงหยวนจุ๊ปากสองสามที ก่อนจะตามพวกเขาไป

หลังจากลงมาแล้ว โทรศัพท์ของโจวฉือเซินก็ส่งเสียง เขาจึงออกไปข้างนอกเพื่อรับสาย

เจียงหยวนนั่งบนโซฟา มองไปยังหร่วนซิงหว่าน "ดูสิ บอกแล้วว่าไม่ให้มา มาก็เป็นเสียอย่างนี้ ในฐานะที่เป็นหมอร่วมรักษา ผมเองก็ลำบากใจมาก"

หร่วนซิงหว่านสูดหายใจเข้าลึก ปรับอารมณ์ของตัวเอง "คุณไม่กลับตระกูลเจียงเหรอคะ?"

"หมายถึงเรื่องที่ท่านทวดเจียงเสียน่ะเหรอครับ?"

หร่วนซิงหว่านพยักหน้า

เจียงหยวนพูด "เขาอายุ90กว่าปีแล้ว ตอนไปก็ไม่เจ็บปวดอะไร เสียชีวิตตามธรรมชาติ ผมกลับไปหรือไม่ก็เหมือนเดิม มีลูกหลานมากมาย ขาดผมแค่หนึ่งคน เจียงชูหนิงกลับไปก็พอแล้ว"

เขาพูดต่อ "อีกอย่าง ในฐานะที่เป็นหมอร่วมรักษา จะออกจากภาระหน้าที่ไปโดยพลการได้ยังไงล่ะครับ"

"ที่นี่ไม่ใช่ว่ายังมีหมอคนอื่นอีกเหรอคะ ถ้าเป็นเพราะเหตุผลนี้ละก็......"

"โกหกน่ะครับ ไม่เกี่ยวข้องอะไรมากกับหมอร่วมรักษาอย่างผมหรอก ไม่รู้ไม่ได้ว่า สถานที่พักพิงระหว่างทางของผมถูกคนตระกูลเจียงจับตาดูมากมาย เมื่อออกจากที่นี่ก็จะถูกค้นพบ คนในบ้านหลังนี้จะซวยเอาได้"

เมื่อได้ยิน หร่วนซิงหว่านก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว

เมืองเจียงโจวตอนนี้ มาถึงจุดที่น่าหวาดกลัว

เจียงหยวนพูด "แต่คุณสบายใจได้นะครับ อย่างน้อยตอนนี้ก็ปลอดภัยดี"