สามีเก่า...มาขอแต่งงานอีกแล้ว นิยาย บท 744

หญิงชู้รักของพ่อเจียงหยุนจู๋มีไม่น้อย แต่ก็เป็นการมีอยู่ตามสิ่งที่พวกเขาต้องการ

เพื่อเงินเพื่อชื่อเสียงเพื่อผลประโยชน์ ทุกคนต่างก็มีแผนของตัวเอง

แต่ว่าผู้หญิงที่ชื่ออิ๋วจือคนนั้น กลับอยากได้มากกว่า

เธออยากเข้าสู่ตระกูลเจียง อยากนั่งบนตำแหน่งที่ว่างมา 10 กว่าปีนั้น

อิ๋วจือหน้าตาดี ฉลาด มีไหวพริบ แล้วก็มีเล่ห์เหลี่ยม

ขณะที่เธออยู่ด้วยกันกับพ่อของเจียงหยุนจู๋ อายุก็ไม่เกิน 20 กว่าปี ในตอนนั้นพ่อของเจียงหยุนจู๋ก็อายุ 50 ต้นๆ

เคยพูดอย่างลับๆ กับเขาสองสามครั้งว่าอยากแต่งงาน แต่หลังจากถูกปฏิเสธอย่างชัดเจน เธอก็คิดหาวิธีทางอื่นๆ

ในตอนนั้น เจียงจิ้งเหยาแต่งงานแล้ว เจียงชูหนิงก็อายุหลายขวบ

เจียงหยุนจู๋ที่ตัวคนเดียว ก็ได้กลายเป็นเป้าหมายที่เหมาะสมของเธอ

ตอนแรก เธอเข้าหาเจียงหยุนจู๋ด้วยมีจุดประสงค์ แต่ก็อาจจะเป็นไปได้ว่าการได้อยู่กับชายสูงวัยอายุ 50 กว่าปีมาโดยตลอดในก่อนหน้านี้ ตอนนี้พออยู่ด้วยกันกับเจียงหยุนจู๋ที่เป็นชายหนุ่มอายุอานามไล่เลี่ยกันแบบนี้ ในใจก็ค่อยๆ มีความรู้สึกคลุมเครือที่เกิดขึ้นโดยที่ไม่รู้ตัว

เธอและเจียงหยุนจู๋อยู่ด้วยกันเป็นเวลานาน จนถึงขั้นที่คิดว่า พวกเขาเป็นคู่รักกันจริงๆ เจียงหยุนจู๋เองก็ดีกับเธอมาก มองดูก็รู้ว่าเขาชอบเธอจริงๆ

ตลอดระยะเวลานี้ เธอและพ่อของเจียงหยุนจู๋ได้ตัดขาดความสัมพันธ์กันแล้ว

แต่ช่วงเวลาดีๆ มักไม่ยืนยาว เจ้าหนี้ของเธอตามมาถึงหน้าประตู อิ๋วจือต้องการเงินก้อนใหญ่ก้อนหนึ่งอย่างเร่งด่วน

แต่ในขณะนั้นเจียงหยุนจู๋เพิ่งรับช่วงต่อกิจการบริษัทมากมายและยุ่งมาก ออกเช้ากลับดึกทุกวัน

อิ๋วจือมองไปที่เขา แต่ก็ไม่สามารถปริปากได้

เธอไม่อยากให้คนที่ตนเองชอบ รู้ว่าเธอมีด้านที่ไม่ดีแบบนี้

ดังนั้นเธอจึงไปหาพ่อของเจียงหยุนจู๋ และได้รับเงินก้อนหนึ่งจากเขา

แต่โชคชะตาก็เล่นตลก ไม่นานหลังจากนั้น อิ๋วจือก็ท้อง

เจียงหยุนจู๋พอรู้ข่าวนี้เข้าก็รู้สึกดีใจอย่างมาก เขาชอบเด็กมากๆ แม้มีหนิงหนิงคอยเรียกเขาอารองอารองทั้งวันแล้วแต่เขาก็ยังอยากจะมีลูกของตนเองสักคน

แต่ใบหน้าของอิ๋วจือก็ซีดเซียว ไม่มีใครรู้ดีไปมากกว่าเธอ ว่าแท้จริงแล้วเด็กคนนั้นเป็นลูกของใคร

นับตั้งแต่เธอท้อง เจียงหยุนจู๋ก็ได้วางกำหนดการเรื่องงานแต่งงานของพวกเขา เขายังพาอิ๋วจือกลับบ้านด้วย

ภาพเหตุการณ์นั้น อกสั่นขวัญเสียอยู่พอสมควร

พ่อของเจียงหยุนจู๋แม้ไม่ได้พูด แต่ก็บังคับให้พวกเขาเลิกรากันทันที เจียงหยุนจู๋ก็ปฏิเสธ เขาต่อต้านอย่างสุดกำลัง

จึงมีข่าวลืออยู่เบื้องหลังว่าตระกูลเจียงดูถูกผู้หญิงคนนั้น ไม่ยอมให้เธอเข้ามาในครอบครัว

แต่เจียงจิ้งเหยาเองรู้สึกว่าคุ้นหน้าอิ๋วจือ หลังจากแอบตรวจสอบแล้ว จึงได้รู้ความเป็นจริงของเรื่อง

เขาไปหาอิ๋วจือ ให้เธอกำจัดเด็กทิ้ง และออกห่างเจียงหยุนจู๋

แต่อิ๋วจือกลับไม่ยอมปฏิเสธโอกาสที่มาอย่างง่ายดายนี้ เธอจึงหันกลับไปข่มขู่พ่อของเจียงหยุนจู๋ ถ้าหากเขาไม่ยอมให้เธอแต่งงานเข้าตระกูลเจียง เธอก็จะบอกเรื่องเด็กในท้องนี้กับทุกคน

ในตอนนี้ เจียงหยุนจู๋ต่อต้านกับตระกูลเจียงอย่างสุดกำลัง เพียงแค่ให้ได้อยู่กับเธอ หลายคนต่างก็รู้แล้ว ว่าเธอเป็นคนรักของเจียงหยุนจู๋

ถ้าเธอเปิดโปงเรื่องนี้ มันก็กลายเป็นเรื่องอื้อฉาวใหญ่โต

พ่อของเจียงหยุนจู๋ เพื่อให้เธอตายใจ เขาก็ได้ตอบรับความต้องการนี้

อย่างไรก็ตามความลับไม่มีในโลก เจียงหยุนจู๋ได้พบใบแสดงผลการตั้งครรภ์ของเธอ ก็รู้ว่าช่วงเวลาที่เธอตั้งครรภ์นั้นไม่ปกติ

ท่านทวดเจียงพูดต่อ "เพราะเรื่องนี้พ่อของเขาเอง ก็ได้รับการโจมตีอย่างใหญ่โต หลังจากที่เขาออกจากเจียงโจวก็นอนไม่หลับ ไม่ถึงครึ่งปีจึงได้เสียชีวิต เรื่องนี้ก็ถูกลืมอย่างช้าๆ "

โจวฉือเซินพูดขึ้นทันที "ไม่คิดเลยว่าอดีตพวกนี้ของตระกูลเจียง จะยอดเยี่ยมอย่างนี้"

ท่านทวดเจียงไอสองครั้ง "หยุนจู๋ผิดแน่นอน แต่ตระกูลเจียงและหนานเฉิงทางนั้นมีการติดต่อกัน แต่กลับไม่ได้เริ่มจากเขา ว่าไปแล้ว ก็เป็นความรับผิดชอบของฉันและคุณทวดของเธอ ในปีนั้นคิดแค่เพียงอยากจะให้บทเรียนแก่ตระกูลโจว กลับคิดไม่ถึง......ให้คนที่ฉวยโอกาสหาช่องโหว่ สิ่งที่เสียใจและเสียดายที่สุดในชีวิตของคุณทวดของเธอ ก็คือเด็กตระกูลโจวคนนั้น......"

"สิ่งที่เสียใจที่สุด ไม่ใช่การที่ไม่ได้พูดคำขอโทษด้วยตัวเองออกไปหรอกเหรอ?"

ท่านทวดเจียงไออีกสองสามครั้ง "คุณทวดของเธอเป็นประมุขของตระกูลเจียง มีเรื่องมากมายที่ไม่อาจทำตามใจตนเองได้ ในวาระสุดท้ายของเขา ก็คิดถึงเธอและแม่ของเธอ คนอื่นโทษเขาได้ เกลียดเขาได้ แต่เธอเขาไม่ต้องการให้เป็นแบบนั้น......"

โจวฉือเซินลุกขึ้น "ผมจะไปโกรธเขาทำไม เรื่องราวเกิดขึ้นมานานขนาดนี้ โทษใครไปก็เปลี่ยนผลลัพธ์ไม่ได้อยู่ดี"

ท่านทวดเจียงมองที่เขา ร้อยพันคำพูดก็ทำได้เพียงเปลี่ยนเป็นถอนหายใจ

สุดท้ายเป็นบาปที่คนรุ่นก่อนก่อไว้ ถึงได้มีกรรมในตอนนี้

หร่วนซิงหว่านก็ลุกขึ้นตาม หลังจากโค้งคำนับลาท่านทวดเจียงและคุณแม่ของเจียงซ่างหาน ก็ตามโจวฉือเซินออกไป

ด้านนอก ท้องฟ้ามืดสนิท

ดูน่าจะดึกมากแล้ว

ก้อนเมฆดำรวมตัวกันมาแต่ไกล ฝนจะตกหรือไม่ตก

หร่วนซิงหว่านเดินไปที่ข้างๆ โจวฉือเซิน พูดเสียงเบา "คุณยังติดใจเรื่องนี้อยู่อีกเหรอคะ?"

"หืม?"โจวฉือเซินมองไปที่เธอ พูดด้วยน้ำเสียงเรียบ "เปล่า เรื่องมันผ่านไปแล้ว"

หร่วนซิงหว่านหยุดเดิน จิ้มไปที่อกของโจวฉือเซิน พูดช้าๆ ว่า "ปากคุณก็เอาแต่บอกว่ามันผ่านไปแล้ว แต่ตรงนี้ของคุณ ทำยังไงก็ไม่เชื่อฟังตัวเองเลย ใช่ไหมคะ?"